Ik denk dat ik een beetje op zoek ben naar herkenning en ik vraag me af hoe dit bij anderen gaat. m’n man is een paar dagen weg geweest voor z’n werk en heel eerlijk, het was zo lekker rustig thuis. Ik was relaxter, de kinderen rustiger, maakten minder ruzie, ze luisterden beter, de baby ging makkelijke mee in de dagelijkse routine, iedereen lag mooi op tijd in bed en sliep beter door. Zelfs m’n ouders viel het op toen we daar even op de koffie gingen, de jongens waren een stuk rustiger, luisterden beter en braken niet hun hele huis af. Hij is nog geen 24 uur thuis of het loopt allemaal weer een stuk stroever. De kinderen kwamen weer tig keer uit bed, weer een stuk drukker met naar bed brengen, vanochtend weer minder goed luisteren, treuzelen met hun eten, aandacht opeisen, gefrustreerde baby die niet wil slapen. Ik denk dat het waarschijnlijk ook gedeeltelijk aan mij ligt. Als ik weet dat hij er een paar dagen niet is verwacht ik ook geen hulp, dan weet ik dat ik het allemaal zelf moet doen. Als hij er wel is heb ik toch weer bepaalde verwachtingen, dat ie helpt, dat ie op tijd thuis is voor het eten of anders laat weten dat ie later is enz. En als ie daar niet aan voldoet dan irriteert dat me meteen weer, wat ik dan waarschijnlijk ook op de kinderen overbreng waardoor zij “lastiger” zijn. Misschien is het ook weer even wennen en moeten we weer samen in het ritme komen. hoe gaat dit bij anderen? Herkennen jullie dit? Of totaal niet? Tips?
Ja hoor dit herken ik helemaal. Mijn man is best vaak weg. Als hij weg is loopt alles net wat soepeler op de een of andere manier. Hij is ook strenger en ik vind hem vaak zeuren tegen de kinderen en dan vooral tegen mijn pubers Dodelijk vermoeiend op die leeftijd. Maar ben ook altijd blij als die weer thuiskomt. Zolang je dat nog voelt is het toch oke lijkt mij.
Ik herken het ook deels. Als ik weet dat ik alleen ben, heb ik alles altijd veel beter op de rit en verwacht ik inderdaad niks van mijn man en zijn er geen discussies etc. wat voor de kinderen ook rustiger en duidelijker is, lijkt wel. Bij mij gaat het dan wel echt om de doordeweekse dagen waarop mijn man druk en gestresst thuiskomt en alles hem teveel is. De dagen in het weekend wanneer we beiden vrij en relaxed zijn, dan hebben we het gelukkig wel heel gezellig met z’n vieren
Heel herkenbaar, als mijn man er is dan is het hier chaos. Is ie er niet, dan loopt alles soepel en heb ik om 19u het huis aan de kant en kind gedoucht en in z'n bedje. Ik probeer nu gewoon mijn eigen routine vast te houden als man er is. Moet zeggen dat dat best oké gaat.
Wat fijn om in ieder geval te horen dat het herkenbaar is. Ik ben zelf heel gestructureerd en consequent. Als m’n man erbij is heb ik soms het gevoel dat ik er een 4e kind bij heb Misschien is gewoon m’n eigen routine blijven houden als hij er ook is wel het beste. Maar @Panter verwacht je dan wel dat hij daar ook in mee gaat of verwacht je dan niets van hem. Want daar heb ik wel een beetje moeite mee, dan is het tijd om de jongens naar bed te brengen en dan moet hij nog roken, gaat ie een kwartier op de wc zitten, wil ie nog perse z’n 2e kopje koffie enz. Alsof z’n eigen dingen dan belangrijker zijn dan de kinderen ofzo.
Ik herken het, mijn man is een paar keer per jaar twee weken weg en dat zijn zulke relaxte weken, haha! In de zomervakantie ga ik vaak ook 2-3 weken weg met de kinderen in de weken dat mijn man moet werken, en ook dat is gewoon heel relaxt. Voor hem ook trouwens, lekker z’n eigen dag indelen en geen rekening houden met bv bedtijden of wat dan ook Tja, ik weet niet precies waar het door komt, maar als ik alleen ben weet ik ook precies waar ik aan toe ben (alles alleen doen) en heb ik 0 verwachting dat híj iets doet (want hij is er niet). Andersom ook. En voor de kinderen zijn het toch bijzondere weken omdat ze hem wel missen, daarom zijn ze ook wat meegaander en rustiger naar mij toe - ik denk dat als hij 2 maanden weg was, ze veel meer zouden wennen en het alsnog minder relaxt zou zijn.
