Los van de vraag of jij je aanstelt of niet... het is uiteindelijk zijn beslissing toch? Je kunt je gevoel aangeven, je kunt het gesprek aangaan, open en eerlijk zijn. En dan is hij degene die de keuze maakt. Dit (het stukje onzekerheid, het vertrouwen) is wel iets om nog verder mee aan de slag te gaan in je relatie denk ik.
Nee je stelt je niet aan. Het feit dat hij al niet eerlijk gezegd heeft dat hij met die vrouw alleen gaat "om jou niet ongerust te maken" vind ik echt te ver gaan. Dat is gewoon liegen, de waarheid verdraaien of hoe je het ook noemen wilt. Persoonlijk vind ik het sowieso raar Ik begrijp dat hij zich verheugd heeft op iets om met een hele groep te gaan doen. Maar als dan blijkt dat niemand gaat zou een logische volgende stap zijn het dan te cancelen. En het een volgende keer met z'n allen over te doen. Gek ook dat je daar ruzie over krijgt moet toch gewoon normaal bespreekbaar zijn.
Ik heb het zojuist besproken. Ik heb gezegd dat ik er rustig over na heb gedacht en heb gerelativeerd zonder emotie. Ik kan nl nogal heftig emotioneel reageren en dat is iets waar ik aan moet werken. Dus toen ik er op een volwassen manier over begon nam hij me ook serieuzer. Hij gaf aan dat hij de activiteit had georganiseerd, er druk mee bezig is geweest en baalde dat bijna iedereen afhaakte. Trouwens het is voor mij geen alarmbel dat alleen zin kan. Snap voor jullie wel. Maar zij woont het dichtste bij en heeft geen gezin etc. Hij baalde al dat er mensen afhaakten, had zelf wel zin in de activiteit en had zoiets; pff en dan moet ik mijn vriendin zeggen dat alleen zij kan en dan krijg ik daar ook nog weer gezeik over. Had hij even geen zin in. Ik heb aangegeven dat de activiteit ok is, maar dat de grens is voor mij. Dus ze eten wel met het hele tram in de buurt van het event. En hij snapte ook wel dat ik liever had dat hij gewoon wel uit zichzelf had verteld hoe het zo ontstaan is. Dus wij gaan zo nog even een gezinsuitje doen, hij gaat weg en dan zien we elkaar morgen weer.
Bij mij zou het er wel vanaf hangen welke collega het is en hun band met elkaar. Mijn man werd destijds versierd door een single vrouwelijke collega, ik vond haar echt een super mooie meid en mijn man vond haar erg aardig en zag er de ernst niet van in. Toen ze met elkaar wilde carpoolen heb ik aangegeven dat niet prettig te vinden. Maar als het gewoon een collega was die hem niet probeerde te versieren zou ik het niet erg vinden.
Ik zou niet staan te juichen maar hem wel laten gaan als hij er echt zin in heeft. Als hij wil vreemdgaan dan doet hij dat ook wel zonder zo'n activiteit denk ik dan. Andersom zou ik het niet doen als ik die vrouw was die alleen met een mannelijke collega wat gaat doen. Er komt zo snel praat en roddel van, zeker in een team. Ik ben zelf ooit (niet door mijn huidige vriend) vals beschuldigd van vreemdgaan (tienerverkering) wat me mijn halve vriendengroep heeft gekost. Ik had alleen een 10 minuutjes gepraat met iemand maar een andere meid strooide rond dat we gezoend hadden. Ik had op dat moment zo'n "kusjesdansverkering". Die jongen geloofde die meid en ik kreeg een mega bak stront over me heen.
Ik zou een probleem hebben met het feit dat hij er niet eerlijk over is geweest en dat jij het niet 'mag'..
Ik zou me er ook niet goed bij voelen. Dus ik snap je wel. Jammer, dat hij jou gevoel niet erkent door te zeggen dat je het opblaast. Jou gevoel is niet zijn gevoel, dat kan. Maar in een relatie is het wel de bedoeling dat je elkaars gevoelens serieus neemt volgens mij.
Niet alle reacties gelezen maar ik begrijp je gevoel wel. Aan de andere kant mag je je man ook vertrouwen. Mijn tip: praaaaaaat met elkaar. Want het zit jou niet lekker. Aan hem de taak jou gerust te stellen. Je mag best je gevoel uitspreken. Ook al wordt het ruzie, maar probeer gewoon rustig uit te leggen waar je gevoel vandaan komt.