Ik ben net met mijn kinderen bij een waterplas geweest. Ze hebben beiden geen diploma. Ik was alleen met ze en kon ze prima in de gaten houden Nu zijn mijn kinderen geen weglopers dus dat helpt mee. Ik doe alles alleen met ze want er is geen partner/vader. Pretpark, zwembad, vakantie etc. Je gaat gewoon om met de situatie zoals die op dat moment is
Ja maar ik zie dat jouw kinderen van 2010 en 2012 zijn. Dan zijn ze ook al een stuk ouder. Dan hadden ze trouwens toch ook al een diploma kunnen hebben?
Ik ben al alleen met ze sinds ik zwanger was van de jongste. Dus ook toen ze klein waren ondernam ik alles alleen met ze. Mijn kinderen hebben beiden autisme en angststoornis. Met sommige dingen, zoals zwemles, hebben ze extra begeleiding nodig. Niks gaat vanzelf. Maar zelfs met 2 "special needs" kinderen kan ik gewoon op stap
Wij hebben 4 kindjes binnen 4 jaar gekregen. Manlief gaat gewoon 2x naar het zwembad en ik blijf thuis bij de baby en ander kind die dan slaapt. Echter met zn allen zwemmen (pierenbadje) lukt ook hoor.. strategische plek uitzoeken en ik de baby dragend de andere kids in gaten houden. Boodschappen lukt ook goed. Oudste 2 lopen gewoon net eigen kar. Ik heb een duowagen voor nr 3 en 4. De jongste draag ik ook vaak in draagdoek en dan hoef ik alleen een buggy mee. Mijn kinderen luisteren eigenlijk behoorliik goed. Ze weten namelijk ook heel goed dat als ze niet luisteren het ook totaal niet leuk is. Ze passen zich goed aan de situatie. Niet altijd hoor; heb ook weleens gillende kids gehad in de ah.
Wat leuk allemaal zo dicht op elkaar! Ik heb er 2 dicht op elkaar en had ze achteraf het liefst dan ook allemaal achter elkaar willen hebben als het er 3 of 4 worden. Maar we trokken het echt even niet meer na de tweede.
Dit vind ik echt stoer. Wij hebben 3 kinderen in 4 jaar. De jongste is nog een baby. Maar ik durf echt niet met zijn allen naar het zwembad.
Helemaal mee eens.. En het is ook helemaal afhankelijk hoe iedereen er in staat. Toen de kinderen hier klein waren vond ik vaak dat sommige ouders met 1 kindje vreselijk omslachtig deden, en dan snap ik dat je dat met 2 of 3 kinderen niet redt. De truc is om vooral praktisch en rustig te blijven. Ik deed vrijwel alles met 3 kleine kinderen, behalve zwemmen alleen. Met mijn man samen uiteraard wel, anders zouden we pas na 6 jaar als gezin samen kunnen zwemmen.
Tuurlijk gaat het even lastig zijn met een baby. Ook als je maar 1 kind en een baby hebt. Ja tuurlijk moet je aandacht delen en worden dingen lastiger. Geen kind is het makkelijkst Ik vind het ook echt niet altijd makkelijk en het is gewoon werk. Nou is onze middelste heel lastig en temperamentvol, al sinds zijn geboorte en hij sliep pas door tijdens de zwangerschap van mijn dochter, hoe ik de zwangerschap aangedurfd heb snap ik eigenlijk niet maar de wens was enorm sterk. Wij komen net uit zuid Frankrijk en man of ik zaten bij het zwembad met de jongste en de ander zwom met de oudsten. Vliegen ging ook goed. Met de oudste en middelste naar Disney geweest toen de middelste 5 maanden was en dat jaar nog 3 keer, was super leuk! Het vergt wel extra energie natuurlijk en waar het makkelijk kan doe ik niet moeilijk, ik doe nooit boodschappen in de winkel. Ik bestel alles en als iemand nog iets wil halen we dat in de avond, alleen. Wel is het fijn om Financieele ruimte te hebben voor ondersteuning, oppas, schoonmaakster en dat soort dingen maken je leven makkelijker.
Ik heb er van mezelf maar 2. Echter heb ik altijd veel kinderen (van anderen) mee en om me heen. Boodschappen met 3-4 soms 5 of 6. Zwemles heb ik er eigenlijk altijd wel 1 extra mee. Uitjes naar pretparken is ook vaak met extra kinder aanhang. Kortom onze dochter sleept iedereen mee naar huis. Laatst tot de hele klas aan toe, de deurbel bleef maar gaan. Mijn ervaring is duidelijke afspraken maken en loslaten. Ik ben heel makkelijk maar heb wel regels. En die weten alle kinderen die hier komen of meegaan op voorhand. Tuurlijk is er altijd wel iets wat niet loopt als je zou willen, maar maak me gewoon niet te druk. Gewoon gaan met die banaan. Ik had ook graag een groot gezin gewild. Maar mijn man niet . Dus ik leen er gewoon vaak een paar. Super gezellig!
