Ik vraag me af of dit nu de tijd is om je man te verlaten? Je hebt altijd gevoelens gehad voor iemand die soms wel en soms geen zin in je had. Jullie zullen vast een enorme seksuele aantrekkingskracht tot elkaar hebben. Maar dat betekend niet dat jullie ook goede levenspartners kunnen zijn. Wat ik wel lastig vind ik dat jullie eigenlijk al van heel jongs af aan verliefde gevoelens koesteren. Het is dus inderdaad geen bevlieging vanwege een slecht huwelijk. Probeer jezelf eens te bedenken. Zou je bij stan blijven als Kees er niet was? Als het antwoord ja is dan zou ik dit huwelijk voortzetten met jonge kinderen. Wat meer passie krijgen voor elkaar. Ga eens iets geks doen samen. Breng de kinderen onder bij opa en of oma en ga er een weekendje op uit. En verbreek eens en voor altijd het contact met Kees. Stop met de kat op het spek binden. Als je je huwelijk zo beu bent dat je ondanks Kees er toch ook wel een punt achter wil zetten. Ga dan scheiden. Maar loop pas Kees zn armen in wanneer je alles met Stan en de kinderen hebt afgehandeld. Wel met het risico dat hij dan geen relatie meer wil.
Ik heb een soort gelijke situatie. Echter heb ik , in jouw geval, Kees pas na mijn huwelijk een kans gegeven. De relatie is dus niet overgegaan vanwege Kees! Wat een tegenvaller was dat! Gesprekken waren top! Maar de seks en de dates (na een week of 3!) Vreselijk... Ben nog altijd dankbaar dat ik daar mijn huwelijk nooit voor heb opgegeven..
Ik denk ook dat je Kees teveel romantiseerd en het meer het gevoel van een gemiste kans is dan echt bij hem willen zijn. Ik zou daar mijn huwelijk niet voor opgeven.
Tja ik zou me ook afvragen er is vast een reden waarom we zo om elkaar heen draaien. Misschien maakt Kees inderdaad zwakke plekken in je huidige relatie zichtbaar, daar zou ik aan gaan werken. Wat al eerder is genoemd, aan jezelf werken. Het kan zijn dat je door Kees nu aan het denken wordt gezet, dat vind ik hoe dat ook positief. Daar is niks mis mee.. het zet je weer even op scherp. Wat ik ook in mijn achterhoofd houd.. er zijn verschillende vormen van relaties. We zien vaak op tv maar 1 vorm en dat is de passionele relatie.. met een relatie gebaseerd op verstand en kameraadschap is evengoed niks mis. Maar we denken vaak dat er dan iets ontbreekt omdat dat passionele niet of minder aanwezig is, dat maakt het alleen niet per definitie een slecht huwelijk. Je moet je sowieso afvragen of je Stan vanaf het begin een eerlijke kans hebt gegeven, of was dat alleen vanuit de afwijzing van Kees? Klinkt alsof je niet alleen wilde zijn en met minder genoegen nam.
mijn advies: ga eens praten met een psycholoog of relatietherapeut. Vind je bericht (zo lees ik het he, geen aanval) tegenstrijdig. je zegt/schrijft al 13 jaar gelukkig te zijn met Stan, maar je hart ligt al 15 jaar bij Kees. Hoe kan je gelukkig zijn en een gezin starten als je hart bij een ander ligt? Ik hoop op veel wijsheid voor jezelf maar ook voor je man en kinderen
Ik zou ophouden met het contact met Kees. Je hoeft niet meer te kiezen. Dat heb je al gedaan. Langdurige relaties gaan niet vanzelf. Je moet je steeds weer opnieuw aan elkaar committeren. er zijn momenten dat je elkaar zat bent, dat de dagelijkse sleur je gillend gek maakt, dat je z'n gesnurk of zo niet meer aan kunt horen. En dan is zo'n 'achter de hand' optie wel heel fijn. Maar killing voor je relatie. Hou op met Kees appen, blokker hem desnoods, en commiteer je weer aan je relatie.
Ik herken dat gevoel wel een beetje, mijn jeugdliefde waar ik op mijn 15e een soort van relatie van een maand mee had blijft ook altijd in mijn hoofd spoken. Echter ben ik hem steeds beter gaan kennen door de jaren heen en realiseer ik mij dat je van mooi bord niet kunt eten. Op het eerste gezicht lijkt hij super knap, spontaan en is er zo'n aantrekkingskracht, echter is het een flierefluiter die eigenlijk helemaal niet zo leuk en gezellig is. Het heeft lang geduurd voordat ik dit inzag, maar nu is er geen haar op mijn hoofd die eraan denkt om mijn man voor hem te verlaten. Ik denk dat de andere meiden gelijk hebben en het gras groener lijkt aan de andere kant, ik zou koesteren wat je hebt.
Je kan ook denken, als de kinderen de deur uit zijn. Dat je dan de stap pas zet. En dan kan ook als je 60+ bent. Desnoods pas op je 80e. Het verhaal Kees komt toch steeds terug.. Om nu niet te beslissen, is ook een beslissing.
