Super lief voor mij en voor de baby, kusjes aan me buik geven en aaien en tegen praten. Nu al een super papa. Heel blij mee dat hij zo betrokken en bezorgd is (soms wel te haha vind ik dan haha...)
Hier probeert hij mij wel echt te helpen en ondersteunen als hij ziet dat ik aan het doorbijten ben. Het is volgens mij voor hem nog wel erg abstract. Weinig aanraking op de buik oid maar kan ook aan mij liggen. Ik ben echt te nuchter Hij vind mij nog wel mooi maar geloof geen seksgodin
Jaaa! Dank je wel! Ik heb nog helemaal nergens last van terwijl bij N. ik al gelijk boven de toilet hing. Ben jij nog erg moe?
Allemaal perfecte mannen ineens haha Mijne is wisselend hoor, hangt van zijn gemoedstoestand af en de ene keer dus heel betrokken en zorgzaam en de volgende dag kan t zomaar heel anders zijn en vraagt hij nergens naar. Maargoed dat hoort ook bij zijn karakter, is normaal gesproken niet anders. Naar echos ging hij zeker mee en was net zo gespannen en achteraf blij als ik. Maar nu de controles alleen maar hartje luisteren zijn is hij alleen de 16 weken controle meegegaan. Hoeft verder ook niet tot ik weer een echo krijg met 30 wk of als er wat aan de hand is.
Hier is mijn man absoluut niet Anders dan anders eigenlijk. Zwangerschap is geen ziekte ofzo. We leven gewoon ons leven door zonder al dat zweverig buikje aai vertroetel mij want ik draag een kind, gedoe. Nu we weten dat we een zoon krijgen na 3 meiden zijn we wel wat meer in de wolken. Maar dat verdwijnt wel weer na paar dagen en dan leven we gewoon weer ons leven door zoals het was.
Leuk om te lezen. Mijn man is gelukkig altijd al een lieverd, maar doet nu wel echt extra zijn best. Ik kan niet meer zo veel door de bekkenproblemen, maar hij neemt alles over en denkt vooral heel erg in oplossingen. Laatst heeft hij de wasmachine en droger omhoog gezet omdat ik graag zelf de was wil kunnen blijven doen. De baby in de buik is nog wel wat abstract voor hem, maar door goed voor mij te zorgen probeert hij zo ook voor de baby te zorgen. Hij is verder heel betrokken en gaat het liefst mee naar alle afspraken bij de verloskundige zodat hij de informatie uit eerste hand hoort. We zijn daarin echt een team en samen kijken we dus ook echt positief uit naar de bevalling! Hij is super trots op mij en ik ben ook mega trots op hem.
WAt een ideale mannen allemaal, hier niet hoor. Mijn kerel doet net als anders, niks meer niks minder, bij alle zwangerschappen niet. En buik aaien enzo doet mijn nuchtere boer ook echt niet Tijdens de bevallingen (ziekenhuis en overdag) lag hij ook gewoon lekker te slapen tot ik moest persen, er is vaak gevraagd door de verpleging moeten we hem even wakker maken? Nee hoor laat maar lekker slapen....
Voel me intens verdrietig als ik bovenstaande allemaal lees. Mijn man is erg onbehulpzaam en onbegripvol helaas . Ik werk gewoon door, doe het huishouden en zorg voor ons dochtertje met behoorlijke bekkeninstabiliteit en rugpijn en hij zegt nooit dat hij trots op me is, neemt me niets uit zichzelf uit handen en noemt me regelmatig dik. Hij gaat wel mee naar echo’s en helpt met de kinderkamer. Ben er zo verdrietig over dat ik er heel erg aan ben gaan twijfelen of hij wel van me houd. Want mijn geluk, welzijn en gezondheid lijkt hem weinig te interesseren. Als ik zeg dat ik moe ben of pijn heb zegt hij: “stel je niet zo aan”. Als ik dit allemaal lees hoe lief en trots andere mannen zijn dat is echt mijn grootste wens. Blij voor de vrouwen die dat wel hebben! Kon ik hem maar laten inzien hoeveel pijn ik soms heb. Tijdens de bevalling van ons eerste kindje was hij met een andere vrouw aan het flirten/appen... daar ben ik kort geleden pas achter gekomen. Hij zei dat het afleiding was omdat hij het zo spannend vond en zich machteloos voelde. Hij snapt niet dat ik me er zo gekwetst door voel en mijn vertrouwen in hem ernstig beschadigd is. Ik zie zo op tegen de volgende bevalling hoop dat hij er dan wel volledig voor mij en onze kinderen is.
