Ik wil hier graag nog even op terugkomen, zodat ik misschien anderen kan helpen die ook ik mijn situatie zitten . Op 14 weken zag het er dus zo slecht uit dat ik al helemaal was voorbereid op afbreking van de zwangerschap. Op 15 weken werd de punctie gedaan, daaruit blijkt inderdaad dat ons meisje het syndroom van Turner heeft. Het staat nog niet 100% vast als het de mozaïek versie is, of volledig. Maar de geneticus vermoed toch volledig. Dus daar gaan we maar vanuit. Ik moest op 24 december terug naar de gynaecoloog, voor wat mij een stap dichter was bij de bevalling want ik ging daar de datum en alle details bespreken. Ik zit daar in die stoel, hij maakt een echo. En het eerste was ik vroeg was, huh, waar is al het vocht naartoe?!? Ik ben beginnen huilen In die stoel. Het vocht was dus in 11 dagen zo weggetrokken dat enkel de nekplooi nog verdikt was (1,4), en een klein randje rond de buik. Het hartje klopte nog steeds sterk en ze was opnieuw goed gegroeid. Ik kon het niet geloven! Hij stelde voor maar weer 2 weken af te wachten om te kijken als ze dit toch kan overwinnen. Dezelfde week ben ik voor een extra echo gegaan en daar was opnieuw een verbetering te zien. Het vocht aan de buik was nu volledig weg (in 3 dagen tijd). Voor mij is dit echt een wonder. Gisteren ging ik dan opnieuw naar de gynaecoloog, de nekplooi was nu 0,8. Dus weer verminderd. Heb dan ook goede hoop dat de nekplooi nog volledig wegtrekt. Er werd deze keer wel een cyste gezien in de hals dus dat is weer afwachten wat dat gaat doen. Maar voor nu doet Ze Het dus super gezien haar conditie en kijken we met een bang hartje uit naar de 20 weken echo. Deze zal op 28 januari plaatsvinden. We leven dus nog steeds tussen hoop en wanhoop. Ondertussen heb ik mijn zwangerschap wel durven bekendmaken op social media, en begint de hoop toch te groeien! Het is een heel verhaal, voor ons een ware rollercoaster van gevoelens, mentaal heel zwaar ook. Maar we doen wat het beste is voor ons meisje!
Wat een rollercoaster is het zeg, en wat een wonder dat het zo is weggetrokken! Ik moest het een en ander opzoeken, maar met dit syndroom is in bepaalde gevallen dus wel te leven? Ik wil je nog heel veel sterkte wensen de komende periode en hopelijk red jullie meisje het ❤️ Ontzettend veel respect voor jullie en jullie geduld.
Ja als er geen zware hartafwijkingen of dergelijk worden gevonden, en ze dus gezond geboren wordt, is dit een syndroom waar goed mee te leven valt! Het heeft geen mentale gevolgen (anders dan down) en dat is voor ons het belangrijkste!
Wauw, wat een goed nieuws zeg! Ik ga heel hard voor jullie duimen, dat het allemaal goed mag blijven gaan. ❤️
Krijg er gewoon kippenvel van! Wauw wat een wonder zeg! Ik duim heel hard mee dat alles goed mag gaan ❤️
Oh wauw wat vreselijk bijzonder!! Toen ik een melding kreeg dacht ik eigenlijk dat het een afscheidspost zou zijn van je kleintje!! Maar dit is VEEL beter nieuws! Ik hoop zo vreselijk voor je dat dit goed blijft gaan! Klein vechtertje, you can do it!
Wat een vechter en wat een rollercoaster. Succes met wat komen gaat en voor nu geniet van dit mooie dappere meisje! Wow!
Wat een mooi nieuws, hoop mee op een hele mooie 20 weken echo, heel veel respect voor jullie, zolang in de onzekerheid is vast enorm zwaar.