Maar houden de mensen zich daar ook aan? Hier heb je vuurwerkvrije zone's (voornamelijk binnenstad) maar als ze daar geen boa's zouden neerzetten is er altijd wel iemand die er toch wat afsteekt.
Nogmaals, ik hoop dat het niet van toepassing komt en hij er geen interesse in krijgt. Ik denk alleen dat ik kan stellen dat de vraag niet is of hij er ooit mee geconfronteert zal worden maar wanneer/op welke leeftijd. ik hoop dat we er zo duidelijk mogelijk over hebben gesproken en hebben voorgelicht en hij weet dat we er geen voorstanders van zijn. Maar als die situatie zich aandient dat hij zegt ik wil het proberen en zal het toch wel doen dan liever onder mijn toezicht. Kan en mag iedereen wat van vinden. En dan nog kan hij er dan voor kiezen het niet met ons te bespreken en het stiekem te doen maar die kans is denk ik kleiner dan wanneer ik het hem bij voorbaad al verbied. Ik las iemand met het voorbeeld dat haar ouders het altijd allemaal verboden hebben en zij niet rookt drinkt en nooit drugs heeft gebruikt, top! en ik hoop van harte dat je kind net zo als jou is. Mijn ouders waren bij mijn zus ook zo, verbieden van drank drugs uitgaan en buitenlandse vriendjes /samen slapen voor haar 18e. Gevolg zus ging op 16 of 17 jarige leeftijd de deur uit, trok in bij foute vriendje en mijn ouders hadden geen enkele invloed meer op haar. Nu is ze gelukkig zelf verstandig geworden en heeft dat achter zich gelaten maar mijn ouders nooit vergeven en nooit meer contact gehad. Bij mij waten ze dus een stuk soepeler na hun eerste ervaring, ze deden het zo als ik het ook van plan ben met mijn kinderen. Eerste glas alcohol dronk ik samen met vader, eerste jointje ook en ook die xtc pil en die lijn coke heb ik in huis gedaan. Ik was een kind die graag ervaarde, kon je me 1000 ervaringsverhalen vertellen maar ik bleef nieuwsgierig tot ik het zelf ervaren had. En alles vond ik niet leuk en heb ik daarna nooit meer gedaan. Ik ben wel sigaretten gaan roken, inmiddels weer gestopt en drink hoogstens 5x per jaar 1 of 2 glazen wijn (en dat is ruim geschat). Dus welke manier voor welk kind de juiste is, wie zal het zeggen, we maken allemaal keuzes met het idee het beste met ons kind voor te hebben en ze zo goed mogelijk voor te bereiden. Welke keuze voor welk kind de juiste is geweest zal ook pas blijken als deze kinderen zelf volwassen en zelfstandig zijn.
Sorry maar ik vind jou nogal hysterisch overkomen in je reacties maar goed ik reageer. Als ik op een punt kom dat mijn kind onder mijn ogen mag experimenteren is dat een punt waarvan ik 100% zeker weet dat hij het zonder mij anders alsnog zal doen. En ja dan maak ik de keuze dat ik er met mijn neus bovenop zit ipv dat hij het buiten op straat doet met weet ik wat voor bende hij zich aan laat smeren.
Ik zeg dat ik het ergens wel snap met een verklaring erbij. Ik zeg ook dat het mijn keus niet zou zijn. Ik zeg nergens dat ik het oké vind net zo min als ik zeg dat een ander het niet bizar mag vinden. Ik heb het gister gelezen dat ts er zo in staat en omdat drugs een nogal heftig onderwerp is wilde ik er eerst graag over nadenken voor ik direct reageerde. Zo ben ik tot de conclusie genomen dat ik de gedachtengang ergens wel kan begrijpen, helemaal gezien waar ts woont, ik zeg nogmaals dat het mijn keus niet zou zijn. Ik zou ook zeker niet gelukkig worden als mijn kind met een paar pupillen waar je u tegen zegt thuis zou komen, kind zou dan toch wel flink in de problemen zitten.
Maar die vuurwerk vrije zones gelden hier tijdens de jaarwisseling. Niet nu al voor het cat.1 vuurwerk. Hoe is dat bij jullie geregeld?
