hier op 1 inkomen, idd wat hoger dan gemiddeld. Maar toen het wat minder hoog was ging het ook prima op 1 inkomen. Toen waren onze woonlasten wel laag en die zijn nu dubbel zo hoog. De keerzijde is dat mijn man veel van huis is, veel op mij neer komt en dat ik stiekem weer graag wil gaan werken. Mijn kinderen zitten ook beiden op school en een derde lukt helaas niet. Dat werken is wel een dingetje want ik zal alles omtrent opvang moeten gaan regelen/haasten en stressen bij ziek en studiedagen. Dat komt dus dan extra op mijn schouders. Daar heb ik dus echt geen zin in, zeker omdat het niet hoeft. Ik ben wel blij met de keuze die we toen gemaakt hebben. Geen stress en geen opvang gedoe meer. Altijd thuis voor de kinderen en dat geeft ons allemaal enorm veel rust.
Wij doen het al 9 jaar op 1 salaris. Moet wel zeggen dat het vroeger makkelijker ging dan nu. Het leven is echt veel duurder geworden. Vroeger verdiende mijn man veel minder maar was het allemaal goedkoper. Wij wonen in Friesland en daar is het sowieso goedkoper wonen ( denk ik...want onze gemeente vraagt ook al 89 euro per maand aan belastingen) Mijn man verdient ongeveer 2 keer modaal. Ik vind het trouwens nog altijd heerlijk om thuis te zijn. Nu de kinderen groter zijn kan ik me elke ochtend storten op wat ik heel graag doe.
Dat is ook waar wat je zegt. Ik ben nu ruim 9 jaar thuisblijfmoeder. Maar op momenten dat de kinderen ziek zijn en ik ben dagen aan huis gebonden dan ben ik jaloers dat mijn man "lekker" kan gaan werken en ik altijd alle shit thuis regel. Meestal reageer ik dit dan ook wel op hem af. En als ik dan bekoelt ben dan realiseer ik me ook wel dat hij niet hele dagen van huis is om leuke dingen te doen maar om te werken en dat ik toch niet met hem wil ruilen.
Ik merk ook dat alles duurder is geworden de afgelopen 9 jaar. In het nieuwe jaar gaat mijn jongste naar de basisschool (continurooster) en ben benieuwd of ik me dan ga vervelen thuis? Merk dat ik ook steeds bezig ben met wat ik voor mezelf kan doen tegen die tijd. Iets opstarten, vrijwilligerswerk of toch solliciteren ergens part time. Maar aan de andere kant lijkt het me ook leuk veel bij de jongste op school te helpen omdat ik dat bij de oudste ook altijd heb gedaan.
Ik heb dat altijd als mn man naar het buitenland gaat. Hij gaat minimaal 3-4x per jaar naar het buitenland voor een congres of cursus om zijn specialisatie bij te houden/uit te breiden of omdat hij als wetenschapper ergens moet spreken. Dat varieert van 3 dagen in België tot een week in de VS. Daar ben ik ook altijd enorm jaloers op omdat de keren dat ik zonder kinderen weg ben geweest de afgelopen 4 jaar op 1 hand te tellen zijn. Hij zegt dan "maar het is wel werk, ik ben daar niet voor mijn ontspanning". Maar als ik dan zie/hoor hoe ie in de mooiste hotels verblijft, diners en lunches met collega's op het programma heeft en vooral gewoon de hele avond en nacht ongestoord op zn kamer kan tv kijken en slapen dan ben ik toch echt wel jaloers!!!
Oh hier precies zelfde. Ook een wetenschapper hier en er zijn vaak congressen op de mooiste plekjes. Hij is echt al op heel veel plekken geweest, aan de ene kant ben ik blij dat ik niet verplicht weg hoef (ben het liefst bij de kinderen), maar als ik zie waar hij komt en hoe hij daar verblijft dan vind ik dat toch ook zeker wat hebben.
Haha hier ook een man die veel in het buitenland is, ik ben dan wel geen tbm maar kan echt weleens "jaloers" zijn als die in Miami weer eens in een geweldig hotel mag overnachten en iedere ochtend en avond kan aanschuiven. Zit ik hier tussen dat gekibbel en dat ellendige huishouden waar nooit een eind aan komt pff
Na 5 dagen achter elkaar vrij denk ik heerlijk morgen weer een dagje werken. Dinsdag als ik weer moet werken denk ik jak was ik maar meer thuis.. Stoppen? Nee nooit.. maar werk wel maar 22 uur verdeeld over ene week 2 andere week 3 dagen. Dat extra geld is toch ook echt fijn
Dat extra geld is ook zeker fijn, tenzij het ten koste gaat van je kinderen. Hier was het gewoon niet meer te doen en dan houdt het op. Ons geluk is dan toch weer meer waard dan geld.
