Hallo dames, Opzicht zou ik dolgraag voor een tweede kindje willen gaan, door omstandigheden (man met ptss) hebben we dit tot nu toe niet gedaan. Inmiddels is mijn man zo stabiel dat we het enigszins aandurven. Enigszins, omdat wij ook wel wat beren op de weg zien. We hebben er de tijd voor gehad om over na te denken, maar soms kun je ook te ver gaan daarin. Luuk is inmiddels al weer 5 jaar, wat zo zijn voor en nadelen heeft. Hij is al redelijk zelfstandig, maakt alles bewust mee en kan een beetje helpen. Maar... hoe hebben jullie dit gedaan met zo'n leeftijdsverschil? Het lijkt mij namelijk ook heel moeilijk, omdat je weer helemaal van voor af aan begint. Je zit weer vast aan slaap tijden, nog maar niet te spreken over de nachtelijke uurtjes . Dit is voor ons wel een extra dingetje, omdat mijn man 's nachts wel goed moet slapen, kortom dat gedeelte komt bij mij te liggen. Ik heb wel zitten denken aan wat extra hulp (bv een nacht nanny voor in het begin als ik ook nog voor pampus lig..), maar dat brengt ook weer extra kosten met zich mee. Kortom; jullie lezen mijn twijfels.. Dusss wie heeft ervaring met zo'n leeftijdsverschil en hoe is het bevallen?
Mocht deze zwangerschap goed verlopen zal er straks een nog groter leeftijdsverschil tussen zitten. We hadden het ook liever eerder gewild, maar helaas. Ik zie ook zeker de voordelen, mijn zoon kan alles dan wel bewust meemaken, hij is overdag naar school waardoor ik alle aandacht aan de baby kan geven, etc. Als het voor jullie beiden goed voelt, zou ik er denk ik wel voor gaan. Je weet ook nooit hoelang het duurt voordat het raak is. Hier heeft het langer dan 3,5 jaar geduurd. Succes met jullie beslissing!
Het ligt natuurlijk heel erg aan de baby en aan jou zelf. Ik was na de bevallingen gelijk alweer aardig fit en kon dus vrij gemakkelijk ook ‘s nachts voor de baby zorgen. Onze baby’s sliepen overigens allemaal pas met 1 jaar door, dus dat is wel een behoorlijke tijd om alleen de nachten te doen. Maar niet onmogelijk! Wat ik vooral deed was ‘s nachts zelf voor de baby zorgen en overdag elke middag gaan slapen. Mijn lieftallige schoonouders pasten dan een uurtje of 2 op de andere kinderen. Als je overdag slaapt kan je de nachten veel beter aan, zeker de eerste maanden is dat ideaal. Met jouw oudste die naar school gaat zou je overdag prima kunnen slapen als de baby slaapt. In ieder geval als je niet hoeft te werken
Hier zorg ik snachts voor de kids juist ook omdat ik verlof heb en er iets beter tegen kan. En mijn mening is dat er beter 1 uitgerust kan zijn dan allebij brak. Moet wel zeggen daarin tegen neemt mn vriend ze overdag als ik even moet bij slapen en als hij werkt kan ik in de avond wat bijslapen. Dit werkt voor ons super! Zijn samen een team. Groot leeftijdsverschil heb ik ook uit het gezin waar ik uit kom. De jongste 2 schelen 6/7jaar en zijn nu echt maatjes. Zou er niet echt een punt van maken het is zoals het is en kids weten niet beter. Als het voor beide goed voelt zou ik ervoor gaan, anders niet.
Ik vind het zwaar. Zwanger zijn en straks ook de schoolrun doen. Zoon is blij hoor dat er een broertje komt maar is zich door zijn leeftijd wel erg bewust van de impact (bijna 4 jaar): mama kan nu niet naar de speeltuin. En hij vraagt ook gericht; als broertje er is, kun je dan wel weer mee? Hij moet wel gewoon naar zwemles etc. Gaat wel door, terwijl ik met de week hard minder wordt. Ik had gedacht dat het mij iets makkelijker zou afgaan nu hij ouder was. En klopt ook wel aan ene kant: hij kan veel zelf. Maar logistiek komt er meer bij kijken. We hadden ook niet dit leeftijdsverschil gepland, moesten er 1,5 jaar op wachten incl spoedoperatie ivm bbz ertussendoor. Maar.... Het is maar tijdelijk. Ik ben niet eeuwig zwanger en de baby ook niet eeuwig baby. Ik zou het zo weer doen, maar ik had het mij wel iets makkelijker voorgesteld omdat hij al ouder is hihi dus denk dat t met baby erbij mij ook wel even flink zal tegenvallen. Ik ben zelf diegene die mantelzorger nodig heeft en meer rust, man heeft bij zoon 1 alle (!) Nacht voedingen gedaan, terwijl hij ook voltijd werkte en nog voor mij moest zorgen: ik kan en kon niet koken bv. Dus alles kwam op hem neer.
