Vannacht om 4 uur schrikken wij wakker omdat we een ruit in horen slaan, dachten dat het bij ons was. Man springt zn bed uit, ik kijk uit het raam en zie dat het de politie is. Niet bij ons dus maar bij de buurman, ambulancepersoneel moest naar binnen. Bijna een uur later rijden ze met hem weg. Nu zijn de kinderen net wakker (8.15) en denk ik de dochter van de buurman te horen. Komt ze met hem aan Hoe kan iemand zo snel weer naar huis gaan? En even cru gezegd, ik denk dat er in de kelder van het ziekenhuis mensen liggen die er beter uitzien
Was bij mn broer pas ook die buurman kon niet eens zelf het trapje naar zijn huis op (2 treedjes) mijn broer heeft hem naar binnen getild. Gelukkig gaan die mensen over 2 weken naar het verzorgingshuis want was thuis niet meer te doen.
Ik kan me best voorstellen dat er mensen zijn die daartoe in staat zijn. Mijn tweede dochter was een huilbaby. En niet het klassieke huilbaby verhaal. Maar echt ze huilde zeker 20 uur per dag. We snapten er niks van waar ze de energie vandaan haalde. Alles uit de kast gehaald, kma voeding, reflux, osteopathie, noem maar. Maar ze bleef huilen en huilen en huilen. Ik sliep niet, mijn man was werken en die sliep op de bank (je moet iets als je in transport zit). Ik dacht dat ik door draaide. Ik heb een keer op het balkon gestaan met haar. Belde mijn moeder op en zei, mam je moet haar nu komen halen. Ik kan niet meer en ga dadelijk rare dingen doen. Binnen 10 min was m'n ma er, deed haar in de MC en reed weg. Serieus ik stond onder de douch even in alle rust en ik hoorde haar nog huilen. Ze was er helemaal niet maar in m'n hoofd hoorde ik haar gewoon huilen! Slaapgebrek, vermoeidheid, stress, irritatie... Het doet lelijke dingen met je hoofd. Nee ik zou zelf mijn kinderen niks aan willen en kunnen doen. Maar ik kan me heel goed voorstellen dat er ouders zijn die op sommige momenten WEL zelf controle verliezen. Is het goed? Nee natuurlijk niet, zoiets is verschrikkelijk. Keur ik het goed? Absoluut niet. Maar het begrijpen kan ik het wel.
Hier ook een huilbaby gehad. (huilde 18 uur per dag) Ik ben nooit op het punt gekomen waar jij stond, maar ik snap het helemaal. Misschien kwam het wel omdat ik zo stoïcijns kan zijn, dat dat mij erdoor heen heeft gesleept. Ik wende op een gegeven moment aan het geluid, aan het wiegen de hele dag. Het was zelfs op een bepaald moment ‘oké.’ Ik vind het ontzettend knap dat jij op dat moment je moeder durfde te bellen, ik denk dat vele dat niet of heel(!) moeilijk vinden en jij vond het vast ook heel moeilijk, maar wat moedig van je. Echt!
Bij Puber precies het zelfde .... Op het journaal was er toen melding van iemand die zijn kind in de wasmachine had gedaan en het deurtje dicht had gedaan. Ik snapte die mevrouw VOLLEDIG. Ik werd er ook stapel debiel van en heb mijn moeder ook gebeld en gegilt om hulp. No shame dat je het soms niet meer trekt, juist respect voor mensen die om hulp vragen.
Ja toch? Dat gebeurd gewoon steekproefsgewijs. Wat ik me nog afvraag.... is de bonus per kind of per gezin?
Per kind denk ik, zo kan je met 6 pleegkinderen behoorlijk wat geld opstrijken. Lekker geld verdienen.
