Om de kerstgedachte van dit jaar wat kracht bij te zetten, daag ik iedereen die dit leest uit tot een “random act of kindness”. Dat mag een groet, een lach, een gift of ander gebaar zijn. Er zijn genoeg mensen die dit kunnen gebruiken!
Ik heb vrijdag een krat en een shopper vol boodschappen gebracht bij een stel (familie) die door omstandigheden even heel krap zitten, en ik heb vorige week kerstkaarten gestuurd naar het Ouderenfonds: https://www.ouderenfonds.nl/campagnes/stuur-een-kerstkaart
Ik heb van de week twee tassen gevuld voor een traditioneel Deens kerstmenu voor twee families hier omdat ze geen geld over hadden voor een kerstmenu met respectievelijk twee en drie kinderen. Gisteren hebben we wat lekkernijen gebracht naar de 87 jarige buurvrouw en we houden altijd een oogje in het zeil!
Goed topic idee ts! Eerlijk gezegd, ik doe dit het hele jaar door.. Edit: perongeluk al gepost Bijv: Vlak voor we op reis gingen nog een pakket met boodschappen naar onze oudere, eenzame buurvrouw gebracht. Ik bak regelmatig brood voor haar Verder koop ik om in de kerstsferen te blijven altijd een cadeautje via zo’n “geef een kind een kerstcadeau”-actie in ons thuisland. Je krijgt dan een wensenlijstje en koopt er iets van.
Hier net een kerstkaartje gekregen met daarop dankwoorden dat mijn man en ik anderen zeer tot steun waren/zijn in een voor hen erg moeilijke tijd.
Wij doen niet aan kerst e.d maar proberen wel mensen te helpen ongeacht jaargetijde. Heel veel jaren hadden we weinig te besteden en nu zijn eindelijk eens de rollen omgedraaid waarin wij juist de ruimer bedeelden zijn. Ik was altijd dankbaar voor alle hulp die wij kregen dus hoop nu net zo vrijgevig te zijn als de mensen die ons voorheen hielpen. Wel helpen we liever mensen die we persoonlijk kennen, omdat er door veel mensen naar mijn idee nogal misbruik van wordt gemaakt (waar wij wonen dan). We helpen nu een buurvrouw, een oudere Syrische vrouw die hier als vluchteling is gekomen en een man die blind is geworden en daardoor zijn baan als bouwvakker verloor. Mijn schoonzusje heeft het ook niet breed dus hen stoppen we ook regelmatig iets toe. Als er mensen aan de deur komen om te bedelen geven we ook altijd iets van droog voedsel of groenten, heb speciaal extra pakken pasta/rijst etc daarvoor liggen. Soms zie je echt schrijnende gevallen, meisjes met gaten in hun kleren zonder schoenen die in de zomer om koud water komen vragen omdat ze geen koelkast hebben bv vind dat soms echt moeilijk. Wat hebben ze het dan toch goed in Nederland, ook de "arme" mensen.
Met Sint hebben we op school altijd teveel cadeautjes. Alle kinderen krijgen een cadeautje en we hebben altijd iets extra voor het geval er onverwacht kinderen bijkomen. deze extra cadeautjes gaan in januari mee met PostNL voor stichting Jarige Job!
Leuk om te lezen wat anderen doen! Geeft weer inspiratie! Ik ga ook eens uitzoeken of er een Jarige Job achtig iets bestaat waar wij wonen! We krijgen toch altijd ZOVEEL met kerst - volledig onnodig. Verder geef ik heel graag aan lokale goede doelen. Toevallig gisteren nog geld over gemaakt aan een stichting die in allerlei dorpen in zweden dingen organiseren voor de jeugd, tijdens de vakanties. Zo ook in ons dorpje. Gratis, zodat iedereen kan meedoen. En voor alle leeftijden - serieus van kleuren en kleien tot filmavonden en 24-uur LAN (online spellen) spelen. Plus een kerstfeest met diner en cadeautjes. Als we volgend jaar thuis zijn met kerst, ga ik er zeler als vrijwilliger meehelpen!
Ik heb vrijdagavond mijn kerstpakket gegeven aan een alleenstaande moeder die al een tijd zonder baan zit. Is een vriendin van een vriendin van mij, we kennen elkaar alleen van verjaardagen zeg maar. De moeder van die vriendin maakte de opmerking dat deze dame amper geld heeft, maar de deur staat altijd open voor een borreltje, een hapje etc. Ze snapte niet hoe die vrouw het voor elkaar kreeg. Nou, die dame verdient dan ook wel eens een kleine verrassing, vind ik. Ik heb me voorgenomen voortaan mijn kerstpakketten weg te geven aan een 'minder bedeelde'. Overigens heeft deze dame per 1 januari gelukkig een nieuwe baan. Verder doneren we altijd aan collecte, en maken we jaarlijks een bedrag over aan de Ronald McDonaldstichting, maar dat vind ik niet echt een random act of kindness.
