Een van de pillen die ik slik is 2,94 per stuk. Ik slik er nu 3 per dag. Gelukkig volledig vergoed.. Van een andere pil die per 3 maanden 40 euro kost moet ik de helft zelf betalen sinds juli , lithium , is ook in het nieuws geweest Iets anders is geen optie voor mij helaas. Het is niet heel veel maar ik blijf het komende jaren lig slikken. Het voelt wel een beetje wrang want een opname is veel duurder.
De arts zegt wel dat het officieel niet mag. De apotheek zou het vernietigen. De vrouwen in deze zoekgroepen vragen specifiek naar bepaalde merknamen die de arts voorgeschreven heeft. Zoiets als doe-het-zelf IVF’en kan namelijk niet gezien ze met een naald al je eicellen opzuigen. Dus again, ik ben zo verwonderd niet. Het is niet uit zelf dokter perspectief maar een kosten perspectief. Voor medicatie als Ritalin, slaapmiddelen of pijnstillers is het wat anders. Als je die echt nodig hebt krijg je ze wel voorgeschreven of grotendeels vergoed en hebben we het niet over een kostenpost van €1000 voor 14 dagen.
Dit inderdaad. De kleine dingetjes. Gisteren op het station een jongen die zijn sleutel verloor. Vrouw ernaast zag het gebeuren en pakte ze op. Hij eerst helemaal verbaasd dat hij werd aangesproken. Maar daarna blij. Kleine moeite. Groot verschil. Of even een handje helpen als een vrouw alleen met buggy de trein in probeert te komen.
Na 3 jaar zwoegen heeft mijn meisje haar a diploma. Zo gaaf ,en ja ze was daarna hyper en er flapte dus wel rare dingen uit haar mond. Maar dat je dan ouders ziet kijken geef haar een draai om der oren daar vald mijn mond van open. Kind moest even ontladen. Maar deze ouders zijn blij,
Dat laatste weet ik niet zo zeker. Ik merk juist hoe vaak anderen elkaar helpen. Ik ben regelmatig met een kinderwagen een bus in gegaan en eigenlijk kreeg ik altijd hulp. Toen mijn middelste overreden werd door een scootmobiel hielpen er heel veel mensen, mijn andere kinderen werden meteen opgevangen, een wildvreemde man begon me rustig te praten, allemaal zonder dat ik erom hoefde te vragen. Laatst stond er een jongen van een jaar of 8 te huilen bij de uitgang van het zwembad omdat hij zijn vader niet kon vinden. Ik ben met hem naar binnen gegaan terwijl een andere moeder (die ik niet kende) even op mijn kinderen lette zodat ik goed die jongen kon helpen. Het gebeurt echt regelmatig en als je de bewuste keuze maakt om op het goede te letten, dan zie je er zoveel van. En daar word ik elke keer weer blij van.
Ja doe ik ook, elkaar steunen ipv afzeiken. Zo kreeg mijn oudste dochter toen ze 1,5 jaar was een enorme driftbui in de C&A, ze had dat altijd nogal extreem, ik stond met mij handen in het haar want liep ook met mijn twee jaar oudere zoon. Mensen stonden alleen maar dom te kijken totdat er een dame naar me toe gerend kwam of ze me misschien kon helpen ?? Ja heel graag. Ik heb mijn dochter op mijn arm genomen en die vrouw heeft de buggy, mijn tassen en mijn zoon begeleidt naar de lift bij de parkeergarage. Ze boodt zelfs aan om mee te gaan naar de auto maar dat vond ik niet nodig want mijn dochter was inmiddels uit de ergste hysterische toestand gekomen en ik kon haar weer in de buggy zetten, man man ik kon die vrouw wel kussen. Terug in de auto heb ik alleen maar zitten janken. Wat een hart van goud zo iemand.
Nou jeetje sorry hoor. Jij zegt dat je mond open valt van de mensen die vinden dat jij de opmerkingen van je dochter had moeten corrigeren. Ik ben dan heel benieuwd wat ze gezegd kan hebben dat anderen daar wat van vinden.
