Ik vraag me af hoe zeer het vertekend is aangezien de documentairemaakster één van de meest extreme ouders is en van zichzelf schrok toen ze de beelden zag... Ik zag een stukje van Beau waar ze toen te gast was om erover te spreken.
Dit is ook hoe ik het zag. Overigens vond ik die Arjen en Bart wel echt verkeerd bezig. Dan mag het er zo aan toe gaan in de topsport maar gezond lijkt me het allerminst. Ze miste volgens mij echt een heel stuk pedagogische kennis wat je toch wel nodig hebt wanneer je met kinderen werkt op dit niveau. Verder zouden mijn kinderen dit niet van mij mogen. Het gaat mij veel te ver.
Dat zegt al genoeg toch? Ik zou dit mijn kinderen ook echt NOOIT aandoen. Al gebiedt de eerlijkheid mij wel te zeggen dat ik stiekem ook weleens iets te enthousiast kan worden over de schoolresultaten van mijn dochters. Daar moet ik mezelf dan echt in temperen, ik denk dat dat wellicht vergelijkbaar is. Ik denk dat bijna iedere ouder wel iets bij zijn/haar kinderen ziet wat je erg trots maakt, maar de kunst is om daarin niet door te slaan. En ik vond dat bij deze ouders wel het geval.
Ik heb het nog niet gezien, ga ik wel even doen. Kreeg de link gisteren doorgestuurd via een van de trainers van het voetbal. Ik snap wel dat je er ver voor gaat als het kind het zelf wil. Mijn oudste leeft voor zijn sport, hij zou alles ervoor opgeven, dus als een kind er zo in staat, zou ik er veel voor doen, maar het moet wel echt vanuit een kind zelf komen.
Ik heb de documentaire zojuist teruggekeken. Maar inderdaad pittig hoor. Het lijkt me als ouders ook echt wel heel lastig om je kind hierin goed te steunen. Je wilt ze doorzettingsvermogen bijbrengen (als je iets wil bereiken moet je er vol voor gaan), maar je wilt ook dat ze het leuk hebben. Lijkt me ontzettend moeilijk. Wel goed om te zien dat ouders daar dus wel enige ondersteuning in krijgen vanuit de club. Maar dat gezegd hebbende ben ik toch wel redelijk geschrokken over hoe het er aan toe gaat. Zo veel prestatiedruk op kinderen van 9 jaar is wel echt heftig om te zien. Kinderen die niet eerlijk tegen hun trainer durven te zijn vind ik nog al wat. Elke keer moeten die kids over hun eigen grenzen gaan en hebben straks geen idee wat hun eigen grenzen eigenlijk zijn of waard zijn. Kind ligt huilend op schoot bij zijn vader omdat hij niet wil trainen die dag (voelt zich niet lekker), uiteindelijk heeft de trainer net zo lang op hem ingepraat dat hij toch gaat trainen. Wat voor een signaal geef je dan af aan zo'n kind? Hoe moet hij ooit nog zijn grenzen aangeven als er niet naar hem geluisterd wordt? Dat fragment van Wytze die zijn spieren moest oprekken in een spagaat. Tja, dat kan ik dus niet aanzien. Als we zo met onze kinderen om moeten gaan om de beste te zijn, dan zijn we maar een keer niet de beste van de wereld.
Maar wie zegt dat de trainer op hem heeft ingepraat en hij tegen z'n zin in gaat? Misschien heeft de trainer hetgeen dat het kind dwars zat weg kunnen nemen dmv luisteren en een goed gesprek?
Daar heb je inderdaad een punt, we hebben het gesprek zelf niet gehoord natuurlijk. Ik ben in mijn aanname uitgegaan van de houding van de trainer die hij in de rest van de documentaire heeft laten zien.
Ja want die kinderen liepen in de rest van de docu inderdaad over van enthousiasme voor de sport. Echt HUN passie.
Mijn man heeft heel lang geturnd op vrij hoog niveau, maar zoals in deze docu was voor hem totaal niet herkenbaar. Het voelde nooit als ‘moeten’, zijn ouders bemoeiden zich totaal niet met de trainingen, maar steunden hem wel. Hij heeft altijd het gevoel gehad dat dit gewoon de sport was die hij had gekozen - en dat als hij er genoeg van had en bv wilde gaan zwemmen of piano leren spelen, dat ook gewoon kon. In de docu vond ik die sfeer heel anders - niet prettig, te veel druk, en bv ouders die via hun kind iets proberen te bereiken.
Ja, precies mijn punt dus; het hoeft niet zo te gaan, topsport kán ook voor kinderen leuk zijn en vanuit het kind zelf komen.
vergeten Ga het zo terug kijken als de kinderen slapen Zo streng, veel moeten laten, en voor een kans van 1 op wat? Hoe ver zou je gaan voor iets waar je kind echt talent in heeft
Ja precies he... ik weet ook niet precies hoe ver ik zou willen gaan als ik een getalenteerd kind had, maar ik weet wel dat ik hem alleen 15u in de week zou willen brengen naar iemand waar ik echt vertrouwen in heb. Wat dat betreft snap ik de vader van Wytze wel.
Pppfff hoe de trainers zijn krijg ik echt de kriebels. Kleien manier zou ik ook een irritante ouder zijn die wil zien hoe ze te werk gaan. Hoe kun je toch zeggen als je het niet goed doet noem ik je een sukkel Ze kraken echt af en zag geen positief punt. Net als het jongetje dat met zijn ouders kwam vertellen dat hij ging stoppen. De trainer zegt dan had ik wat anders kunnen doen, kind zegt niks maar vader zegt aardiger kunnen zijn en het kind beaamt het meteen. Positiviteit is ver te bekennen, grenzen opzoeken is 1 ding maar er overheen gaan zonder het gevoel te geven dat ze het kunnen is toch wel heel erg. Geen enkel kind durft te zeggen wat ze denken.
Vertekenend omdat vooral het harde wereldje en het fanatisme van de ouders naar voren kwam en niet de momenten dat ze bijvoorbeeld wel plezier hadden in de les. De moeder wilde juist het negatieve laten zien om veranderingen in gang te zetten. Bij Rowan was de motivatie al weg toen de documentaire werd gemaakt. Hoe waren de trainingen toen hij nog wel fanatiek was? En ik geloof zeker dat het kei hard en zwaar is voor de kids, maar als ze totaal geen plezier of motivatie hebben ga je er als ouder toch niet mee door? Dat zou echt heel erg zijn.
Ik ga de docu morgen terug kijken als ik de tijd ervoor krijg gevonden. Hier een selectie turnster in huis die 6 uur per week traint. Ze turnt al vanaf haar 6de en heeft nog steeds plezier in haar sport. Mocht ze met tegen zin gaan en wilt ze stoppen dan steun ik haar keuze. Bij onze vereniging heb ik soms ook t idee dat kind de droom van zijn of haar ouders vervult en vind dat soms lastig te zien.
Hier ook een dochter in de (C) selectie, ze turnt 5 uur. En danst ook nog 3 uur (ook selectie). Maar allebei is echt haar passie en ze doet het met heel veel plezier. Een vriendin van haar turnt in de top van Nederland en moet daarvoor af en toe wat laten, maar doet het vooral ook met heel veel plezier. Haar ouders steunen haar maar pushen absoluut niet, het komt echt uit haarzelf. En zo moet het ook zijn vind ik. In die docu vond ik dat helemaal niet zo overkomen.