Hoi meiden, de titel zegt het al. Ik ben er zojuist achter gekomen dat ik zwanger ben van de 5e onverwachts. De laatste x met vrijen ging het mis met condoom, stom geen morning after. Onze jongste is 5 maanden pas en oh mijn lijf. We zijn compleet in shock en waren het erover eens dat er echt geen kinderen meer zouden komen. Ik ben heel erg ziek met zwangerschappen. We zijn zo in de war en shock neigen naar beëindiging maar God hoe leef je met zoiets emotioneel? Eindelijk weer wat tijd voor onszelf en nog een kindje andere kant het is een kindje verdrietig en schuldig om alle emoties . Iemand ervaring?
Ik snap dat je overvallen bent! Misschien als het wat meer geland is dat ook duidelijker wordt wat je wel en niet kunt? Het zal pittig worden met twee kleintjes, maar mensen met een tweeling kunnen het ook. Dus het is te doen. En zou het veel uitmaken qua drukte: vier of vijf kinderen? Ik wens jullie wijsheid en sterkte toe.
Alleen jullie weten of jullie dit kunnen trekken samen. Ik kan je zeggen die beslissing is heel moeilijk. Zelfs al zou beëindigen voor jullie de beste keuze zijn, hou dan wat andere mensen ook zeggen in gedachten, dat jullie die keuze ook uit liefde maken. Niemand kan immers in jullie situatie kijken. En dan ook zal het een tijd kosten om het te verwerken. Het is niet hup hup ik doe het ff en heb er geen last meer van. Weeg alles goed tegen elkaar af en besluit in goed overleg met elkaar, zodat er geen verwijten komen over ik had het wel/niet willen houden. Ik wens je veel succes met alle gedachten, gevoelens en beslissingen die op je af komen.
Ik snap dat dat schrikken is, ik zou het toch wat meer tijd geven en nu nog geen beslissing nemen.. Dit kindje heeft voor jullie gekozen, en de 1e tijd zal best pittig zijn! Ik denk alleen dat als je het kindje weg laat halen die tijd daarna veel pittiger is. Wil jullie heel veel succes en wijsheid wensen!
Hier net zo, alleen dan niet de 5e maar de 3e. One jongste is van januari 2019. En ik had de prikpil, we kwamen er met 12 weken achter (maar wisten niet hoe ver ik was). We hebben het er uitgebreid over gehad, want we waren inderdaad compleet. En namen onze verantwoordelijkheid door de prikpil. Toen we hoorden dat ik al zo ver zwanger was, was het snel besloten allemaal. Inmiddels ben ik 17 weken zwanger en hoort hij al helemaal erbij en kunnen we niet wachten tot ons gezin compleet is met 3 kindjes, ipv 2 Praat erover met elkaar. Maar laat het nieuws ook zeker even bezinken. Het is niet niks. Beslis dan wat voor jullie gezin het best is en waar jullie beiden achterstaan.
Dank jullie wel, heel lief! Mijn man neigt naar het laten komen en ik, mijn lijf trek het niet nog een x. We zijn het oneens dus. Ik geef het nog wel wat tijd en inderdaad ben erg verdrietig, leven met zoiets misschien voel ik me voor altijd schuldig
Dat was hier met nr 4. Ik heb gepraat met de huisarts enz. Hij zei dat ik het emotioneel niet aan kon om abortus te doen. Ik zou hier zeer veel last van krijgen. Mijn moeder zei exact hetzelfde. Mijn man zag nog een kindje totaal niet zitten maar ook hij is volledig bijgetrokken. Ik zeg eerlijk ik heb het er tot een week of 22 echt heel moeilijk mee gehad maar nu ben ik blij met nog een keer een klein wondertje. Ik ben inmiddels 28 weken zwanger en zijn broer en zussen kunnen niet wachten tot hij er is.
Hier ook onverwachts zwanger van de 5e ben ik in extase? Spring ik van geluk? Nee dat nog niet maar ook dit. Komt wel goed, this even puzzelen en meten en vind het doodeng en beetje bij beetje begin ik eraan te wennen.. Niemand kan beslissen welke keuze je moet maken het is voor jou de juiste. Niet houden was hier ook dichterbij dan houden
Je zegt dat je het fysiek niet aan kan, wat zijn precies de risico’s? Dat zou ik wel mee laten wegen. Ik ben nu zwanger van de 3e en mijn bekken is helemaal kapot, staat scheef. Ik zal hierna een revalidatietraject nodig hebben. Stel, ik zou nog een keer zwanger worden, kan ik definitief in een rolstoel terecht komen. Dat zou voor mij wel een reden zijn om een ongeplande zwangerschap af te breken. Om dit te voorkomen gaat een van ons voor sterilisatie na deze. Zet de voors en tegens tegen elkaar, wat zijn de gevolgen als je het kindje gaat komen en wat als je afbreekt? Want onderschat het psychische aspect niet. En vooral, blijf met elkaar praten. En ga ook in gesprek met je huisarts of verloskundige, waar kunnen zij ondersteuning bieden, kunnen zij iets betekenen wat betreft het fysieke bezwaar? Ik wens je veel kracht en wijsheid toe!
