Hallo allemaal, Ik heb een hele grote wens voor een derde kindje. Onze 2 kids zijn nu 6 en 4,5 jaar en zij vragen ook heel vaak of ze nog een broertje of een zusje krijgen. Mijn vriend twijfelt enorm. Aan de ene kant lijkt het hem geweldig, nog meer liefde in je leven, aan de andere kant vindt hij het angstig, qua huis (we hebben 1 slaapkamer als opbergkamer die we dan op moeten geven), qua drukte, of het dan allemaal wel lukt met het verdelen van de aandacht etc etc.. Nu ben ik dus op zoek naar ervaringen van jullie hoe jullie dit zien en hopen zo dan samen een besluit te kunnen nemen of we er voor gaan of niet
Hoi hoi, Geen ervaring, nog niet althans.. Maar wij hebben na lang wikken en wegen ook de knoop doorgehakt. Onze kinderen zijn 4 en 5 jaar, ze zijn er zo leuk mee bezig en echt betrokken bij de zwangerschap. Onze logeer/zonnebank/speelkamer hebben we ook moeten opgeven maar ze hebben wel ieder hun eigen kamer. Dat was ook echt wel een eis van ons. Het zal in het begin best pittig zijn maar ik vindt het vooral enorm gezellig, die drukte in huis. Ook als ik aan later denk... De keuze moet je vooral zelf maken. Is het makkelijker met 2.. Jazeker! Maar nog een laatste keer alles meemaken vindt ik heel bijzonder. Succes!!
Wij hebben 3 kinderen en het is prachtig. De aandacht verdelen leek ons ook lastig maar dat is eigenlijk vanzelf gegaan! Nu zijn de leeftijden bij ons iets anders. Oudste is 5, middelste 2 en de jongste nu 1 jaar. Toen nr3 geboren werd was nr 2 15 maanden en eigenlijk ging dat qua ritme al snel gelijk op. En nog steeds slapen ze op hetzelfde moment zodat er voldoende aandacht over blijft voor de oudste. Overdag is de oudste op school dus dan weer voldoende aandacht voor de andere 2. Het liep eigenlijk vanzelf. De eerste 3 maand is zoals met elke baby het meest druk maar dat ligt niet per se aan het aantal kinderen vind ik. Je zou qua ruimte kunnen overwegen of 2 kinderen op 1 slaapkamer kunnen? Dat hebben wij ook gedaan en ze vinden het geweldig samen
Oh geweldig! En ik zie dat nr 4 eraan komt <3 Bij elkaar op de kamer kan bij ons niet, haha. De heren hebben allebei een bed in de vorm van een huisje, lijkt op saartje prum. Dat past niet op 1 kamer en denk niet dat ze die willen inruilen voor een ander bed Ze gaan bij ons allebei al naar school dus eigenlijk is aandacht niet aan de orde bedenk ik me, elke dag 100% aandacht voor de baby tot 14
Wij gaan binnenkort voor een 3e. De eerste 2 liggen samen op een kamer, vinden ze super gezellig en gaat altijd goed. De 3e komt eerst bij ons en krijgt dan later een klein kamertje voor zichzelf. Uiteindelijk gaan we verhuizen. Ja, het zal nog drukker worden dan nu, maar dat is het ons dubbel en dwars waard
Met allebei op school moet het helemaal lukken. Bedden als huisjes hebben ze hier opgegeven Je moet het doen met de ruimte die er is. Onze oudste was 1 dag boos dat zijn bed weg moest maar daarna heeft hij het er nooit meer over gehad. Maar goed wij hechten niet zoveel waarde aan spullen En idd zoals gezegd de drukte is het waard! En als je eenmaal in het ritme zit, gaat het vanzelf. Als ik nu 2 kinderen heb, heb ik niks te doen
Wij gaan ook voor een derde. Hebben 1 kamer te kort dus gaan we onze meisjes samen voegen. En hoe het verder verloopt? Ik ga er vanuit dat we daarop ons ritme wel kunnen vinden. Verhuizen gebeurd ook wel een keertje denk ik.
Wij hebben er inmiddels 4 en ik vind het geweldig. Ik hou van die drukte in en om het huis. Vorig jaar oktober zijn we verhuisd, sindsdien slapen de oudste 2 bij elkaar op de kamer. De jongste slaapt nu nog bij ons, maar zal gaan delen met de 3e. We kunnen nog een kamer aftimmeren op zolder (gaan we op den duur ook doen) en we kunnen zelfs nog een extra kamer op het platte dak maken, maar ik weet nog niet of we dat ook gaan doen.
Leuk om de reacties te lezen. Hier ook een enorm sterke wens voor de 3e. Als ik zwangere zie ben ik echt per direct afgeleid en zit ik alweer te fantaseren... Ik wil het zó graag nog eens meemaken. Voor mij klopt het beeld van 3 kids ook. Alleen 1 probleem hier en dat is dat mb man niet wil. Ik vind sowieso nu toch te vroeg op elkaar. Dus wie weet... ooit..