Je moet soms wat geluk hebben met uw werkuren ook natuurlijk (of bewust op zoek gaan naar een job die dit kan bieden) Ik kan bijvoorbeeld perfect werken zonder dat ook maar 1 van de schoolgaande kinderen merkt dat ik ga werken. Ik kies zelf hoeveel en welke dagen ik werk en kan mijn uren perfect inplannen tussen de schoolbeluren in. Het hoeft niet alles of niets te zijn e.
Dat zeg ik ook nergens toch? Als dat bij een optie was geweest was ik daar zeker voor gegaan. Ik zeg alleen iets over hoe het bij ons is.
Ik had t alleen even over wat ik wil. En ja ik ben recent van baan veranderd omdat dit veel beter met mijn gezin te combineren is.
Ik ben bij onze zoon ook thuis geweest al vanaf de zwangerschap. Mijn contract werd toen niet verlengd en we besloten toen samen dat ik thuisblijfmoeder zou zijn tot onze zoon naar school ging. Begin dit jaar ben ik begonnen met een eigen bedrijfje aan huis en daarnaast een parttime baan voor een baas. Allemaal onder de uren dat onze zoon op school zat. Nu raakte ik weer in verwachting (niet gepland, wel welkom) en ook nu wordt het contract onder de baas niet verlengd. Met name omdat ik deze zwangerschap veel klachten heb. We hebben er weer duidelijk over gesproken maar we zien het beide niet zitten om zo'n klein kindje van 3-4 maanden al naar een opvang te doen. We kijken als de kleine rond een jaar is nog eens of we er zo over denken. We leveren er financieel wel voor in maar toch hebben we dat er voor over om zodat de jongste straks ook veel bij sowieso 1 van ons is. Vond en vind ik het erg? Eigenlijk helemaal niet. Ik blijf als het kan nog wat thuiswerken voor mezelf, hoewel dat ook op een lager pitje zal zijn maar verder houd zo'n kleintje je genoeg bezig vind ik. Anders doet het huishouden dat wel of onze zoon.
Ik vind het bijzonder als mensen zeggen niet vol tijd bij de kinderen te kunnen zijn. We kiezen hier toch niet part time voor ofzo. Je kiest voor kinderen, dus zul je er toch ook voor kunnen zorgen, of je er nu wel of niet bij werkt. Hier nu een jaar tbm. Ik vind het pittig bij tijden. Maar ik ben echt wel blij wat ik NU mee krijg van de kinderen. Ik hoef nergens verantwoording af te leggen. Ik hoef me niet schuldig te voelen naar 2 partijen als er een kind ziek is. Geen gehaast, geen gevlieg. Ja het is druk. Met schoolgaande kinderen en een baby. Maar ik pak een bak koffie wanneer ik wil. Mijn huis is enigszins georganiseerd. (Altijd verbetering mogelijk haha) En qua sociale contacten zoek je de moeders wel op die een zelfde keuze hebben gemaakt. Voor mijzelf vind ik het wel eens lastig, maar dat heeft meer andere redenen. Het is belangrijk om in deze periode ook juist tijd voor jezelf te maken. Ik heb wat hobby's die zorgen voor ontspanning. En zo af en toe in het weekend er alleen op uit. Prima voor mij. Voor nu zou ik het allemaal voor geen goud meer willen missen. Dat wij dit voor onze kinderen doen, vind ik de beste keuze die we ooit gemaakt hebben.
Als je voor kinderen kiest betekent dat toch niet dat je niet meer zou kunnen werken? Ik ben een leukere moeder als ik werk en gelukkig kan het allebei, zorgen voor de kinderen en werken. En thuis zitten zou ik prima kunnen, maar ik zou daar niet gelukkiger van worden. Op mijn werk is het vrij relaxed, soms wel druk en hard werken maar kan altijd thee pakken of eten wanneer ik wil. Ik ervaar mijn werk dan ook niet als werk omdat ik het zo naar mijn zin heb, voor mij dus ook een stuk ontspanning. En heb een flexibele werkgever gelukkig. En onze kinderen doen het ook prima op deze manier, dan is het toch prima?