Hahaha geinig hè die versprekingen. Mijn moeder was ooit met een vriendengroep in Londen. Eentje durfde geen Engels te praten maar na een paar wijntjes zei ze; ‘goed, ik vraag de rekening wel.’ Kwam de ober zegt ze: ‘Can i have the building please? (Ipv bill) De groep probeerde nog het lachen in te houden maar toen er één begon te giechelen was het klaar. Iedereen lag dubbel
Dat elke dag opnieuw bij het ophalen van de kinderen er ouders en grootouders zijn die ruim 5 minuten voor het einde van de schooltijd met hun snuffert voor het raam van de klas moeten hangen. Alsof ze bang zijn dat het kind uit de klas is verdwenen. Ondertussen leiden ze daarmee de hele klas af. Vervolgens als de bel gaat verplaatst er een horde (vaak dezelfde) ouders en grootouders naar recht voor de deur. De groep kinderen die naar buiten wil moet zich daardoor heen worstelen. Daarnaast kunnen ze amper zien of hun (groot)ouders ook op het plein staan (tot en met groep 2 moeten ze eerst iemand zien voor ze bij de juf weg mogen).
R heeft een vriendje en zijn moeder wil een of andere studie gaan doen in kinderpsychologie/ontwikkeling/iets in die zin. Nou ben ik al geen fan van die moeder maar he, R en haar zoontje zijn goede vrienden en kunnen leuk spelen. Nou kwam ze haar zoontje dus bij ons thuis ophalen na een afspraakje en vroeg zich af ik wel door had dat mijn dochter van bijna 4 maanden wel eens extreem hoogbegaafd zou kunnen zijn…...huh wat?? Ik zei nou nee, ze is een baby en ontwikkelt zich op een normale lijn voor haar leeftijd en wij hebben allemaal een normaal IQ, geen hoogbegaafdheid in de familie of wat dan ook dus hoe kom je zo bij dat idee? Ja dat kon ze zien als ze V. in haar ogen keek en ik moest echt eens gaan kijken naar uitdagend speelgoed want V. verveelde zich enorm....tja volgens mij viel mijn mond echt een stukje open! Ben benieuwd hoe dat verder gaat met die studie en met mijn arme kind die ik geestelijk enorm tekort doe met speelgoed voor haar leeftijd
Soms kun je het wel aan baby’s van 4 maanden zien hoor. Bekijk bijlage 629446 Of ziet jouw baby er niet zo uit? Die spoort niet hoor. Hoe reageerde je dan, toen je je kin eenmaal van de grond had geraapt?
Wat grappig, die opmerking heb ik ook eens gehad van een wildvreemde oudere dame, die zij erbij haar hele leven in de psychiatrie te hebben gewerkt waardoor ze dat soort dingen kon zien. Maar vervolgens noemde ze ons meisje wel een kereltje dus die heb ik überhaupt niet serieus genomen
Destijds kregen we van de geneticus te horen dat de afwijking hoogstwaarschijnlijk voor een verstandelijke beperking en autisme verantwoordelijk was. Daarnaast nog een aantal lichamelijke ongemakken. Autisme hebben ze allebei, mijn oudste zo zwaar dat communicatie met hem zeer moeizaam is (praten is hij voorlopig echt nog niet aan toe). Ik kijk inmiddels niet te ver meer vooruit, voorzieningen proberen we zo ver mogelijk van te voren te regelen, maar wat ze in de toekomst allemaal wel en niet zullen kunnen, dat is nog steeds niet te voorspellen. Helaas. Wij hebben toen we de diagnose kregen ondersteuning gehad van een maatschappelijk werkster, ze werkt samen met onze huisarts. Dat heeft ons erg geholpen.