Don't shoot me maar jij was een paar maanden geleden toch ook al onverwachts zwanger? Volgens mij een paar maanden na de geboorte van je laatste kindje. Wij waren tegelijkertijd uitgerekend daarom herinner ik het mij nog.
Misschien een vreemde reactie maar ik zou een gat in de lucht springen!! Hier is het al drie keer fout gegaan en zou zo met je willen ruilen. Betreft jou situatie; met een goed gesprek kom je een heel stuk verder! Desnoods kun je advies inwinnen bij de huisarts. Iedere beslissing die jullie dan nemen is de juiste. (Volgens mij zit er een behoorlijke bedenktijd op een overtijd behandeling...) Ik zou het zelf goed overwegen omdat jullie toch al een groot gezin hebben. Succes en voorzichtig gefeliciteerd met jullie zwangerschap!
Klopt dat was met de vader van mijn jongste zoon daarna veel gebeurd uit elkaar heeel drama lang verhaal. Een aantal maanden een lieve vriend nu en wou me laten sterraliseren omdat ik 4 kinderen wel mooi vond. Tot die tijd de prikpil en dacht dat alles prima was, tot de dokter belde met de uitslagen van bloedonderzoek ( lusteloos, vermoeid,migrane enz enz) sloten beide zwangerschap uit omdat zij de prik bij mij zette elke keer.. Mja blijkbaar hoef je maar naar me te kijken en het is raak zoals me vriend zei. Des te meer de schok was dat ik zwanger bleek want ik zag het echt echt niet zitten. Maar zoals je ziet nu 14 weken zwanger en sta ik te juichen? Nee dat niet en misschien gebeurd dat ook niet maar zowel als bij m'n vriend als bij mij en de kinderen is dit kindje meer dan welkom. Als het een ks word dan is er direct een sterralisatie en anders zsm erna
Ja inderdaad minimaal 5 dagen moet je er sowieso over denken nadat je naar de huisarts gaat en tot 7 weken kun je de abortuspil krijgen (dan komt het er op de natuurlijke manier uit). Daarna kan het alleen nog met de ingreep. Dus dat is best een korte tijd als je zo een beslissing moet maken. Ik vind het dan wel binnen de eerste 6 weken, als je nog geen hartje hebt gezien, toch iets makkelijker (maar dan bedoel ik niet dat het makkelijk is). Ik had zelf graag gewild dat dat ze bij mij hadden verteld wanneer het hartje zou kunnen gaan kloppem, dan had ik andere overwegingen kunnen maken. Maar mijn situatie was anders, heb wel ook gedeeltelijk uit gezondheidsredenen moeten besluiten. Ik kan je wel vertellen, spijt zal je hebben als je het doet, zelfs met de beste redenen. Maar ook dat slijt en als je op je eigen manier er een mooi afscheid van neemt helpt het echt met verwerken. Dat gezegd hebbende wil ik natuurlijk ook zeggen dat houden ook fijn is, mits je het aankan en je gezin ook. En je zeker niet een abortus aanpraten, het is meer als informatie bedoeld. Omdat ik toch vaak gelijk de reactie zie van, "niet doen, spijt, ik zou er alles voor over hebben hoe durf je". Nouja jullie moeten het gewoon voor jullie situatie beslissen en heel goed kijken hoe dit jouw gezondheid kan beïnvloeden als je daar mee worstelt Succes
Wat een rotsituatie! Ik hoop dat je je niet schuldig voelt tegenover andere vrouwen die graag een kindje willen. Jij kan daar niets aan doen. Als jij zeker weet dat jouw lichaam dit absoluut niet aankan, is abortus heus niet een foute keuze. Je hebt nog 4 kinderen inclusief een klein baby’tje die ook hun moeder nodig hebben. Praat er goed over met je man, of maak een afspraak bij de huisarts of verloskundige, zij zullen je ook kunnen adviseren. Veel sterkte.
Misschien iemand bij het fiom praten? En goed de voors en tegens afwegen. Wanneer heb je de eerste echo?