Er zit een verschil tussen zeuren om iets te vragen (wat ik overigens geen zeuren vind) en schreeuwend naar de directrice stampen. en over streng zijn: wij kunnen zo streng zijn als we willen... maar als het thuis bij de opvoeding compleet anders gaat blijft het een strijd.
Mondige ouders is wel een deel van het imagoprobleem. Ouders die schreeuwend en stampend hun kind staan te verdedigen omdat het (bij wijze van spreken) niet naast Pietje mag zitten. Echt, het gebeurd.
Ja zeker. Maar ik wil niet meer vertellen ivm herkenbaarheid. Conclusie: je moet sterk in je schoenen staan, wil je verandering aanbrengen. Mijn ervaring is dat ik er alleen voor sta. Mijn collega's zijn niet mondig genoeg, dus wij als team ook niet.
Das wel echt te erg. Herken het wel een beetje in mn werk als doktersassistente helaas. Alles ikke ikke, alles NU. En dat soort dingen.
Maar dan zorgt extra budget uiteindelijk ook niet voor de juiste oplossing. In jouw geval heb je meer aan een instantie die als klankbord zou fungeren. Iemand die bruggen kan slaan tussen zichzelf/het team/het bestuur.
Extra budget zorgt ook voor de oplossing. Wij hebben een klasse-assistent (voor meer dan 8 uur per week) nodig. Wij hebben een conciërge nodig en een goed opgeleide teamleider die voor de school staat ipv de stichting.
Hier een mede collega en zo herkenbaar dat gedram en geouwehoer. Mensen hebben ook niet het besef dat wanneer ze een volgende keer iets nodig hebben ik werkelijk geen stap harder zal lopen en ze onder op mijn stapel komen. Ik onthou het allemaal en het wordt allemaal netjes gedocumenteerd in het dossier.
Ja hier inderdaad ook 2 ib'ers (maar daar moet je dan wel weer achteraan zitten wil je iets gedaan krijgen. Jammer die zeurende ouders, maar dat krijg je als je als leraar of ib'ers zelf nergens achteraan gaat ) Hier ook Engelse les, vanaf groep 3 dacht ik. De leraar van de oudste (groep 8) is niet zo goed in Engels, vooral zijn uitspraak, maar dat vind ik niet eens zo erg. Ze leren grammaticaal wel veel uit de boekjes. En de uitspraak corrigeer ik wel en anders komt dat vanzelf wel goed, ze horen overal Engels.
Ik denk ook dat dat idd niet alleen het probleem is van leerkrachten maar dat mensen sowieso steeds mondiger/brutaler worden. Ook tegen dokersassistenten, HA's, verplegend personeel, winkelpersoneel enz. Een beetje een trend van nu die onze kinderen overnemen en ik zie daar niet veel goeds in. Ik werd een poosje terug nog voor gek versleten dat ik het niet vond kunnen dat mensen hun vakantie zelf verlengen door de kinderen de vrijdag ervoor gewoon thuishouden. Ik vind: regels zijn regels. Nou sommigen vonden dat zij zich daar niet aan hoeven te houden als ze de regel niet logisch vinden nou dat vind ik van de zotte.
Ik sta ook weleens te zuchten van binnen bij patienten, maar iedere ronde is een nieuwe kans hoor. Ik probeer er echt iedere keer het beste van te maken, onderaan een stapel leggen werkt helemaal niet naar mijn inziens.
in geval van hulpverleners ligt het er maar net aan. Die kom je over het algemeen tegen als er al een noodsituatie is of dreigt te ontstaan, die heeft dan echt geen tijd om dan een praatje met je te maken om je te overtuigen waarom je b.v aan de kant moet etc. Als een agent zegt dat je van je fiets moet stappen omdat je ergens fietst waar je niet mag fietsen, dan stap je van je fiets af en bied je je verontschuldiging aan, die agent hoeft dan echt niet met jou een discussie aan te gaan waarom hij je sommeert af te stappen. Naar hulpverleners heb je gewoon te luisteren, of je het er nu mee eens bent of niet.
Ik bedoel eigenlijk te zeggen dat mensen niet moeten verwachten dat wanneer ze een grote mond hebben dat we alles uit onze handen laten vallen en alles ala minute wordt geregeld. Het is ook echt echt wel de tijdgeest dat mensen steeds ongeduldiger en mondiger worden en ik vind het een slechte verandering en dit wordt inderdaad ook gekopieerd door de jeugd.
Bedoel je dan qua administratie of ook bij triage? Want dat laatste kan toch bijna niet gezien de urgentie etc? Later toegevoegd: ik zie nu bovenstaande reactie. Het is duidelijk , mijn vraag is mosterd
Wil ik toch nog even op inhaken, sommige patiënten zijn echt wel zo vervelend en bedreigend en die hebben hun kansen echt wel verspeeld. Het ligt ook wel aan de populatie waar je mee te maken hebt. Ik heb juist heel veel geduld maar soms is dat ook een keer op.
