Wat extra info: Na 1e keer dat ik hem confronteerde zijn we in therapie gegaan en zijn er daar achter gekomen dat onze relatie niet zo goed was als we dachten. Vooral sinds we kinderen hebben, daarvoor nooit problemen gehad. De bekendste onderwerpen waren het “probleem” : familie, huishouden, intimiteit. Intimiteit was overigens niet de hoofdoorzaak maar tijdens mijn zwangerschap van de 2e stond dit op een lager pitje vanwege hevige bekkeninstabiliteit. Ik wist ook al van die 3e vrouw maar alleen dat zij vrienden waren zoals hij zei en dat geloofde ik toen omdat hij toen (dacht ik) alles al op tafel had gegooid. Maar dat onderbuik gevoel bleef en mijn gevoel bleek juist helaas.
Mijn advies zou zijn echt even de tijd voor jezelf nemen. Je schrijft dat je je zorgen maakt over hoe verder als je alleen bent. Ik denk dat je de praktische kant daarvan los moet laten, dat komt links of rechtsom altijd wel goed. Als je met hem verder wil moet je dat doen en anders niet. Die keuze is echt helemal aan jou. Als je alleen bij hem blijft om praktische redenen of "voor de kinderen" moet je jezelf misschien nog een keer achter de oren krabben. Je bent namelijk ook een rolmodel voor je kinderen. Stel je kind komt later thuis met zo'n verhaal, dan adviseer je ze hopelijk ook niet om te blijven omdat dat het meest praktisch is.
Oei, lastig zeg. Wat heftig dat je er nu midden in zit. Persoonlijk zou ik nog het meest aangeslagen zijn vanwege het liegen, juist op het moment dat jullie aan het vechten waren voor jullie relatie en je dacht dat hij eerlijk was en alles op tafel gooide. Het lijkt me enorm zwaar om hem ooit nog te kunnen vertrouwen. Maar, zoals hiervoor ook al werd gezegd: wij kunnen niet voor jou beslissen. Dat moet je toch echt zelf doen. Overhaast niets, neem de tijd. Veel sterkte!
Dat ben ik met je eens, dat zou ook mijn advies zijn. Maar ik vind die beslissing zelf nemen zo lastig. Het is nog te vers, dus nu beslissen is niet verstandig maar mijn oudste mist ook papa en wil hem ook zien...
Een misstap... OK... relatietherapie gedaan ok... Ga je na de relatietherapie er eigenlijk niet van uit, dat jullie hierdoor hard aan de relatie samen willen werken? Maar dat hij dit opnieuw doet, vind ik wel heel zwaarwegend. Voor MIJ persoonlijk komt het over, dat hij niet zoveel wil werken aan jullie relatie als jij. Ik zou me enorm belazerd voelen en na 2 keer zo een misstap geen vertrouwen meer kunnen opbouwen.
Hij heeft het niet opnieuw gedaan, alleen pas later opgebiecht. Het vreemdgaan is allemaal gebeurd in de eerste periode voor relatietherapie. Als ik TS tenminste goed begrijp...
Niet opnieuw als ik het goed lees, dit is gebeurd in die tijd maar verzwegen. Sterkte TS, je moet niets voor de buitenwereld doen, voor jezelf voor jouw gezin.. neem de tijd, kijk of er nog liefde is (kan bestaan) vanuit jouw kant.. Ik begrijp dat je je het meest naar voelt tegenover je kinderen, maar dat is niet jouw schuld hè? Dus hij mag helpen dat in de best mogelijke wegen te banen.. Sterkte TS en veel wijsheid!
Wat een vervelende situatie TS. Je zal zelf natuurlijk moeten bepalen wat jij wilt en kan. Mijn ervaring is echter dat iemand die er zolang zo glashard over kan blijven liegen, dit vaker zal doen. Ik heb in ongeveer dezelfde situatie gezeten, al waren wij niet getrouwd, en ook hij vertelde in eerste instantie niet de hele waarheid Nadat ik achter de rest kwam, gaf hij precies hetzelfde antwoord als jouw man. Ik heb toen geprobeerd om er nog iets van te maken, maar ik bleef aan alles twijfelen en kon me niet over het liegen heenzetten. Uiteindelijk hoorde ik een jaar nadat we uit elkaar waren dat er inderdaad nog meer dingen waren waarover hij had gelogen. Hij had echt alleen maar opgebiecht waar ik al achter was (omdat hij wel moest). Ik wil hiermee niet zeggen dat dit bij jouw man ook zo is, maar ik denk dat je je moet afvragen of je denkt dat je je ooit over het liegen heen zal kunnen zetten. Ik heb toendertijd gemerkt dat ik de leugens veel moeilijker te vergeven vond dat het vreemdgaan zelf. Heel veel sterkte TS en wat anderen ook al zeggen, neem rustig de tijd voor jezelf en deze beslissing.
Jeetje ts wat een nare en moeilijke situatie. Ik denk dat jij voor jezelf helder moet proberen te krijgen of en hoe jij verder kan in de relatie. Denk je dat je hem weer zou kunnen vertrouwen? Of zal je bij het minste geringste achterdochtig zijn? Denk je dat je je nog belangrijk/aantrekkelijk/gewild enz. zal voelen? Of zal je je steeds afvragen of je dit nog bent voor hem en mogelijk proberen te overcompenseren? Denk je dat je nog intiem met hem zou willen/kunnen zijn? Of gruwel je bij het idee? Natuurlijk bovenstaande uiterste en kan elke gevoel/idee ertussenin ook. Zoals andere ook aangaven, neem de tijd om voor jezelf helder te krijgen wat je kan en wil voordat je de knoop door hakt. Ik zou zijn gedrag nu, nadat (hopelijk) alles boven water is ook meenemen. Ik wil je sowieso heel veel sterkte en wijsheid wensen. En stuur je een dikke knuffel!
