Ik ga er toch wel vanuit dat de gemiddelde mens eerst zelf kijkt of hij oppas kan regelen. Maar lukt dat niet dan bestaat daar zorgverlof voor.
Oma hoeft dat niet te doen natuurlijk. Dan moet je als rr geen alternatief is je werkgever wijzen op de rechten en zorgverlof goed onderbouwd aanvragen. Van mij part met stuk tekst van de overheid erbij
Waar ik werkte was het altijd moeilijk moeilijk. Ze wisten dondersgoed dat ik er recht op had, maar als je dat dan probeerde (heb het over max. 1x keer per jaar), dan kreeg je er gelijk een enorme dosis schuldgevoel bij aangepraat, dat ik al bijna niet meer durfde. Dan zit je ook niet lekker thuis. In de 1e week na mijn ontslag was de jongste ziek, wat een fijn gevoel dat ik zonder gedoe, zonder schuldgevoel gewoon lekker er voor hem kon zijn.
Vind het bizar dat oma wel een vrije dag kan krijgen om op haar kleinkind te passen en zij zelf niet.
Dat is echt onzin.. Ik werk ook in de zorg en als mijn kind ziek is blijf ik thuis. Kunnen ze hoog of laag springen. Ze kunnen altijd een uitzendbureau bellen oid.
Mijn mond valt open als ik lees dat sommigen gewoon hun werk bellen en zeggen van ik kom niet want ik heb geen opvang voor mijn zieke kind. Wat voor werk doen jullie dan? Ik kan daar toch echt niet mee aankomen en vindt het ook flink asociaal tov collega’s. Je maakt toch zelf de keuze om te werken icm kinderen? Hier vaak genoeg met zieke kinderen te maken gehad en dit doorgaans altijd kunnen oplossen met familie, buren etc en soms een hoop gepuzzel. Ik heb ook weleens een vrije dag opgenomen maar altijd in overleg met mijn werk en collega’s maar niet bellen en plompverloren zeggen “ ik kom niet” en natuurlijk kan je zelf ziek worden maar daar gaat het nu niet over.
Mijn kinderen zijn al wat groter, maar als ze ziek zijn wil ik graag dat wij bij ze zijn. Zijn ze ziek op mijn werkdag, dan heb ik deze opties: - werk bellen en zeggen dat ik vrij neem. - thuis werken - man werkt thuis - man neemt vrij - opa's en oma's of mijn beste vriendin Als de oudste gedurende de dag ziek naar huis gaat kijk ik hoe lang ik nog moet werken. Is dat een uurtje (of 2) dan overleg ik met haar. @nutts Beterschap voor je zieke meid.
Daar heb je zoals gezegd calamiteiten verlof voor. Een poos terug moest ik met spoed mijn oudste ophalen op school een half uur voor ik moest gaan werken. Ik heb gebeld en gezegd dat ik niet kwam ivm calamiteit. Werd niet moeilijk over gedaan en zowel hadden ze pech gehad. Mijn kinderen gaan altijd voor dat heb ik toen ook gelijk aangegeven bij het sollicitatiegesprek.
Hoezo je kiest er zelf voor om met kinderen te werken, de meeste mensen hebben niks te kiezen. En ja, als je kind ziek word probeert -bijna- iedereen wat te regelen, maar als dat niet lukt word er (lijkt mij) toch een belletje met de werkgever gepleegd om te zeggen/overleggen dat jij die dag niet kan komen werken ivm een ziek kind en geen oppas. En als mijn werkgever dan zou zeggen dat dat niet kon, had hij inderdaad een probleem een ziek kind van 2 laat je namelijk niet alleen thuis, toch ?
Tja niet iedereen heeft zoveel opvangmogelijkheden en persoonlijk vind ik een buurvrouw ook geen optie (of je moet al heel close zijn, maar dat zijn wij niet). Als mijn kinderen ziek zijn, moeten ze op een vertrouwd plekje zijn en wil ik niet met ze hoeven leuren.
Hier wordt het echt zo gezegd van ik bel mijn werkgever en ik zeg gewoon van ik kom niet en de mazzel. Doe je het in overleg dan is het een ander verhaal en je hebt een werkgever die niet mee wil denken naar een oplossing maar dat zegt vaak ook wel iets over de verstandhouding tussen werknemer en werkgever.
Wij hebben ook een klein vangnet maar is toch altijd gelukt, mijn eigen moeder houdt er ook rekening mee op mijn werkdagen dat ze bijv geen doktersafspraken heeft staan op die dag. Hier worden de kinderen al groter en mocht de jongste ziek worden dan is daar wel een mouw aan te passen. Heb haar ook weleens meegenomen voor een paar uurtjes en dan kwam mijn man haar later ophalen.
Jij bent een gezegend mens met familie en buren die je zieke kind kunnen opvangen Niet iedereen heeft die luxe. En als je dan van tevoren weet dat je werkgever rechten als zorgverlof door je neus probeert te boren, ja dan zou ik de mededeling doen dat ik niet kan komen ivm een ziek kind. Een ziek kind kan je nu eenmaal niet alleen thuislaten.
nou ja als ik heb rondgekeken en geen opties heb qua opvang valt er niets te overleggen want ik kom niet.
Oh ik werd er ook schijtziek van. Ik werd zo ongeveer wekelijks gebeld door het kdv dat ze weer koorts had oid. Nou en dan had ik als optie qua oppas mijn moeder, die ook nog 4 dagen in de week weg was. Of mijn vriend, maar die was ook vaak in het buitenland of aan de andere kant van het land aan het werk. Dus die kon er dan 3 uur later pas ophalen ofzo. In mijn ogen niet echt een optie. Zorgverlof kreeg ik niet, calamiteitenverlof had mijn leidinggevende ook nog nooit van gehoord (dus het bestond niet in zijn ogen/onzin) dus ik kon bij Gods gratie de uren terugwerken. ‘Ja, als ik nou opvang had, knuppel.’ En ik laat een ziek kind niet bij de buurvrouw die ze 2 keer gezien heeft achter. Dus ik ben er mee gestopt Beterschap voor je meisje TS!
Volgens mij valt vandaag onder calamiteitenverlof, je hebt immer geen tijd gehad om iets anders te regelen. Wat als je waterleiding gesprongen was, had je dan ook niet thuis kunnen blijven? Wat me brengt op de vraag hoe het komt dat jullie beiden echt geen vrij kunnen krijgen? Maar verder snap ik het wel. Het is ee van de redenen waarom ik vorig jaar gestopt ben met werken. Dat gezeik en gedoe elke keer. Hier ook niet gezegend met een groot vangnet.
Ik vind ook dat het hier wel erg gemakkelijk gebracht wordt. Niet iedereen kan zomaar wegblijven van zijn/haar werk.