Je zegt het zelf al, jullie wisten het niet! Dus er word niet,en ook niet indirect, gezegt dat je een egoistische keuze hebt gemaakt! Als je het wel had geweten dat je kind 100% niet samen had gekunt met een broertje of zusje omdat hij/zij daar enorm veel stress van zal ervaren, had je dan voor een kindje erna gegaan? Zo ja, dan vind ik dat egoistisch en dat is ook wat @Ysabella zegt. Dan nog is het natuurlijk iedereen zijn eigen keuze en heeft een ander daar helemaal niets mee te maken, maar je kunt niet verwachten dat mensen daar dan geen mening over hebben. En het kan bot overkomen maar ik kan ook niet bedenken hoe je deze mening tactisch en leuk ingepakt over kunt brengen.
Als er niet om een mening word gevraagd zoals bij onze aankondiging van zwangerschap dan had de persoon in kwestie ook gewoon moeten zwijgen. Dat daar gelaten, ik begrijp nu meer hoe het werd bedoelt en zie het maar als persoonlijke groei voor m'n mezelf dat ik niet te snel moet opspringen als het over dit onderwerp gaat.
En niemand zegt ook dat MamavanLieverd er niet goed over heeft nagedacht. Dus ik snap heel de discussie überhaupt al niet.
Ik snap jou ook heel goed hoor, zo heeft iedereen vast een onderwerp waarin hij/zij wat feller is door persoonlijke ervaringen. En ik weet niet wat de opmerking is geweest in je zwangerschap maar deel je mening dat mensen te snel, zonder nadenken dingen roepen die anderen kunnen kwetsen!
Bij aankondiging...letterlijk en ik citeer. "Lekker dan! Hoe moet dat dan als jullie dood gaan?! Ik bedoel die oudste daar kunnen we nog wel voor zorgen maar die 2e ja die moet dan maar naar de bolder ( gehandicapten instelling) en die 3e ja dat weet ik dan ook niet hoor.... Gefeliciteerd kon er niet vanaf...het zal je zwager maar zijn.
Auw, die doet zeer zeg! Ik heb één kind en een brandende wens voor een tweede. Helaas, na vele behandelingen ziet het er naar uit dat deze wens nooit in vervulling zal gaan. Vast niet vervelend bedoeld hoor, maar wat komt deze rot aan...
Ja dat is inderdaad niet leuk en zeer kwetsend en gaat nergens over op dat moment. Ik zou dus ergens vast laten leggen dat de zorg voor de kinderen niet naar dat gezin gaat als er ooit wat mocht gebeuren. Maar het zijn wel dingen waar je over na moet denken als je een kind hebt die zo hulpbehoevend is dat hij/zij nooit zelfstandig zal kunnen leven. Wie neemt die zorg op zich als jij er niet meer bent? Het meest logisch is broers/zussen maar dat is een zware belasting waar ze niet zelf voor gekozen hebben. Dit soort dingen lijken me erg zwaar en hard om over na te moeten denken als ouders zijnde.
Maar er zijn ook genoeg gezinnen waarin broers/zussen elkaar totaal niet liggen en hadden gewenst enigst kind te zijn of zelfs op volwassen leeftijd geen contact meer met elkaar willen. En er zijn ook genoeg enigst kinderen die dat wel heel fijn vinden en geen behoefte hebben aan een broertje of zusje. Dus ik zou aan 1 ervaring / mening van iemand anders niet zo zwaar wegen en je er al helemaal niet zo hard door laten raken als ik jou was Edit. Wij gingen voor een tweede toen zoon 7 was, omdat ik dus wilde dat hij later als wij er niet meer zijn, iemand had waarmee hij echt hetzelfde zou kunnen delen. Toen we hem vertelden dat ik zwanger was barste hij in tranen uit, hij vond het zo fijn alleen met ons en wilde dan liever een puppy maar echt geen broertje of zusje. Toen ze er eenmaal was is hij wel bijgedraaid maar dat had ook heel anders kunnen lopen!