Ik verwacht niks meer... Want als ie zich er wel mee gaat bemoeien wordt het weer chaos of strijd met zoontje. Ik benoem wel dat hij mss de vaat kan doen of honden kan uitlaten als ik zoontje naar bed breng. Meestal doet ie dat dan wel. En anders doe ik dat nadat zoontje naar bed is gegaan.... Terwijl man dan zegt:"ga nu ff rustig zitten" Tja dan zeg ik : nee, dat had gekunt als jij met je luie reet van die bank af was gekomen toen ik bezig was met zoontje douchen en naar bed brengen. Nu maak ik ook alles af. En dan gaat het weer een periode gesmeerd, en dan herhaalt bovenstaande zich weer. Ik ben gestopt met het hebben van verwachtingen. Dat geeft zoveel frustratie, ik geef aan wat hij evt zou kunnen doen. En dan kijkt ie maar wat ie daarmee doet.
Oe jaaa heel herkenbaar (gelukkig)! Maaaarrr.... het schijnt precies hetzelfde te zijn als ik weg ben! Hoe kan dat nou???
Hier ook. Maar man is "altijd" maandag tot vrijdag weg dus ik heb mn eigen ritme met de kinderen mbt school etc. Als man dan thuis is loopt het anders, wordt er meer koffie gedronken, langer gegeten etc. Overigens legt hij dan wel de kinderen op tijd in bed duurt ook wel 2x zo lang als wanneer ik het doe maar hij knuffelt langer
Heel herkenbaar. Mijn vriend werkt als internationaal chauffeur en is weg van maandag tot vrijdag. Kinderen weten dan wat er van ze verwacht word, werken vrijwel altijd mee en zijn heel relaxt. We eten op tijd, er word om de dag door alle kids gedoucht en ze liggen om 19:00 uur plat. Nu is papa 5 weken ziek thuis geweest en echt constant ruzie met elkaar, papa vs oudste. Douchen lukt vaak savonds niet meer omdat we geen tijd hebben, ze liggen later op bed en we eten veel later. De oudste zei vanochtend zelfs dat het zo lekker rustig was nu papa weer ging werken.
Hier ook herkenbaar. Wel denk ik inderdaad dat het deels komt doordat het ‘anders dan anders’ is; als hij vaker lang van huis zou zijn, dan zou het waarschijnlijk wel weer anders gaan. Hoewel het verwachtings- en regeldeel dan natuurlijk blijft, dus dat zal rustiger blijven.
Oh dit is ook zo herkenbaar! Soms lijkt het wel of mijn man denkt dat hij nog vrijgezel is Eet- en slaaptijden van kinderen onthouden en handhaven is ook wel heel moeilijk natuurlijk
Ja hoor hier ook herkenbaar.. als één van ons er niet is loopt het gemakkelijker. De kids weten waar ze aan toe zijn en wij lopen elkaar niet in de weg haha..
Ik herken het niet. Moeten altijd even wennen aan elkaar als hij vrij is, ik vooral om meer te overleggen en hij dingen anders doet. Maar vind het vooral zalig man thuis te hebben. Hij helpt dan ook keiveel met de kinderen en huishouden, en het is gewoon gezellig. Maar mijn moeder bijv vond het vroeger ook chaos als mijn vader vrij was.
Heel herkenbaar hoor! Heerlijk als mijn man een paar dagen weg is... al mis ik hem natuurlijk ook wel. Gelukkig maar
Ja, hier ook! Man werkt de ene week overdag en de andere week 's avonds. I love de avondweken soms Het gaat wat gemoedelijker, minder strijd, zoon is minder druk in gedrag. Jammer genoeg ervaart man het ook zo als ik er niet ben
Ik vind ook wel dat met een man in huis, heb je eigenlijk een kind erbij. En dat terwijl de mijne nog kookt en alles doet in huis. Maar denk dat het voor kinderen ook verwarrend is met twee ouders die verschillende dingen willen, dan is één gewoon duidelijk en gestructureerder.
Bij mij is het totaal andersom.. Ik lijk mijn rechterarm te missen als mijn man niet thuis is. Hij runt net zoveel het huishouden als ik en hoeft niet 'aangestuurd' te worden (zou ik finaal op afknappen). Dus is de avond voor mij 100x relaxter en hoef ik enkel aandacht te besteden aan de kinderen
Herkenbaar hoor. Mijn man werkt vooral de avonden/nachten. Hij helpt wel in het huishouden, maar kan ook gigantische zooi maken en dan maar half opruimen, dus over het algemeen komt alles op mijn schouders. Ik werk ook 34 uur. Als ik alleen ben met de kinderen dan is alles sneller opgeruimd en het blijft dan vaak ook opgeruimd