Zo, ik zat het even op te zoeken en of tweelingen bijvoorbeeld de placenta en vruchtzak delen is daar dus ook van afhankelijk! Echt nooit geweten Ik dacht dat die deling altijd meteen na de bevruchting plaatsvond eigenlijk..
Ah ja, de biologische kant van het verhaal haha. Klopt inderdaad, en ook kan er een scheiding zitten tussen de baby's. Dus 1 vruchtzak maar met tussenschot. En dan heb je ook 1 vruchtzak zonder tussenschot.
Ja de deling begint direct, maar de splitsing kan dus later zijn. Meestal scheiden eeneiige tweelingen al met 2 of 4 cellen. Heel vroeg dus. Soms pas echt later met 16 of pas met 60.. hoe later, hoe meer kans op complicaties.
Oh daar heb ik nog nooit van gehoord. Wel van het woord tussenschot in dit verband. Bij mij hadden ze dus het buitenste vlies gedeeld met gedeelde placenta en binnenste vliezen apart waardoor dat dus het tussenschot vormde. Zo noemde gynaecologen dat ook. Maar er kan dus ook een ander soort tussenschot zijn? Ik heb dus een mono dia tweeling. View attachment 641119
Nee dit bedoel ik ook. Dus 1 zak (buitenste vliezen) en dan een tussenschot (binnenste vliezen) of geen tussenschot; monoamniotisch (ze delen placenta, vruchtzak en vruchtwater)
Dat doet me denken aan dit: https://pers.kro-ncrv.nl/programmas/spoorloos/spoorloos-uitzonderlijk-tweelingenverhaal die broers konden (of kunnen?) het ook niet met elkaar vinden.
Eh.... dus je mag niet zeggen : wat leuk! en je mag ook niet zeggen dat het het je niet leuk lijkt.....
Je mag helemaal niks zeggen Ok nu zijn er zeker opmerkingen die belachelijk zijn maar in theorie wat ik de laatste pagina's heb begrepen is dat wat je ook zegt, het toch niet goed is.
Vriendin van mij had een mono mono. Gelukkig goed afgelopen! Ze heeft ook in 1 of meerdere tijdschriften gestaan.
Inderdaad, want als je zegt ‘ lijkt mij echt vreselijk een tweeling’ is het weer kwetsend en niet sociaal wenselijk.
Ja ik las het, maar het was wel te verwachten toch? Ik bedoel de affaire van vroeger werd even flink onder de loep genomen en daarmee (denk ik) ook oud zeer. Maar dat is een aanname.
Haha, moeilijke mensen, die tweelingouders. Wat altijd goed is, denk ik dan, is als je de oudere broers of zussen als die er zijn, wat aandacht geeft. Mijn oudste staat er altijd zo verloren bij als mensen weer beginnen te wauwelen over hoe schattig en bladiebla. En als ze dan wat tegen haar zeggen, is het iets in de trant van; ooh, jij bent vast heel trots dat je twee van die zusjes hebt. Nou nee, dat is ze totaal niet. Het zijn gewoon twee zusjes die je speelgoed afpakken...
Ik had wel verwacht dat ze dit wel zouden overleven samen. Ik bedoel... hoe lang was het geleden? Ik vind het wel jammer, mooi stel samen.
Zoveel mensen, zoveel meningen hè. Stel ik kom een aantal jongensmoeders tegen, met echt 3/4 jongens of zo. En ik zeg tegen ze; wat leuk, allemaal jongens! Zouden ze bij zichzelf ook kunnen denken, nou, noem je dat leuk, al die drukte, geen typische meisjesdingen ed. Of als ik juist zou zeggen; nou, dat lijkt me nou ook niets zeg. Ben er echt niet jaloers op. Dan zou dat wsl van binnen ook steken.
Ik denk, maar dat is een gedachten dat op het moment dat dit soort grote dingen binnenskamers blijft je samen -als je beide wilt- het wel kan overleven, je zoekt een manier om ermee om te gaan. 10 jaar lang hebben ze er niks over hoeven zeggen tegenover het publiek en opeens was daar het nieuws dat hij een affaire had gehad, feitelijk gezien konden toen 17 miljoen mensen weten dat hij haar niet trouw was geweest. Dan komen de vragen van interviewers en zelfs een interview met de des betreffende vrouw. Ik kan mij ergens dus zeker wel voorstellen dat er dan een kans is dat je huwelijk dit niet overleefd, door indirect de media en misschien wel nieuwe informatie die zei opeens -opnieuw- te verwerken kreeg.
Dit inderdaad. Ik verbaas me de afgelopen tig pagina's over de lange tenen van mensen. De meeste opmerkingen zijn gewoon aardig bedoeld. Uitzonderingen daargelaten. Daar verbaas ik me dan ook weer over dat mensen dat eruit flappen. Ik ben zelf mega-dik zwanger geweest. Een collega van mij zei standaard iedere maandagochtend "jeumig, ben je nu alweer dikker geworden". En dan zette ik mijn mega-broodtrommel op mijn bureau en zei "jep. Straks mee lunchen?
Daarom kan je in welke situatie dan ook maar beter gewoon helemaal niks zeggen. Of zal dat ook niet goed vallen? Misschien is de oplossing wel gewoon niet altijd het slechte te zien in een positief bedoelde opmerking. Er is veel over mijn net geboren zoon gezegd wat betreft gewicht en lengte en ik vatte het alleen maar positief op.