Hoi mama's ♀️ Ik ga me alvast excuseren voor de lange uitleg,maar ik ga hem zo goed mogelijk inkorten. Ik ben benieuwd wat anderen in mijn plaats zouden doen OF ervaring hebben? Dus, tijdens de bevalling van mijn zoontje 16 maanden geleden werd ik geknipt, en genaaid. Na enkele uren bleek ik inwendig achter de hechtingen een grote bloedklonter ontwikkeld te hebben (maatje vuist). De meest verschrikkelijke pijn in mijn leven. De gyn (van wacht trouwens ) kwam terug en probeerde met behulp van 2 vroedvrouwen die mij vasthielden de klonters terug te duwen. het lukte niet en na een hele tijd en ik het ziekenhuis bij elkaar gebruld te hebben, hebben ze me dan naar het OK gebracht en is het operatief verwijderd. Veel gedoe, chaotisch ook, maar goed.. eens thuis na 3 dagen bleek dat mijn vroedvrouw thuis van niets wist, in de brief die ik meekreeg voor haar stond zelfs niet dat ik geknipt en genaaid was. Dus die schrok zich rot. Ik heb toen contact genomen met de ombudsdienst van het ziekenhuis en zei dat ik niet vond kunnen dat mijn vroedvrouw en huisarts niets wisten van de operatie en dat ik een soort van "doofpot" gevoel kreeg door hoe het allemaal verlopen is. Ze zei me dat het een foutje was en dat het verslag naar mijn arts zou worden opgestuurd. Dus oke. Nu 16 maanden later komt dit onderwerp door iets anders aan bod bij mijn huisarts en ik vertel over de operatie. Die gaat dus verder zoeken en spitten en blijkt dat er NERGENS ook maar iets van een verslag te vinden is. Ook niet in de gegevens online van het ziekenhuis zelf. Enkel een formulier uit het OK waarop de ingreep, de chirurg, de anesthesist, en het tijdstip stond. Geen enkel verslag of info. Iets dat volgens mijn arts totaal niet kan en mag. Ook zag die dat de operatie 1 uur en 20 minuten duurde. Wat blijkbaar totaal niet kan kloppen. Toen de resultaten van bloedonderzoeken gezien, bleek ik groot tekort te hebben. Niemand heeft mij ooit iets vertelt. En ik was zodanig van slag en tussen bewust en onbewustzijn dat ik er niets over vroeg of nog weet. Mijn arts raad mij aan om mijn dossier persoonlijk te gaan inkijken ter plaatse, voor moest er iets op papier staan geschreven of geprint dan. Omdat die ook het gevoel heeft dat er iets niet juist ging. Maarja.. nu komt het, wat is het nut nog? Het is nu allemaal oké, en het is toch te laat. Anderzijds zou ik het natuurlijk wel willen weten als er iets zou gebeurd zijn.. Wat zouden jullie doen, of iemand ervaring ?
Jeetje wat heftig allemaal zo na je bevalling! En wat ontzettend slordig en onprofessioneel gehandeld door het ziekenhuispersoneel... Zelf geen ervaring hiermee gelukkig. Je vraagt wat wij zouden doen... ik zou in eerste instantie boos worden na dat gesprek met de huisarts, maar ik denk niet dat ik nu zelf iets richting het ziekenhuis zou doen als alles lichamelijk weer goed zou gaan. Ik zou proberen m’n boosheid en frustratie achter me te laten, want ik weet niet wat ik zou willen bereiken met contact opnemen met het ziekenhuis. Meestal hoef je geen excuses o.i.d. te verwachten, hoogstens iets zoals die ombudsdienst zei: ‘een foutje’, maar dat zou voor mij als een understatement voelen en daar zou ik dan ook weer boos om kunnen worden. Misschien zou ik mijn huisarts vragen om contact op te nemen met de ziekenhuisarts, niet eens zozeer om precies te achterhalen hoe t nu allemaal zit.. maar eerder om aan te laten geven dat hij / zij onvoldoende is geïnformeerd en dat hij / zij graag wil dat de communicatie beter verloopt. Tenminste als je huisarts dat wil Ik denk dat dat meer indruk zou maken en hopelijk heeft iemand anders er dan nog iets aan... Geen idee of een huisarts zoiets ooit doet. Wel zou ik het bespreekbaar maken bij een eventuele volgende zwangerschap en misschien iets erover opnemen in het bevalplan ofzo ... in ieder geval iets over de waarde die je hecht aan duidelijke en goede communicatie en dat je daar slechte ervaringen mee hebt gehad tijdens een eerdere bevalling.