Ik zeg ook altijd vreemdgaan is einde relatie. Zou dit bij ons spelen dan kon hij echt vertrekken. Een keer vreemdgaan zou ik al niet trekken, maar als hij dan zou liegen op het moment dat je keihard werkt om de relatie te redden, dan kwam dat nooit meer goed. Dat je hem niet op zijn woord kunt vertrouwen is het allerergst.
Jeetje wat heftig zeg.. en zeker lastig omdat jullie 2 kindjes hebben. Vreemdgaan is echt een no go voor mij, ik denk niet dat ik m'n man ooit nog zou vertrouwen wanneer hij zoiets zou doen.. Denk wel dat je de beslissing niet te snel moet nemen, maar wanneer jullie besluiten samen verder te gaan, denk ik dat je nog een lange weg heb te gaan qua vertrouwen terugkrijgen.. Veel sterkte
Ik denk dat je in deze echt alleen je gevoel kan volgen zodra de ergste emotionele randjes eraf zijn. Als jullie beide ervoor willen knokken om de relatie nieuw leven in de blazen is dat echt mogelijk. Maar dan moet jij hem oprecht een kans kunnen geven en hij moet flink door het stof om te laten zien dat hij het wel kan. Maar geef jezelf vooral even rust nu. Laat het bezinken. Ga niet hals over kop een besluit nemen waar je later misschien spijt van krijgt. Maar was hij gedaan heeft met 3 vrouwen tegelijk is wel bizar. Dat is geen slippertje maar een heel bewuste keus om te zoeken naar sex...
Jeetje dat is niet niks. Wat erg meis dat hij je zo bedrogen heeft. Qua beslissing kan ik je geen advies geven daar zal je echt op je eigen gevoel en instinct moeten afgaan. En zal je hem ooit weer volledig kunnen vertrouwen? Het enige wat ik je wel Wil zeggen dat mocht je er toch voor kiezen om alleen verder te gaan met de kinderen dat dat allemaal goed komt. Het begin zal heel zwaar worden maar uiteindelijk met de tijd zal je je draai vinden en komt alles goed. Ik spreek uit ervaring. Heel veel sterkte in ieder geval!
Wat erg Zo typisch ook dit he.. je leest en hoort het zo vaak; mannen die de mist in gaan als de kinderen zo jong zijn. Hoe was jullie relatie voordat je hier achter kwam? En hoe is je man er nu onder? Merk je dat hij spijt heeft? Of vindt hij het wel best zo? Ik denk dat je rustig de tijd moet nemen. Eerst laten bezinken voordat je keuzes maakt vanuit emotie. Het moeilijke is dat je de keus echt alleen zelf kan maken.. er zijn altijd mensen die roepen bij 1x vreemdgaan, is het over. Maar als er kinderen in het spel zijn, is dat niet zo makkelijk als veel mensen zeggen.
Ik denk niet veel goeds over vreemdgaande mannen maar ergens snap ik je man hier wel. Het is uitgekomen. Als je vrouw vanwege een zoen al zo sterk reageert en je hebt idd de angst dat ze je gaat verlaten, kun je dingen weglaten. Klinkt net alsof ik ts de schuld geef maar zo bedoel ik het niet. Meer dat haar man vooral vanwege angst het verzweeg. Een keus kan ik niet voor je maken. Maar ik proef wel een soort schaamte in je tekst dat je er überhaupt aan denkt om hem te vergeven. Doe dat alsjeblieft niet. Blijf vooral bij je gevoel, bij wat jij wilt en niet denken: wat voor vrouw ben ik als ik dit accepteer oid. Uiteindelijk is het geen acceptatie maar een combinatie van een soort rouw en vergeving. Neem je tijd om tot een beslissing te komen en laat ook je man weten dat dit niet iets is wat binnen een weekje opgelost is en het maanden kan duren.
Het meest onvergeeflijke is liegen en iemand pakken in een kwetsbare periode. En kwetsbaar was je met een pasgeboren baby. Hij dacht namelijk ook niet aan jullie kinderen toen hij aan het vreemdgaan was. Ik zou de emoties zeker laten bekoelen en absoluut de scheiding in gang zetten. If he can’t handle me at my worst, hell no he ‘ll deserves me at my best - Marilyn Monroe
Ik zou hem nu niet meer kunnen vertrouwen. Hij heeft een tweede kans gehad en deze gruwelijk verpest. Ik zou niet met die onzekerheid kunnen leven. Je dacht dat het de goede kant op ging en je leek er uiteindelijk sterker uit te komen maar het tegendeel bleek waar. Hij heeft gewoon wéér glashard tegen je gelogen. Ikzelf heb dit ook meegemaakt met mijn vriend, althans 1 keer. Hij had een affaire met een collega. Ik heb hem die tweede kans gegeven en ben hem met pijn en moeite weer gaan vertrouwen. Ik weet nu voor mezelf: als hij me dit weer kan aandoen, dan is het gewoon helemaal klaar. Dan is hij mij en ons gezin niet waard. Het tast je eigenwaarde zo enorm aan.. Ook al hou je diep in je hart van hem en wil je graag dat gezin zijn, denk aan jezelf! Dit ben jij niet waard! Heel veel sterkte!