Dit had ik geschreven kunnen hebben. Op het financiele deel na dan. Dat is mijn pakkie aan, en dat is maar beter ook Feit is ook dat als ik hem vraag iets te doen hij dat ook gewoon doet. Ziet het zelf alleen niet inderdaad.
Hier zou ik echt moeite mee hebben. Misschien een rare vraag. Was je man ook al zo toen je hem leerde kennen ? Ik zou hier echt compleet op afknappen. Ik reageeer natuurlijk enkel op wat er geschreven wordt en daardoor kan het ook anders overkomen als dat het in werkelijkheid is.
Zo gaat het bij ons thuis ook. Ik werk 5 dagen, doe al het huishoudelijke werk (van koken tot vaatwasser uitruimen tot de containers buiten zetten tot de was), ik haal en zorg voor onze zoon als ik uit het werk kom en snachts want hij krijgt nog bv, ik regel alle afspraken en handel ze af en doe de financiële zaken thuis (belastingaangiftes, rekeningen betalen, spaargeld in de gaten houden, hand op de knip houden). Mijn man daarentegen werkt meer dan ik (hij is een super ambitieuze ondernemer), ruimt altijd zijn spullen achter zich op dus hij is geen rommelkont, hij zorgt voor ons zoontje in de ochtend en brengt hem weg naar de opvang want dan ben ik al naar werk en hij is veel tijd kwijt aan netwerken en zijn onderneming(en) uitbreiden. Ook als we op vakantie gaan dan heb ik het zoekwerk gedaan, ik heb voor mezelf/onze zoon/en voor hem deels, ingepakt. Vervolgens regel ik het vervoer ernaar toe, maak ik schoon als we er zijn, houd ik in de gaten hoe wat wanneer we terug moeten etc. Dit is gewoon hoe onze rollen op natuurlijke wijze verdeeld zijn over de tijd. Het geeft hem meer vrijheid en rust om te werken en op die manier voor ons te zorgen en meer dan extra brood op de plank te brengen en ik zorg voor ons op mijn manier door alles netjes en geordend te houden. Ik kan hem best vragen om even wat te doen maar ik doe het liever zelf dan dat ik toekijk hoe hij het doet.
Op afknappen nee, hij heeft veel meer goede dingen dan alleen dit. Daarnaast is het voor hem ook ontzettend moeilijk om zowel met zijn adhd als zijn autisme om te gaan, laat staan om die twee samen te combineren. Hij is altijd druk in zijn hoofd, kan geen rust vinden en heeft geen filters. Waar wij tijdens een gesprek ons kunnen focussen op dat gesprek kan hij dat niet. Hij hoort dan ook de mensen achter ons of weet ik veel waar praten. Hij kan dat niet uitzetten, overal waar we zijn hoort hij alles en ziet hij alles om zich heen gebeuren daar waar ik het kan uitschakelen. Eén dagje winkelen is voor hem dan ook zo vermoeiend met al die prikkels dat hij de uren daarna gewoon moe is. Dan kan ik wel alles van hem vragen of in dit geval verwachten dat hij het doet maar zijn hoofd wilt dan gewoon niet meer. Dus nee zeker geen afknapper, vond het juist moedig dat hij mij het vertelde ondanks ik geen ervaring had met een combinatie van beiden. Het is niet dat hij niet volwassen is, integendeel. Adhd en autisme hebben ook zeker zijn voordelen. Hij komt vaak met de beste oplossingen, iets waar ik zelf nooit op gekomen was. En ik was / ben op de persoon gevallen die ik toen zag en dat is eigenlijk nooit veranderd nadat hij het mij vertelde. Het is soms alleen lastig omdat ik het niet ervaar om erbij stil te staan soms wil ik daar nog weleens aan voorbij lopen en word ik onterecht boos op hem.