Sorry maar dat vind ik toch niet helemaal hetzelfde. Mijn kinderen zijn meestal ook voorbeeldig bij een ander. Vreemde ogen dwingen. En ik ben zelf leerkracht dus heb er dagelijks 25+ in mijn eentje. De kinderen gedragen zich bij mij ook echt niet zoals thuis zoals ik van ouders wel eens hoor. En eventjes zo met een paar extra is wel anders dan dag en nacht met ze zitten natuurlijk.
Zeker anders. Echter zijn de kinderen die hier komen echt niet altijd voorbeeldig hoor. Bij jou in de klas vast ook niet? Mijn eigen kinderen zijn ook geen zit stil en loop in de pas kinderen, ook niet bij een ander. Neem mijn jongste... daar heeft de juf me toch een werk mee. Mijn oudste is helemaal een portret. Hier spelen ook kinderen die overal worden uitgekotst, waar andere ouders/ mensen een keihard oordeel over vellen. Ik ken eigenlijk geen enkel "voorbeeldig" kind? Uiteindelijk gaat het er wat mij betreft erom hoe je erin staat. Of het nou kinderen van jezelf zijn, aangenomen kinderen, zorg voor andere familieleden, noem maar op. Ik ken zat moeders die 1 speelafspraakje al moeilijk en veel vinden. Dat zijn ook niet de moeders die voor een groot gezin kiezen denk ik. Dan zal je toch ergens los moeten kunnen laten. Of je hebt een hekel aan kinderen van een ander, dat kan natuurlijk ook. Ken namelijk een moeder met 4 kinderen. Die vertelde me laatst dat ze echt een hekel heeft aan kinderen behalve haar eigen.
Tja zulke stennis als mijn oudste hier soms schopt, doet hij bij oma echt niet hoor. Of op school. Thuis zijn ze toch meer vrij en veilig om dat wel te doen. En op school zijn ze inderdaad echt niet altijd allemaal poeslief. Maar ik kan prima met de klas een paar straten gaan wandelen naar een speeltuin verderop of naar het park, waarbij ze allemaal in het gareel meelopen en braaf komen als ik ze roep om weer naar school terug te gaan. Als ik dat met mijn eigen kinderen doe gaat dat vaak goed, maar sta ik er ook niet van te kijken als er 1 wegloopt of op de grond gaat liggen omdat ze niet meer mee wil of wat dan ook. Mijn grootste twijfels zijn gewoon dat ik de eerste 2 misschien tekort doe door er nog meer te willen. Ik vraag me wel eens af wat de meerwaarde is. Ik heb er toch al 2? En van elke soort 1. Maar goed dat blijft altijd denk ik.
Als jij 25+ kinderen in de pas en het gareel kan houden, dan lukt je 3 van jezelf in de supermarkt en met uitjes echt wel Maar ik denk dat je twijfel daar helemaal niet zit, wat je zelf al zegt. Als jij een groot(er) gezin ambieert dan zou ik me niet zo’n zorgen maken over je andere kinderen te kort doen, daar ben je zelf bij. Als het bij je past komt heus niemand wat tekort, en onwijs mooie toevoeging binnen je gezin. Van elk 1? Dat is toch geen reden om je gezin niet uit te breiden? Zou je hetzelfde zeggen als je er 2 van hetzelfde geslacht zou hebben? Met ook weer kans op hetzelfde geslacht... Maar goed ik heb er ook maar 2 dus wat weet ik ervan Succes met je keuzes!
Hier ook 4 kinderen en ze houden je inderdaad lekker bezig maar het is ook heel gezellig. Ze spelen vaak erg leuk samen, samen de camping verkennen op vakantie, samen tegen papa en mama samenspannen... Juist er op uit gaan gaat erg goed. Ik heb behoorlijk actieve kinderen die graag buiten zijn, nieuwe dingen meemaken. Ook als ik alleen met hen ben gaat dat perfect. Ik laad ze allemaal in de auto, of we fietsen, of bus/trein. Ik ben wel redelijk streng/duidelijk over wat ik van ze verwacht. Dat is echt nodig. We hebben er 4 dus niemand valt buiten de boot later (baby is nu nog te klein voor veel dingen). Oudste moedert graag over babybroer. Middelste 2 hebben prachtig fantasievol spel samen. Ik geef ze ook veel vrijheid en verantwoordelijkheid. Meer dan ik vaak om me heen zie. Gaat vaak erg goed.