Dit inderdaad. Mijn oudste was een huilbaby en bij de jongste lag ik hormonaal helemaal overhoop waardoor men vreesde voor een PND. Ik heb ze nooit iets aangedaan (lang leve de kraamhulp die de laatste dag benadrukte dat je je baby moet wegleggen als het te veel word, die woorden gingen zo vaak door mn hoofd), maar in een moment van wanhoop wel staan gillen dat ze op moest houden met huilen en dat ze een k..kind was. Niet alleen gehuil, maar ook slaaptekort en hormonen kunnen een moeder zó ontregelen. Nee dat praat het niet goed. Maar ik voel wel compassie.
Toch gebeurt dit regelmatig. Je weet denk ik niet waarom die is meegenomen. Zo heeft mijn man vorige week met zijn verstandelijk gehandicapte zus in het ziekenhuis gezeten omdat ze al bijna 12 uur aan het braken was. Toevallig was ze dat weekend bij mijn schoonouders. Ook met de ambulance mee en in het ziekenhuis een anti braakmiddel toegediend, reguliere checks, bloedonderzoek en alles bleek in orde en omdat het voor haar te belastend is om in het ziekenhuis te worden opgenomen weer mee naar huis. Ging alweer snel beter met de medicatie. Mijn schoonvader is ook vaker met de ambulance opgehaald en dan vaak weer snel naar huis. Kan ook de keuze van de patiënt zijn om liever in de eigen omgeving te verblijven.
Hoe/waar zien jullie die reacties op een bericht? Ik kijk net maar kan niets vinden hoor. Net als een bedrijf op Facebook. Ik wil wel eens een referentie zoeken/plaatsen. Maar kan dit nooit vinden.
Weet nket hoe het met facebook is, maar ik gebruik bv trustpilot.com om beoordelingen van een bedrijf te zien of zelf te plaatsen.
Nou ik zag net toch iets op Instagram... Een Australisch gezin met zes kinderen (vijf jongens, een meisje) waarvan de jongste drie een drieling zijn, geboren met 28 weken. Ze zijn nu 7, 6, 5, 4, 4 en 4. Ouders zijn 26. Ze zijn vegan en de kinderen worden thuis geschoold. Verder krijgen die kinderen allemaal elke dag hetzelfde aan in ongeveer alle kleuren uit het spectrum. Ze zien er dus allemaal, maar vooral die oudste drie, uit als gigantische baby's. Geen gezicht! Goed voorbeeld: een van hun laatste foto's waar alle kinderen hetzelfde blauwe bananen zwempakje aan hebben. Ik denk dat ze ook iets met genderneutraal opvoeden doen want die jongens hebben heel lang haar dat ze in staartjes/knotjes dragen. En die moeder vind ik ronduit vreemd. Neurotisch. Alle kinderen hetzelfde aan, alles overal gesorteerd op kleur, altijd foto's maken van bordjes eten voor haar kinderen, etc. Hier valt mijn mond dus van open. Bizar! Ik ben vast niet de enige. Neem zelf maar een kijkje: ze heet @chloeandbeans Oh en ze vloggen ook...
Nooit van ze gehoord tot nu toe..... Mijn smaak is het niet, maar vind het er nou ook niet zo uitzien dat mijn mond ervan open valt.
Ja ik ben bang dat het zijn eigen keus is. Maar niet erg verantwoord. Man kan niet voor zichzelf zorgen. Toen hij nog helemaal bij de pinken was spoorde hij al niet (kan er een heel boek over schrijven) en nu is hij verward enz en woont tie nog alleen.
Ik kan me het wel voorstellen dat je als ouders ook jouw grenzen hebt. Mijn reactie was op het verhuren van een kind aan een viezerik.
Mijn mond valt juist weer open van jouw bericht. Vind je nl wel heel erg bekrompen overkomen. Ik lees en zie zelf helemaal niets vreemd aan dit gezin. Sterker nog, ik heb altijd veel respect voor gezinnen die zichzelf durven te zijn. Waarom is dit nou weer bizar? En waarom volg je een gezin waarvan je de levensstijl afkeurt en niet begrijpt?