Kan je helaas geen tips geven. Maar ik wilde je wel laten weten, dat ik het mooi vind hoe je over hem praat: toch zeker de mooie/goede kanten van hem belichten. En ik vermoed dat je als stel (ook zonder een dergelijke diagnose) soms periodes hebt, dat je aan elkaar voorbij loopt en dan (achteraf) onterecht boos op elkaar wordt.
Oh ik denk voor heel veel mensen herkenbaar. Hier niet anders. Deels inderdaad onze eigen schuld en ook een maatschappelijk dingetje. Ik heb het er laatst met hem over gehad, omdat het me soms echt stoort. De groepsapp van dansles of andersoortige groepjes, alléén ik word daarin gezet door de lerares. Is er een van de kinderen jarig, krijg alléén ik van íedereen de vraag `Wat wil xx hebben?´ Ik zorg voor de kadootjes voor Sinterklaas en verjaardagen, als ik dat hem vraag moet ik dat toch net iets te vaak herhalen en dan kost het me nog meer energie. Als ik heel duidelijk iets vraag, dan doet hij het wel met bijvoorbeeld afspraken tandarts of kinderarts regelen of afzeggen of iets bij de apotheek ophalen. Hij vraagt ook of ik hem gewoon opdrachten wil geven, dat vindt hij prima want hij wil graag helpen en alles doen. Maar soms zou het fijn zijn als ik niet de enige wandelende denktank en agenda ben zeg maar.
Zelf geen man maar ik herken het wel van mezelf. Ik ben nogal ongestructureerd, vergeet dingen. Op mijn werk kan ik de ballen redelijk hoog houden wat dit betreft maar privé vind ik het vreselijk moeilijk, vooral omdat het overzicht veel moeilijker te houden is privé dan op werk (voor mij dan). Ik heb al van alles geprobeerd, lijstjes maken, een agenda bij houden, etc. Het probleem is dat ik dat soort dingen dus ook vergeet. Het is geen luiheid of onwil, ik kan het gewoon echt niet. Het enige dat bij mij werkt is iemand die me af en toe aan bepaalde taken herinnert. Hoewel ik me kan voorstellen dat het voor die ander ook niet altijd makkelijk is.
Ik denk dat het moeilijk is om taken (juf mailen bij afwezigheid ivm onderzoek) die voortvloeien uit een hoofdtaak (onderzoeken van de jongste) uit eigen initiatief op te pakken. Dan moet je een volledig overzicht hebben over de hele taak. Je moet dan immers weten wanneer, hoelang, hoe intensief zo’n onderzoek/afspraak is voordat je iets kunt zeggen over een afmelding tegen de juf. Hier regel ik alles (ook 1 van de redenen waarom ik ben gestopt met werken, want dat kwam altijd al op mij neer en zeker omdat het bij onze oudste ook niet lekker ging/gaat) mbt de kinderen. En als hij ergens bij moet zijn of iets moet regelen vertel ik hem dat gewoon. Anders loopt het in de soep (aka niet zoals ik zou willen) En: Hij heeft ook van die taken. Onderhoud/schoonhouden van de auto? Regelt hij. Ik hoef alleen maar op de aangegeven tijd naar de garage. De tuin? Hij zorgt dat het onderhoud gedaan wordt. Enz. En als ik daarvan iets moet regelen, vertelt hij mij wat ik moet doen. Natuurlijk kan ik het wel, maar het is heerlijk om ook niet daarover bezig te zijn in mijn hoofd. Misschien kunnen er wel wat hoofdtaken naar hem toe?
Ik zet alarmpjes, wekkers en app-reminders om me overal aan te helpen denken. Dus ook om op mijn lijstjes te kijken. In mijn agenda kijken vergeet ik ook. Boodschappenbriefje hou ik digitaal bij op mijn telefoon, want mijn telefoon vergeet ik als één van de weinige dingen zelden. Ik zou zo graag alles gewoon zelf willen onthouden, maar dat kan ik ook echt niet. Ik heb nu een fitbit en nu gaat het nog net iets beter, want ook daar kan ik wekkers opzetten en die kan ik snoozen. Zo lukt het me nu eindelijk om aan de was te denken. Want ik ze een wekker in mijn horloge en die snooze ik net zo vaak totdat de was dan ook daadwerkelijk is gedaan. Heel vermoeiend vind ik het wel om zo’n chaos in mijn hoofd te hebben.
