Maximum leeftijd zwanger worden?

Persoonlijke afweging is dat voor jullie
Ik denk dat je ons niet nodig hebt om alle voor en nadelen op te sommen Waarschijnlijk heb je je al suf gegoogled naar de mogelijke risico's en voor en nadelen.. Met wat extra risico toch wel heel graag samen een kindje willen, is dan ook volledig persoonlijk. Ik hoop dat jullie er samen uit komen en dat jullie allebei achter jullie keuze staan. Succes in elk geval! X

 

Nou blijkbaar is het ook geen garantie als je al jarenlang bij elkaar bent.... ben zelf 16 jaar bij mijn ex geweest ( geen kinderen) en met mijn huidige man begonnen we met zwanger worden na 1,5 jaar samen. En als je over de 35 bent kun je ook geen 10 jaar wachten...

 

Ik denk dat het een behoorlijk verschil kan maken of je met 40 nog geen kinderen hebt. Of al een compleet gezin zoals TO. Er zijn immers al 3 kinderen. Daarbij hebben deze kind(eren) ook nog eens extra zorg en/of aandacht nodig. Naast het feit dat ze al een scheiding hebben meegemaakt, nieuwe partner(s) en nu onderdeel van een samengesteld gezin zijn. Dat brengt al genoeg uitdagingen met zich mee zonder er ook nog een baby bij te krijgen. Ik zou alle tijd en aandacht aan de kinderen die er al zijn besteden ipv een nieuw kind toe te voegen waar iedereen rekening mee moet houden, die wel echt van je partner is (dit kan zowel voor partner als andere kinderen verschil maken), en die zorgt voor een ander ritme in huis. Belang van de bestaande 3! kinderen zou boor moeten gaan.

 

Ik had voor mezelf altijd een grens gesteld. Eerst dacht ik wel voor mijn 35e al kinderen te hebben. Maar omdat het krijgen van een goede relatie uitbleef (en daarmee ook een kindje) merkte ik wel dat ik de grens al snel opschoof. Uiteindelijk mijn man tegengekomen en op mijn 38e bevallen van mijn eerste kindje. Voor mezelf had ik toen de grens al naar max. 40 jaar verschoven. Helaas bleef een tweede zwangerschap uit. Heftige miskraam gehad en daarna niet meer zwanger geraakt. Je merkt dan, dat je snel je grens steeds verder en makkelijker oprekt. Inmiddels had ik die voor mezelf al naar 43 verschoven, omdat dat ook de uiterste grens was voor het medische circuit.
Uiteindelijk ben ik op mijn 42e alsnog (spontaan) zwanger geraakt en bevallen van mijn jongste zoontje. Ik denk dat het ook erg scheelt hoe je er zelf in staat en hoe je je voelt. Mijn man is 5 jaar ouder en was 47 toen de jongste geboren werd. Maar mijn man is heel fit en rent, stoeit en klimt (nu nog steeds) vollop met de jongens.
Ik heb nooit negatieve reacties gehad toen ik op mijn 42e een kindje kreeg. Wel ben ik op mijn 44e ook nog spontaan (en niet gepland) zwanger geraakt. Ik moet zeggen dat ik toen wel even paniek voelde hoe we het allemaal rond moesten breien (klein huis, kleine auto e.d.). Maar nadat dat een beetje wegge-ebt was, waren we er toch wel heel blij mee. Helaas is dit een miskraam geworden. Merkte toen wel veel meer negatieve reacties op de zwangerschap. Vooral reacties dat dat toch een foutje moest zijn, dat je dat toch niet moest willen. En toen het een miskraam werd, ook reacties dat het maar beter was.

 

Waarom vind je de leeftijd van de man een struikelblok dan? Te oud oid? Is dat dan gek?

 

Maar bedoel je dan dat als je de leeftijd hebt om opa/oma te zijn, dat je dan geen kindje meer mag krijgen? Hoezo dat?

 

Is dit niet een erg! ongepaste bemoeizuchtige opmerking?
Je geeft nogal ongezouten en mening waar ts echt helemaal niet om vraagt.
Ik snap ergens je reactie wel gezien t belang vd andere 3 kinderen maar dit zijn echt je zaken niet.

Ts mijn persoonlijke grens lag bij 32 -33 maar in de afgelopen jaren heb ik heel veel grenzen verlegd waaronder deze. Ik heb de grens voor een tweede nu op 35 liggen.
Een derde zouden we wel willen maar dat wordt m niet meer. Dan zou ik mn grens naar 37 leggen.

 

Het is gebleken dat ook voor oudere mannen de kans op afwijkingen bij het kind toeneemt. Ook is de kans uiteraard veel groter dat je kind al relatief vroeg zijn vader zal moeten missen of een zieke ouder al hebben die zorg behoeft. Waarom zou je dat risico nemen voor je kind?

 

Nou ik heb dat risico wel genomen en heel erg bewust ook. Mijn man was 44 en 47 toen we samen kinderen kregen. Hij had er al 2.
En weet je? Ik ben er heel erg blij mee. Ik vind het best wat, wat je stelt. Overal zijn uitzonderingen voor en het hoeft niet zo te zijn natuurlijk wat je zegt.