Zoals wij nu denken. Zolang het zelf gaat zelf. Als hij straks ouder worden gaat, ook hij mag dan "de deur uit" Ik hoop dat wij hem uiteindelijk ergens mogen laten zijn waar ook hij gelukkig is als hij volwassen is. En ja natuurlijk hopen we heel erg dat zijn broers er veel voor hem zullen zijn. Maar verwachten mogen wij dit niet. Het mag niet hun belasting worden. Gelukkig is de oudste met beide broers helemaal gek op ze dus ik heb goede hoop Zijn inderdaad hele moeilijke gesprekken en gedachten, gesprekken die we nooit hadden gedacht te moeten voeren.
Precies dit ja. Het is de ervaring van @Zonnebloem92 , en eerlijk gezegd ook die van mij als enig kind zijnde. Mogen wij die ervaringen dan niet hebben, of niet delen? Mijn man is overigens ook enig kind, en die vond en vindt het heerlijk. Het kan natuurlijk beide kanten op.
Dat is naar niemand rot bedoeld. Maar zo heb ik mij gevoeld (mijn moeder wilde ook graag meer kinderen maar dat is niet gelukt) ik had dolgraag een broertje/zusje gewild en vond het heel jammer. Maar ik had ook geen neefjes en nichtjes van mijn leeftijd, en nu ken ik ook genoeg mensen die het wel lekker vinden om enigkind te zijn of kids die het totaal nooit hebben kunnen vinden met broer of zus en daarom graag zelf 'maar' 1 kind willen. Dit is erg persoonlijk natuurlijk en ieder handelt naar eigen ervaringen en gevoelens. En uiteraard wil ik daar niemand mee kwetsen.
Ik herken je heel erg in je verhaal. 9 van de 10 reacties zijn die van mensen die het niet begrijpen. Die het raar vinden, of zielig voor onze zoon. Maar ik vind het gewoon helemaal fijn zoals het nu is. Ik zie ook zoveel voordelen van het hebben van 1 kind. Ik heb geen kinderwens meer, maar ik zeg en denk wel: je weet het nooit, wie weet gaan mijn eierstokken over 5 jaar wel weer rammelen. Zou zomaar kunnen zo reëel ben ik wel.
Ik wil even iedereen bedanken voor de steunende berichten hierboven. Ik was net een hele lap text aan het typen, maar ik houd op met me te verdedigen, dat is niet nodig. Het enige wat ik nog even wil zeggen, is dat we er inderdaad goed over na hebben gedacht en dat het ook de juiste beslissing was voor ons als gezin. Ik voelde me dus niet op die manier aangesproken nee. Zoals iemand anders al zei, je weet vantevoren niet hoe het gaat lopen (ik kon echt niet voorspellen dat mijn zoon die met 2 “gewoon” autisme had toch, zich zo zou ontwikkelen), je maakt een beslissing op basis van je gevoel, hulpverlening (ons leven draaide volledig om onze zoon, dat is ook niet goed) en ook een stukje egoïsme (wij wilden altijd al 2 kinderen). En we hebben dus wat langer gewacht, wat achteraf gezien de juiste beslissing is geweest (gezien het intensieve hulpverleningstraject van onze zoon), beter hadden we nog wat langer gewacht misschien, maar ja, biologische klok.... Ik denk dat ik er inderdaad goed aan doe om gewoon een zp pauze te nemen (of alleen de luchtige topics te volgen), ik trek me dingen toch teveel aan en ik vind sommige opmerkingen echt niet kunnen, en ik kan niet goed op mijn vingers zitten, want dan gaan ze zeer doen bij mij.
