Ik woon in Nederland noch België maar waar ik woon is het volgens mij niet erg gebruikelijk om parttime te werken. Hoewel veel vrouwen tbm zijn, werken de werkende vrouwen vaak wel echt een volledige werkweek. Ook hebben vrouwen vaak een bedrijfje aan huis (bv naaiattelier/bakkerij). Opvang wordt bijna altijd geregeld binnen de familie. Leuk om die verschillen zo te zien. @Shakes; als thuisblijfmoeder krijg je in Nederland ook vaak commentaar (ik tenminste wel). Maar idd als fulltime werkende moeder zal je zeker ook het nodige over je heenkrijgen helaas. Eigenlijk op alles dat niet in het standaard plaatje past van fulltime werkende papa, parttime werkende mama en 2 kindjes. Volgens mij houden Nederlanders gewoon heel erg van commentaar geven Ik heb het hier nooit gemerkt dat men commentaar heeft op andermans keuzes qua werk.
Ik heb heel veel geluk. Ik werk 28u in België met een fulltime contract. Dit doordat ik alle zondagen werk. Vrijdag, zaterdag en zondag is mijn werkweek. Minder leuke kanten zijn natuurlijk de weekends missen. Leuke punten zijn dat we alleen maar voor de zaterdag opvang nodig hebben maar dan gaat zoon naar oma en opa. Ik hoef alleen maar verlof te nemen voor leuke dingen. Dokter/ziekenhuis en ander rompslomp zaken kan ik in de week regelen en hoef ik nooit verlof voor te vragen. Idem voor stakingen van school, studiedagen,... En veel verlof. Door de vervangende feestdagen heb ik dik 7 weken verlof. Als het druk is op het werk ga ik onder schooltijd overwerken. Dan mis ik niks van zoon want hij zit op school en zo rek ik mijn verlofweken uit naar 11/12 weken. In het begin wou niemand het doen vanwege de vaste zondag. Nu is er een wachtlijst van 80 personen die erin willen gaan omdat ze merken dat het ook veel voordelen heeft met kinderen in huis. Alleen niemand van ons wil eruit dus er komt ook niemand in. Bij ons komt parttime werk wel heel weinig voor. Ik was wel parttime gestart maar dat was niet te doen. Dit was dagelijks van 18 tot 22u, met een baby in huis was dat kapotmakerij. Daarna kon ik op ma, vr zaterdag werken wat veel beter was maar een contract kon ik niet krijgen. Fulltime contract heb ik toen ook afgewezen. Gelukkig begonnen ze daarna met de groep waar ik nu in zit. Fulltime maar toch maar 3 dagen.
Hier hebben wij "moeten" kiezen dat 1 ouder fulltime thuis is voor de kinderen. Opvang en dus kdv of bso moeten wij bijna volledig zelf betalen, krijgen geen toeslagen zoals zorgtoeslag en of kindgebonden budget. Dit omdat mijn man een te "hoog" bruto salaris heeft. Ik zou bijna voor niets gaan werken en dat is alle stress niet waard. Ik vind het vaak heerlijk om thuis te zijn, maar heel eerlijk soms ook niet en had ik graag parttime willen werken. Gewoonweg omdat je ook even iets anders wil dan zorgen, huishouden enz. Ik weet niet hoe dat in België is? Ik heb 8 jaar parttime gewerkt met kinderen. Had toen maar gedeelte opvang nodig, de andere dag had papa een papadag kunnen regelen. Na wisseling van baan en promoties is het voor ons niet rendabel om beide te werken. Heb van het laatste jaar werken ook bijna alle kinderopvangtoeslag mogen terugbetalen aan de belastingdienst.