 

Dit is een forum en als je een topic gaat openen krijg je tal van reacties. Geen reden om iedereen maar naar de mond te praten. Als TO had gevonden dat het onze zaken niet waren had ze er niets geschreven. Het belang van bestaande kinderen zou (wat mij betreft) altijd voor moeten gaan.

 

Klopt dat dit een forum is waar je tal van reacties krijgt op iets. Maar er is een grijs gebied tussen naar de mond praten of je algehele verbale diarree over iemand heen storten. En dat laatste zie ik jou weleens doen. Dat je reacties kunt verwachten is geen vrijbrief om maar ongegeneerd alles te mogen zeggen. En ‘het belang van het kind’; zo zeggen we dat in Jeugdzorgland...

 

En nog ter aanvulling op m’n eerdere reactie; soms kom je gewoon niet meteen de ware tegen waar je kinderen mee wil. Of lukt het niet. Of, zoals in mijn geval; 8 jaar geprobeerd en niet gelukt ondanks mmm. Daarna is huidige man in m’n leven gekomen en ja, die was al wat ouder. Had ik dan moeten zeggen; nee nu kan het niet meer. Je bent te oud.
Hoe langer ik erover nadenk hoe meer bekrompen ik je mening eigenlijk vind en geen populaire hier op ZP ben ik bang...

 

Nou dat is helemaal prima dat je de keuze hebt gemaakt toch?
Je opmerking dat ik ‘heel wat stel’, begrijp ik echter niet. Het is er gewoon een feit dat wanneer je ouder bent wanneer je kinderen krijgt dat dit meer risico’s met zich meebrengt?

 

Ja dat zal best; ik geloof het meteen dat het bewezen is. Maar het komt over (en dat bedoel ik met heel wat stellen denk ik) alsof het daardoor van jou niet meer ‘mag’ of zo. Als jij zegt: ‘waarom zou je een kind dat aandoen?’ komt het over alsof je het op een bepaalde leeftijd maar los moet laten of je erbij neer moet leggen omdat leeftijd een rol gaat spelen. En dat vind ik nogal wat en zwaar kort door de bocht omdat er tal van redenen te bedenken zijn waarom stellen pas later aan kinderen beginnen of waarom het later pas lukt. Ik denk namelijk dat niemand denkt; ‘goh, ik ga eens na mijn 37ste pas kinderen krijgen. Daar heb ik nou echt zin in.’

 

Je zet iets tussen aanhalingstekens, maar dat heb ik niet gezegd hè ...Tuurlijk zijn er allerlei redenen waarom mensen pas later aan kinderen willen of kunnen beginnen. Ik had liever ook iets eerder aan kinderen begonnen, nu ben ik 39 en overwegen we nog een vierde. Er zijn denk ik hier op het forum ook best veel mensen die dat al best oud (of te oud vinden), maar iedereen moet voor zich de afweging maken. Maar eerlijk is eerlijk, het feit blijft gewoon dat hoe ouder je bent, hoe Meer risico’s er komen. Ik ben me daar wel erg van bewust. Maar waar het kantelpunt Ligt is natuurlijk voor iedereen persoonlijk. Jij vijdt ruim in de 40 nog prima, maar had je ruim in de 50 nog prima gevonden? En ruim in de 60? Ik bedoel maar, voor jou was er ook ongetwijfeld een grens. Bij mij ligt die grens dus eerder en dat heb ik netjes verwoord vind ik. Overigens had ik het waarschijnlijk iets subtieler geformuleerd als ik geweten had dat dit voor jou zo Gold. Het is niet mijn bedoeling om iemand voor het hoofd te stoten, maar dit is wel mijn mening en ik denk overigens dat velen het met me eens zullen zijn, maar dat terzijde.

 

Jeetje, jij betrekt het wel heel erg op jezelf die opmerking.

Mijn man is 11 jaar ouder, we hebben twee kinderen en voor mij loopt de teller nog lang niet op het eind maar de opmerking van @julia80 is wel precies mijn overweging of we op een later moment nog wel voor een derde moeten gaan... Ik zit er dus ook midden in, net zoals jij met je man, en ik begrijp @julia80 helemaal. Vind het eigenlijk wel typisch dat jij daar zo over valt.

Joh, dat is Amber. Die staat niet bekend om de genuanceerde posts en meningen .

 

Dat mag je prima vinden dat ik het op mezelf betrek. Anders had ik ook niet gereageerd.

 

Ik vind voor mezelf 35 echt de max. Mede door risico's en ik het prettiger vind om "jong" moeder te zijn met kleine kids. Vind wel dat je goed moet nadenken over de vergrote kans op risico's die een zwangerschap op latere leeftijd met zich mee kan brengen.

 

Je bent zo jong of oud zoals jij jezelf voelt. En het is een baby uit liefde
Ik zelf zou er nooit over (ver)oordelen of iemand te oud of te jong is.

Ik was zelf 23 bij de 1e en 26 nu bij de 2e. Overigens vinden wij het zo prima, dus wij hebben in principe geen wens voor een 3e. Maar hey you never know.