In het geval van de hulpverlener is het dan niet met als uitgangspunt uitleg geven omwille van de overtreder, maar rustig blijven met als uitgangspunt hun eigen veiligheid waarborgen. Zorgen dat situaties niet verder uit de hand lopen, zodat een hulpverlener niet in elkaar geslagen wordt door een debiel die zichzelf niet in de hand heeft. Want zowel volwassenen als kinderen gaan niet beter luisteren bij een “ik ben de baas houding”. (sommige) volwassenen en (sommige) kinderen hebben een andere manier van aansluiting nodig. Die niet eens heel veel extra tijd nodig heeft. Vaak kan je door ander stemgebruik, volume en woordkeuze veel meer bereiken waardoor je mondige omstanders ineens niet nog meer heethoofdig worden, maar een stukje indimmen. Dan is dat een investering die een leraar of hulpverlener doet voor zijn eigen gemak/veiligheid. En ik vind dat daar meer handvatten voor zouden moeten komen
Heb nog niet verder gelezen, dus misschien mosterd.... Wanneer je weet dat het beleid van school is dat kinderen de telefoon opnemen, dan vraag je gewoon naar de desbetreffende leerkracht. Daarnaast zal ik ook tegen administratieve medewerkster niet in detail vertellen waarom ik mijn kind eerder kom halen. Ik bespreek dit met de leerkracht en ga er dan vanuit dat ik mijn kind gewoon op kan halen zoals afgesproken.
Ik vind dat dit meer met opvoeding te maken heeft. Tegenwoordig worden de kinderen gepamperd en als ze iets doen wat niet door de beugel kan dan zijn daar papa/mama die achteruit de strot komen tegen de leraar/agent/etc. Die kinderen/jongeren komen gewoon overal mee weg zonder dat er consequenties zijn. Daarbij optellende dat er veel gewelddadige games gespeeld worden , en ja het is een virtuele wereld maar naar mijn idee wordt geweld genormaliseerd .En daardoor wordt de drempel om ook over te gaan op geweld (met name richting hulpverleners) alleen maar kleiner. Dus naast hulpverleners/leraren de handvatten te geven zal er ook vanaf de kant van ouders flink geïnvesteerd moeten worden en daarbij hoort ook dat een hulpverlener/leraar gewoon de baas is en je daar op sommige momenten gewoon naar te luisteren hebt. Bij mijn zoon in de klas zat een kind dat echt alleen maar zat te etteren/uitdagen. Leraar was het zat en het kind moest nablijven. Nou mijn zoon (die klasse dienst had, wat inhoudt dat ze na schooltijd wat langer blijven om de leerkracht te helpen met opruimen) kwam huilend thuis. De moeder was woedend naar school gekomen, heeft de leraar verrot gescholden en de mededeling was kortweg dat er maar 1 haar kind straf gaf en dat was zij. Je snapt natuurlijk dat het gedrag van dit kind niet veranderde ondertussen is het een tiener (wonen vlak bij mij) en heeft ze hem niet meer in de hand, komt de politie regelmatig bij hun op bezoek en accepteert het kind totaal geen gezag.
Ik snap dat het de bedoeling is dat ouders opvoeding geven... Maar dat gebeurd helaas niet overal. En hoe zielig is het voor een kind als een kind niet het juiste mee krijgt vanuit huis, dat het kind een leven heeft wat nooit meer waarde krijgt? Als leraren meer leren om te gaan met deze (eigenlijk gewoon kansarme) kinderen. Handvatten krijgen hoe hier mee om te gaan, niet perse door straffen (destructieve strengheid) maar misschien meer door te zorgen dat de leraar weet waarom een kind zoiets doet, aan te sluiten, en rustig uit te leggen. En dat hoeft geen gesprek te zijn van 1,5 uur. Één minuut oprechte aandacht voor een gesprekje op het moment dat iets escaleert brengt je al veel verder. In plaats van 5 seconde streng toespreken elke keer weer en nooit verbetering zien. Alleen hebben leraren dan handvatten nodig hoe ze ermee om kunnen gaan. Uiteindelijk bespaar je een hoop opstandigheid en in de toekomst een hoop problemen als er een verbinding kan komen tussen kinderen en leraren. Starheid in regels zijn regels dus daar luister je maar naar zorgt blijkbaar niet tot verbetering. It takes a community to raise a child en als er bepaalde ouders zijn die zich er niet voor in willen zetten, vervolgens de juf of meester het ook niet wil doen (behalve straffen) omdat het de taak is van de ouders, etc. Dan gaat het alleen maar erger worden, aangezien er dus niet geluisterd wordt naar: regels zijn regels en daar doe je het maar mee