Hoi dames, Soms, weet ik het gewoon niet meer. Wel aan de anti-depressiva of gewoon niet? Sinds het overlijden van ons dochtertje (10 jaar geleden) kamp ik met angstaanvallen, paniekaanvallen en hypochondrie. Ik ben voor alles in therapie geweest en soms gaat het jaren goed en dan weer minder. Ik heb het idee dat ik nooit meer mijn oude ‘ik’ zal worden door wat we hebben meegemaakt. En dit heb ik geaccepteerd, maar de manier zoals ik nu leef heb ik de energie niet meer voor. Elke dag leef ik in angst om ziek te worden, dood te gaan of andere verschrikkelijke dingen. Het lukt me niet om uit mijn hoofd te komen. Ik merk dat ik als persoon niet te genieten ben, als moeder niet en als partner niet. Op werk loop ik vast, heb weinig concentratie, kan niet veel hebben en de zin in mijn werk is stukken minder. Nu gaat de huisarts me doorverwijzen naar de psychiater om over anti-depressiva te praten. MAAR nu komt het, ik ben bang om te starten met anti-depressiva. Ik heb jaren in de psychiatrie gewerkt en heb veel negatieve ervaringen gezien met anti-depressiva. Ik ben gewoon bang voor alles merk ik. Hoe ga ik het de eerste paar dagen/weken doen. Ga ik veel last krijgen van de bijwerkingen etc. Wie heeft er ervaringen, adviezen voor me oid. Mag ook negatief zijn.
Mijn zus werd er suïcidaal van. Ik ben de naam van het betreffende medicijn even kwijt, maar pas las ik ook dat velen met haar suïcidale gedachtes hadden door dezelfde anti-depressiva. Na op een andere anti-depressiva te zijn overgestapt verdwenen deze gedachten wel. Ik denk dus dat het heel erg per soort anti-depressiva kan verschillen... Maar juist daarom lijkt het me wel verstandiger om hier met een psychiater over te praten; hij/zij kan immers het beste inschatten welk medicijn het beste bij jou past.
Als ik jou was zou ik het gewoon en kans geven. Wel onder leiding van een psychiater. Als je er al 10 jaar mee kampt en er niet uit komt dan heb je gewoon extra hulp nodig. Er zijn zoveel verschillende anti depressiva, er zal er vast eentje bij je passen.
Ik slik Mirtazapine dat is tegen angst klachten, ptss en daarbij slaap ik er goed op het is een soort anti-depressiva. Ik slik het voornamelijk voor het slapen en ben echt heel blij dat het goed werkt. Geef het een kans, soms heb je dat steuntje gewoon nodig om dingen wat dragelijker te maken. Je faalt niet als je hieraan begint het laat juist zien hoe sterk je bent, vergeet dat niet. ❤️
Ik heb een tijd amitryptiline geslikt tegen angstklachten en daartegen werkte het goed. Ik ben op eigen houtje gestopt toen ik zwanger bleek en de psych vond dat ik door moest gaan. Ben toen nooit meer naar de psychiater terug gegaan. Achteraf heeft het me wel ook afgevlakt. Ik voelde eigenlijk nog weinig emoties. Dat merkte ik pas na het stoppen toen dat allemaal ineens 3x zo hard weer binnen kwam. Ik heb nu nog steeds periodes met angstaanvallen en twijfel heel erg om wel of niet weer te beginnen maar stel het telkens uit omdat de angst niet meer overheerst zoals voorheen. Ik zie er tegenop weer af te vlakken maar als ik periodes met angst heb belemmert me dat ook wel weer. Ik denk dat je goed je angsten tegenover de psychiater moet uitspreken en samen moet gaan zoeken naar een middel dat goed bij je past.