Maar over welke leeftijd heb je het dan? Ik kan me namelijk niet zo goed voorstellen dat een knul van 17/18 jaar dit ook echt met zn moeder zou gaan doen. Maar ik heb daar dan ook geen ervaring mee
Dat zegt ze helemaal niet. Als je kind een keer drugs wil proberen (net zoals ze experimenteren met seks, roken, alcohol, vuurwerk en weet ik veel wat) dan kan je ervoor kiezen om het keihard te verbieden (met zeer grote kans dat ze het toch wel doen achter je rug om) óf je kan zeggen: prima, als jij dit echt wil dan mag dat, maar wel samen en onder bepaalde voorwaarden. Met die voorwaarden zorg je dat je kind relatief veilig en in een veilige omgeving iets kan proberen. Je hebt er zicht op en mocht er iets mis gaan (bad trip of je kind raakt bewusteloos) dan kan je direct hulp inschakelen. Liever zo dan dat ze ergens op een feestje of in een steegje aan hun lot worden overgelaten! Wil niet zeggen dat je alles moet toestaan alleen maar in veel gevallen werkt het beter om iets toe te staan binnen bepaalde grenzen dan iets compleet te verbieden. Zoals ik al eerder zei in het geval van vuurwerk: van mij mogen ze afsteken. Maar dan wel samen (eerste keren) en bij huis. Ik ga het niet helemaal verbieden.
Ik heb geen idee, ik hoop nooit, maar laten we zeggen stel een jaar of 16/17/18. En dit aanbod geld ook alleen als ik het idee krijg dat hij het sowiso toch wel gaat doen (met of zonder mijn toestemming). En of hij het dan met mij gaat doen weet ik ook niet. Ik heb geen glazen bol helaas. Hij kan het alsnog stiekem gaan doen. Maar als ik het hem in dit voorbeeld verbied weet ik 100% zeker dat hij het stiekem gaat doen. En op basis daarvan maak ik een keuze. Een keuze die velen niet snappen en hun mening over hebben, dat snap ik, dat heb ik namelijk ook over de opvoeding waarin verbieden de basis is. En zo heeft ieder zijn opvoeding en als het goed is allemaal met het doel zijn/haar kind zo goed mogelijk voor te bereiden op het volwassen, zelfstandige leven.
Dit is dus waar ik in geloof en wat ik neeneem in mijn opvoeding. En als iemand met cijfers kan komen dat juist bewezen is dat ouders die hun kind onder toezicht laten experimenteren junks en criminelen creeeren lees ik die graag. Maar ik geloof niet in verbieden (tot een bepaalde grens, en die ligt voor mij bij anderen benadelen met je handelingen) dus dingen als stelen, vechten, overvallen, dealen enz zal ik wel verbieden. en gaat hij dat wel stiekem doen dan zal ik bekennen dat mijn opvoeding mislukt is en ik hem niet de normen en waarden heb mee kunnen geven die ik wilde. Maar ook dit geld voor elke ouder, de vrije en de losse opvoeding, wij allen moeten maar nog zien of onze aanpak de juiste is geweest. We doen het met de beste intenties. Of het heeft gewerkt zoals je hoopte kun je pas echt zeggen als al onze kinderen volwassen en zelfstandig zijn.
Niemand heeft gezegd dat jij niet wijs bent. Dat maak jij er zelf van. Net zoals jij nu ook een oordeel geeft dat iemand ziek is in haar hoofd omdat zij de gedachtegang kan begrijpen. Weet je deze persoon zou het zelf niet doen maar doordat ze een inlevingsvermogen heeft kan ze wel begrip hebben voor de situatie. Wat is daar mis mee? Jouw mening mag er zijn en is OOK ok! Dan hoef je niemand anders te veroordelen omdat jij het er niet mee eens bent.
Maar even een oprecht vraag dan he, voor de mensen die zeggen het mag bij mij thuis onder toezicht als niet anders kan. Waar trekken jullie de grens daar in dan? Stel je laat het 1 keer toe. Alles ging (godzijdank) goed en het bevalt zoon of dochter lief best prima. Dus er komt een volgende keer "mam ik wil nog keer proberen". Laat je dat dan weer toe?! Weiger je een tweede keer? Want ja je hebt immers de eerste keer ook toegezegd, dus waarom geen tweede keer, derde keer, vierde keer??! Hoe ver ga je daar dan in mee als ouder zijnde?
Fijn dat het zo goed uitgepakt heeft bij jou. Ik ben op de manier opgevoed zoals ik het ook met mijn kind wil doen en heb drugs gebruikt thuis onder toezicht van mijn ouders om te proberen, want ik was nieuwsgierig en had het zonder hun anders zelf wel geregeld. En kwam tot de conclusie dat ik geen 1 drug leuk vond en nooit meer gedaan. Net als dat ik haast nooit alcohol drink (max. 10 glazen per jaar). Roken heb ik wel gedaan, en dat was iets wat ik van mijn ouders ook mocht proberen maar die waren zelf gestopt en tot vervelends aan toe zo anti roken en die koppelden een rijbewijs en auto aan niet roken met als gevolg dat ik dat nou net wel stiekem ben gaan doen. We doen als moeders allemaal wat ons het beste lijkt voor ons kind met ervaringen uit onze eigen jeugd als leidraad daarin hoe het juist wel of niet te doen. Of jouw manier de juiste is voor jouw kind? Dat zal moeten blijken. Net of mijn manier de juiste is voor mijn kind. Ik durf alleen wel te stellen dat wat voor de 1 werkt voor de ander niet hoeft te werken. Vandaar dat er zoveel verschillende opvattingen zijn over opvoeden. Wat ik alleen heel jammer vind is dat er oordelen worden gehangen aan andere manieren dan die je zelf doet (niet jou in het algemeen). Als iedereen zich er bij neerlegt dat er niet maar 1 manier de juiste manier is zullen gesprekken over dit soort onderwerpen zoveel meer opleveren dan nu, compleet niets, behalve oordelen en vingertjes wijzen.