In al mijn jaren op dit forum vind ik het het meest zotjes om te merken wat een impact de manier waarop een maatschappij ingericht is heeft op hoe je met kinderen omgaat. In België werken veel ouders voltijds, en gaan kinderen vanaf 2,5 jaar over het algemeen voltijds naar school. Dat betekent dat slaapjes tegen die tijd grotendeels afgebouwd zijn, dat kinderen rond 2,5 jaar zindelijk zijn, dat ze op die leeftijd al elke dag alleen boterhammetjes of warm eten op school. In vergelijking daarmee blijven kinderen in Nederland veel langer 'klein'. Ik spreek geen waardeoordeel uit, want misschien verwachten wij wel te veel van onze kinderen. Maar in Nederland zijn er dan bijvoorbeeld weer veel meer speeltuinen, waardoor kinderen vaker alleen de straat (nu ja) op trekken, op een véél jongere leeftijd dan Belgische ouders comfortabel vinden. Dus op dat vlak houden wíj onze kinderen dan weer langer klein.
Ik werk ongeveer 11/14 uur in de week, verdeeld over 4/5 dagen. Wij hebben er voor gekozen om geen opvang voor de kinderen te willen als ze naar school gaan, voor ze naar school gingen paste er familie op ze. Het liefst zou ik 1,5 dag aan één willen werken, maar in mijn werk (huishoudelijke hulp thuiszorg) is dat qua uren van cliënten niet altijd handig.
Waar ik woon zijn kinderen ook al heel jong zindelijk. Maar school gaan ze pas vanaf 6 jaar (vanaf 4 vaak wel voorschool maar niet altijd). Luiers zijn wel ontzettend duur dus daar zal het ook wel aan liggen. Schooldagen duren best lang maar tussendoor kunnen kinderen (en eigenlijk altijd ook wel de werkende ouders) thuis komen om te lunchen. Ik denk ook wel dat dat het werken makkelijker maakt want dan zie je je kinderen toch nog tussendoor even.
Volgens mij is het voornamelijk cultuurgebonden. En dit wordt vervolgens meegenomen in de inrichting van opvang, school, werk, etc. Waardoor alles in stand wordt gehouden. Financieel zal er vast een verschil zijn tussen België en Nederland, dat weet ik niet. Maar in Nederland krijg je wel inkomensgebonden toeslag. Dus verhoudingsgewijs betaalt iedereen evenveel. Tenzij het inkomen sterk verschilt tussen beide partners, zal thuis blijven niet voordeliger zijn. Mijn zoon gaat drie hele dagen naar de kinderopvang (7.30-17.00), mijn vrouw en ik werken beide 32 uur. We verdienen evenveel. Omdat we beide onregelmatig werken, hebben we gezocht naar flexibele opvang, in onze regio een drama. Dus dat helpt niet om alles goed geregeld te krijgen, je levert flink in op flexibiliteit op het werk. Daarnaast is er nog een mega verschil tussen verwachtingen voor mannen en vrouwen in NL. Misschien valt dat als twee mama's nog meer op. Opmerkingen op het werk ("dat je zo veel wil werken en niet lekker thuis met je kind zijn" "hopen dat hij niet ziek wordt hè", "hoeveel ga je straks nog werken"), vragen die mijn mannelijke collega die vader werd, niet kreeg. In traditionele mannen beroepen is parttime werken moeilijk of niet mogelijk, in traditionele vrouwenberoepen heel gebruikelijk. Mannen worden als niet ambitieus gezien als ze parttime werken, vrouwen als slechte moeder als ze fulltime werken. Ik begrijp het zeker dat moeders niet fulltime willen werken en bij hun kinderen willen zijn. Maar vaders willen dat neem ik aan toch ook? En andersom moet er toch ook geld binnenkomen? Ik moet er zelf niet aan denken om financieel afhankelijk te zijn. Ik denk dat daar nog heel wat te winnen is in Nederland. Zeker is het je eigen keuze, maar die wordt ook enorm beïnvloed door de maatschappij.
Hier gaat dat net anders. Hier kun je kiezen uit normale locaties en VVE locaties. Mijn dochter gaat dus gewoon naar een PSZ en dat is brengen tussen 8.30 en 9.00 en halen om 11.15 (dus ongeveer 2,5 uur per keer). Wat de tijden van de VVE zijn weet ik niet.
