Ook helemaal waar! Ik moet ook bekennen dat ik daar niet eens bij stil heb gestaan . Maar kerst heeft voor ons ook geen enkele religieuze waarde dus dat zal daar dan wel door komen
Dat ik vandaag, op eerste kerstdag notabene, met ons zoontje op de huisartsenpost zat om 8 uur ‘s morgens Meneertje had 40,9 graden koorts toen ik hem uit bed haalde en gilde het hele huis bij elkaar en had beide handjes over z’n oortjes. Dikke oorontsteking voor de 6e keer in zijn leven. Ik heb moeten lullen als brugman om antibiotica te krijgen maar gelukkig is het toch voorgeschreven. Ik had zo’n medelijden met hem!
Vreselijk. Om 1 of andere reden ( hoogst wss omdat ik het te vaak zelf had) heb ik bij kinderen en volwassenen met oorontstekingen echt altijd super veel medelijden. Voldoende pijnstiller geven en hopen dat je het daarmee wat aangenamer houd voor hem.
Ja ik ook. Ik heb het zelf maar 1x gehad maar die pijn kan ik nog terughalen. Wat een hel was dat zeg! Mag ik je wat vragen? Ben jij er weleens mee naar een kno-arts geweest? Ik vind 6x in een jaar zoveel voor een kindje? Of gaan ze dan ‘meteen’ buisjes doen of zo?
Nou ik zit het net te typen aan @citroenrasp! Ik weet het niet. Zou jij het doen? Ik ga toch maar eens met de huisarts overleggen.
Zeker zou ik dat doen. Jouw zoontje is toch nog kei jong. En dan al 6x oorontsteking. Dat is niet normaal hoor. Dat je huisarts dat zelf niet bedenkt. Kno is gewoon gespecialiseerd en kan in elk geval met je meedenken. En als buisjes een goede oplossing zou zijn, waarom niet. Maar wie weet zijn er nog andere oplossingen.
Wij hebben het wel gedaan met onze dochter. Heb je ook het idee dat hij niet goed hoort? Onze dochter praatte ook heel hard en zei vaak : 'Wat zeg je? Ze heeft toen snel buisjes gekregen en echt, wat een energieker kind kregen we terug! Laatst kwamen de buisjes los en moesten ze opnieuw. Ze hebben nu ook haar neusamandelen weggeschraapt. Ze is weer helemaal happy!
Wil je een eerlijk antwoord? Mijn man en ik hebben echt bizarre afspraken met elkaar gemaakt. We hadden een soort werk shifts de eerste 3 weken dat hij vrij was. Overdag samen doen ik van 19.00 tot 03.00 en hij van 03.00 tot 09.00 in de ochtend. Toen hij weer moest werken deed ik onze zoon 24/7 en hij alle huishoudelijke taken, mijn moeder kwam elke avond eten langs brengen. Op emotioneel gebied kan ik ontzettend stoïcijns zijn dus zo heb ik mijzelf erdoor geloodst. Op een gegeven moment ga je aan het huilen wennen en het wiegen (wat alleen staand mocht van meneer) ik ging het zelfs waarderen omdat het ons dichter bij elkaar bracht. Wij hebben nu zo’n bijzondere band, het valt niet uit te leggen mensen zien het ook. Ik weet niet, ik zou die hele periode zo weer doen. En buiten dit alles moest ik van de huisarts wekelijks langs komen om mijn ei kwijt te kunnen en dan checkte zei hoe het met mij ging en met onze zoon. Het cb had geweldige mensen werken en kwamen ook aan huis dus eigenlijk hebben wij met zijn alle keihard samengewerkt om die periode door te komen.
Onze doorverwijzing met de oudste destijds was eigenlijk puur om een afspraak voor buisjes te maken. Voor mijzelf ga ik bij de nko omdat ik littekenweefsel heb en voor dysfunctie van mijn buis van eustachius. Ik weet niet hoe je uw zoon zijn neus spoelt maar zo een grote fles is veel beter dan kleine buisjes fisiologisch water en een goed neuspeertje kan ook wel een groot verschil maken.
Ik denk niet dat een huisarts een baby doorstuurt voor een evt opname als een kindje nog niet doorslaapt na 6 weken. Als je zelf geen huilbaby hebt gehad, denk ik niet dat je jezelf voor kan stellen wat het met je doet als een baby 18 van de 24 uur huilt, waardoor je 8 weken ( en nog volop aan het ontzwangeren) nooit langer dan 2 a 3 uur per etmaal slaapt. Geloof me, dan kan je nog zo'n doorzetter zijn en psychisch heel stabiel van aard, dat doet iets met een mens.
Dat zijn net goede afspraken en helemaal niet bizar in mijn ogen. Als je in zo een situatie zit moet je er proberen wat van te maken en te zoeken naar iets dat voor jullie helpt en werkt e. Wij hebben maanden lang van die afspraken gehad. Je kan niet anders e. Wij hadden 1tje van 11maand , toen de 2de geboren werd en er zijn veel momenten geweest waarvan we dachten " wat een soep " maar wat kan je doen. Het enige dat ik nu anders zou doen is meer eten gaan halen bij de traiteur en zo snel mogelijk poetshulp zoeken ipv alles zelf te willen doen.
Snap gewoon niet dat je perse op 1e kerstdag nog boodschappen moet doen. Dagen genoeg ervoor om dat te doen.
Mijn mond valt open over hoe goed mijn zelfgemaakte droogshampoo werkt. En over dat mijn kinderen alweer ziek zijn met kerst, volgens mij hebben ze een abonnement, gelukkig is kerst toch al niet ons ding, dus dat scheelt .
Karakter heeft wel degelijk te maken met de kans op burn-out. 90% van de mensen met burn-out zijn hooggevoelig. Ik ben er zelf 2 van. Het is niet zo dat "wij" sneller bij de pakken neer zitten. Of dat we zwak zijn. Wel werkt ons brein anders. Komen prikkels harder binnen en worden intenser verwerkt. Ook is er de neiging tot perfectionisme en faalangst. De maatschappij is hier niet op ingesteld. Het onbegrip voor bijvoorbeeld wegbrengen van je kinderen terwijl je vrij bent kan een stroom aan negatieve gedachten over jezelf op gang brengen. En juist dat kan zwaar drukken op de eigenwaarde. Een opmerking als, 'sommigen herstellen zich gewoon en gaan door, waar anderen bij de pakken neer gaan zitten ' zoals hiervoor genoemd sterkt extra. Juist omdat je wel door wil gaan, terwijl je eigenlijk tijd moet nemen voor herstel.