Hier uiteindelijk de mirena, maar zolang we niet zeker weten of we ooit een 3e kindje willen gebruiken we condooms. Ik heb voor geboorte van onze 1e heel lang moeten ontwennen van de hormonen van de mirena, ondanks dat ze zeggen dat de mirena dat niet heeft. Maar bij mij duurde het meer dan een half jaar voor ik een menstruatie kreeg. Dus zolang we het niet zeker weten of hier ooit nog een kindje komt gebruiken we gewoon condooms
@Loveischocola hoop dat alles naar omstandigheden goed met jullie gaat. Moet veel aan jullie denken ❤️
Daar ben ik ook heel benieuwd naar. Hoop dat jullie inmiddels lekker thuis zijn @JosjeM ❤️ En hoe gaat het bij jullie @mamavandave?
Haha ik leef nog hoor! Maandag controle bij vk in het zh, en omdat ze nog steeds instabiel lag, en omdat ze toch wat rustig bleef, mocht ik direct de volgende dag terug komen en ben ik opgenomen voor een ballonnetje. Die is er 's avonds om half zeven uitgevallen en toen had ik 3cm ontsluiting. Volgende ochtend konden ze vliezen breken en kreeg ik infuus, maar het duurde een poos voor er echt iets gebeurde, omdat ze nog steeds niet ingedaald was. 14u werden de weeën pijnlijker en was ze ingedaald, en had ik 6cm, 14.30 kreeg ik een pompje, omdat het echt heel pijnlijk werd. 50min later,om 15.22u was ze er! Ging dus echt heel snel uiteindelijk, net als bij mn dochter, alleen de aanloop was wat langer nu. En jemig, zo pijnlijk als het zo snel gaat, van 6cm naar geboren binnen een uur! We doen het goed, alleen was ze vrij zwaar, 4400gr, dus we moeten 24u in het ziekenhuis blijven vanwege bloedsuikers controle. Hij was nu twee keer wat te laag, dus is ze bijgevoed. Ze heet Alice, 4400gr, 54cm geschat, 15.22u geboren op 29-01 @Dame09 gefeliciteerd!!
Lieve allemaal, Het is heel erg wisselend hoe het gaat, de leegte word steeds duidelijker. Je wil met je hele lijf voor je baby zorgen maar er is geen baby om voor te zorgen.. je bent kraamvrouw maar zo voel je je niet. De wond geneest gelukkig wel goed en baarmoeder krimpte ook goed.. Heb wel wat moedermelk gekolfd met de hand voor eventueel in een sierraad te verwerken. Over paar weken alle uitslagen. anticonceptie: hier worden t condooms.. na bijna een jaar zwangerschaps hormonen gehad te hebben, ben ik klaar met hormonen. ik lees sowieso nog mee en ben iedere keer blij dat er weer een baby is geboren! zal het groepje wel gaan missen straks..
@Loveischocola de eerste regels die je schrijft zijn zo herkenbaar. In 2014 voelde ik mij net zo. Je bent moeder geworden van een prachtig kindje, maar je hebt geen baby om voor te zorgen. En alles in je lijf schreeuwt dat je wil zorgen. Heel normaal die gevoelens, maar zo heftig en intens. ik hoop dat jullie R. een mooi afscheid hebben kunnen geven. Dikke knuffel voor jou ❤️
Hele dikke knuffel! Het lijkt me een onwerkelijke situatie waar je in zit. Moeilijk te bevatten. Ik hoop dat jullie mooi afscheid hebben kunnen nemen. Sterkte!
De kyleena denk ik? Daar had mn vk t ook over idd... Bij mij was de mirena ook naar boven en touwtjes opgekruld de laatste keer, dus moest ook naar gyn om eruit te laten halen. Dat was zo gepiept op zich maar had wel stress toen t eerst bij de huisarts niet lukte.
