Dochter is na de zomer begonnen in groep drie en daardoor veel nieuwe ouders. Zo stond ik met een moeder te praten maar ik dacht dat zij de moeder was van een ander meisje, ik heb dan ook tijdens dat gesprek een aantal keren de verkeerde naam van haar dochter genoemd en daarbij ook een heel ander kind in gedachten. Halverwege het praatje kwam ik erachter en heb mijn excuses gemaakt, ze vond het niet erg maar het voelde nogal ongemakkelijk.
Heel blij zwaaien naar voorbijrijdende auto, omdat die precies hetzelfde is als die van man,om dan achter te komen dat het kenteken toch wel anders is Of als iemand voorbij loopt en zegt hallo, zeg je hoi terug, blijken ze het tegen iemand anders te zeggen
Ik moest een keertje opstaan bij een première van een musical met allemaal bn’ers. Iedereen zat al en ik moest gaan staan omdat er iemand langs moest lopen naar haar stoel. Ik ging dus staan en toen bleef m’n jurk haken achter het zitje dat omhoog klapte en toen stond ik daar dus in m’n onderbroek. Ja echt m’n onderbroek. Zo’n oma ding die m’n panty omhoog moest houden want anders zakte hij af... En achter me begonnen er een paar bn’ers vreselijk te lachen en toen ik naar de wc ging zei er eentje: ‘gaf niet hoor; de zaal was slecht verlicht Mennnn wat gênant
Meestal voel ik me achteraf ongemakkelijk omdat ik eerst spreek en dan denk. en vooral na het denken dat dringt langzaam door wat ik nou hardop gezegt heb en ga ik me steeds ongemakkelijker voelen.
Beiden ICT. Ik kwam als externe inzet bij een klant. Hij zat daar ook, via hetzelfde bedrijf. Pas na een jaar kregen we een relatie. Ging geleidelijk van 'gewoon' leuke collega, naar 'goede vriend' collega. En toen ik met mijn ex brak en emotioneel er doorheen zat was hij mijn schouder om op uit te huilen. En toen was daar ineens een feestje (in de stad, niet met het werk) en werd ik de volgende ochtend naast hem wakker. Nooit spijt van gehad
Ohh wat ik ook echt irritant vind is als je bijv. met je moeder of een vriendin aan het shoppen bent en op den duur praat je tegen haar en dan draai je je om, stond je tegen iemand anders te lullen.. zucht.. zo awkward. Of als je ergens loopt en er stopt bijv. een bus naast je en iemand stapt uit en loopt toevallig precies dezelfde snelheid naast jou oooohhhh dat vind ik zoooooo vervelend, gebeurd ook echt te vaak, dan ga ik sneller lopen om die persoon in te halen, anders voelt het zo.. alsof we bij elkaar horen ofzo
Of je kent die persoon vaag van gezicht. Maar je hebt hem of haar niks te zeggen. Maar je moet toch nog best een stuk dezelfde kant uit.
Ik voel me ongemakkelijk als ik weer per ongeluk iets teveel eruit floep in mijn enthousiasme. Voorbeeldje:.We waren in een sporthal hockey een plaatsje verderop. Mijn moeder zei dat de wc zo smerig was en ik floep eruit: " ja, plaatsnaam he...". Alleen de vrouw naast mij woonde daar dus. Vervolgens beledig ik die zelfde vrouw 10 minuten later weer per ongeluk. Gelukkig vond ik haar daarvoor al niet zo sympathiek overkomen (dus misschien wel onbewust beledigd haha)
Bij de kapper in het algemeen. Vre-se-lijk. Ik ken hun überhaupt niet goed, en zit je daar voor je uit te staren . Ik ben een introvert en op sociale vlak echt een min, dus zit je daar minimaal een half uur in een akward stilte
Ik werk al jaren voor 2 chirurgen inclusief witte jas, je weet wel. Hadden we een vergadering en 1 van de chirurgen kwam binnen zónder zijn witte jas. Zeg ik; zie ik je eindelijk eens met kleren aan ....
Waarschijnlijk vind de kapster het heerlijk, even een half uurtje in rust kunnen knippen. Als ze willen praten dan stellen ze wel wat vragen hoor Je hoeft je er in ieder geval niet ongemakkelijk bij te voelen!
Heee, deze is me bijgebleven van een ander toppic, wat erg hahaha Mijn zus had dit op mijn bruiloft. Ze is dd hele eetzaal doorgegaan voor een vriendin haar staande hield, rok uit haar onderbroek plukte en fluisterde wat er aan de hand was. Het grappige is dat het gesprekje (imcl geschokte, rode gezicht van zus) nou net door de fotograaf vastgelegd is