Ik vind het heerlijk zoveel leeftijdsverschil. Jaren wilde ik geen tweede, vooral praktische zaken en sinds vorig jaar begon het te kriebelen. Inmiddels is de 2e geboren en deze periode ben ik veel bewuster van alles en merk dat ik er echt van geniet. Tuurlijk zijn de slapeloze nachten rot, maar dat is maar een fase. Het ritme is even zoeken, maar dat hebben we inmiddels ook gevonden. Nu moet ik wel zeggen dat de 2e echt een voorbeeld baby is. Zo'n heerlijk en makkelijk ventje.
Tussen mijn dochters zit 8 jaar, ik had t liever eerder gewilt, maar t heeft 4 jaar geduurt voor mn 2e dochter er was. De deur naar een voor mij 3e staat open, al moet ik zeggen dat ik t afentoe wel pottig vind weer zo eeb kleintje, vooral omdat het een nogal moeilijke slaper is.. Mocht er wel een 3e komen, dan wil ik niet weer zo een heel groot verschil ertussen
Helaas weet je van te voren niet hoe het gaat lopen. Maar als je het niet probeert zul je jezelf altijd de vraag blijven stellen. Ik ben van mening dat er altijd voor alles een oplossing is. Mocht het niet goed gaan in het begin kun je nog om back up vragen. En anders tanden op elkaar en door.. Aan alles komt een eind en de gebroken nachten zijn niet eeuwig..
Mijn oudste en middelste schelen 2,5 jaar. De jongste daarentegen scheelt 6 jaar met de oudste en bijna 4 jaar met de middelste. Ik moet eerlijk zeggen dat het beide voor en nadelen heeft. Toen de middelste kwam was mijn oudste net een beetje zindelijk, weinig zelfstandig en was hele dagen thuis (op 4 uur psz per week na). Nu de jongste er is zijn de andere 2 best wel zelfstandig, kunnen mij ook goed helpen en nu gaat ook de middelste naar school dus heb ik alleen nog een baby thuis. Daarentegen is het soms wel puzzelen met flessen en slaaptijden, kids naar school en sport brengen en halen enzo en 6x in de week vroeg op ivm school en sport. Dit was wel anders toen mijn oudste 2,5 jaar was. Persoonlijk heb ik liever een kleiner leeftijdsverschil.
Hier precies zo! 4 jaar leeftijdsverschil, oudste gaat dus naar school wat echt veel rust geeft. Ik geniet er veel meer en veel bewuster van! Onze baby is super gemakkelijk (dat maakt natuurlijk ook wel verschil wat voor baby je krijgt) en ik vind het heerlijk weer een baby! Op de gebroken nachten na maar ook daar probeer ik me minder druk om te maken omdat ik weet dat het fases zijn en weer overgaat! En heel belangrijk, onze oudste is dol op haar zusje! Die zit er het liefst de hele dag bovenop!
Mijn zoontje is nu 3.5 en dochtertje 6 mnd. Ik doe en deed altijd de nachten alleen.. Omdat ik bv gaf en geef en de kinderen alleen mij willen en mijn man trekt 't ook niet. Een enkele x helpt hij 's nachts. Mijn zoontje gaat ook al naar school en dat is idd wel fijn (de zomer was hij 2 mnd thuis, dat was pittig!!). Ik denk dat je er wel een weg in vindt en ik zie vaker een groter leeftijdsverschil en de kinderen zijn evengoed dol op elkaar . Ik zou ervoor gaan als 't kan! Het is zo mooi en leuk om er nog eentje bij te hebben. Pittig, maar zo leuk.