Dat weet ik nog niet. Voor nu denk ik dan weiger ik. Je wilde weten wat het doet en dat weet je na 1x wel. Dus dan hoef je er niet mee door te gaan. Als ze dat wel willen ja dan heeft mijn manier van opvoeden niet gewerkt, want ik doe dat met de insteek er iets 1 maligs van te maken. Maar als hij er op staat er mee door te gaan (wat niet in mijn huis mag) dan ben ik graag op de hoogte van hoe vaak en hoe veel hij gebruikt zodat ik hulp voor hem kan zoeken als ik dat nodig acht. Elk weekend een jointje als je 18 bent of af en toe op een festival een pilletje zou ik niet over vallen.
Ik geloof idd ook niet dat het zo werkt, het verbieden dus het gebeurd niet. Ik had maar 2 regels als ik uit ging, zorg dat je op tijd thuis bent en niet bij iemand in de auto stappen die gedronken heeft. Voor de rest werden we vrij gelaten om te doen wat we wilden. Het is met ons ook allemaal goed gekomen ondanks dat we toch regelmatig met een flinke slok op thuis kwamen. Degene die helemaal los gingen tijdens het stappen waren degene die strenge regels hadden thuis, net als je eerdere voorbeeld over de snoeppot. Daar ken ik nu jaren later nog personen van waar het langer heeft geduurd om over die fase heen te komen of er zelfs nog in zitten. Ik geloof echt, hoe harder je verbiedt, hoe interessanter het wordt oom het juist wel te doen. Natuurlijk zijn er uitzonderingen, maar dat is mijn ervaring niet.
Ja maar hier spreek je jezelf nu dus tegen. Je zegt dat je insteek 1 malig is. Maar als het een weekend blower word of een zweefkaak schuiver op een feestje is het dus niet 1 malig.
Verbieden en uw eigen grenzen en regels niet aanpassen wil nog niet zeggen dat er niet over gepraat kan worden natuurlijk. Nu word er door sommigen gedaan alsof je 2 keuzes hebt. Neen zeggen en zwijgen of mee doen en toelaten. Verbieden en ook niet over praten is wat anders maar dat zie ik hier nergens staan
Ik snap de redenatie van: liever thuis proberen dan ergens waar je geen toezicht er op hebt wel. Dat zou voor ons gelden voor vuurwerk (maar alleen legaal) als ze daar interesse in zouden hebben, alcohol sowieso (ik drink helemaal niet en man zeer weinig, hopelijk zijn we een goed voorbeeld maar dat weet je nooit) en iets als wiet mogen ze met mijn broer proberen dat raken wij zelf echt niet aan. Maar daar trek ik de grens wbt mogen. Ik ben zelf heel fel tegen drugs, drank en sigaretten. De rest wil ik gewoon echt echt echt niet hebben. Dus zal ik voorlichting geven, en uiteraard in gesprek blijven. Gaan ze die grens over (illegale dingen, harddrugs,comazuipen), en zeker als ze die heel vaak over gaan dan hebben ze echt een probleem met me. Ik ben best vrij opgevoed maar heb nog nooit drugs geprobeerd, nooit gerookt en heb in mijn leven max 10 drankjes gehad en de laatste daarvan is meer dan 12 jaar geleden. Vind het niet lekker. Ik ben altijd heel “braaf” geweest. Hoop dat mijn kinderen deze behoeftes ook niet hebben, maar ik ben niet naïef en weet dat de kans groot is dat ze op z’n minst alcohol gaan drinken.
Ja ik ben zelf jong geweest. Nee ik deed dat soort dingen niet. Net zo min als onnodig achter een spelcomputer hangen. Maar ieder zn ding. Ik ervaar wel veel overlast, maar dat komt omdat ik overgevoelig ben voor geluiden en met name voor onverwachte geluiden. Zo hou ik er bijv. ook niet van dat ik aan de muziek van de buren van 2 huizen verder weer kan horen dat het maart is -en dus de eerste mooie dagen van het jaar weer aanbreken- Maar de buren weet ik te vinden , die kinderen die vuurwerk afsteken helaas niet. Die zijn er altijd als een speer vandoor dus ''het oplossen met woorden'' heeft helaas geen zin in dit geval.