Niet aan mij gericht, maar wil toch reageren Hier was het in principe altijd al zo, maar als je 25 bent en je hebt geen kinderen, alleen je eigen studiootje en baan, dan is dat nog wel goed te behappen. Sociaal is mijn man heel sterk, dus al hij zich weer eens in de nesten had gewerkt door zich bv buiten te sluiten, z’n portemonnee kwijt te zijn, of domweg een afspraak was vergeten, dan kon hij dat heel goed oplossen met bv zijn vrienden/kennissen, of gewoon door z’n sociale skills in de strijd te gooien (meer dan eens bv geld geleend van een vreemde bij de kassa!). Het is ook echt geen onwil, dat weet iedereen die hem kent. Met 1 klein kind was het ook nog goed te behappen voor hem, maar met 2 is het op dat gebied gewoon te veel. Wederom kan hij zich goed redden doordat hij zo sociaal is, maar er zijn nu twee kinderen afhankelijk van hem en dat gaat soms simpelweg mis als ik hem niet help.
Dankje! Ook zeker helemaal waar, maar als je iedereen bekijkt heeft hij of zij iets unieks en dat hoeft niet direct een afknapper te betekenen. En soms zijn de positieve eigenschappen meer aanwezig dan iemand zijn beperking waardoor het elkaar overlapt en het minder stoort. En uiteraard wat voor de één een afknapper is, vind de ander weer aantrekkelijk. Gelukkig maar dat betekent dat er op ieder potje een deksel past. In dit geval heeft het niets met aantrekkelijk te maken maar accepteren dat dit hem ook de persoon maakt wie hij is. Heb een ex gehad die niks mankeerde, maar daar moest ik nog meer achter aan zitten omdat hij wel gewoon te lui was. Dan heb ik voor personen zoals mijn man meer bewondering.
Nou wij hebben een wekelijkse stand-up op zaterdag pakken we allebei onze agenda erbij en vullen we ons white bord in voor die week. Alles staat er dan op en dan verdelen we de taken. Van boodschappen, koken, vuilnis, cadeautjes voor verjaardagen regelen etc Daarbij schrijven we er de belangrijke dingen van werk op, zodat we allebei kunnen doen alsof we het functioneringsgesprek van de ander hebben onthouden en we werken allebei niet altijd op dezelfde locatie, dus ook handig om op te schrijven hoe laat je verwacht thuis te zijn. Gok dat het met kinderen straks niet anders gaat, behalve dat het veel drukker wordt.
Je zegt dat hij een vorm van ADHD heeft. Wat bedoel je daarmee? ADD? Je hebt 2 kinderen met ADHD. Dan weet je neem ik aan ook dat o.a. plannen , dingen "zien" en overzien dingen zijn waar adhd'ers moeite mee hebben of wat hun gewoon niet lukt? Ze hebben duidelijkheid nodig. Dingen die ze langer doen of waarbij druk van anderen/ een baas komt kijken lukt dan bijv vaak wel. (natuurlijk bij elke ADHD er anders). Die dingen zitten in hun structuur, zijn duidelijk enz. Ik heb ADD en autisme en ben echt slecht in plannen, structuur brengen enz. Op m'n werk lukt het aardig goed. Dat zit erin gesleten, moet me aan regeltjes houden, er zit een soort (prestatie)dwang achter waardoor het me lukt. Regelmaat. Maar dingen die jij noemt zoals afspraken, juf afbellen enz? Nee, daar heb ik grote moeite mee. Die taken op m'n werk lukt me en die ballen hou ik hoog maar met die losse regeldingen van thuis gaat ik juist de mist in. Dat is dan gewoon teveel om erbij te hebben en onduidelijk. Die zie ik dan ook regelmatig niet. Mensen met Ad(h)d hebben een vaak een vast gestructureerd lijstje van dingen die hun goed lukt en wat ze "zien" en overzien. Met tussendoor dingen/afspraken voor bijvoorbeeld de kinderen heb ik moeite. Die vergeet ik enz. En ook wat eppo zegt: om die afspraken te regelen heb je/ een Ad(h)d er een volledig overzicht nodig van de gehele taak. Ik denk dus dat je veel teveel van je man verwacht. of je regelt het allemaal zelf, OF je geeft hem een paar vaste taken met betrekking tot de kinderen. Bijv 1 kind waar hij alles voor regelt.
