Nu we toch in de trots, opscheppend, goede voornemens sfeer zitten lijkt deze me ook wel leuk. Van welke dingen die je in 2019 hebt gedaan heb je spijt? of wat had je achteraf liever anders aangepakt? en heb je er voor het nieuwe jaar en voor de toekomst wel wat van geleerd?
Van een flinke ruzie met mijn moeder in de efteling. Het ging om niks. Na een lang weekend samen ( hardstikke leuk hoor) was de spanning blijkbaar te groot. Mijn moeder en ik botsen vaker maar dit was gewoon ruzie zo hadden we het nog nooit gehad. Ik baal er zo van dat het is gebeurd en vooral in de efteling, was een leuke afsluiting van ons weekendje weg. We hebben er later om kunnen lachen gelukkig maar soms word ik er nog sip van.
Misschien had ik het toch wel gedaan hoor, de hoofdpijn was ook niet meer te harden, maar soms wou ik dat ik de operatie aan mijn nek nóóóoiittt had gedaan Moet je nou eens zien (nou ja; zien , maar jullie weten wat ik bedoel) wat een gedonder het is geweest achteraf. En het einde is nog niet in zicht helaas Als ik dit van tevoren had geweten dan weet ik niet wat ik had gedaan. Het ziet er nu redelijk uit (zie bijlage) maar echt. Wat is het verschrikkelijk (geweest)
Ik snap je ergens wel. Het is gewoon te veel ellende geweest en de schoonheidsprijs krijgt dit litteken niet. Zet me wel weer met 2 voeten op de grond. Ik heb van de galblaasverwijdering 4 littekens op mijn buik waarvan 2 lelijk (maar die zijn maar 2cm breed. Ik overweeg steeds of ik ze overnieuw laat hechten zodat het mooie streepjes worden maar als ik dit zie denk ik meteen hup jij niet zo zeuren!
Snap ik wel maar ik vind dus wel als jij daar last van hebt en het mooier wil laten maken dat je het moet laten doen. Dat had ik met m’n oog, weet je nog. Ik heb zelf van 50 kilo afvallen een enorm lelijke buik met veel vel. Als ik me goed kleed met accenten ergens anders zou je het niet zeggen maar ik ga het ooit wel weg laten halen. Voor mezelf; ook omdat ik het jammer vind dat ik sommige dingen niet kan dragen. Maar voorlopig geen operaties meer voor mij
Ik heb spijt dat ik na mijn bevalling eind 2018 niet mijn best heb gedaan om af te vallen in 2019... Integendeel zelfs: ik ben nu zwaarder dan exact een jaar geleden (toen moest ik 2 dagen later bevallen en was ik meer dan 40 weken zwanger )
Ik wacht even af hoe het er over een maand of 3 uitziet. Nu zijn de inwendige hechtingen ook nog niet helemaal opgelost (steken nog wat draadjes uit). Ik vind het zo zonde die bubbeltjes, juist omdat ik me uit de naad heb gewerkt voor een strakke buik met licht zichtbare abbs dan is dit zo een smetvlekje erop.
Dat we te makkelijk eten bestelden of afhaalden, met als diepte punt op vakantie te makkelijk ijsje halen,dagelijks broodjes etc De verbouwing viel duurder uit (duh), kamer zoon was ook niet goedkoop en we dachten alles voor de baby al te hebben: nope. Dus spaargeld is op 200 euro na opgedroogd. Huishoudboekje gemaakt, gekeken naar alle uitgaven van afgelopen jaar om te kijken en erg geschrokken wat er extra uitging aan ff patatje halen, ff eten bij de mac, ff daar lunchen etc. Hadden we de vloer van kunnen betalen.... makkelijk zelfs. Daar heb ik dus spijt van.
Ik heb er spijt van dat ik in 2019 de grip op mijn eetpatroon ben kwijtgeraakt. Ben 5 jaar geleden 25 kilo afgevallen en heb er weer 10 kilo aangevreten. Voel me er ook echt niet lekker bij omdat ik direct weer last van mijn hielspoor krijg, kan soms wel janken als ik ‘ smorgens uit bed kom , man man wat doet het een pijn. Ben nu sinds een maand weer aan het opletten en de eerste drie kilo is weg, nu nog 7 kilo eraf en dan ben ik weer happy met mezelf maar ik moet stoppen met overeten en meer afleiding zoeken als ik weer eens in de verleiding kom
Ik probeer niet aan spijt te doen. Heb ook zelden ergens spijt van (kan nu in elk geval niks bedenken). Ik doe wat op dat moment goed voelt en als later blijkt dat het anders had gekund, dan is dat een mooi leermoment voor de volgende keer.
Spijt van dat ik zoveel moest van mezelf en mezelf daardoor wel eens voorbij loop. Ik sta altijd voor iedereen klaar, de kinderen staan met alles op nummer 1, hun roepen spring en ik vraag hoe hoog (bij wijze van spreken) waardoor ik haast nooit tijd heb om eens helemaal alleen te ontspannen. En als ik die tijd heb zit mijn hoofd zo vol of is mijn lichaam zo gespannen dat ik niet kan ontspannen. Ik heb dus een beetje spijt dat ik me dit jaar (weer) heb laten leven. Ik ga dus proberen dit echt anders te doen. Eerst me time inplannen en daarom heen alles om anderen te helpen voor de kinderen alles te doen en alles wat moet. En lukt dat dan niet omdat er tijd te kort is, dan is het dikke pech!
Spijt is een groot woord. maar vind dat ik veel te snel boos en kortaf reageer naar de kinderen, omdat IK zo weinig kan hebben van ze. Daar wil ik echt verandering in brengen en moet ik zelf aan gaan werken. Zal het een stuk gezelliger van worden.
Littekens moet je echt een paar jaar de tijd geven voor het uiteindelijke resultaat. Het kan echt nog beter worden.
Dat het weer niet gelukt is om af te vallen. at is echt zo'n neverending story. In januari ga ik het weer proberen.
Dat ik in mei dit jaar het huis heb afgeslagen dat ik kreeg aangeboden. Nu zit ik in een tijdelijke woning en heb ik nog maar twee maanden om iets te vinden, wat praktisch onmogelijk is met het grote woningentekort. En dat ik nog steeds niet sterk genoeg ben om een duidelijk standpunt aan te nemen naar m'n moeder
Bij mij zijn ze alle 4 lelijk... 2 dikke strepen en 2 vette kruizen... maar ik ben zo blij dat ik het heb laten doen! Ik kan weer alles eten... die littekens horen er bij... en ja nu ik ouder ben geneest het niet meer zo goed, litteken van mijn KS is na 9 jaar bijna niet zichtbaar... in het begin wou ik het ook opnieuw doen... maar nu maakt het mij niets uit
Dat ik de grip op afvallen afgelopen januari ben kwijtgeraakt waardoor ik nog steeds veel gewicht moet afvallen. & dat ik soms heel weinig kan hebben van mijn vriend en/of de kinderen en dus heel geïrriteerd en boos kan reageren. Dat is niet leuk en dat wil ik gaan veranderen.