Dankje voor je reactie! Ja boos, goh, vooral geschrokken wel. Mijn man was wel wat boos. Hij is een paar keer gaan vragen waarom ik zo lang wegbleef en hij werd in alle haast zowat weggewimpeld met de reactie dat ik nog niet wakker was.. u zegt mijn arts dat zo een ingreep max 20 min zou mogen duren.. we zijn dus wel benieuwd. Maar alles is nu inderdaad wel oke, ik heb ook geen verwachting ofzo naar het ziekenhuis toe. Ik zou gewoon willen weten of er iets gebeurd is :/ maar ach, het is gepasseerd he. Mijn huisarts zou dat misschien wel willen doen denk ik, wel een goeie tip, gaat waarschijnlijk meer indruk maken dan ik die weer aan de telefoon hang
België of Nederland? Want als t een ziekenhuis in NL was, dan zou ik er wel verder mee gaan. Hier mogen ze namelijk niet zomaar iets ondernemen zonder verslaglegging. En indien jij bij bewustzijn was, mogen ze niet zonder jouw toestemming handelen. Ik zou verder gaan om andere vrouwen tegen dergelijke praktijken te beschermen. En een excuses is ook op zijn plaats. Ze hadden je niet zo mogen behandelen.
Ik zou wel actie ondernemen tegen het ziekenhuis. Ik denk dat ik een officiele klacht in gediend zou hebben. Ik heb een aantal jaren geleden een klacht ingediend tegen het ziekenhuis hier in de buurt. Ik voelde me tijdens het gesprek met de ombudsfunctionaris en hoofd gynaecologie erg serieus genomen. Ze hebben na het gesprek ook direct hun best gedaan om dergelijke situaties te voorkomen/betere voorlichting te geven.
De grote vraag is wat je voor jezelf ermee wilt bereiken. En vanuit daar handelen. En eerlijk gezegd, aangezien het al 16 maanden geleden is gebeurd, zou ik het laten gaan. Het ziekenhuis schrijft een ontslag/overdrachtsbrief voor de verloskundige/huisarts, hierin staat een samenvatting van het belangrijkste dat is gebeurd, dit is dus geen letterlijk verslag van minuut tot minuut van je opname. En zeker als je huisarts al een brief had, is het niet logisch er nog een te sturen nadat jij daar een gesprek hebt gehad.
Ik ben huisarts en krijg met enige regelmaat geen brief uit het ziekenhuis over mijn patiënten. Of zeer summier. Of pas maanden later. Óók van patiënten waarmee nog iets "moet" als ze thuis komen, voor wie ik iets moet regelen of controleren of vervolgen. Soms kom ik er zelfs pas via de patiënt weken later achter dat hij/zij kanker heeft. Dus hoewel deze situatie natuurlijk absoluut niet wenselijk is, vrees ik dat hij niet erg uitzonderlijk is... en je kunt via je patiëntportaal nooit het hele dossier zien, er kunnen altijd delen worden afgeschermd, dus je weet nu niet helemaal zeker of er inderdaad totaal geen documentatie is. Ik zou het ziekenhuis bellen en om opheldering vragen. Of het laten zitten, net wat jou beter past.
Je kunt altijd een kopie van je medisch dossier opvragen, zowel de verslaglegging van medische ingrepen als je verpleegdossier.