Ik kan er ergens wel inkomen. Toen A. Geboren was mochten ook alleen een paar mensen hem vast houden. Kan niet zo goed uitleggen waarom, maar dat gevoel had ik toen heel sterk: afblijven. Van mij Misschien willen zij (een beetje krampachtig) het allemaal zo vreselijk goed doen. Misschien wel juist door tv. Mensen hebben zo makkelijk een oordeel, op basis van een aantal beelden.
Wat die mannen zeiden over ‘wat geeft anderen meer recht op een kind’ snap ik juist wel heel goed. Er zijn er zoveel die ongewenst en ongepland zwanger raken. Kinderen op de wereld zetten die het heel zwaar krijgen. Dan weet ik wel zeker dat dit koppel veel beter voor zo’n kindje kan zorgen dan ‘ouders’ die er niks om geven. Dat je ‘toevallig’ een baarmoeder hebt wil niet zeggen dat je er ineens meer recht op hebt dan een homokoppel. Het maakt het gewoon een stuk makkelijker. Wel heel fijn dat het uiteindelijk gelukt is bij ze!!
Dat laatste sowieso. Ik ben zelf niet zo veroordelend. Maar in zo’n topic typ ik even wat ik wil Maar ze deden me heel erg denken aan kennissen / collega’s die vroeger gepest zijn. Mensen met een hoge muur om zich heen. Met een air van: het is nu MIJN tijd en daarvoor wals ik over alles heen. “IK WIL DAT KIND!!” Dat gevoel riepen ze op. De draagmoeder was gewoon lief en wilde weer een keer zwanger zijn. @Lisa280887 ik weet het niet. Bestaat er een recht op een kind? Sowieso nooit denk ik. Maar als je de “natuur tegen hebt” zou dat wel een reality check moeten zijn, hoe vervelend ook.
Hahaha daar is zo'n topic ook voor toch Ik snap wel wat je zegt hoor maar als je al 4 jaar bezig bent is het denk ik ook gewoon super frustrerend. Dan krijg je ook zo'n: waarom iedereen wel en wij niet?-gevoel
Het is ook zeker een reality check! En denk dat er inderdaad niet echt een ‘recht’ is. Maar ik begrijp wel hoe deze mannen het bedoelen. Als voorbeeld: donorzaad wordt niet vergoed. Wij moeten flink betalen om onze droom werkelijkheid te maken. Nu hebben wij ook wel een ‘duurdere’ optie, maar dan nog. Het is scheef om dan te zien dat er zoveel ongewenste zwangerschappen ontstaan. En wij maar weer naar die kliniek... en met ons vele anderen!
Lees nu je onderschrift inderdaad. Begrijp dat jullie er ook middenin zitten.. sterkte! Bij jullie al iets goeds in zicht? Maar voor de jongens, ik weet niet, het is alsof ik zeg maar de hele tijd boos zou zijn omdat ik nou eenmaal niet uit een rijk gezin kom. Maar wèl heel graag een eigen pretpark in de tuin wil. En dan heel boos ga doen hierover “we zijn al VIER!!! jaar bezig!” terwijl dat niet eens zo gek is. Maar goed. Ik laat het rusten
Ik kan wel in de redenatie van de canada jongens komen.. maar tegelijk kiezen ze er zelf voor om een "onvruchtbare" relatie te starten. Ik weet niet, ik zou een homostel niet gelijk willen stellen aan een heterostel met vruchtbaarheidsproblemen, dat voelt niet goed. Ik heb vanavond de afgelopen 2 afleveringen gekeken. Ik had het niet meer toen ze arenda thuisbrachten en "dag mama" zeiden. Ik heb zo zitten janken.. niet om haar, zij kiest er zelf voor, maar dat kindje.. 9 maanden dicht bij mama geleefd en dan geeft ze je zomaar weg. Die mannen zijn lief hoor, maar ik geloof niet dat een vader een moeder kan vervangen
Dankjewel❤️ Mijn buitenbaarmoederlijke zwangerschap is nu bijna 3 weken geleden. Ik ben nog herstellende hiervan! Over een tijdje gaan we weer door met de behandeling. Ja ik snap je gevoel wel hoor! Maar ik begrijp hen ook. Ik begrijp de frustratie en snap ook niet zo goed waarom het in NL zo moeilijk gemaakt wordt om een draagmoeder te zoeken/vinden.
Maar je kiest er toch niet voor om homo te zijn? En inderdaad, het is niet te vergelijken met een heterostel met vruchtbaarheidsproblemen. Een homokoppel weet vooraf al dat ze samen geen kinderen kunnen krijgen.
Ik durf met zekerheid te zeggen dat de relatie die zij hebben met de draagmoeder en haar gezin beter is dan de relatie van de gemiddelde Nederlander. Niets dan liefde. Zoek ze eens op via social media, dan zal je die mening hopenlijk gaan delen.
Misschien niet, maar je kiest wel bewust voor een relatie met een man, ik zeg niet dat een andere optie goed is, maar inderdaad wat je zegt, je weet voor je eraan begint dat er geen kinderen van kunnen komen. In ieder geval niet zonder een derde persoon. En dat vind ik toch heel iets anders dan vruchtbaarheidsbehandelingen.
Dat is zo... en toch kan ik mij in hen vinden. Ook al is het anders, wij hebben ook die derde persoon nodig. En ik ben heel blij dat deze mogelijkheid er is! Ik gun anderen deze mogelijkheid ook. Of ze het vooraf nou wisten of niet.
Maar die derde persoon wordt bij jullie ook niet vergoed toch? (Ik ben niet thuis in wat er wel of niet vergoed wordt)
Zoals ik het begreep zal Arenda niet de moeder zijn, maar alleen de draagmoeder. De twee mannen zijn de twee vaders. En @rocketscience : ik heb ook niet begrepen dat ze zullen verzwijgen dat zij de draagmoeder cq. biologische moeder is hoor.
Zacht uitgedrukt zeg Overigens snap ik het ergens wel dat hij het kindje het liefst op de natuurlijke manier wil verwekken. Zeg nou zelf, het heeft toch iets romantisch als een kindje geboren wordt uit liefde? En ja, als je relatie daar hoogstwaarschijnlijk tegen bestand is -zo verwachtten zij het beiden in ieder geval-, dan snap ik die beredenatie wel.
Wel aanraken, niet zelf vasthouden En dat had ermee te maken dat het kindje nog tijd nodig had om te bonden met zijn vaders.
Maar homo of bi zijn is toch geen keus? En een vader/moeder willen zijn is toch ook gewoon een wens wat zo ongeveer 99% van de bevolking heeft? Vind het nogal krom geredeneerd..
Ja dat snap ik wel een beetje. En toen Lauren vroeg waarom ze dat zo deden en ze zeiden 'als een kindje direct bij de geboortemoeder wordt weggehaald veroorzaakt dat meteen een breuk', stak me dat wel. Mijn eerste is met 33 weken geboren en na 1 minuut op mijn buik met kinderartsen mee gegaan terwijl ik naar de OK moest. En ze heeft 19 dagen in het ziekenhuis gelegen en ik de eerste vier maar op een kamer ver van haar af. Ik grap wel eens dat mijn man haar vertroeteld heeft die eerste uren en ze daarom een papa kind geworden is. Maar mag toch hopen dat het breuk verhaal niet helemaal waar is. Ik zal vast niet de enige zijn die haar kind pas na drie dagen een kwartiertje mocht vasthouden. En het buidelen daarna om de beurt met papa of mij, was toch juist om de band te versterken. Best goed gekomen hier hoor.