Ik heb tijdens hebt lezen van dit topic op m’n vingers gezeten, maar na het lezen van deze post zijn ze toch gaan typen want nu irriteer ik me echt. Sorry hoor, maar ten eerste is de reactie van diegene doen jij quote niet naar jou gericht maar wordt er een heleboel in z’n algemeenheid bedoeld en ten tweede; je trekt het je echt veel te veel aan. Hoe krijg je het voor elkaar?? Het komt op mij over alsof iedereen die iets roept over geen/wel een tweede, dat dat niet gezegd mag worden of maar íéts in die richting omdat het bij JOU niet lukt. Je reactie trekt het hele verhaal uit z’n verband. Het zou toch mooi worden als er hier iemand iets zegt over ogen, dat ik daar meteen iets van zeg, want ‘het komt zo rot aan want IK kijk maar met één oog’. Kijk, teksten die hier worden getypt, kunnen meerdere betekenissen hebben of geïnterpreteerd worden. Dat heet iemands mening of gevoel erbij. Maar we mogen toch allemaal een mening hebben? En niemand zegt hier; ook @Ysabella niet; ‘ouders die al een kindje hebben met een ‘handicap’ mogen bij voorbaat geen 2e krijgen en moeten verplicht gesteriliseerd worden zodat voortplanting wordt uitgesloten. In dit topic trekken veel mensen zich iets ervan aan en ik kan het best begrijpen hoor. Ik heb ook mijn gevoelige punten, maar zie het ook van de andere kant; er wordt niet met stenen gegooid of hele lelijke dingen gezegd. Dat is alleen maar interpretatie. En gevoel. Waarom jouw reactie me irriteert? Omdat we net al een hele ‘discussie’ hebben gehad over wel of niet iets bedoeld hebben en iets zich aantrekken en dan kom jij er nog even overheen met iets dat echt kant noch wal slaat in mijn ogen.
Je moet voor jezelf overwegen waarbij je het beste voelt. Los van wat de buitenwereld er over te melden heeft. Een oud klasgenootje van mij is ook heel jong moeder geworden (op haar 15e) en zei ook altijd van ik wil geen kind meer omdat één kind al een impact heeft op gehad op mijn tiener jaren en ik toch vaker nee moest zeggen tegen vriendinnen om mee uit te gaan. En zij wilde geen groot leeftijdsverschil, nu jaren verder en nieuwe serieuze relatie heeft ze een 2e kindje. Ik zei ook altijd standaard ik gun mijn kind een broertje of zusje, maar het geeft geen garantie dat ze daadwerkelijk met elkaar optrekken. Toen ik jonger was deed ik automatisch meer met mijn broertje omdat we vaak met zijn 4en weggingen en wij dan samen in een achtbaan of wat dan ook gezet werden, sinds de puberteit is het helemaal omgeslagen en spreken we elkaar alleen wanneer het moet. Tja.. Net zo met families de ene heeft een hechte band met een nichtje en de ander spreekt ze nauwelijks. Je weet het toch nooit en daarom wat betreft kinderen moet je zelf de keuze maken en niet laten afhangen van wat anderen zeggen.
Ouders van een gezond kind of met kleinere beperkingen, kennen de diepte niet van de 24/7 zorg voor een kind met een ernstige beperking. Gelukkig maar voor hen. Probeer het zo te zien. En zoek je steun bij ouders die verwant zijn aan jullie situatie. Die de diepte kennen, Het altijd paraat moeten staan, altijd. Iedere dag, Iedere nacht, dat het geen fase is want het is voor altijd. Je verdriet, je wanhoop, hoe je lijd door het lijden van je kind. Je zorgen, hoeveel je moet incasseren, je eigen gevoel opzij moet zetten, iedere keer opnieuw. Het is een andere leven lieverd, want je zoon lijkt vast ook op jou Trek het je niet zo erg aan, kinderen zijn kinderen. En moeders zijn moeders, maar het is logisch dat anderen dit niet volledig kunnen bevatten. Bescherm jezelf!
Kreeg deze link vandaag via de mail. Moest meteen aan dit topic denken. https://www.oudersvannu.nl/nieuws/10-tekenen-dat-je-het-bij-1-kind-wil-houden/?kl=4677&ku=750905&utm_source=nws&utm_medium=email&utm_campaign=20191101_OVN_Nieuwsbrief_&utm_content=&utm_term=a_875