Het belangrijkste is dat jullie het beiden willen en kunnen. Hoe meer kinderen hoe minder aandacht per kind, voor jezelf en je relatie. Niet iedere ouder kan dat goed (meer kinderen kost meer energie). 3 kinderen die op verschillende momenten naar afspraken of clubs of sport moeten. Daarnaast vind ik dat je het financieel ook niet moet onderschatten. Een kind kost geld en dat neemt toe als ze ouder worden. Je kunt niet altijd alles doorschuiven. Denk ook aan extra kosten voor kinderopvang, misschien minder werken. Tot slot zie ik een eigen kamer wel als een noodzaak. Juist in een groot gezin is ruimte om je terug te trekken belangrijk. Dat kan ook een klein kamertje zijn. Niet ieder kind slaapt goed. En opgroeiende kinderen die dat nodig hebben moet je wel die rust en ruimte kunnen bieden.
Geen grotere aardse rijkdom dan kinderen, in mijn ogen. Wel of geen vakanties, clubs en sport, merkkleding en eigen kamers zijn in mijn ogen allemaal onbelangrijke randvoorwaarden. Je geeft je kinderen het grote kado van broers en zussen voor een leven lang (hopende dat al onze kinderen een lang leven mogen hebben). De baby die er nu nog niet is, is na geboorte pas na tien jaar een tiener. Tijd zat om een eigen kamertje te regelen. Wie weet wat er in die tijd allemaal veranderd!! Ik sliep vroeger t/m m'n 14de samen met een zusje op een kamer. Vanaf mijn 13de had ik behoefte aan een eigen plekje en daar hebben mijn ouders toen werk van gemaakt. Duurde een jaartje en toen waren we uitgebouwd. Ik ben heel blij dat ik broers en zussen heb. Zeker nu we volwassen zijn. Ik hoop dat onze jongens er ook nog één of twee siblings bij mogen krijgen. Ook al is daar nu nog geen kamertje voor. Komt wel goed.
Helemaal mee eens! Dat eigen plaatsje is nu echt niet van belang. Vaak hebben we praktische bezwaren, maar die zijn vaak gewoon op te lossen. En daarbij een kind weet niet beter
❤ Dit is zo mooi gezegd. Mijn afspraak bij de huisarts staat. Morgen wordt mijn spiraaltje verwijderd
Ik herken je gevoel wel, wij hebben er ook zo voor gestaan. Onze tweede zwangerschap verliep dramatisch met 23 weken moest ik plat en werd er geremd tot 37 weken, ons zoontje is toen ook geboren vaak in zkh gezeten vol in de weeen en de angst dat hij zou komen. Daarvoor 2 miskramen waaronder een partiële mola. Voor ons was het zeker we waren dankbaar voor 2 gezonde boys en dat was onze laatste. Tot hij 2,5 was en het toch ging kriebelen...... een aantal gesprekken gehad met de gyn voor de risico’s maar die waren er niet want er is nooit ene oorzaak gevonden waarom hij er steeds uit wilde en ik zoveel bloed verloor de hele zwangerschap. Uiteindelijk hebben we besloten de gok te wagen. En hebben we inmiddels een kern gezonde 3 e zoontje gekregen met een fantastische zwangerschap nooit geen harde buik of wee! Bevalling verliep super en we mochten gelijk naar huis. Dat was onze afsluiter zeiden we. Maar inmiddels zijn we al een jaar bezig voor een 4 e kindje. Onze twee oudste boys delen nu een slaapkamer (mogelijkheden om te verbouwen zijn aanwezig, gaan we over 2/3 jaar doen) We moesten een andere auto kopen. En idd Het verdelen van de aandacht. Maar dat alles is gelukt, en de twee oudste vinden het super leuk samen te slapen. Zijn echt elkaars vriendjes! Zo fijn dat ze zo sterke band samen krijgen! Ook nu als ik zwanger word moete er offers komen. Weer een andere auto, een verbouwing enzo..... maar we weten zeker dat we het samen aankunnen. Toen ik zwanger was van de jongste hebben we vaak even een stress moment gehad van oh hoe komt her nou? Maar het is altijd horen gekomen! En de andere twee zijn dol op hem!
Ook hier een twijfel voor een derde. Na de tweede hard geroepen, nooit meer. Het is goed zo. Inmiddels eentje van 6 en eentje van 2,5. Ik zoek dit forum/deze site weer vaker op. Denk steeds vaker, nog 1 keer het zwanger worden, zwanger zijn, etc. Bij het zien van zwangere vrouwen en kleine baby's begint het enorm te kriebelen. Maar.. mijn verstand denkt dat het beter is van niet.. financieel bv, geld is elke maand op, hoewel hier echt wel wat aan te doen is, ik shop te graag (voor mijn kids). En ik stel mijzelf de vraag, wat is de toegevoegde waarde van nummer 3? Is het nu met 2 niet gewoon prima..? Ik vind het ouderschap best zwaar en vermoeiend soms. Dus ben een beetje bang dat ik het mentaal niet 'trek'. Dus eigenlijk zegt mijn gevoel 'ja' en mijn verstand 'nee'. Ben inmiddels 36. Dus voel ook wel een lichte leeftijds druk. Al zou het nog prima kunnen natuurlijk.. Ik moest dit even delen, dan ben in het kwijt. En wie weet nog wat advies van anderen Voor de topic starter: Super leuk dat jullie voor de derde gaan. Succes!
Wij hebben 3 kinderen 10,9 en 2. Beste keuze ooit. We missen voorlopig nog 1 kamer maar zijn volop op zoek naar een andere woning. Ik vind trouwens wel meer nodig dan liefde alleen om kinderen groot te brengen dus wat amberxx zegt vind ikzelf ook heel belangrijk.