Duidelijk geschreven artikel. En heel herkenbaar voor mij. Ben nu 2 jaar geleden begonnen met therapie. Veel oude psychische zooi uit het verleden opgeruimd. Ik ben er nog niet..... maar ik ben al wel enorm veranderd en gegroeid. En sinds 9 maanden nu voor het eerst een gelijkwaardige relatie. En ook dat is best wennen voor mij
Het boek dat ze heeft geschreven schijnt best goed te zijn. Al heb ik het nooit gelezen. Super fijn is dat he. Ik verbaasde me vooral heel vaak hoe leuk en lief een man kan zijn. Als je de goede tegen het lijf loopt.
Ja dat herken ik ook. Die verbazing . En soms ook ongeloof dat het ook voor mij is weggelegd om zo'n relatie te hebben . 9 maanden is nog redelijk pril, maar tegelijk al zo lang dat er een fijne basis is gelegd
Gedeeltelijk mee eens maar toch ben ik ook van mening dat het vinden van een partner, of waar je ook naar op zoek bent, van meerdere dingen afhangt. Ik ontmoet door mijn werk heel, heel veel mensen, heb veeeeel gesprekken (blablablabla hahaha). En hoor dus heel veel verschillende verhalen. Wij cabine volkje gaan al vrij snel de diepte in, zit in onze genen. Het verbaasd me soms hoe mensen die partners zijn tegenkomen, en ook op welk punt in hun leven. Het idee dat je eerst een relatie moet “afsluiten” om verder te kunnen, dat je er “klaar” voor moet zijn, dingen verwerkt moet hebben...Dat kan zo zijn maar het hoeft ook zeker niet, die conclusie kan ik zeker trekken. Ik kan zo 4 voorbeelden opnoemen van mensen die volgens deze “regels” nog heel wat te verwerken hadden. 1 collega was geestelijk en lichamelijk mishandeld. Ze ontmoette haar huidige man 3 maanden nadat haar vorige relatie verbroken werd. Een ander kwam er achter dat haar man vreemd ging met tenminste 4 andere vrouwen, en financieel gezien ook een troep had gemaakt. Ook na 3 maanden (en nog midden in het opruimen van de grote troep)haar huidige vriend ontmoet waar ze nu al een tijdje heel gelukkig mee is. Aan de andere kant zie ik mijn (enige) single vriendin, zij heeft een behoorlijk verleden, durft zich niet goed open te stellen. Had laatst dus een leuke man ontmoet (ik dacht echt nu gaat het gebeuren) maar helaas, ze was toch te bang om wat meer aktie te nemen. Ze heeft therapie gehad. Maar ze zal toch in de praktijk de stap moeten nemen. En dat vind ze heel moeilijk Dus voor haar gaat het zeker wel op. Kortom, elke situatie is anders, je verleden kan een rol spelen, maar het hoeft niet, en ik geloof zeker dat pech of juist wat geluk in de liefde wel bestaat. Het zijn diverse factoren die een rol spelen
Ik vraag me soms echt af hoe mensen weer 'zo snel' aan iemand komen en ik (en anderen met mij) al jaren single zijn. In geval van een vriend van me verwacht ik dat dat is omdat hij echt 'wanhopig' op zoek is. Hij heeft op gegeven moment zelfs een 1 gezinswoning gekocht met het idee: dan komen de vrouw en kids vanzelf. Ja zo werkt dat niet Maar ergens heb wel zoiets: hoe kom je nou aan een kerel? Het hoeft van mij niet per se, maar behalve Tinder loop ik ze ook niet bepaald tegen het lijf..
@Zoe123 Ik snap helemaal wat je bedoelt en daar heb je absoluut een punt. Maar als je kijkt naar de partners van deze mensen waren die wel stabiel in de zin van geen lijken uit het verleden meer hoeven verbranden? Denk dat het vooral een kwestie is van je weer open durven stellen. En iemand tegenkomen waar je je hart aan toevertrouwd. Soms gebeurt dat snel en soms duurt het wat langer. Ik heb mezelf wel heel erg moeten trainen in het vinden van een lieve man. Ik viel altijd op van die foute types. Oh leuk ga je weer vliegen? Ook lange afstanden?
*ik breek even in* Ik ben ook heel lang vrijgezel geweest en snap jullie frustratie goed. Ik heb zelf nooit op tinder oid gezeten dus daarover kan ik niet meepraten, maar ik ben wel meerdere keren op groepsreizen geweest voor singles. Dat waren ontzettend leuke vakanties, heb daar ook goeie vriendinnen aan overgehouden en uiteindelijk ook een man Het voordeel van zo'n reis is dat je elkaar op een hele ongedwongen manier gedurende een wat langere tijd kunt leren kennen. Het nadeel is wel dat er ook allemaal types tussen kunnen zitten die totaal niet jouw ding zijn. Maar ook daar heb ik goeie vriendschappen aan overgehouden. Is dit niet iets voor jullie om te proberen?