Mijn mond viel gister open van de onaardigheid van de chirurg en van hoe sterk mijn man communicatief is. Zegt ze; de operatie staat op die en die datum gepland.’ Dus ik schrok me een hoedje. Ik zeg; ‘ja maar dan kan ik niet. Maar dan ook echt niet. Dan zijn de opnames van Koffietijd.’ Ze keek me aan alsof ik die dag gezellig heroïne ging gebruiken en zei toen; ‘tja, het is maar wat je belangrijker vindt hè. Op tv komen of een enorme openstaande wond in je nek dicht laten maken.’ Ik keek haar aan alsof ik water zag branden. Ik wist echt niet wat ik moest zeggen en normaal ben ik communicatief heel sterk. Gelukkig was mijn man mee. Hij zei tegen die arts: ‘het gaat er niet om dat mijn vrouw zo nodig met haar snufferd (echt snufferd zei hij ) op tv moet, maar alles is al geregeld. Cameraman, Patrick Martens, visagist, geluidsman etc. Het enige wat we willen nu is overleggen of het ook op een andere dag kan. Zo niet, ook goed dan gaan we bellen met Koffietijd en vragen of het op een andere dag opgenomen kan worden ivm overmacht. Maar we kunnen hier toch normaal met elkaar over praten?’ Ik was hem zo dankbaar! Ze bond ook meteen in. Uiteindelijk moesten we bij haar assistente de afspraak vastleggen en die vroeg of het die dag goed uitkwam. Toen ik aarzelend zei dat dat eigenlijk niet het geval was zei ze: ‘maar we hebben dan en dan ook nog plek hoor.’ Ik was zo blij. Hoefde ik niet dat hele circus te verplaatsen! Maar ik was m’n man zo dankbaar
God wat heb ik toch een hekel aan sommige ouders. Net zoals met die jij beschrijft. Herkenbaar, ook op het kdv in de zin van dat er áltijd ouders zijn die bang zijn dat ze ‘te kort komen’ of zoiets. Bij mijn dochter op de groep zit ook een kindje met een moeder die áltijd iets moet zeggen tegen de juf, óók als andere ouders nog met de juf staan te praten. Zo ook vanmorgen. Sta ik even met de juf te praten over de wond in m’n nek en dat ik de dagen na m’n operatie ga proberen of m’n kinderen een paar dagen extra kunnen komen omdat ik niet te zwaar mag tillen. Komt die moeder binnen, duwt me echt letterlijk weg en zegt; ‘ja ik doe de jas van X even niet in de luizenzak want hij is nat en dan wordt de zak ook nat. Kun je dat onthouden?’ Echt, ik keek haar aan van ben je niet goed of zo? Gelukkig zei de juf dat ze zo bij haar zou komen omdat ze nu in gesprek was zoals ze kon zien. Maar dit doet ze elke keer. Altijd door anderen heen praten en als iemand niet luistert steeds harder gaan tetteren. Was ook heel boos en ging verhaal halen bij de juf toen haar kind niet was uitgenodigd voor een partijtje en andere kindjes wel. Toen ik naar m’n auto liep vroeg ze ook aan mij of mijn kind wel was uitgenodigd en toen ik ja zei, zei ze dat ze dat niet snapte want volgens haar hadden mijn kind en het kind dat het partikeltje haf niet zoveel met elkaar als haar dochter. Echt; ga uit m’n ogen en dring jezelf niet zo op! Bij ons is het ook totaal niet nodig om uren met de juf na te praten als je je kind ophaalt, want we hebben een superhandige app waarin je verspreid over de dag meerdere foto’s krijgt en aan het eind van de middag een uitgebreid verslag.
Ja, maar je hebt spieken en spieken. Even vlug spieken hoeft niet vervelend te zijn, maar als jij pontificaal voor het raam gaat staan, gaat staan gebaren enz, dan is dat rete irritant. Zowel voor de kinderen als voor de juf. Waarom niet gewoon rustig wachten op het plein? En naar de deur stormen als de kinderen naar buiten komen? Waarom in vredesnaam? Ik snap echt niet waarom je dat zou doen. De kinderen kunnen er niet eens meer door, door deze ouders en dat vind ik gewoonweg ook behoorlijk asociaal. Het laatste stukje vanaf ‘en naar de deur stormen’ slaat overigens niet specifiek op jou, maar op de ouders waar @dreames op doelt. Nu ik erover nadenk; waarom zijn er toch zoveel mensen bang om tekort te komen? Want daar schaar ik het onder als je altijd met je neus vooraan moet staan, zelfs als dat ten koste gaat van kinderen?
Hier juist andersom. Mijn dochter zit dicht bij het raam. Zodra ik het schoolplein op kom springt ze direct op. Gaat voor het raam staan en begint hele verhalen (in gebarentaal) te vertellen. De juf moet er altijd zo om lachen dat ik dan met een rood gezicht terug sta te gebaren dat ze Nu moet stoppen, zitten en naar de juf luisteren.
Van dat er een wikipedia pagina is gewijd aan baby's en wat daarbij komt kijken : https://nl.m.wikipedia.org/wiki/Baby Mn mond viel ook een tikkie open van die foto met verpleegsters met een mand vol baby's. Eerst doordat ik dacht: awww, cute, dat wil ik ook! Toen doordat ik dacht: ow nee, niet zóveel tegelijk En toen doordat ik dacht: sneu zeg voor die baby'tjes dat ze zo jong al opgenomen waren met zn allen (vermoed dat de foto uit de jaren '50 of eerder komt en de kindjes opgenomen zouden kunnen zijn vanwege TBC)!
Da's hier ook zo. Altijd dezelfde (groot)ouders die zich vooraan opdringen waardoor andere kinderen hun ouders niet kunnen zien/vinden. Mijn dochter raakt daarvan in paniek en gaat huilen omdat ze me door al die ouders niet kan zien. Ze denkt dan dat ik te laat ben of der vergeten ben. Tegenwoordig heb ik een knalrood vest aan (Ik pas niks anders) dus kan ze me makkelijker zien Ze mag pas weg bij de juf als ze mij gezien heeft. Maar ik vind het bloed irritant.
Dat laatste hoeft niet persé, baby's werden toen ook vaker buiten gelegd om frisse lucht te krijgen of in de zon ivm geelzucht. Edit: onder de foto staat dat die gemaakt is in 1932.