Donderdag de eerste aflevering. Tim Hofmans presenteert het dit keer. Wie gaat ook kijken? Ik heb elk seizoen gezien en elke keer zit ik me weer jankend af te vragen waarom ik ook alweer keek
Pff ja ik ga wel weer kijken maar indd, die laatste zin.. Soms zoveel tranen als ik dit programma kijk, dat ik niet snap waarom ik het blijf kijken
ik heb even gekeken naar de personen die mee doen dit seizoen. De verhalen gelezen. Maar pfff - nee, ik kan het nog steeds niet kijken. Ga het me zelf toch maar niet aandoen. Ook heftig om te zien als je kijkt op de site bij 'deelnemers op alfabetische volgorde' - zoveel prachtige jonge mensen, die inmiddels (bijna) allemaal overleden zijn . Zo positief, zo vol levenslust.. het mocht allemaal niet baten.
Ik heb ook ieder seizoen gezien en vind het altijd weer enorm heftig... En idd; je dan afvragen waarom je het kijkt. Maar vind het wel een prachtig, puur en rauw programma.
Dit exact. En nu heb ik een kind, ik hield het al niet droog. Mijn man snapt er ook geen hol van. ‘Waarom doe je jezelf dit aan???’
Misschien juist om te laten zien dat het leven niet ophoudt wanneer je te horen krijgt dat je ongeneeslijk ziek bent. Dat je nog leeft en er dus uit moet/mag/kan halen wat erin zit. En misschien om te laten zien hoe de dood gewoon bij het leven hoort, hoe verdrietig dit ook is zeker daar het hier jonge mensen betreft. En misschien melden mensen zich ook wel aan om waardevolle beelden vastgelegd te krijgen voor hun nabestaanden. Je kunt heel veel redenen bedenken waarom deze jongeren dit juist wel willen delen met de buitenwereld. Ik vind het een heel eerlijk en integer programma.
Nee ik kijk er niet naar. Ergens vind ik het goed dat dergelijke programma’s er zijn maar aan de andere kant vind ik het helemaal niks. Leedvermaak kan je het niet noemen. Maar snap de drang om naar andermans ellende te kijken ook niet helemaal.
Het is van mij uit iig geen drang naar andermans ellende. Maar juist naar hun kracht. En hoe zoiets je dus zomaar kan treffen. Iedereen.. Het zet mij weer even stil bij hoe dankbaar ik mag zijn voor mijn leven. Ook al gaat dat ook niet altijd over rozen.
Ondanks het ook een heftige keerzijde heeft dit programma (want ze komen tenslotte te overlijden) Vind ik het altijd zo mooi om te zien hoe sterk deze mensen nog zijn en nog over het leven denken ondanks dat ze weten dat ze vroeg of laat overvallen worden door hun ziekte. Ja het gaat over de dood, maar eigenlijk vertellen ze merendeel over wat hun ziekte zowel positief als negatief hen verandert heeft. Dat ze dus bewuster herinneringen maken met familie en vrienden en meer de kleine dingen kunnen waarderen dan dat ze dat voorheen deden. En letterlijk nog alles uit het leven halen zolang het nog kan. En wat ik ook altijd bewonder is hoe goed ze zelf met hun dood omgaan en voornamelijk bezig zijn met hun eigen uitvaart zo goed mogelijk tot in de puntjes te regelen zoals zij dat graag hadden gewild. Dat vind ik eigenlijk zo mooi dat je nog in staat bent om tot de laatste puntjes je eigen uitvaart te kunnen regelen en zo min mogelijk je naasten daar mee wilt opzadelen. Wij merken dat het thuis in de familie best wel een gesloten boek is, behalve dat je weet of iemand wel of niet begraven wilt worden. Word er eigenlijk nooit echt gesproken over de wensen van je eigen uitvaart. Ik merk ontzettend dat mensen dat voor zich uit schuiven met de gedachte "dat komt later wel" Mensen zien de dood gauw als iets negatiefs waar ze niet over willen praten, maar het is maar net hoe je er zelf mee om wilt gaan. Aan de dood ontkom je niet dus kun je beter maar duidelijk hebben voor je naasten hoe jij graag je laatste reis zou willen hebben. Dat geeft nabestaanden ook veel meer rust en tijd om echt te rouwen ipv bezig te zijn met een hoop geregel. Dus ik zit vanavond weer voor de buis!
Maar dan kan je nergens meer naar kijken, want elk realityprogramma is eigenlijk in meer of mindere mate kijken naar andermans ellende.
Ik ging kijken met van tevoren het idee dat het me naast verdrietig ook mooi en inspirerend leek maar het viel me toch zwaar... vooral die Lotte met haar 2 kleine dochtertjes... vreselijk... ze is ondertussen ook overleden