Ja en toch merk ik thuis dat mijn gevoel richting de kinderen en mijn behoefte om dicht bij te zijn, wezenlijk verschilt met die van mijn man. En zelf oordeel je eigenlijk ook al als je zegt " ik moet er toch niet aan denken financieel afhankelijk te zijn". Die opmerking heb ik de laatste tijd zoveel gehoord en eerlijk, ik ben er spuugzat van. Edit: weet niet of jij het ook zo bedoelde hoor, waarschijnlijk niet, maar ik kan die opmerking echt niet meer horen.
Mijn man werkt fulltime en ik werk nu vanuit huis en bepaal mijn uren zelf. Hoewel mijn man een Belg is en ik Nederlandse had ook hij al heel snel dat hij niet wilde dat onze zoon veel op het kdv zou zitten zoals in België gebruikelijk is. Kindjes van zijn zus bv waren echte "weekend kinderen" zoals ik ze wel eens noem. Niet negatief bedoeld hoor maar die zaten ook van 7 tot 19:00 op het kdv en dat wilde wij absoluut niet. Onze zoon is wel naar het kdv geweest voor een jaar, 2 ochtenden per week en opzich beviel dat goed. Nu met de 2e op komst hebben we het er ook over gehad en wederom zien we het niet zitten om onze dochter al vanaf 3 maanden naar een kdv te doen. Dus totdat ze zeker een jaar is gaan we puzzelen met uren en oma past op. Nu is dat makkelijker voor ons omdat ik vanuit huis werk en mijn eigen uren inplan maar dan nog. Misschien als ze een jaar is dat we dan nog eens gaan kijken of we een kdv overwegen. Ik begrijp heel goed dat je in deze tijd het financieel ook gewoon nodig hebt. Wij hebben veel moeten inleveren door op 1 inkomen te leven 5 jaar lang maar toch woog dat voor ons niet op tegen de tijd die we zelf met ons kind konden spenderen. Naar wat ik begrijp is het ook ontzettend belangrijk voor kinderen om zeker het eerste jaar a 1,5 jaar veel contact met eigen ouders te hebben.
Ik denk dat veel ontstaan is door gewoonte/ cultuur maar ook logistiek. In Nederland betaal je ook een godsvermogen aan opvang. Mijn dochter heeft sinds twee jaar een continuerooster en is daardoor al om half drie uit school terwijl dit voorheen half 4 was. De consequentie is dat ik een uur meer moet betalen en ik betaal ook voor de uren dat zij geeneens aanwezig is. We betalen tot half 7 terwijl ze doorgaans al om 5 uur wordt opgehaald. Ook kunnen wij enkel pakketten afnemen waar ook alle vakanties inzitten. Gaan wij een week met vakantie dan betaal ik nog steeds opvang en zo is het met veel meer zaken. Ik begin om 8 uur op mijn werk maar de VSO opent pas om half acht, voorheen moest ik ook weleens 7.45 starten maar dat red ik gewoonweg niet. Ik zou best meer willen werken maar nu is dat qua opvangprijzen geen optie. Ik zie best wat vrouwen in mijn nabije omgeving met een hoge functie en die werken ook bijna fulltime maar dat zijn dan wel de gezinnen waarbij grootouders en familie de boel thuis draaiende houden of een man die veel vanuit huis werkt. Maar buiten al deze praktische problemen is het ook mijn eigen keuze. Ik heb geen kinderen gekregen om ze hele dagen naar een creche/ opvang te brengen of door,opa/ oma te laten opvoeden. Mijn tijd komt wel weer. Als de jongste straks eens een jaar of 10 is en meer zelfstandig is is het vroeg genoeg om weer wat meer uren te gaan werken. Ik denk dat het gewoon een combinatie van factoren is.
