Wie heeft het meegemaakt, en hoe ga je ermee om? Ik heb de laatste jaren best wat voor mn kiezen gehad. Een lang traject van proberen zwanger te raken wat eindigt in niks. 2013 mn vader plotseling overleden. 2016 mn moeder overleden. 2018 mn lieve hond, wat voor ons ons kindje was overleden. In maart dit jaar onze pup overleden na een paar zeer stressvolle dagen. April dit jaar pleegzorg plaatsing mislukt, pleegdochter overgeplaatst na 3 jaar. Nu hebben we een nieuwe pup met weer klachten. Afgelopen weken allemaal onderzoeken gehad. Nu wachten op uitslag van biopten. Maar merk dat ik aan mn tax zit. Kan zomaar huilen. Ben enorm bang deze pup ook te verliezen . Denk er aan om morgen de huisarts te bellen om toch maar een verwijzing te vragen om eens ergens te gaan praten. Want het beheerst mijn leven op het moment. Wat ik hiermee wil met het hier neerzetten weet ik niet zo goed. Moet het even kwijt denk ik.
Heftig meid. Ik denk dat je er zeker goed aan doet om morgen eens te bellen. Waarschijnlijk kom je dan in eerste instantie terecht bij de praktijkondersteuner. Mocht dit niet voldoende zijn stuurt hij/zij je door. Veel succes! En sterkte de aankomende tijd.
Heel herkenbaar. Vaak ga je gewoon door. Tot er op een gegeven moment iets gebeurd wat je emmer doet overlopen. En dan is het ook echt klaar. Heel verstandig om morgen meteen te bellen en hulp in te schakelen. Heel veel sterkte Meis.
Jeetje, Ik vind het niet gek dat je aan je tax zit. Wat heb jij veel meegemaakt de afgelopen jaren. Zou inderdaad ook een afspraak maken bij de poh of een psycholoog die je hierbij kan ondersteunen... Heel veel sterkte!
Herkenbaar, ik ben bij maatschappelijk werk geweest. Gesprekken gehad ook over hoe leren omgaan met. Maar op dit moment zit ik ook aan mijn tax, gecombineerd met griep is het tot een uitbarsting gekomen. Erg jammer, maar zo weten ze wel dat ik het zat ben. Bij onze gemeente mag je ook gewoon bellen naar een steunpunt van de zorg.
Heel herkenbaar. Ook hier veel meegemaakt, mijn levensmotto de laatste jaren was ook niet voor niets : Even slikken en weer doorgaan... Maar trek aan de bel. Ga praten. Hier therapieën gehad op de paaz, heeft mij goed geholpen. En voor de rest, een hele dikke knuffel. Je hoeft je niet altijd weg te cijferen, ook jouw verdriet moet eruit. Succes
Wat heftig allemaal... Heel herkenbaar ook... Ik bleef ook altijd maar doorgaan en altijd alles wegstoppen. In 2010 belandde ik in een zware depressie en burn out. Eventjes hulp gehad en toen dacht ik het gaat weer. In 2011 wederom in een depressie beland en toen ook in de ziektewet gekomen. Weer hulp gezocht. Echt veel beter voelde ik me niet maar dacht oke het zal goed zijn. Zo ben ik jaren doorgegaan. Uiteindelijk kwam ik in 2016 in een interne behandeling terecht voor mijn ocd en daar kreeg ik een therapeute die eindelijk eens ècht doorvroeg en ging graven. Toen kwam er heel veel naar boven wat ik al jaren wegstopte. Na die behandeling dacht ik wederom dat het beter ging. Maar midden 2017 ging het weer mis. Ben naar de huisarts gegaan en gesmeekt om hulp omdat ik ook suïcidale gedachten had. Doorverwezen naar een psycholoog waar ik eerst 9 maanden op een wachtlijst moest. Die ben ik doorgekomen met antidepressiva. Maar toen kwam ik èindelijk terecht bij een goede psychologe. Daaruit kwam dat ik al vanaf kinds af aan dingen wegduwde. Nog steeds ben ik bij dezelfde praktijk onder behandeling. Wel bij een andere psychologe omdat de eerste met zwangerschapsverlof ging. Maar ook deze helpt me heel goed. Ik ben hun echt enorm dankbaar omdat ik me eindelijk ècht beter voel. En omdat alles eindelijk echt goed word aangepakt. Lang verhaal, maar wou je laten weten dat het heel herkenbaar is. En om te zeggen zoek hulp. Ga met iemand praten. Als je hulp hebt en je voelt je niet op je gemak bij diegene zeg dat dan ook eerlijk zodat je iemand anders krijgt. Ik ben er veel te lang mee blijven doorlopen. Uiteindelijk komt het er hoe dan ook uit. Veel sterkte ❤
