Gewoon, omdat ik nieuwsgierig ben Hebben jullie de naam van jullie kind(eren) voor de geboorte aan iemand verteld? Waarom wel of niet? Bewust of per ongeluk? Mijn man komt uit Portugal,daar is het dus heel gebruikelijk dat je de naam al voor de geboorte aan iedereen vertelt. Mijn schoonfamilie moest er erg aan wennen dat dat bij ons echt niet ging gebeuren Maar ik ben benieuwd naar andere meningen, dus kom maar op
Wij wisten niet wat het zou worden jongen of meisje, dus ook geen namen genoemd. Ik vond dat heel leuk om zo lang een "geheimpje" van ons 2 te hebben en de spanning te voelen oplopen. Bij de kleinkinderen (ben al 6 keer 'plus'oma) wisten we steeds geslacht en naam vooraf. Soms al na 15 weken. Dat had eigenlijk ook wel iets, want zo leek de baby al helemaal 'erbij te horen' als hij/zij geboren werd.
Nee, we hebben iedereen laten gissen. En saampjes gelachen waarmee men op de proppen kwam. Pas na de geboorte kwam iedereen te weten hoe hij heet. En dat was een leuke verrassing.
Hier weet alleen mijn zus het maar dat is meer dat wij samen een linkie hebben en elkaars namen gewoon weten. Al hebben we het er niet eerder over gehad.
Wij hebben het ook aan niemand verteld. Er moet nog iets een verrassing blijven, toch ? Wel weten sommigen dat we twee namen geven en dat we ervoor hebben gekozen om mijn achternaam te geven. Dat is een bijzonder iets, omdat we getrouwd zijn.
Nee. Wij wisten en weten het geslacht ook niet van te voren. Wel grappig dat mensen echt hele andere namen bij ons hadden verwacht.
Nee, bij de eerste hebben we geslacht en dus ook de naam geheim gehouden. Deze keer hebben we het geslacht wel bekend gemaakt (anders zou onze dochter het waarschijnlijk wel gedaan hebben ),maar de naam houden we lekker nog even geheim.
Nee. Wij weten het geslacht ook niet, dus dubbel verrassing! Ik vind het ook niet leuk als de naam van tevoren al gedeeld word
Beide keren alleen aan mijn beste vriendin verteld, vond het wel fijn dat ik de naam tegen 1 iemand (naast mijn partner) kon uitspreken.
Onze beste vriendin want we wilden haar mening weten. Mijn vader en mijn moeder. Van hen weet ik 1000%zeker dat ze hun mond houden. Schoon familie hoort het wel als de baby Er is. Die kunnen namelijk niet hun mond houden Is alleen hopen dat ze niet aan onze zoon vragen: hoe heet je broertje? Want meneer flapt het Er zo uit. Haha
Nee, maar bij de eerste had mijn moeder het ineens over een oudtante van haar met precies die naam - mijn vader riep herhaaldelijk ‘Tante J, wát een naam!’ Inmiddels heeft hij er andere associaties bij gelukkig En bij de jongste hadden we een naam, maar nog niet echt het gevoel dat dat ‘m was - mijn zus opperde heel terloops een naam;’M vond ik altijd goed bij jullie passen...’ En vervolgens werd het dus ook M En mijn moeder had een naam gegokt die er heel erg op leek.
Alleen mijn moeder maar die war van het begin af aan helemaal betrokken bij de zwangerschap. Verder vond ik het veel te leuk om even mijn eigen geheimpje te hebben en daarnaast heb ik nog heel lang getwijfeld over te naam...
Nee bewust niet. Dat is toch een beetje traditie vind ik. Het geslacht vertellen is ook al zo'n hype waar ik helemaal niks van snap. Ieder zn ding, maar niet de mijne Vind het juist leuk als er nog iets te raden valt. Bij beide zwangerschappen ook mensen laten gokken naar de geboortedatum en de naam. Vond het grappig om te merken dat 98% ons niet goed genoeg kent kennelijk 1 iemand zat beide keren warm qua herkomst vd naam Overigens is het niet zo dat ik bang was voor negatief commentaar en het daarom niet heb verteld. Bij zoon wisten we het geslacht (maar ik had het liever niet geweten) en bij dochter wisten we het niet.
Wij hebben onze namen (wij wisten het geslacht niet) gedeeld met onze beste vrienden. Zij kregen toen, en nu weer, tegelijk met ons een kindje en we hebben dezelfde smaak wat namen betreft. Achteraf maar goed ook, want ze hadden inderdaad dezelfde naam in gedachten en kregen ook een meisje, en die hebben ze nu de naam gegeven die wij als tweede optie hadden (die hadden we niet gedeeld)