Hoi meiden, Ik moet even mijn hart luchten... Onze dochter van een half jaar werd geboren met 7 pond. Daar werd op gereageerd: 'Wow, wat een groot kind!' Vond ik al een gekke reactie destijds... 7 pond is toch niet zó bijzonder? Nu heeft ze de aflopen 6 weken echt een enorme groeispurt gemaakt. We zijn een maand op vakantie geweest en nu is ze drie (!) kledingmaten groter. Dus ons meisje van ruim een half jaar is nu 9 kg en 71 cm. Ze is inderdaad groot, maar niet alleen stevig, maar ook lang. Ze is echt niet uitzonderlijk dik ofzo. Maar het commentáár... ik word er GEK van! Elke dag hoor ik van mensen: 'Hollands Welvaart' of 'wat een dikkerdje'. Afgelopen week ging ik voor het eerst sinds de vakantie weer naar mijn oma. Het enige wat ik 3 uur lang moest aanhoren was: 'Wát een dikzak! Wat een dik meisje!' Verder ging het gesprek nergens anders over. Ze heeft me niet gevraagd naar onze vakantie, ze kon blijkbaar niets positiefs over haar bedenken ('wat heeft ze mooie lange wimpers, wat een heerlijk lachebekje...'). En ze is écht een mooi meisje! Ik heb haar vanavond gemeten en gewogen en ze is inderdaad enorm hard gegroeid de afgelopen 6 weken. Maar opvallend is: qua gewicht zat ze 1 lijn boven de middenlijn en nu nog steeds. Qua lengte zat ze 1 lijn boven de middenlijn en nu 2 lijnen. Dus ze is vooral gegroeid in lengte. Maar ligt het nou aan mij of is dit gewoon hartstikke onbeschoft? We hebben jarenlange ICSI achter de rug, ze waren bij de 20 weken echo bang dat ze hartklachten i.c.m. downsysndroom had, dus voor ons is het echt een wonder dát ze er is en dat ze gezond is. En nu gaan mensen haar continu lopen afkraken op haar figuur... Ik word hier super onzeker en verdrietig van...
De bal terugkaatsen met een glimlach; ja ik zie dat jij ook mooi Hollands welvaren bent! Is het gelijk klaar of als het familie is: ja heeft ze van jou geërfd De onzekerheid neemt straks wel af als de hormonen weer koest zijn. Opmerkingen krijg je nog wel jaren te horen. 'oh wat heeft hij weinig haar!' 'jeetje hij lijkt veel ouder' 'o wat is hij dun'. Tip, wees handig in ad rem reageren. Ideaal. De grap is dat de peuter dat nu zelf ook doet ipv zich rot erdoor voelt Hij zegt nu zelf ook 'ja heb dezelfde kapper als mijn opa!'
Zo gek is dat gewicht toch niet. Dochter was met 6 maand 8,7 kg en 89. Zoon woog al 9,5 kilo toen. Maar nooit echt groot gevonden. Heerlijk dat het zo goed gaat. Fijn. En onthou, het is nooit goed, mensen houden van zeuren. Te groot, te klein, te dik, te dun. Eet teveel, eet weinig. Zoveeel melk nog. Je laat het toch niet huilen, laat het toch huilen, worden ze hard van. Jullie doen het super, gewoon zo doorgaan. En steek je energie in mensen die t waard zijn.
Hier ook een meid waar wat van gezegd word maar ik zie het meer als dat om een of andere reden praten mensen zo over je baby ,O wat een spekkie een halfjaar lijkt wel een reus jo mijn nichtje van 1 is even groot etc, Maar zo krijg je over van alles commentaar praat die al slaapt die al door hij zegt niet veel is er wat mis etc etc. Gewoon laten praten en een lijntje hoger als gemiddeld is niks raars aan .
Ik zeg bij vreemde altijd ja hij doet het goed als ze het over mijn zoontje zeggen. Bij familie zeg ik er wel wat van als t er de hele tijd over gaat. Daarnaast maakt t niet uit hoe je kind is. Iedereen heeft er iets over te zeggen. Mijn zoontje is klein voor zijn leeftijd en iedereen vindt er wel wat van. Laat het langs me heen gaan. Moet soms zelf lachen als ze zeggen wat is hij lang voor zijn leeftijd. Ze schatten hem altijd een stuk jonger in.