Ik denk dat Kees jou ook wel interessant vind juist omdat je niet vrij bent. Een flierefluiter is meestal een jager, als hij zijn prooi heeft gevangen speelt hij er even mee en laat het dan links liggen. Stan is bij je, omdat hij echt van je houdt.
Mijn oma is dit verhaal overkomen. Ze had eerst haar grote liefde ontmoet. Dat mocht toen niet want: ander geloof. Voor mijn opa gekozen en daar 5 kinderen mee gekregen. Uiteindelijk altijd blijven schrijven met elkaar. Hij had ook een vrouw en een paar kinderen. Tot mijn oma en hij toch de knoop hebben doorgehakt toen alle kinderen boven de 13 a 14 jaar waren en voor elkaar hebben gekozen. Echt heel sneu voor zijn vrouw en mijn opa. Maar...zij waren echt heel erg gelukkig samen. Tja wat is wijsheid. Als ik aan mezelf denk zou ik altijd kiezen bij diegene met wie je oud wilt worden en echte passie hebt. Gelukkig heb ik dit met mijn man. Maar als dat niet zo was denk ik dat ik daar niet gelukkig van zou worden...alleen maar stabiel en veilig. Ik zou de passie teveel missen.
Dat vind ik persoonlijk echt niet oké. Dat is buiten vreemdgaan echt het ergste wat je in een relatie kan doen. Lekker gebruik maken van een ander, geen moeite doen en dan weg gaan als de kinderen uit huis zijn. Als iemand dat bij mij zou doen zou ik er kotsmisselijk van worden.
Ik heb ook zo’n verhaal in mijn omgeving. De kans dat de “ander” een flierefluiter is etc is heel groot. Maar het hoeft niet zo te zijn. Deze mensen zijn nu 15 jaar samen en heel gelukkig, dus de stap om met de partner te breken en voor de “ander” te gaan was in dit geval de juiste.
Moeilijk... Ik herken heel veel van wat je schrijft. De verschillen tussen Stan en Kees. De aantrekkingskracht. De spijt die je al dan niet hebt als je tachtig bent. En vooral: verstand versus gevoel. Misschien kan het helpen om eerst duidelijk te hebben voor jezelf wat je met Stan wil. Natuurlijk kun je het goed hebben met elkaar, maar is het genoeg voor jou? Kun je hier echt (weer) vrede, rust en geluk in vinden? Kies je echt voor hem? Die vraag stelde ik me steeds vaker. Wat mij ook hielp: betrek de Stan hierin. Praat over je twijfel, je gemis, kijk wat er (nog) is tussen jullie. Eventueel met relatietherapie. Ook dat kan helpen om duidelijk te krijgen of je echt voor hem kiest, en om te blijven. Anders blijf je half-half hangen en dat is slopend. Mocht je dan de keus maken dat Stan het niet is, dan is dat jouw keus en komt het ook voor hem niet als een donderslag bij heldere hemel. Je hebt het dan onafhankelijk van Kees gemaakt. (Dat is wel heel lastig, om het los te zien.) En als Kees er dan nog is en jullie gaan voor elkaar, dan is dat weer een nieuw verhaal en misschien vind je daar niet of wel wat je zoekt / mist. (Hier dus wel een verhaal van iemand die uiteindelijk gelukkiger werd bij haar Kees. Het is voor iedereen anders en altijd heel moeilijk om een keus te maken. Heel veel sterkte!)
Bedenk wel, Kees is vrij man ,hij heeft NIETS te verliezen. Kies je niet voor hem - blijft hij vrij man. Kies je wel voor hem - heeft hij jou. Loopt het na x-aantal weken/maanden/jaren spaak - is hij weer vrij man. Jij hebt daarentegen HEEL VEEL te verliezen. Kies je niet voor hem - over hem heen komen en werk aan de winkel in je relatie met Stan. Kies je voor hem - kinderen delen met (dan) je ex, scheiding regelen, woonruimte, etc etc (trek je direct bij Kees in?). Loopt het na x-aantal weken/maanden/jaren spaak - Geen Kees, geen Stan, omgangsregeling voor de kinderen en een wellicht gelukkige Stan die gelukkig is in een nieuwe relatie ...
Dat kan al je wordt afgewezen door se man die je hart heeft. Dan kies je voor the next best. Daarvoor hoef je niet naar een psycholoog.
Ik zou sowieso eens gaan nadenken of je relatie met Stan wel zo goed is. Ja het is veilig.. maar dat wil niet direct zeggen dat het goed voor je is. Als iemand na zoveel jaar nog steeds dit soort gevoelens bij je losmaakt dan vind ik zeker dat je het een kans moet geven om elkaar te ontdekken. Als jij en Stan wel bij elkaar horen dan kom je vast weer bij elkaar terug.
Ik ga Stan niet zomaar verlaten, maar dit hele gebeuren zet alles wel op scherp natuurlijk. Ik vind het een goed idee om inderdaad eerst eens goed te kijken wat Stan en ik hebben. En of dat genoeg is. Zonder dat ik Kees hier in betrek. En mocht ons huwelijk dan toch eindigen , dan staat dit los van Kees.