Als je zelf in de psychiatrie hebt gewerkt denk ik dat je zeker ook positieve verhalen kent. Probeer ook deze eens terug te halen, hopelijk wordt de drempel dan lager
Kun je niet vragen of de HA je doorverwijst naar een psycholoog ipv een psychiater? EEn psychiater heeft een hele andere bril op en ziet zaken veel sneller als op te lossen door medicijnen, vanwege hun achtergrond. Wellicht heb je nog baat bij een goede psycholoog? Ik zou ook heel huiverig zijn voor die medicijnen. Als het niet anders kan, dan kan het niet anders natuurlijk, maar zolang er nog andere opties zijn zou ik die graag verkennen. Er kleven toch flinke nadelen aan het gebruik van anti-depressiva. Mocht je ook open staan voor "alternatievere" routes dan zou je ook eens kunnen kijken naar mindfulness/ meditatie klasjes. Er is redelijk wat bewijs dat dit voor sommige mensen helpt tegen depressiviteitsklachten. Een andere optie is een ketogenic dieet overwegen. Het klinkt misschien wat heftig, maar er is steeds meer onderzoek dat laat zien dat voor sommige mensen dit wonderen doet voor de psychologische gezondheid. De oorzaak hiervoor ligt in het positieve effect van ketonen op je hersenen en verbindingen tussen hersencellen.
Ik kan zeggen dat ik juist dankzij de AD een normaal leven kan leiden. Slik ze 20 jaar nu. Heb twee keer geprobeerd af te bouwen, maar dan is mijn leven te zwaar. Ik ben enorm dankbaar dat ik ondanks mijn grote weerstand destijds doorgezet heb, mogelijk was ik er anders niet meer geweest. Uiteraard wel slikken icm therapie!!
Ik heb zelf goede ervaringen met ad maar ook met therapie jaren geleden. Waarom niet eerst praten met een goede psycholoog? Je hebt iets verschrikkelijks meegemaakt en misschien heb je genoeg aan goede gesprekken en cognitieve gedragstherapie. Medicatie kan dan altijd nog. Of heb je al eens therapie gehad? Overigens denk ik persoonlijk dat mindfulness of yoga niet genoeg is tegen een (heftige) paniek- en angststoornis. Misschien wel iets voor erbij, maar ik zou inderdaad wel professionele hulp inschakelen. En ad wordt door 1 miljoen Nederlanders geslikt, die zijn echt niet allemaal rijp voor een kliniek .
Ik heb na 10 jaar tobben de goede mix van medicatie. Ondanks geslaagde therapie heb ik een zeer hardnekkige steeds terugkerende depressie. Van de zomer ging het eindelijk goed, we dachten een middel af te kunnen bouwen. Dat ging zo fout dat het eindigde in gelukkig niet geslaagde overdosis omdat ik continu vreselijk voelde en suïcidale gedachten moest onderdrukken. Medicatie versneld opgehoogd en na de laatste ophoging ging na een week het licht aan en is alle crisis zorg nagebouwd. Het is voor spijtig dat het zo'n zoektocht incl. opnames is geweest maar mijn psychiater bleef positief en had altijd weer opties. Ik ben 8 jaar in therapie geweest. Dat heeft hoe ik met mezelf omga veel ten goede gekeerd maar depressie houdt het niet tegen. Botte pech en gelukkig zijn er ook pillen. Ik heb altijd wel wat bijwerkingen gehad maar ben er nooit bang voor geweest. Grootste zorg is dat mijn nierfunctie verminderd door de lithium..
Ts schrijft dat ze al veel therapie heeft gehad. Medicatie is nu een logische stap Begrijp niet helemaal waarom er weer over therapie begonnen wordt.
Wat vervelend voor je. Ik was altijd heel erg tegen antidepressiva, maar gebruik het sinds een paar weken zelf ook. Ik slik Citalopram 20 mg en Oxazepam. Een paar maanden geleden kreeg ik de diagnose depressie, paniekstoornis en een burn-out. Ik heb therapie geprobeerd, maar dat sloeg helaas niet aan. Ik kwam op het punt dat ik gewoon niet meer kon. De paniekaanvallen waren te heftig, te vaak en ik dacht dat ik gek werd. Eerder kwam de psycholoog al aanzetten met antidepressiva, maar toen wilde ik echt niet. Maar nu in overleg met de huisarts toch gestart. Ik was er echt heel bang voor na alle horror verhalen die ik had gelezen en gehoord. Maar ik moet zeggen, ik ben blij dat ik ermee gestart ben. De paniekaanvallen zijn veel minder en veel minder heftig. En ook het piekeren en de sombere gedachten lijken minder te zijn. Helaas heb ik wel last van de bijwerkingen: hoofdpijn, duizeligheid, vermoeidheid, misselijkheid en een beetje warrig. Maar al met al, liever dit dan hoe ik mij voelde zonder medicatie. Ik wil binnenkort therapie opstarten om te kijken of het nu, icm medicatie, wel aanslaat. Succes met je afweging!