Ik ben het niet zozeer zat maar voor mij zit er ook niet echt logica in. In een relatie ben je altijd wel afhankelijk van elkaar. Je vult elkaar aan op verschillende vlakken. En of ik nou financieel afhankelijk ben van mijn baas of van de baas van mijn man, vind ik niet zo van belang eigenlijk. Het wordt toch wel gezamenlijk besteed. Daarbij komt het voor mij wel een beetje over alsof het heel érg zou zijn om als vrouw van je man financieel "afhankelijk" te zijn, maar als beide partners een gelijkwaardige relatie hebben dan maakt je dat toch verder niet minder oid? Want zo komt het wel op mij over en dat heb ik ook wel eens van derden gehoord. Wij kregen op het consultatiebureau eens de vraag wanneer ik weer zou gaan werken. Toen ik aangaf dat ik ervoor koos om thuis bij de kinderen te zijn werd ik wel heel erg scheef aangekeken. Ook met een opmerking erbij over integreren in de maatschappij...
Maar ja dat is natuurlijk wel een luxe dat je die mogelijkheid hebt. Mijn man vliegt de hele wereld over dus er valt weinig af te stemmen
Als dit mensen hun mening is, is dat natuurlijk zo. Als ze dat zeggen om kritiek te geven op uw keuze dan is dat al weer wat anders. Bij mij heeft het allemaal niet zo zeer met afhankelijk zijn te maken, want ik ben dat ondanks dat ik werk ook niet in mijn ogen. Ik ga puur werken voor het geld, zodat we goed kunnen sparen. Meer is het niet.
En dit is voor ons dus ook een enorm struikelblok. Dat het geld kost snappen we maar ook hier in de omgeving zien we dit inderdaad veel en daar staan wij gewoon niet achter. Betalen voor uren die je niet afneemt. Zelfde als dat je soms leest dat iemand werkt en dan een groot deel van het loon naar de opvang gaat. Ja heel leuk maar daar willen wij niet voor werken. Dan maar minder loon en meer de kinderen zien. Ook dat laatste sta ik helemaal achter. De tijd gaat toch al zo snel en zodra ze gaan puberen zie je veel dat ze voor zichzelf meer dingen gaan doen dan kan ik altijd nog meer gaan werken.
Nou precies. Dit had ik gereageerd in een ander stukje (scheelt weer typen haha) Ik vind dit altijd zo'n ontzettende dooddoener. Ik werk al sinds mijn 14e en het was echt niet mijn droom om financieel afhankelijk te worden, maar wat moet je dan als blijkt dat het met (een van jouw) kinderen niet gaat op de opvang? Nou sorry lieverd, ik zie dat het te veel voor je is, zie dat je elke dag huilend en overprikkelt thuiskomt en dat je het niet trekt, maar dat is pech voor jou, want mama wil perse financieel onafhankelijk zijn. Kom op zeg. Er zijn ook genoeg situaties waarbij je prima na een paar jaar weer aan het werk kunt en genoeg mannen die daarover goede afspraken met je durven te maken, wij hebben alles op papier en hij doet dit niet voor mij, ik niet voor hem, maar we doen dit beiden voor de kinderen.
Jep. Als je op zondag hoort dat hij maandag naar Milaan vliegt is er nog bijzonder weinig af te stemmen.
Maar je kan echt wel voltijds werken en je kinderen niet twaalf uur per dag in de opvang brengen... Bij ons is dat toch absoluut niet zo. En wij kozen bewust voor een onthaalmoeder ipv crèche, dus dan is voor mij de opvang niet anders dan wanneer je kind door oma opgevangen wordt. Als je een lieve en zorgzame onthaalmoeder kiest, is dat net zo heerlijk voor je kind als wanneer het naar oma gaat. Meer nog: je kind krijgt er een extra plek bij waar het geliefd is en kan spelen en leren.
Maar met oma denken wij er net zo over hoor. Het zijn ONZE kinderen en niet die van oma of onthaal moeder. Ik zeg ook niet dat ze er slechter van worden of dat ze niet geliefd zijn maar wij hebben nu eenmaal de mening dat je als ouders zelf je kinderen zou moeten opvoeden voor het grootste deel en niet bij een kdv/opvang/onthaalmoeder/oma etc. In deze tijd zie je zoveel dat ouders geen tijd hebben zelf ivm werk en dat komt kinderen niet ten goede. We veroordelen of beoordelen ook niet, ieder moet doen wat zij willen maar dit is onze mening.