Ja, en dat blijft toch heel verdrietig, hoeveel anderen er ook zijn die verdriet hebben? Ik vind dat hierover gesproken mag worden. Er wordt al zoveel weggestopt.
Of proberen door de ogen van de ander te kijken. Toen ik in de mmm zat las ik ergens een bericht waarin heel boos werd gedaan dat mensen die voor vruchtbaarheid behandeling in het ziekenhuis kwamen in dezelfde wachtkamer moesten zitten met zwangere vrouwen. Ik snapte die boosheid niet goed. Beide zaten we er voor dezelfde dokter. Beetje raar dan om die zwangere vrouw te verstoppen of zo. Tuurlijk vond ik het moeilijk. Maar dat was mijn probleem. Niet het hare. Of dat van het ziekenhuis. Die probeerden ons juist te helpen bij dat probleem. Natuurlijk. En daar mag ook over gesproken worden. Maar je hoeft het geluk ook niet te verstoppen.
Oh nee, natuurlijk niet. Integendeel, ik vind het vaak heel bemoedigend als anderen wel dat geluk hebben. Maar een reclame is verzonnen, en je storen aan die serie verzonnen scenario's die steeds op tv herhaald wordt en die totaal niet reflecteert hoe je de feestdagen ervaart, dat kan en mag gewoon.
Heeft iemand gezegd dat het verstopt moet worden? Dingen kunnen en mogen toch confronterend zijn? Mag daar dan niet over gesproken worden? Persoonlijk vond ik die gyn-wachtkamer ook enorm vervelend. Niet voor de zwangeren maar voor mijzelf. Inderdaad, mijn probleem. Maar mag je er daarom dan niet verdrietig om zijn?
Het ligt er een beetje aan welke maand het is In november/december vind ik 75€ wel erg weinig 'zakgeld'. Andere maanden zou ik het veel eerder van die 75€ kunnen redden.
Google weet blijkbaar niet alles! Ik wou opzoeken hoe je een kapotte meloen bewaard. Mijn (nog niet rijpe) galiameloen is met het inpakken van de boodschappen kapot gegaan. Er zit een klein gat bovenop. Kan alleen wat vinden over rijpe meloen bewaren of onrijpe meloen bewaren. Als ik zoek op ‘kapotte meloen bewaren’ vind ik YouTube video’s over een meloen kapot slaan met je hoofd
Zeg ik ergens dat er niet over gepraat mag worden? Hoor ik überhaupt niemand zeggen, maar ging er meer over dat je dan beter geen reclame meer kunt maken, want er is altijd wel iemand die er last van heeft. En dat zegt helemaal niks over dat je er niet over mag praten óf er niet verdrietig over mag zijn, natuurlijk mag dat.
Mijn mond viel net wel even open: Ik stond met mijn auto voor het stoplicht te wachten en dacht, wat hoor ik toch? Stond er naast me, op de strook naar links een auto waarvan de bijrijdster met open raam mijn aandacht probeerde te trekken. Dus ik doe mijn raampje naar beneden, vraagt ze verkering aan me namens de bestuurder Haha, ik ben 44 en had mijn dochter achterin, maar voelde me toch even weer 14
Dat was de reactie op dat het verdriet niet verstopt hoeft te worden. Nee dat hoeft niet. Juist niet. Maar het geluk ook niet. En in dat artikel werd wel degelijk beweerd dat er een afgesloten wachtruimte zou moeten zijn zodat je daar geen zwangere tegen zou kunnen komen. Verstoppen dus. Ik snap de redenatie. En zou voor velen ook fijner zijn om een ander haar geluk niet te hoeven zien. Maar de toon was zo boos in dat artikel dat ik daar oprecht verbaasd over was. Dat reclame een grote blije nepwereld is weten we toch al lang? Daar kan ik me echt niet meer aan ergeren. Jij blijkbaar wel. Dat kan. Zeker wanneer je volgepropt wordt met hormonen.
Dat zoon van 5 huilend uit school is gekomen omdat "niemand" met hem wilde spelen en ook "niemand" zijn handje wilde vasthouden. En ook dat kinderen "stoute dingen" tegen hem zeiden. Meteen met hem naar juf gelopen. Zij herkende het allemaal niet. Ik ben hier zo verdrietig van.
Dat er een konijnenopvang is die het warme holletje heet en ik daar toch echt een heel ander beeld bij krijg hihi
Dat is wel heel zielig en breekt je hart inderdaad... gebeurt dit vaker? Op die leeftijd zijn ze vaak zo veranderlijk als het weer... wat de ene dag hun beste vrienden zijn hebben ze de dag erna ineens ‘gepest’ of ruzie mee. Of ze zeggen inderdaad ‘niemand’ als je vraagt met wie heb je gespeeld? En de juf kan dan een hele rits op noemen met wie hij gespeeld heeft. Ik ga me zelf altijd pas zorgen maken als het vaker of langer gebeurt. Maar goed neemt niet weg dat dit nu zo gegaan kan zijn en in ieder geval dit zijn beleving is en hij verdrietig is...
Of ze hebben zelf een bijdrage erin gehad waardoor even niemand met hun wil spelen. Als t om 1 dag gaat kan ik dat prima relativeren idd, als t structureel is is t anders. Maar ja als je 5 bent is relativeren nog geen optie, snap t wel van die ukkies. Zoon kan ook even onaardig zeggen tegen een kindje 'ik wil niet met je spelen' en vervolgens verdrietig zijn dat t zelfde kindje een half uur later niet met hem wil spelen. Dan vergaat opeens de wereld. Hij heeft ook nooooooit een aandeel ergens in. Maar ook dat past bij de leeftijd
Er zijn helaas al meer voorvallen geweest. Kind dat weigert vriendenboekje in te vullen. Kind dat stoeltje verplaatst als hij naast hem komt zitten. We gaan binnenkort maar weer met juf om tafel. En ik tel de dagen af dat oude juf terug komt van verlof. Die was veel alerter ( met respect voor nieuwe juf, maar 20 jaar ervaring kan je echt niet vergelijken met recht van de pabo).
Volgens mij heeft er ook niemand gezegd dat je beter geen reclame kunt maken. Het ging uiteindelijk om een bericht dat iemand verdrietig was, en iemand anders als reactie daarop een lijst plaatste van andere mensen die verdrietig zouden kunnen zijn. Dat heeft echter niets te maken met het verdriet waarover in de eerste instantie gesproken werd. Ik richt de aandacht graag weer daarop, en niet op de vraag of er nog mensen buiten dit gesprek potentiëel verdrietig zijn.