Ik wil ook wel meeschrijven! Ben niet zo actief op ZP (wel qua meelezen haha, volg dit topic al een tijdje in stilte), maar het is wel leuk om dit soort dingen te delen vind ik. Ik heb sinds eergisteren heel leuk app contact met iemand. Hij is 6 jaar ouder dan ik. Iemand die zijn leven in alle opzichten goed op de rit heeft en in een partner precies hetzelfde zoekt als wat ik zoek. Qua uiterlijk had ik niet zoiets van: ik zou meteen m'n nek omdraaien als ik hem tegenkom op straat. Maar zijn profieltekst sprak mij genoeg aan om hem toch naar rechts te swipen en we bleken een match. Meestal begin ik niet met praten, dan denk ik: laat die mannen maar beginnen, weet niks te zeggen.. Maar nu besloot ik anders en ontstond er een heel leuk gesprek. Ik ben zelf meer van het snel wat afspreken ipv lange tijd appen oid, even kijken hoe iemand in het echt is. Ben benieuwd hoe dit gaat verlopen! M'n ex en ik zijn 8 maanden uit elkaar, al voelt het wel langer omdat ik qua gevoel al veel eerder afstand van hem genomen heb. Ben gevoelsmatig ook wel weer helemaal klaar om me volledig open te stellen voor een ander. Wel met het risico om keihard gekwetst te worden, maar wil me daardoor niet laten tegenhouden. Ik heb zóveel liefde over om te geven, dus laat maar komen die leuke man! ♡
@Schuurpapier wat leuk zeg! Klinkt precies zoals het bij mij en mn vriend ging. En die was in het echt veel knapper dan op de foto. Dus was even een flinke meevallen ❤️
Ik ben blij dat het voor jou zo heeft gewerkt, en dat jij die topper hebt gevonden, het is je ook zo gegund, met jouw verhaal... Maar dat openstellen... Ik sta er al zo lang voor open, ben eigenlijk niet van de foute types. Heb van alles geprobeerd. Van de week weer eens een collega ontmoet die echt erg leuk was. Ik dacht ja, jou zou ik zeker beter willen leren kennen. Maar goed, vriendin en samenwonend. Dus helaas pindakaas. Van de collega’s die ik noemde... Die waren er nog zo niet aan toe, om iemand te ontmoeten. En toch gebeurde het. En dat is wat ik bedoel met, een partner vinden is van veel dingen afhankelijk. Mijn vriendinnetje heeft altijd aardige betrouwbare vriendjes gehad, alleen de laatste, dat was een ding, dat gaf haar een knauw en nu is ze weer bang. Als ze blijft zitten waar ze zit, gaat het lastig worden. Aan de andere kant, ander vriendinnetje verhuisde naar een dorp, geen leuke vrijgezelle man te bekennen, zij was ook niet op zoek, net gescheiden van een regelrechte psycho ex,en toen was daar de klusjesman van bijna 10 jaar jonger. Pats boem. Dus nou ja. Ik weet het ook niet. Ik ben weer begonnen met vliegen sinds december, heel fijn ❤️
Wie weet duikel je nog een leuke passagier op you never know. Vlieg je wel eens op aruba? Ja ik snap je wel hoor. Het is ook gewoon heel lastig een leuke man te vinden die ook voor jou wil gaan. Ik zou het ook niet weten waar het aan kan liggen bij jou. Denk dikke pech. Vindt je hier altijd heel leuk en relaxt overkomen. Ook niet met gekke verwachtingen maar juist erg realistisch. Ik geloof dat er absoluut een leukerd voor je langskomt. En die verdien je dubbel en dwars ❤️
Dank je, wat lief... Ik heb ook absoluut geen probleem met mannen, ergo, ik heb het altijd erg leuk met ze. Mijn vriendinnen zeggen altijd: wat ben jij vrij met mannen. Hahaha ze noemen mij de flirt koningin. Mannelijke collega zei van de week: je bent zo’n leuke vrouw, waarom is er geen leuke man? Dus wat dat betreft tja. Bedoel dit overigens niet als veer in mijn ... maar meer dat ik wat dat betreft dus geen issues heb. Maar ik ben volgens mij soort van in de categorie “gezellig een biertje doen” terecht gekomen. Niet in de potentiële vriendin-categorie. Ze vinden mij dus reuze leuk en aardig maar meer niet. Overigens ben ik heus wel trots op mezelf, ik ben ook een tijdje een grijze muis geweest, zo ben ik helemaal niet. Dus dat men mij “gezellig” vind, daar ben ik sowieso happy mee. Nou goed. Time will tell. Helaas vlieg ik niet op Aruba, das met de Airbus en die heb ik niet in mijn pakket. Errrug jammer, lijkt me heeeerlijk. Wel regelmatig op Curaçao geweest!
Ik kom echt slecht tot mijn recht in groepen met mensen waar ik niemand ken. Wel een leuke tip trouwens, maar t feit dat ik ook nog een hummel rond heb lopen van 1,5 houdt me daarin ook wel tegen. Wellicht iets voor de toekomst.
Foto’s blijven ook lastig. Ik vind dat sommige mannen ook geen ster zijn in het kiezen van leuke foto’s. Dan zie je 2 foto’s waarbij je denkt, is dit dezelfde man? Op foto 1 superleuk, op foto 2 mwahhh nee
Hahahaha herkenbaar. Dan word je zo'n 'one of the guys' type. Heel leuk en gezellig. Maar daar blijft het dan ook bij zegmaar.
Precies! Leuk hoor en zo en oh wat hebben we gelachen en zo. Maar ja uiteindelijk zit je wel alleen op de bank. #frustratie
Haha jammer ik vlieg van het voorjaar naar Aruba. Ach en wie weet wordt het na een gezellig biertje wel meer