Probeer het een beetje van je af te laten glijden, commentaar op baby's is een beetje hetzelfde als praten over het weer, makkelijke gespreksstof. Maar je hebt zeker gelijk dat je ervoor moet waken dat wanneer je dochter straks wel begrijpt wat ze zeggen, dat mensen dan ook leuke dingen zeggen. Het zou niet leuk zijn als ze straks op haar derde al denkt te weten dat ze dik is, omdat iedereen dat de hele tijd zegt. Dus als mensen nu iets stoms zeggen, geef dan zonder na te denken een vast antwoord terug, iets van 'Onze knapperd doet het heel goed, we zijn trots op haar'. Op die manier blijf je vriendelijk, maar ben je ook duidelijk.
Ik heb bij mijn middelste gehad dat allemaal vreemden mij zo nodig moesten vertellen hoe stevig hij wel niet was. Achteraf gezien had ik zoveel terug willen zeggen Trek het je niet aan. Geef de volgende keer aan dat je nu wel weet hoe ze erover denkt en vraag haar of ze ook gewoon gezellig kan doen.
Tja hier hoor ik al 2 jaar lang dat ze klein is. En dan zeg ik ja ze was ook klein bij de geboorte. En ondertussen laat mijn dochter alles zien wat ze kan mensen hebben altijd een opmerking en baby s worden vaak groot, dik, klein genoemd. Draai het om en zeg Ze heeft lekkere spekkies en straks als ze loopt zal ze steeds slanker worden
Hier net zo hoor. Met 4 mnd zat ie al in maat 74, met 6mnd in 80/86 Laat ze maar kletsen. Niks van aantrekken, zodra er meer beweging is trekt alles weer bij. Jaar geleden zat zoontje in Mt 92/98 en nu nog steeds. Hij is afgevallen door het rennen en na een jaar gaan ze minder hard in lengte groeien. Wees trots op je mooie meisje. Iedereen heeft toch altijd wel wat aan te merken.
Hier ook altijd hoor. Mijn zoon was dik 9 pond bij de geboorte en nu met 8 maanden maat 74 en dik 10 kilo. 'Zoooo wat een flinke jongen. Hollands welvaren. Jeetje wat een dikke buik. Heb je die er via de natuurlijke weg uitgekregen?' Ach ik laat het langs me heen gaan. Ene oor in en de andere weer uit. Als jij maar lekker geniet van je meisje dat is het belangrijkste. Ze is gezond
Hier andersom. Wat een kleintje die hoor ik vaak. Hij is idd fijntjes en zit nog steeds in 50 en beetje 56 afhankelijk van merk. Toch weegt hij ondertussen ruim 4 kilo. Is gewoon slank. Ik trek me er niets van aan. Het is altijd wat.
Ach ja, dat is zo’n opmerking die mensen vaak maken. Hier ook vaaaak gehoord. En als ik dan foto’s terug kijk van toen mijn dochters baby’s waren... dan hadden die mensen echt gelijk Echt lekker stevige baby’s Na hun eerste verjaardag kregen ze heel rap zo’n peuter-bouw, dat dikkige was echt babyvet
Er is altijd wel iets joh. Mijn beide kinderen zijn heel slank. Word ik ook vaak op aangesproken, alsof ik ze nooit eten geef en mn dochter kreeg pas toen ze 3 was eindelijk haar. Ze was heel lang kaal. Werd ook vaak wat van gezegd, of ze dachten dat het een jongetje was (zelfs als ze een roze jurk aan had), nu heeft ze een hele mooie volle bos krulletjes. Lekker laten gaan. Of zeg iets grappigs terug.
Hollands welvaren vind ik wel positief klinken. En verder, ik zou er een positieve draai aan geven. Mijn eerste 3 kindjes waren altijd klein en fijn, maar de jongste had/heeft van die heerlijke spekken, om op te vreten. Hier waren de opmerkingen van dergelijke strekking en ik heb steeds gereageerd met: ja heerlijk he, deze heeft genoeg weerstand/reserves hoor. En hij is zo heerlijk zacht om mee te knuffelen. de trotsheid droop er nog net niet vanaf en dat ben jij ook op je ongetwijfeld prachtige mooie meisje toch!