Ik kan zoveel voorbeelden noemen, als je het straatje voor de deur onkruid of sneeuw vrij maakt, neem die van je buren dan even mee. Heb je oudere of eenzame mensen in je omgeving, maak eens die 15 minuten tijd om een praatje te maken. Zie je iemand die slecht ter been is, bied eens aan zijn/haar boodschappen naar de auto of voordeur te tillen. Wens mensen die je tegenkomt een fijne dag. En zo kan ik denk ik nog uren doorgaan. Echt het zit in de allerkleinste dingen en je maakt niet alleen een ander daar blij mee maar het geeft je (als ik voor mezelf spreek) ook een fijn gevoel.
Dank je, ik hoop dat je gelijk hebt en dat het niet met omgeving te maken heeft. Motiveert me wel om ook daar wat bewuster op te letten elke dag.
Ja hoor. Ik heb last van steeds terugkomende ernstige depressies waarbij alle andere AD niet werkten. De dure pillen zijn MAO-remmers . Die krijg je als je verschillende soorten AD geprobeerd heb. Je moet er dieet bij volgen en ik slaap heel slecht zonder slaapmedicatie. Helpen me beter dan wat ik tot nu toe heb geslikt. Wel in combinatie met lithium. De lithium hebben we geprobeerd af te bouwen omdat mijn nierfunctie er slechter van wordt en mijn nieren zijn al te klein. Maar ging helemaal mis .Was erg somber en erg suïcidaal en ben na een overdosis in crisis een paar dagen opgenomen. Daarna thuiszorg. Lithium weer flink verhoogd en dat sloeg opeens aan. Echt bizar wat een verschil in een paar dagen. Het is bij mij helaas vooral biologisch bepaald. Rond binnenkort na heel geslaagd pssychotherapie af. Heb veel meer zicht op mezelf en werken veel eerder als ik een depressie voel aankomen. Blijf wel onder begeleiding bij ggz omdat het snel vrij ernstige vormen aanneemt. Al vaak opgenomen geweest helaas.
Wat heftig. Je hoort vaak dat de zorg hiervoor te lang op zich laat wachten door lange wachtlijsten. Is het in jouw geval dat zo als je de therapie hebt afgerond en je merkt (merk je dat zelf of je omgeving dat?) dat het slechter gaat je wel direct hulp krijgt en het niet eerst zo erg moet oplopen dat opname nodig is?
Ja hoor. Ik heb last van steeds terugkomende ernstige depressies waarbij alle andere AD niet werkten. De dure pillen zijn MAO-remmers . Die krijg je als je verschillende soorten AD geprobeerd heb. Je moet er dieet bij volgen en ik slaap heel slecht zonder slaapmedicatie. Helpen me beter dan wat ik tot nu toe heb geslikt. Wel in combinatie met lithium. De lithium hebben we geprobeerd af te bouwen omdat mijn nierfunctie er slechter van wordt en mijn nieren zijn al te klein. Maar ging helemaal mis .Was erg somber en erg suïcidaal en ben na een overdosis in crisis een paar dagen opgenomen. Daarna thuiszorg. Lithium weer flink verhoogd en dat sloeg opeens aan. Echt bizar wat een verschil in een paar dagen. Het is bij mij helaas vooral biologisch bepaald. Rond binnenkort na 8 jaar heel geslaagd psychotherapie af. Heb veel meer zicht op mezelf en herken veel eerder als ik een depressie voel aankomen. Blijf wel onder begeleiding bij ggz omdat het snel vrij ernstige vormen kan aannemen. Al vaak opgenomen geweest helaas.[/QUOTE] Mijn ervaring is dat wanneer je eenmaal in zorg bent ( bij een wat grotere organisatie) het allemaal makkelijker gaat. Ik heb een strippenkaart waarbij ik op een bepaalde afdeling zo drie dagen kan komen maar die constructie en afdeling zijn redelijk uniek.) Via de crisisdienst wordt je tegenwoordig niet snel acuut opgenomen. In februari wil miin eigen behandelaars dat ik opgenomen werd maar de crisisdienst niet. Voor specifieke behandelingsgroepen zoals voor een eetstoornis zijn idd behoorlijke wachtlijsten.
ontzettend goed dat ze haar A diploma heeft gehaald! en ik denk dat iedereen er wel eens wat uitflapt, we lijken net echte mensen.
Tjeetje, wat lijkt me dat heftig voor je! Wel fijn dat de lithium aanslaat. Maar zwaar voor je lijkt me.
Ja ben ik ook benieuwd naar. Tuurlijk maakt het uit, als ze bijvoorbeeld iemand uitscheldt, ja dan kan ik mij voorstellen dat mensen boos worden.