Jep en 3 februari is bij ons een margedag. Door dit soort dingen ben ij alfijd extra blij dat ik niet meer werk. Mijn moeder is onze enige oppas en die wordt de 30e geopereerd.
Is het normaal dat je eerst de wc poetst en daarna MET HETZELFDE DOEKJE de vloer, tegeltjes en het houtwerk? Zie het zojuist de badjuf in het zwembad doen
Ja zo worden er meer mensen ziek nml, maar neemt ze wel de kraan/deurkruk mee anders valt het ook weer tegen..
Zo voelt het wel. Ik snap ergens wel met mijn verstand dat ze dat doen (geval van kille berekening van de verzekeraars: halen we ons geld eruit?), maar rechtvaardig voelt het absoluut niet.
snap ik wel, maar wat dan dus als je kind echt ziek is? Als jij dan echt geen oplossing hebt, heb je toch een probleem.
Dat hebben veel ouders ook. En helaas is daar ook niet altijd een oplossing voor. Maar... ... misschien een goed om hier een topic over te openen, zodat mensen die wel oplossingen hebben deze aan kunnen dragen. Er zullen vast wel ideeën zijn waar sommigen (inclusief ik) niet aan hebben gedacht. Heb hier net een topic voor aangemaakt.
Van de hoeveelheid spullen die mijn man bewaard. Eén verhuisdoos met bierglazen verzameling, 3 verhuisdozen met schoolboeken/schriften en diploma's en echt alle schriften. De legoverzameling staat op een kamer. Maar de rest zie ik liever helemaal of voor een groot deel in de papier container.
Ja dat ben ik met je eens maar wat ik steeds probeer te zeggen is dat dat soms lastig kan zijn. Soms heb je weinig of geen netwerk. Of heb je dat wel als je aan kinderen begint en vallen die later weg. Ik persoonlijk had een heel groot netwerk om me heen tot ik ging scheiden en ‘iedereen’ de kant van mijn ex koos. Ik had een vader en een moeder die altijd mijn vangnet waren maar die hadden ook een heel druk sociaal leven en toen mijn vader plotseling overleed viel die ook af. Mijn zusje staat altijd voor me klaar maar heeft ook een gezin en een baan. Net als mijn netwerk dat ik in de loop der jaren heb opgebouwd. Begrijp me goed; ik zeg niet dat werkende ouders hun zieke kind maar naar school/de opvang moeten sturen, maar het is soms makkelijk roepen vanaf de zijlijn als je wél dat netwerk of die oppas of de mogelijkheid hebt om thuis te kunnen blijven met een ziek kind. Je hebt nou eenmaal banen waar je je niet makkelijk ziek kimt melden. Nog een voorbeeld; ik had dus een zaak waarvoor ik op de rechtbank moest zijn en het hing van mijn betoog af of dat kind weer wel of niet thuis kon wonen. Als ik, een half uur van tevoren een collega had gebeld van: ‘kun jij even voor mij naar die en die zaak gaan? Ik heb namelijk een hangerig kind thuis en ik wil niet dat ze naar het kdv gaat. O, je kent de zaak niet? Nou je hebt nog een kwartier om je in te lezen maar zorg ervoor dat de rechter besluit dat het kind NIET naar huis gaat. O, en de zaak is nogal klachtgevoelig en de advocaat van ouders is geen katje om zonder handschoenen aan te pakken. O, en je hebt die en die rechter. Die gaat het je lastig maken. Wie is er nog meer op kantoor? O, jullie zijn maar met z’n tweeën vandaag? Tja, sorry maar ik kan écht niet zelf.’ Dit is natuurlijk enorm gechargeerd maar het kwam er in grote lijnen wel op neer en niet met 1 zaak, nee met 3. En zoals ik ook al eerder zei; als je kind bijna niet op z’n benen kan staan dan zoek ken inderdaad naar mogelijkheden maar als je een baan hebt met veel verantwoordelijkheid waarin het lastig is als je een vervanger moet sturen dan sta je er zo tussenin. Zo voelt het wel want er hangt nogal wat vanaf...
klopt, maar juist met een functie waar je eigenlijk niet gemist kan worden, is het noodzaak dat je dus opzoek blijft naar een goede achterwacht. Mijn oppas doet precies hetzelfde werk, ik ken de verhalen. Maar hoe vervelend ook, als haar kind ziek is, mag ze haar kindje echt op komen halen. Met welke zaak ze ook bezig is. (Als het kind dus echt ziek is he, niet gewoon beetje hangerig). edit; het staat er nu een beetje krom. Maar ik blijf erbij dat een echt ziek kind gewoon bij mama hoort en dus ook niet bij de oppas. Enige optie is dan dus vrij nemen, en ik snap dat dat niet altijd haalbaar/handig is, maar nood breekt wet.
We gaan hier niet uitkomen Hoeft ook niet. Ik weet hoe het er bij mij aan toegaat op het werk (weet je pas als je het zelf uitvoert) en jij blijft bij het feit dat je vindt dat iemand op zoek moet gaan naar goede achterwacht. Ik blijf bij het feit dat dit gewoon niet altijd mogelijk is en dat het makkelijk zeggen is. Let’s agree to disagree; even goede vrienden
Helemaal prima hoor Ik ben allang blij dat ik niet in jouw schoenen sta. Ik werk niet zoveel uur, maar zal je net zien; ik moet werken en jahoor; kids ziek. Als ze dus gewoon niet lekker zijn en ik ze te ziek voor school vind, gaan ze gewoon naar mn ouders. Maar zijn ze echt ziek, dan bel ik echt mn werk af.
De vraag is, moest het kind terug naar de ouders of werd jij in het gelijk gesteld? Ik ben niet nieuwsgierig of zo...