Wij doen eigenlijk niet echt iets extra met kerst. Door het jaar heen werk ik op 4 verschillende plekken als vrijwilligster. Wij zwaaien ook altijd naar een ouder echtpaar. Sinds onze vent is gaan lopen begon hij te zwaaien naar ze en ondertussen is hij 5 en zwaaien we nog steeds. Morgen nog een kerstkaartje brengen en vorig jaar hebben we oliebollen gebracht met oud en nieuw. Wanneer we ze zien maken we een praatje
Ik geef al m'n babyspeelgoed aan m'n vriendin die een meisje verwacht. Ik heb voor kerst voor iedereen kadootjes gekocht, voor mn ouders, broertje, kinderen, vriend en zijn kinderen (vooral nuttige dingen). En ik wil niks terug! Ik heb alles al. Oké, een dikke knuffel Ik kreeg vd week wel een kerstpakketje van een vrouw die ik ken van school. Zo lief Zomaar.
Ik heb dit jaar veel ongeschreven kerstkaarten over, deze ga ik morgen met mijn zoontje versieren en naar het verzorgingshuis in onze buurt brengen, zodat het personeel de bewoners die eenzaam zijn, kunnen verrassen met een lief kerstkaartje. Wij geven altijd onze straatkrant verkoper een centje met kerst, en als ik pakketjes verwacht rond kerst, of er na.. krijgt onze vaste pakketbezorger ook altijd een kleinigheidje (doosje chocolade bijvoorbeeld).
Mooi al die gebaren. Ik reageer even weer omdat ik hoop dat dit topic een beetje onder de aandacht blijft!
De afgelopen week heb ik voedsel aan de voedselbank gedoneerd, en een vriendin gesponsord die wandelt om geld in te zamelen voor Serious Request. De week daarvoor heb ik bijgedragen aan een boodschappenpakket voor een mede-mama die in financiële problemen kwam. Zoeken is meestal niet nodig, er komt vanzelf wat op mijn pad.
Gister heb ik met mijn zusje helpen zoeken naar een vermist kind in een tuincentrum. Gaat een lang en misschien wat warrig verhaal worden. Het zit me nog hoog Wij kwamen een uur voor sluitingstijd aan bij het tuincentrum. Bij binnen komst werd er een signalement omgeroepen van een meisje dat zoek was. Aangezien dat vrij vaak voorkomt in grote winkels/centra was het voor mij niet meteen alarmerend. We zijn dus gewoon rustig richting de kerst"show" gelopen. Terwijl we alle kerstspullen aan het bekijken waren werd er nog zo'n 3x omgeroepen. We keken dus wel wat extra om ons heen terwijl we de looproute volgde. Maar waren nog steeds niet gealarmeerd. Vlak voor sluitingstijd gingen we naar de uitgang waar we de vader van het meisje in paniek zagen. Ze was dus nog steeds niet terecht. Terwijl we(mijn schoonmoeder, zusje, mijn kinderen en ik) naar buiten liepen, riep alles in mij dat ik terug moest gaan. Ik ben samen met mijn zusje terug naar binnen gegaan. Het tuincentrum was dicht, maar alle hulp was natuurlijk welkom. Samen zijn we het hele tuincentrum tot in alle hoekjes gaan doorzoeken. Geen meisje. Politie was al gebeld en alles werd hermetisch afgesloten. Het was donker buiten, de parkeerplaats was zo goed als leeg....waar kon het meisje zijn. Ik dacht 'we moeten buiten kijken'. Dus ik vroeg aan het personeel of er al buiten gezocht was. Ja we zijn over de parkeerplaats gelopen en hebben haar naam geroepen. Vader had al 2x in hun auto gekeken...geen meisje. Ik wilde toch buiten zoeken. Een medewerker heeft mijn zusje en mij naar buiten gelaten waar we direct zijn gaan zoeken. Mijn zusje de ene kant van de parkeerplaats en ik de andere om vervolgens naar elkaar toe te werken. Ik liep in het donker, in de regen mijn longen uit mijn lijf te schreeuwen naar het meisje. Echt de meest vreselijke scenario's gingen door mijn hoofd. Op een gegeven moment hoor ik mijn zusje roepen ik heb haar, ik heb haar. Ik ben terug gerend en daar stond mijn zusje met het meisje in haar armen Het meisje was na een tijdje van zoeken naar de auto gegaan(blijkbaar nadat haar vader daar gekeken had) en is daar blijven wachten. Ze was in tranen want papa en mama waren haar vergeten. De politie kwam op dat moment aan. Het duurde even voordat medewerkers ons zagen(de deuren waren op slot). We werden binnen gelaten en zijn meteen naar de ouders gegaan. Wat een hereniging Terwijl ik dit typ staan de tranen weer in mijn ogen en klopt mijn hart weer in mijn keel. Het meisje was bijna een uur zoek Vreselijk voor haar ouders, broertje en voor het meisje zelf. Zo blij dat ik naar mijn gevoel heb geluisterd en zo enorm trots op mijn zusje. Blijkbaar zag ze iemand van voor naar achter klimmen in een auto. Ze is gaan kijken en ja hoor het was het meisje. Echt ze is mijn superheld!