Ik moet de zoekfunctie even gebruiken maar wil vooral ook gewoon even mn verhaal kwijt.. Mijn dochter, over 2 maanden 3 jaar. Gaat sinds een jaar 2 dagdelen naar de peuterspeelzaal. In dat jaar is het misschien 5 keer voorgekomen dat dit zonder huilen ging. De keren dat het goed gegaan is, was vlak (lees: een dag) voor een vakantie en na de vakantie begon de drama opnieuw. De keren dat ze niet huilde bij het weggaan, vond ze wel een andere reden om tóch nog even te huilen (geen tv willen kijken, niet willen tekenen...) Alle andere keren huilt ze altijd bij het afscheid nemen. Dit duurt dan ook echt tot ik uit het zicht ben. Het is dus echt het afscheid wat ze zo moeilijk vind. Ze vind het verder prima en leuk op de psz (denk ik, want dat zegt ze). Na de kerstvakantie wissel ik een dagdeel, zodat ze bij wat bekendere kindjes komt. Maar ik weet eigenlijk dat dit haar niet gaat helpen bij het afscheid. Ik stapte er altijd vrij makkelijk overheen (en het is ook niet zo dat ik er de hele ochtend of middag mee zit, want ik krijg al gauw berichtjes en foto's dat het goed gaat) Maar toch gaat het me steeds meer bezig houden, als ze weer moet, moet ik haar zooo hysterisch achter laten. Heb natuurlijk al e.e.a. geprobeerd (kort afscheid, lang afscheid, wel of geen knuffel mee, erbij blijven een dagdeel, een spel doen) Ik weet het niet zo goed meer. Ze heeft dit overigens ook als ze met papa thuis is en ik even wegga. Bij oma overigens weer niet.
Wat doet ze precies? Want tussen huilen en hysterisch gedrag zit wel verschil vind ik... Heb je t idee dat ze erg verdrietig of bang is of ...? Of lijkt t eerder een patroon / gewoonte die ze zich heeft aangeleerd? Wat zeggen de leidsters van de psz erover?
Dat was hier precies zo! Alleen huilde zo nog tot zo'n 1,5 uur na mijn vertrek. Ik vond het hartverscheurend. Gelukkig werd het minder vanaf 3,5 jaar ongeveer. Als ik zonder haar weg ga (in het weekend als papa er is) vindt ze het nog steeds lastig. Op de kleuterschool begon het weer even. Ben gelijk met stickers begonnen. Bij 1 hele week niet huilen mocht ze wat uitkiezen.. Ik wilde het toch een positieve ervaring laten zijn.. Het gaat over. Echt! Maar leuk is anders!
Dat zijn ook dingen waar ik benieuwd naar ben. Mijn jongste huilde als ik weg ging, maar had geen hysterisch gedrag. Ik droeg haar over aan de kg en ging zsm weg, want zolang ik er was was het hangen en huilen ed, als ik weg was, duurde het meestal nog 5-10 minuten en dan was het over. Maar ik wilde wel dat ze bij een vertrouwd iemand was als ze verdriet had/zich niet goed voelde, dus ik ging niet weg als ze in haar eentje zat te huilen oid.
Het begint met jammeren dat ik niet weg mag en kusjes moet geven. Dan gaat het na de kus over in huilen dat ik niet weg mag. Ik zwaai en zeg dat ik haar na buiten spelen weer kom halen (de juf komt dan altijd erbij om te troosten) en zodra ik echt wegloop wordt ze hysterisch en kan niemand of niks haar troosten. Ze is dan gewoon echt helemaal over haar toeren, de juf neemt haar dan wel mee naar het raam om nog te zwaaien als ik het plein afloop..
Hoe snel is ze dan weer gekalmeerd en hoe doet ze het dan de rest van de tijd als jij weg bent? Ik heb 2 gevoelige dochters die jaren huilden en protesteerden als ik ze achter liet. Paar minuten over de rooie gaan, daarna nog 10 min na snikken op schoot van leidster en dan was het goed. Hoe ouder ze werden, hoe minder heftig en lang dit werd. Toen mijn oudste dochter 2-3 jaar was, was het niet vreemd dat ze eerst 30-40 min op schoot zat voordat ze kon gaan spelen. Leidsters van KDV volgden haar hier altijd in, heel fijn. Mijn jongste is inmiddels zes en heeft het nog steeds wel eens, dat ze bij mij wil blijven, niet naar school wil e.d. Dan hangt ze aan mijn been en moet de juf haar even vasthouden en afleiden, terwijl ik me snel uit de voeten maak ... De rest van de dag heeft ze een prima dag en huppelt ze meestal uit school... Mijn dochters moesten altijd even 'landen' als ze ergens binnen komen, ze worden snel overweldigd door drukte, geluiden en 'onbekende' dingen (welke kindjes zijn er? Welke leidsters? Wat gaan we allemaal doen vandaag? etc). Schakelen doen ze niet zo snel, overgangen zijn dus niet altijd makkelijk. Als het protest al thuis in alle hevigheid begint, dan kan het zijn dat je kind zich niet fijn voelt daar en echt niet naar psz wil gaan, dan zou je met leidsters een gesprek aan kunnen gaan, om te kijken hoe het opgelost kan worden (meer/minder uitdaging, meer/minder rustmomentjes, verandering in aanpak etc).
Dit is voor mij zoooo herkenbaar! Zojuist ben ik ook het huis uitgeslopen want avondje uit met vriendinnen. Ik krijg al buikpijn als ik er aandenk dat ik weg moet... Mijn oudste kan het nu prima. Maar die werd totaal hysterisch bij afscheid op opvang. En bleef dan het liefst bij leidster op schoot de hele dag. De jongste vindt gek genoeg afscheid opvang ok maar als ik van huis ga dan is het drama. Van de oudste weten we nu dat het over gaat. We kunnen haar prima dag zeggen en weglopen bij school nu. Bij ons is het meer een kwestie van uitzitten. De oudste is en was een mama's kindje maar die vindt school gelukkig te gek en de jongste lijkt meer een gewoontedier: ' op opvang hoort mama niet' , maar 'thuis hoort mama wel'. Bij papa is het nooit huilen geweest; niet als hij weggaat en niet als hij wegbracht. WAAAROM????