Word er echt verdrietig van om dit te lezen Weet even de juiste woorden niet, maar dikke knuffel meis! Zeg je er wel iets van tegen hem? Als hij zegt dat hij je aanstelt bijvoorbeeld
Hij gaat tenminste mee naar echo's en doet de kamer... Die dingen doe ik gewoon allemaal lekker zelf en alleen. Kom op wij zijn toch ook niet voor niks het sterkere geslacht. Je kan je wel on alles druk maken maar daar bereik je niet veel mee
Ik voel me ook verdrietig als je het zo beschrijft. Dat lijkt me geen leuke manier van in een relatie staan. Of het met de zwangerschap te maken heeft of niet. Heb je er wel eens serieus met hem voor gezeten? Ik herken het we dat het soms moeilijk is voor buitenstaanders om in te schatten hoeveel pijn je hebt.
Ik weet even niet wat ik moet zeggen, ik word er gewoon een beetje naar van. Heb je geen familie of vrienden die bij kunnen springen? Iemand om je gevoelens mee te delen? Wat is dit voor onnodige post? Dat jij alles alleen doet en het allemaal prima vind, betekend nog niet dat anderen dat prima vinden. Elke vrouw kan de hele zwangerschap alleen doen, zonder hulp maar dat betekend niet dat het wenselijk is dat dat gebeurd terwijl je getrouwd bent!
Mijn man was tijdens de zwangerschap heel beschermend en trots! En na de bevalling nog meer! Hij vond en vind me der ongelooflijk sexy uitzien. Hij is heel Lief en begripvol. En was ook heel streng ivm mijn platte rust Heeft geen enkele afspraak gemist
Nou wat een rot opmerking. Je wilt toch een beetje medeleven tijdens je zwangerschap? Als je man constant zegt dat je je aanstelt is dat echt niet leuk. Prima dat jij dat best vind maar zij word er verdrietig van. @Libra89 wat vervelend dat je je zo voelt. Heb je al eens aan hem laten merken dat je er verdrietig van word? Dat je graag wat meer steun van hem krijgt en dat ie er meer voor je is? Ik zou een goed gesprek met hem aangaan en hem laten merken wat dit met je doet.
Mijn man is precies wat ik nodig heb en wat bij mij past Al dat gevoel aan mijn buik heb ik niks mee. Tegenwoordig als hij thuis komt uit zijn werk krijgt mijn buik wel een kus en wordt baby even toegesproken: 'Hallo, je mag voorlopig nog niet komen hoor, ik werk hard om het huis af te krijgen, maar zo snel gaat het ook weer niet.' Toen ik verschrikkelijk moe was tot 18 weken (echt verlammend moe zeg maar) nam hij uit zichzelf wel het één en ander over. De vaatwasser was elke ochtend leeg, hij legde de kinderen wat vaker op bed, zeker als ik moest werken pakte hij meer op. Maar toen ik me beter voelde vond ik dat niet meer nodig. Hij is meegeweest naar de echo, maar de volgende echo met 36 weken doe ik wel alleen, ik vind dat onnodig als hij vrij neemt om mee te gaan. Sowieso ga ik alleen naar alle afspraken met de vk, en verder hebben we geen afspraken, we hebben geen cursussen, bijeenkomsten etc. Dat past niet zo bij mij. Hij is wel onwijs hard bezig in huis, om alles af te krijgen voor de baby komt. Dat is zijn manier om ermee bezig te zijn. Hij weet dat ik zo graag een mooie babykamer wil dit keer, en daar werkt hij keihard aan mee. Maar betrokken op de manier van erover praten, spullen uitzoeken, mee naar afspraken, aan mijn buik voelen, nee, dat niet. Maar nogmaals, dat past ook totaal niet bij mij. Dus voor mij is hij betrokken genoeg