Blegh wat een opmerkingen zeg. Ik snap dit eerlijk gezegd helemaal niet bij zulke jonge kinderen. Sommigen zijn wat dikker, sommigen wat dunner. Maar uiteindelijk als ze jaar of 4 zijn, zie je echt geen verschil meer. Mijn jongste is ook wat dikker dan de oudste. Ik ben er blij mee, eindelijk wat vetjes.
Op zich geen raar gewicht hoor, niet met geboorte en ook niet nu. Oudste woog 3700 gram en was met 6 maanden ook rond de 9 kilo. De jongste was zelfs 4100gr en 53cm. En ja.... mijn oudste is met 10 jaar nog steeds groot (1.60m) en helaas te zwaar. Ze draagt inmiddels al de kleine damesmaten. Ja, .... het is niet anders hier.
Ik kan me voorstellen dat je die opmerkingen af en toe zat bent. En zo'n bezoek als bij je oma is gewoon vervelend. Ik zou in zon geval (of volgende keer dat je haar ziet) er toch iets van zeggen. Misschien in de trant van: "U heeft nu 3x gezegd dat ze dik is, ik zou het fijn vinden als u eens verder zou kijken dan dat, ze heeft namelijk ook een prachtige lach en ik ben enorm trots op haar." En als de vriendelijke boodschap niet aan komt zou ik volgende keer zeggen: "goh oma, volgens mij bent u wat aangekomen." Desnoods nog een keertje in andere bewoordingen herhalen en als ze snibbig reageert zeg je: "dus u vind het ook niet leuk als ik commentaar heb op uw gewicht, zo vind ik het niet leuk als u commentaar hebt op mijn dochters gewicht." Hier een zwager die altijd opmerkingen had over het eetgedrag van mijn dochter. Was het op een gegeven moment zo zat dat ik er iets van gezegd heb. Vond ie niet leuk maar het hielp wel. Dus als je je oma regelmatig ziet zou ik er wel iets van zeggen. En wat betreft de losse opmerkingen van mensen inderdaad van je af laten glijden of een gevatte opmerking terug maken.
Mijn zoon zat altijd op de +1 lijn met gewicht en gemiddeld met lengte. Hij is gaan lopen en zit nu op de -1 lijn met gewicht en gemiddeld met lengte. Komt allemaal goed en je kind is mooi zoals ze is. Als ouder zijnde doe je het nooit goed dus laat gaan. Is makkelijker gezegd dan gedaan.
Zodra jij er last van hebt, zou je er wat van kunnen zeggen. Persoonlijk zou ik me er niets van aantrekken en het me al helemaal niet laten raken. Er wordt zoveel onzin geroepen door mensen. En naast dat interesseert het me niet wat andere van het uiterlijk van mijn kinderen vinden. Kinderen groeien vaak in sprongen. Bij mijn kinderen zie je ze eerst stevig worden en dan schieten ze de lucht in qua lengte. Hier een neefje die niet meer in de grafiek past. Boven de 2+ lijn sinds hij 4 maanden oud is. Met 6 maanden was hij ongeveer 76cm lang en woog 11kg.
Ja wat een gezeik he altijd. Onze zoon is altijd te dun geweest. En dat commentaar vind ik echt bloedirritant. Op een gegeven moment gingen we babyzwemmen en hij had het koud. Zegt die juf: ja er zit ook geen vet aan! Echt op zo'n belerend en afkeurend toontje. Ben toen echt woest geworden en zei dat als er een vacature vrij komt bij het cb, dat zij dan zeker moet solliciteren. Dat ik daar kom om een leuke ochtend te hebben en niet om dit soort dingen te horen over mijn kind (ze was ook de zoveelste zeiksnor en ik was heel onzeker na alle preken van het cb.. Tel daarbij op dat we zelfs naar het ziekenhuis moesten om te checken of hij wel gezond was.. Het was gewoon de druppel). Ze reageerde ook heel onverschillig terug en ik ben toen accuut gestopt met babyzwemmen. Maanden later heb ik haar teruggepakt door haar enthousiast te feliciteren en te vragen hoe lang ze al zwanger was (ze was zelf iets te dik). Dat gezicht.. Heh heh. Ja enorm kinderachtig van mij, maar ik kon het niet laten. Noem het hormonen