@mamavandave gefeliciteerd met jullie mooie dochter! @Loveischocola ja dat lijkt me zo onwerkelijk, deze periode... waarin je normaal je kraamtijd had, waar je 9 maanden naar hebt toegeleefd. Vreselijk om dan afscheid te moeten nemen en in een leegte te zitten. Hebben jullie hem een mooi afscheid kunnen geven? Heel veel sterkte lieverd
@Loveischocola wat vreselijk allemaal voor jullie, wat een leegte. Het had zo’n mooie periode moeten zijn. Ik ben benieuwd voor jullie of er iets uit de uitslagen komt hoe dit nou toch heeft kunnen gebeuren. Denk veel aan jullie ❤️
bizar verschil! Als dat bij mij zo was geweest had ik hem absoluut nu weer laten plaatsen. Maar nu durf ik het niet en is het maar even de beurt aan manlief om voorzorgsmaatregelen te nemen. Al moet ik er überhaupt nog even niet aan denken dat hij in de buurt komt van daar down under
We hebben een heel mooi afscheid gehad ❤️ we hopen ook dat er wat uitkomt, maar we hopen niet dat de uitkomst bepaald dat we beter geen kindjes kunnen krijgen in de toekomst...
Oh sorry dames, ik heb jullie helemaal verwaarloosd. We zijn inmiddels een weekje thuis na 5 dagen in het ziekenhuis. Maar de kleine meid heeft zo ontzettend veel last van krampjes en onrust en is soms zo ontroostbaar, dat ik maar weinig tijd kan vinden om even wat voor mezelf te kunnen doen. Hopelijk vergeven jullie me dat! Even gauw bevallingsverhaal: Zondagochtend 19 januari om 8 uur zijn mijn vliezen spontaan gebroken. 12 uur kwamen mijn weeën op gang, dit was nog goed te doen. De verloskundige is rond half 2 geweest, we moesten het nog even aankijken. Toen ze net weg was, kreeg ik rugweeën, ik wist niet waar ik het zoeken moest. Het werd steeds heftiger, toen is ze om 4 uur teruggekomen had ik 3 cm ontsluiting. 5 uur zijn we naar het ziekenhuis gegaan en rond 18:30 had ik 6 cm. Maar intussen kreeg ik een (rug)weeën storm en had geen tijd meer om op adem te komen. Dus gekozen voor een ruggenprik, die stelde niks voor bij de rugweeën, appeltje eitje. Even tijd om op adem te komen, dat deed me goed. Om 21 uur zat ik op 9 cm ontsluiting en een uur later op 10. Ze lag nog vrij hoog en ze wilden me zo min mogelijk lang laten persen, dus ik moest haar proberen naar beneden te duwen tijdens een wee dat je denkt dat je moet poepen. Weeën zwakten even af, waardoor ik nog versterkers kreeg en half 22:30 pas echt kon persen. Ging vrij heftig eraantoe. Iets voor half 12 merkte de gynaecoloog dat ze aan het inleveren was en haar hartslag daalde enorm en er moest meteen ingegrepen worden. Ze is het laatste stukje dmv een knip en de vacuüm gehaald omdat het anders te lang zou duren voor haar. Vond dat behoorlijk heftig, want dat ging vrij hardhandig natuurlijk. Toen ze er eenmaal uit was, was het echt een opluchting. Om 23:34 is ze geboren. Ze heeft maar heel even bij me gelegen omdat ze niet goed huilde en paars aanliep. Ze hebben haar bij me weggehaald en meegenomen naar de kinderafdeling. Kinderarts erbij en ze hebben haar zuurstof gegeven en haar maagje leeg gehaald, deze zat vol ontlasting. Haar longetjes hadden ook echt ondersteuning nodig. Rond 2 uur in de nacht mocht ik eindelijk bij haar en heeft ze een uurtje huid op huid bij me op de borst gelegen. Ze lag op de NICU op dat moment, een zuurstofmaskertje, plakkertjes voor haar hartslag, een infuusje voor glucose en een sonde. Wat is het naar om zo’n klein popje te zien met zoveel toeters en bellen. Het gaat me echt aan het hart. Nog steeds heb ik veel moeite met het laatste stukje van de bevalling, dat ze bij me weggehaald werd en ik uiteindelijk helemaal alleen achterbleef op de kamer, terwijl ik niet wist wat er aan de hand was met mijn meisje.