Hier hebben we dit ook. Dat komt ook omdat de zorgtaak bij moeders liggen, denk ik. Hier is het wel geregeld dat hij verantwoordelijk is voor bepaalde taken, zoals het vuilnis, vaatwasser, wasmand naar zolder brengen, was opvouwen. (als hij het dus niet doet, blijft het liggen, ja ook de was, ik doe het gewoon niet). Hij doet alle gesprekken op school. Als ik wil dat hij iets doet, geef ik dat aan en dan gebeurd het, dat is voor mij ook fijn, want dan weet ik wel dat het in gang is gezet en dat ik het zelf niet hoef te doen. Maar uitzichzelf naar een afspraak rijden van de kinderen, nee dat gebeurd niet. Wel in overleg.
Ik denk dat dit het belangrijkste is. Het is misschien altijd wel een irritatiepunt voor je...alleen nu is het een punt geworden wat je op momenten doet "overlopen". Door de zorgen en alle extra afspraken + handelingen die met elke afspraak gepaard gaat. Zou je nu eenmalig een taken lijstje en of een verdeling kunnen maken qua taken. Duidelijk maken voor welke taken je man verantwoordelijk is. Voor nu even extra werk, maar op de langere termijn kan het verlichting geven. Al denk ik dat jij zelf zo gewend bent om die touwtjes in handen te hebben, dat het uit handen geven uiteindelijk niet echt gaat werken. Voor mij zou dit in ieder geval zo zijn. Ookal overweldigen dingen me soms, het uit handen geven geeft dan geen rust.
Mijn man zegt ook dat ik gewoon opdrachten moet geven en het wel zal gebeuren. Mijn man is een super slimme vent maar als hij opdrachten krijgt thuis , lijkt het wel een uil. Schat zet je ook glazen op tafel. Tja dan staan er glazen maar geen drinken. Dit. Ik kijk dan naar ons eigen gezin. Mijn man werkt sowieso pakken maar als mij, dus afspraken die zonder hem kunnen, worden ook gewoon gedaan door mij (dat is ook de reden waarom ik minder werk). Dat gaat dan over tandarts,kapper, logo,... MAAR als hij dan een taakje als kapper bijvoorbeeld overneemt dan heb ik daar achteraf spijt van. De laatste keer kwam onze middelste met een soort hanekam kapsel thuis, echr afschuwelijk. Tja dan doe ik het gewoon wel hoor.
Je komt op mij op het forum over als iemand met een sterke eigen mening die dingen graag op jouw manier wil hebben en anders is er weinig begrip. ( sorry bedoel het niet aanvallend) Kan het niet zijn dat je thuis ook deze kant laat zien en je man zich daarom onttrokken heeft aan dit soort taken en regeldingen. Zijn manier is dan waarschijnlijk toch niet de juiste. Dit hoeft hij niet bewust gedaan te hebben maar kan ook zo zijn gegroeid in de loop der jaren. Verder wat @Eppo82 zegt. Bij een taak horen neventaken ( voorbeeld doktersafspraak en afmelden school). Lijkt me nogal onduidelijk als degene die de “taak” op zich neemt niet alles doet. Of je moet de ander gericht vragen bijvoorbeeld het afmelden over te nemen.