Generatieverschil ergenissen

Beetje vervelend dat je maar half en vaag antwoord geeft.
Ik probeer je te helpen , maar ik krijg het idee dat je dat niet wil. Wat prima is hoor, maar zeg dat nu dan, dan kan ik stoppen met mijn tijd en energie hierin

 

Ik stel je veel meer vragen dan dat.

Maar dan stop ik ermee , no hard feelings

Succes verder!

 

Ik snap jou als ik deze kant lees. Maar ken jullie verder niet en weet niet hoe jullie in andere situaties zijn.
Wij hebben hier een kindje in de naaste kring die dus altijd dr zin krijgt. Weet vader en moeder exact te bespelen met haar 3 jaar. En ja daarvan vind ik dus echt dat haar ouders af en toe eens flink moeten doorpakken, want dit meisje gaat het nog heel lastig krijgen op school straks waar de juf niet met al haar kuren mee gaat.

 

Het eerste, dat ik me afvroeg bij het lezen van de openingspost, was: Waarom raakte jouw dochter in paniek? Waar was ze bang voor? Had het specifiek met oma te maken? Had ze misschien moeite om afscheid van jou te nemen en was ze daardoor verdrietig of was ze echt in paniek?

Ik heb zelf geen ervaring met paniekaanvallen, dus ik kan er eigenlijk niet echt over meepraten. Maar op het kdv zijn er ook wel kindjes die hartverscheurend beginnen te huilen als ze worden weggebracht. Afscheid nemen is soms moeilijk, maar zodra de ouders uit het zicht verdwenen zijn, gaan de kinderen vaak direct al vrolijk spelen.

De gedachte van oma om jouw dochter gewoon met haar mee te laten gaan, snap ik dus wel. Ze zal vast liefdevol voor haar kleindochter hebben gezorgd. Nu liet je haar teleurgesteld achter. Zij heeft zich verheugd op een dagje met haar kleinkind en in haar ogen pak jij dat nu van haar af door toe te geven aan de paniekaanval (of misschien gewoon een verdrietig momentje omdat ze wegging bij mama) van jouw dochter.

Misschien had je even met jouw dochter kunnen praten, haar tot rust brengen en daarna (in overleg met oma en dochter) haar alsnog met oma kunnen meegeven? Nu is het jouw beslissing geweest om dochter uit de auto te halen, naar binnen te gaan en oma verbouwereerd achter te laten. Geen wonder dat ze 's avonds nog even verhaal kwam halen bij jouw man - al vind ik de manier waarop ze dat deed, zeker niet netjes.

Net als jij ben ik voor positief opvoeden en samen zoeken naar oplossingen, maar dat betekent niet dat mijn kind zomaar zijn zin krijgt als hij het op een huilen zet, juist niet. Ik probeer het samen op te lossen door te praten, te luisteren, de situatie van een andere kant te bekijken, uitleggen, eventueel tot een compromis te komen of de situatie een beetje te veranderen waardoor het voor de kinderen wel goed voelt.

Maar.... het positief opvoeden en samen zoeken naar een oplossing (woorden die je zelf gebruikt in jouw openingspost), zie ik helemaal niet terug in de situatie die jij beschrijft. In die zin, zie ik dus ook helemaal niet dat jouw schoonmoeder zich met jullie opvoeding bemoeit. Ze is het er niet mee eens dat jij jouw dochter uit de auto haalde, terwijl oma haar een dagje zou meenemen. Maar dat is haar mening, haar teleurgestelde gevoel, en dat mag ze toch zeggen? Dat jouw man specifiek daarvoor in therapie zou moeten, is natuurlijk onzin. Maar misschien zei ze dat wel uit frustratie. Of misschien bedoelde ze dit in een veel bredere zin, want ik heb eigenlijk wel het gevoel dat er meer achter zit. Ik krijg uit jouw berichten namelijk de indruk dat er wel meer speelt, o.a. vanwege het feit dat er al meerdere gesprekken zijn geweest met een therapeut.

Hoe dan ook, is het een vervelende situatie. Ik zou toch proberen om het uit te praten, zodat het niet tussen jullie in blijft staan.

 

Idd, ik lees ook halve antwoorden. Deze dames doen heel hard hun best hier om jou te helpen en de situatie te begrijpen maar dit heeft geen zin zo.

 

Ja zoals hoe oud is je dochter? Wat versta je onder in paniek raken? Praten jullie negatief over je schoonouders waar ze bij zijn. Ect

 

Lastig.

Ik denk dat jullie er niet uit gaan komen en dat jullie beide moeten accepteren dat jullie anders zijn.

Misschien kun je je positieve manier van communiceren die je op je kinderen toepast gebruiken om er samen met je schoonouders uit te komen.

Compromise.

 

Maar eigenlijk maakt het toch helemaal niet uit? Zij wil niet dat schoonouders zich met hun manier van opvoeden bemoeien. En of die manier nu goed is of niet, zij hebben hun tijd gehad en ts heeft alle recht om het op haar manier te doen.

 

Tja de prinsjes en prinsesjes in deze samenleving.

Ik mis een deel context, dat maar roepen om therapie en een SM die vindt dat haar volwassen zoon moet luisteren lijkt me zwaar irritant.

Voor de rest kan ik er weinig van bakken, maar heb zo’n vermoeden dat schoonmoe ergens wel een punt heeft. Tenzij ze jullie dochter slaat of mentaal mishandeld heeft ze wel een punt.

Altijd maar in overleg gaan en maar toegeven als kind even niet wil, dat schoonmoe gaat schreeuwen niet oke, maar dat je dochter op dat moment gewoon haar zin geeft en zegt dit gaat hem niet worden zo... je doet haar echt geen plezier met zo’n opvoeding in de toekomst.

Ik had dus gewoon de deur dicht gedaan. Binnen 5 seconde is het klaar hoor. Op school ook, als er geen reden voor is en zoon gaat lopen jammeren dan is het pakkie aan van de juf. Ik ga hem echt niet knuffelen en weer mee naar huis nemen omdat t arme schaap moet huilen. En als ik weg ben binnen 2 minuten lief zit te spelen.

 

Ja zeker. En oma heeft alle recht om haar regels te laten gelden zodra de ouder er niet zijn. Binnen bepaalde grenzen natuurlijk.

Als oma kleinkind vol propt met snoep zou ik er ook niet gelukkig van worden.

Het scheelt ook een hele hoop frustratie. Mijn ma had er een handje van zoon te zeggen oh dat mag wel hoor kom maar bij oma, terwijl ik het zoon neg had verboden.

We hebben dus afgesproken als ik er ben gelden mijn regels en als ik er niet ben mogen ze het helemaal zelf bepalen.

 

Ben ik helemaal niet met je eens. Natuurlijk moet er bij oma net iets meer kunnen als thuis, maar uiteindelijk ben je als ouder wel verantwoordelijk.

 

Onderdeel van opgroeien en opvoeden is ook juist leren dat ieder mens anders is, toch? Dus oma doet dingen anders dan mama, zoals met dit voorval zou oma gewoon toch hebben doorgezet en jijzelf juist niet. Misschien moet je oma én je dochter het juist eens gunnen dat te ervaren? En als het echt niet gaat, dan kunnen ze altijd weer naar jou komen.

De hele reactie van oma die volgt hierop is natuurlijk erg overdreven, maar ook niet totaal uit de lucht gegrepen dat zij over therapie begint als jullie al samen in therapie zijn geweest natuurlijk....

 

Vandaar ook binnen bepaalde grenzen.

 

Maar hoe oud is je dochter? Is al vaker gevraagd, maar nog niet duidelijk.