Heel herkenbaar.. hier in t begin van t jaar een overstromende emmer gehad na een zware klap. Afgelopen weken merk ik weer dat ik terug zak. Goed dat je hulp gaat zoeken. Alleen het besef de grootste stap in de goede richting en de weg naar je herstel. X
Wow wat een lijst; echt niet gek dat dit echt teveel is om allemaal te kunnen handelen. Ik zou je ook adviseren om via de gemeente hulp te zoeken en via de huisarts. De gemeente heeft vaak een buurtteam/wijkteam met maatschappelijk werk die ze voor je kunnen inschakelen. En de huisarts inderdaad de praktijkondersteuner die je kan helpen met gesprekken. Ik ben bijv. zelf ook 2x bij een praktijkondersteuner geweest omdat ik helemaal overliep na baby en fulltime werken (soort van 80 uur per week dan). Toen zei ze gewoon bijv. streng dat ik een andere baan moest zoeken. En toen heb ik dat gedaan. Dus ze heeft me soort van op die manier op weg geholpen.
Ik zit ook aan mijn taks. Ik ben nog niet zover dat ik erover kan/wil praten. ook omdat mijn leven wel lijkt op een hele slechte soapserie. Ik blijf je topic volgen misschien dat ik mettertijd ook een stapje verder kom.
Alles bij elkaar is gewoon heel veel en wat iemand al eerder zei er zijn mensen die voor een stuk minder het bijltje erbij neergooien. Wat ontzettend naar van jullie pup. Wat voor hondje hebben jullie en wat voor problemen zijn er bij de pup? Ik weet niet of je al contact heb opgenomen met de fokker? Heel veel sterkte ieder geval.
Wat heftig dat je meerdere en verschillende verlieservaringen achter elkaar hebt meegemaakt! Ik kan me voorstellen dat het je leven beheerst... goed dat je van plan bent om de huisarts te bellen. Misschien goed om je te laten doorverwijzen naar iemand die gespecialiseerd is in rouwbegeleiding? Wellicht heeft je huisarts wel ideeën over bij wie je ‘in goede handen bent’. Ik hoop in ieder geval dat je iemand treft waar je een fijne klik mee hebt!
Wat goed en dapper dat je er hulp bij gaat zoeken! Het is ook echt veel wat je hebt meegemaakt en daar met een professional over praten kan je zo helpen. Via de huisarts kom je bij de praktijkondersteuner, die je kan doorverwijzen naar gespecialiseerde hulp (psycholoog bijvoorbeeld). Die doorverwijzing is nodig om het vergoed te krijgen. Veel sterkte!
De fokker geeft niet thuis, helaas. Hij heeft braak-problemen . Braakt veel en verliest rodebloedcellen. Er zijn foto's gemaakt van zn buik, echo en endoscopie. Daarbij zijn biopten genomen. Nu wachten op de uitslag.
Hele heftige tijd zeg!Goed dat je naar de huisarts gaat ,ik ben zelf langere tijd naar de poh geweest en daarna emdr therapie gehad .Ik ben zelf helaas nog steeds niet van mijn ptss af maar ik kan er mee om gaan .Je had het in een ander topic over diamond painting ,dit is echt ontspannend maar zorg er dan zeker voor dat je iets maakt wat je ook echt mooi vind, gewoon steentjes plakken om bezig te zijn werkt dan niet. Goed dat je voor jezelf nu aan de bel trekt!
oh meid wat herken ik dat, ik zit sinds een aantal maanden aan de anti depressiva, alles verd te veel en nu nog er speelt een hoop , gebeurt en hoop en ondertussen doe ik emdr therapie en ben ik eigenlijk gewoon nog steeds op.. Dikke knuffel en mijn advies ga eens praten met je huisarts.