Ik heb jaren geleden Efexor gebruikt bij hypochondrie. Voelde me 1 dag naar bij opstarten en paar dagen bij stoppen (jaar gebruikt). Verder geen bijwerkingen gehad! Medicatie heeft me toen zeker geholpen
Wij nemen ook weleens patiënten op op de paaz om ze in te stellen. Is dat mss een optie? Dan kun je aan je medicatie beginnen en krijg je wat therapieën aangeboden. Sterkte
Jeetje wat heftig dit zeg! Gelukkig dat het uiteindelijk wel goed is gekomen. Ik ga inderdaad met een psychiater hierover in gesprek welke AD het beste past bij mijn angsten.
Ik ben er ook klaar mee. Maar zoals je zelf aangeeft ‘er zal er vast eentje bij je passen’ ...ik wil niet eerst verschillende soorten proberen alvorens pas een juiste te vinden.
Bedankt voor je reactie. Hoe waren je eerste paar dagen/weken met de mirtazapine? Was het bij jou gelijk de juiste dosering?
Dat is een van mijn angsten dat ik niet geen oprechte emoties meer zal voelen. Had je dit ook door op het moment toen je het slikte dat je emoties afgevlakt waren?
Het is alweer een paar jaar geleden, maar ik heb een paar keer in mijn leven een tijd ad gebruikt. De eerste keer vond ik heel spannend, maar ik voelde me zó slecht dat ik me niet kon voorstellen dat ik me nóg slechter zou kunnen voelen met ad. De bijwerkingen de eerste 6 weken waren vooral fysiek: misselijk, duizelig. Maar.. wel vol te houden en ik wist dat het voorbij ging. In die tijd had ik er ook psychologische hulp bij. Na een kleine 2 jaar (meen ik) voelde ik dat ik me weer sterk genoeg voelde zonder dat steuntje in mijn rug. Een paar jaar later was het weer mis en ben ik weer aan ad begonnen, dit keer zonder psychologische hulp. De ad die ik eerder gebruikte leken nu niet het juiste effect te hebben, dus na een week of 8 ben ik geswitcht. De volgende ad waren ook niet de juiste: ik kreeg een heel kort lontje en had een gejaagd gevoel. Daarnaast werd ik er heel moe van en sliep veel meer, maar dus ook door de wekker heen enzo. Toen ben ik geswitcht naar citalopram en na de eerste 6 weken met wat bijwerkingen (misselijk, hoofdpijn, duizelig) ging er geleidelijk aan een wereld voor me open: ik kreeg een kalmte in mijn lijf en hoofd en de paniek ging weg. Ik kon ineens weer relativeren. En ja, ik was nog steeds wel eens verdrietig of down, maar ik wist mezelf daar snel uit te trekken. Echt heel fijn! Na verloop van tijd voelde ik ook weer dat ik sterker in mijn schoenen stond en dat ik het weer op eigen houtje wilde proberen. Sindsdien niet meer nodig gehad (ook niet na alles wat er in mn onderschrift is gebeurd). Ik denk dat de angst om eraan te beginnen onderdeel is van het probleem. En ja je hoort vooral de slechte verhalen, maar dat is met alles zo. Gebaseerd op mijn ervaring zou ik het iedereen aanraden, ook al is het af en toe een zoektocht geweest. Je geeft nu zelf aan dat op deze manier je leven leven ook niet meer wenselijk is. Mijn advies: neem die sprong in het diepe! Stoppen kan je altijd nog. Succes!
In de tien jaar heb ik 3 psychologen gehad, 2x emdr sessies (van 6-8 sessies per keer), yoga gedaan en mindfulness. Ik ben dit station al jaren geleden voorbij gegaan en niks heeft me echt geholpen helaas.