Voor de baby er was hadden we meer tijd voor elkaar. Het lijkt alsof sinds de baby er is er een rede meer is om meer te gamen. Af en toe gaan we ook nog iets leuks doen na ik er naar heb gevraagd natuurlijk. Maar dan mag het niet te lang zijn want hij wil zijn spelletjes nog spelen.. maar goed we hebben er al wat over gepraat en ik hoop dat we nu de goeie richting uit gaan
Ja dan zijn mijn mannetje dat ook waarschijnlijk hebben het onwennige van een kleine baby. Het zal wel goed komen dan. Zolang hij maar iets meer interessen in toont ben ik al vele gelukkiger .
Wij zijn allebei gamers alhoewel er bij mij niet zo heel van meer van komt sinds L. er is haha. Inderdaad ook 4 tot 5 uur per avond en het hele weekend lang (buiten het sociale leven om, dat was ook belangrijk). Het duurde even voordat mijn man zijn weg daarin heeft gevonden. Hij vond het moeilijker om de baby op 1 te zetten en dat hij dus voor L. dingen moest overslaan of verplaatsen. Het gaat inmiddels heel goed! Het helpt als je de avonden voor jezelf hebt. Dan heeft hij vaak wel het gevoel dat hij iets voor zichzelf kan doen naast L. Verder gaat nu alles in overleg mbt het gamen.
Nou, ik heb geen ervaring gamen, maar elke avond 4-5 uur en in het weekend elke dag 10 uur, is minimaal 40 uur in de week, net zoveel als een fulltime job Dat klinkt mij echt niet gezond in de oren. Ik hoop voor je dat hij dat hij word houdt en het verbetert!
Oh als ik dit zo lees ben ik heeeeeel blij dat mijn man geen gamer is. Zou er niet tegen kunnen. Blijf erover praten, geef aan wat je verwachtingen zijn en betrek hem bij de verzorging.
Als ik dit lees ben ik zo blij dat toen mijn man zei; ik wil graag vader worden! Ik eerst heb gezegd, zorg eerst dat je het leuk vindt om samen met mij op de bank te zitten dan praten we verder. Dat resulteerde onder andere in het vrijwillig afstaan van de playstation. Kom op zeg.. je bent toch geen klein kind. Nou heb ik daar destijds niet om gevraagd hoor.. enkel gezegd dat hij het eerst maar eens leuk moest vinden om thuis te blijven, zijn wilde haren kwijt te raken, en kinderlijke gewoonten te beperken. Ik had dat ding eruit gepleurd. Wel of niet vrijwillig. Doe ff.. Maar misschien ben ik wel wat kort door de bocht
Kort door de bocht of niet, maar hier had de playstation inderdaad allang in de container gelegen. Die is gek zeg.
Nu roepen wij weleens dat we nooit volwassen worden maar voel me ook geen klein kind omdat ik graag op de PlayStation zit Iig, wij zijn beiden fanatieke gamers. Maar met grenzen, net als voor de kinderen. Dat houdt in dat we meestal overdag niet gamen en savonds met mate, we willen nog samen kunnen zijn. To, wat jouw partner doet is echt niet oke. Tijd voor een heel zwaar gesprek lijkt me. Hoe is jullie relatie met zijn ouders? Zou je hen om advies kunnen vragen? Maar ik denk ook dat je voor jezelf een grens moet stellen voor het geval dat. Als zijn gedrag nooit verandert, wat wil jij dan? Kun je ermee leven of niet? Onthoud dat jij hem niet kan veranderen, hij moet het zelf 100% willen. Stoppen hoeft wellicht niet, maar heeeeeeeel sterk minderen wel. Vooral zijn gedachtegang: dat jij stopt met werken omdat hij anders niet kan gamen is op zijn zachtst gezegd zorgwekkend...