Dat is ook al een hele tijd.. lijkt soms of je zelf stil staat en alles om je heen raast maar voorbij, raar gevoel af en toe. Zeker bij mensen in de omgeving die dan zwanger zijn en bevallen en weer terug aan t werk gaan.. dan denk ik bij mezelf 'is er echt alweer zoveel tijd voorbij gegaan?' Voor mijn gevoel sta ik stil.
Heel herkenbaar iedereen heeft inmiddels kinderen of is zwanger. Ook steeds meer meiden die aanzienlijk jonger zijn dan ik. Ik weet nog steeds niet of ik ooit moeder ga worden. Voelt idd als stilstaan. Kinderwens is inmiddels bijna 5 jaar oud, 3 jaar geleden manlief er eindelijk klaar voor, stop pil, wordt ik ziek.. april 2018 opnieuw stop pil.. en sindsdien, niks nada nul.
Ik heb het ook gehad ook op CD10. Ik heb ook op ervaringen gezocht maar pff viel wel tegen. Ook hier gerommel met die klemmetjes en een eendenbek die wel uit de vriezer leek te komen. Zodra dat achter de rug was ging het prima, niets gevoeld van die vloeistof. Het verschilt dus echt per persoon..
Herkenbaar.. Wij zijn inmiddels bijna anderhalf jaar bezig voor de eerste. Schoonzus vertelde toen dat ze zwanger was van haar derde. Hij is inmiddels 10 maanden. Leuk ventje maar zeer confronterend..
Ik ging er heel open in, had ook express niks er over gelezen, maar vond het uiteindelijk geen pretje. Was een zeer pijnlijke ervaring.
Nu moet ik niet klagen hoor. Ik heb al 1 kindje. Maar je weet daardoor wel wat het is en de wens is net zo groot. Het is meer dat ik/ wij zoveel laten door deze wens. Ik hoop dat ik daar geen spijt van krijg later., je leeft maar een keer.
Dat is ook al een hele tijd en tussendoor nog ziek geweest waardoor het stil heeft gelegen. Ik hoop oprecht dat jullie wens snel in vervulling mag gaan
Ik kreeg voor de tweede keer de ziekte van Graves. Heb helaas een vrij serieuze variant met extreem hoge schildklierwaarde en 2 soorten antistoffen. Ook hartproblemen door gekregen de eerste keer. Uiteindelijk 1x 1,5 jaar en 1 jaar ziek geweest. Tweede keer hoge dosering rafio-actief jodium gehad (12 dagen in stalen isolatiekamer doorgebracht). Vanaf april 2018 weer gezond en akkoord zwanger worden slik wel de rest van mn leven thyrax, maar dat is prima. Die antistoffen blijven ook, dus bij evt zwangerschap klinische begeleiding om kindje goed te monitoren.
Ik denk dat de wens net zo groot is indd. Verschil is dat wij al een kindje hebben, de angst om kinderloos te blijven hebben wij niet. Ik ben ook heel dankbaar en blij voor mijn zoontje, voor wat ik wél heb, maar betekend niet dat je geen verdriet mag hebben of niet mag 'klagen' dat het niet lukt.
Ik zie daar geen verschil in, wens voor een kindje, of het nou de eerste of de vierde is! Dat verlangen kan net zo groot zijn. Enige misschien dat je wel weet dat je lichaam zwanger kan worden en bij de eerste nog niet.. maarja daar heb je niks aan als het al 3 jaar duurt.. En misschien niet de angst kinderloos te blijven, die steekt bij mij af en toe even heftig op
Jeetje klinkt echt heftig zeg. Wat fijn dat je nu weer gezond bent verklaard na zo'n nare periode van ziekte. Nu hopelijk die andere grote wens nog in vervulling♡
Bij mij viel de hsg wel mee. Leuk is anders maar het is te doen. Die vloeistof voelde ik wel maar zodra die goed doorliep halen ze de boel er snel weer uit. Paar keer goed en diep ademhalen....
Heftig zeg je ziekte! En idd de wens is het zelfde maar ik gun het een ander ook die nog met legen handen staat. Dus dan wil ik er zelf niet te veel over klagen. Maar de wens is net zo sterk dat klopt.
Ik probeer maar rustig te blijven voor de hsg, al maak ik me er toch onbewust druk over met de gedachten dat het pijnlijk kan zijn als ik het zo lees.. Maarja ook moet ook zo denken, het is voor het goede doel. Herkenbaar dat de tijd lijkt stil te staan, wij zijn nu ook bijna 2 jaar bezig, iedereen om je heen wordt zwanger of heeft een kindje, en dan is het wel confronterend.. Hopelijk komt het bij ons allemaal ook goed meiden
Weten mensen het in jullie omgeving? Bij mij wel, deel van de familie weet het ( maar vraagt er nooit na helaas want dat mag best) een nicht die na 9 jaar zwanger werd vraagt er wel elke maand. Daarnaast weet een vriendin het. Op het werk weten ze het ook. Klein team van 10 dames en ik werk in de zorg dus het is wel handig gezien de echo's enzo. Ik ben er vrij open in, als mensen er naar vragen geen probleem. Begin er ook zelf wel eens over omdat sommige mensen dan zo hinten na een 2de.
Mijn ouders, broer,schoonzus, zus en schoonouders weten het. Daarnaast ook een paar van mij directe collega's van het werk en 2 vriendinnen. De enige die er naar vraagt is me moeder en zus. 1 van de vriendinnen zat in hetzelde schuitje maar is na IUI 2 zwanger geraakt. Nu is ze 5 maanden zwanger, maar vraagt nooit meer aan me hoe het nu gaat. Terwijl voor die tijd ik er altijd voor haar was.
Ik denk dat sommige mensen er niet naar durven te vragen, terwijl het juist fijn is als ze af en toe eens vragen hoe het gaat. Mijn familie vraagt er nooit naar, mijn beste vriendin wel. Zelf begin ik er niet zo snel over. Als mensen die het niet weten, vragen naar ern 2e zeg ik altijd maar iets van 'hebben onze handen nog vol aan de 1e,alles op zijn tijd'. Ik wil niet iedereen op de hoogte houden, alleen mensen die dicht bij mij staan