In het ziekenhuis bij inleiding nadat de ballon eruit was gehaald. Het was ook echt een flinke hoeveelheid dat ik op een gegeven moment zei ; sorry vind je het erg om het matje onder me kont nogmaals te verschonen?
Op de wc in het ziekenhuis. Ik had het gevoel dat ik moest poepen, maar blijkbaar zakte de kleine nog meer naar beneden waardoor er een drukkend gevoel ontstond. Doordat ik dacht dat ik moest poepen, braken de vliezen. Was echt heel gek
1e bij het opstaan van de bank, net mn haar in de verf 2e toen ik uit bed stapte.. 3e ben benieuwd.. over aantal weken mag ik het opnieuw beleven...
Laatste keer in het ziekenhuis toen ze mijn bed om gingen bouwen om de cerclage te verwijderen. We waren er met wat bloedverlies en zou een nacht moeten blijven ter observatie. Stap naast het bed en ineens stond ik met een plas vruchtwater tussen mijn voeten.
Mijn vliezen braken in bed. Ik hoorde ze knappen! Waarschijnlijk ergens bovenin de vruchtzak, want toen ik opstond sijpelde het langzaam. Ik liep toen naar de badkamer en daar scheurden ze denk ik verder, want toen kwam de waterval pas . Ideaal.
Bij beide begon mijn bevalling met het breken van 1 vlies. De 1e om 23.45 uur voor we naar bed gingen en bij de 2e rond 21.00 uur beneden. Beide keren stelde het niet zoveel voor, een nat maandverbandje.
Eerste zoon 's nachts thuis. Eerste dochter is net niet in de vliezen geboren, tijdens de laatste perswee braken ze. Bij mijn tweede zoon thuis in mijn bevalbadje, een dik uur voordat onze zoon geboren werd. Nooit kunstmatig laten breken gelukkig en dat is maar goed ook. Want anders had mijn dochter waarschijnlijk een heel slechte start gehad en bij mijn zoon was de kans groot geweest dat hij dan was overleden (en ik mogelijk ook).
Een klein scheurtje in bed. Ik werd wakker en voelde iets lopen. Er kwam alleen maar iets bij een bepaalde beweging. Toen daarna de verloskundige kwam kijken en even wou toucheren brak ze waarschijnlijk de rest, hele vloedgolf stroomde eruit. Ze schrok zich kapot.
Door een afwijking in de placenta. Er was wel een vermoeden, maar lang niet dat het zo ernstig zou zijn en vaak is dit tijdens de bevalling niet bekend (wordt bij de meeste vrouwen pas achteraf gezien en komt toch best vaak voor). Als ze de vliezen kunstmatig hadden gebroken, hadden we beide een slagaderlijke bloeding gehad. En zowel mijn vk als gyn zeiden dat we zeer zeker een engeltje op onze schouder hebben gehad en het vreselijk mis had kunnen gaan als er gedachteloos vliezen waren gebroken. Bij het natuurlijk breken van de vliezen, gebeurt dit vrijwel nooit door grote vaten maar vrijwel altijd op de zwakste plek van de vlies en sus een veilig dun stukje en geen vat. Ik ben toch al niet van de onnodige ingrepen, dus vliezen kunstmatig laten breken was enkel een optie bij levensnood, ook met een normale placenta. Maar in dit geval dus levensreddend voor ons beiden.
Oow.. en bij mijn dochter. Zij heeft tot het eind de bescherming van vruchtwater gehad en hoefde daardoor niet aan de beademing. Meestal moeten kindjes geboren met haar termijn aan de beademing, maar door de voor haar rustige bevalling i.v.m. vliezen en vruchtwater, heeft zij een zo goed mogelijke start gehad. Een prematuur van 28 weken met een apgar van 7,9,10 is uitzonderlijk en in haar geval grotendeels te danken aan een relaxte bevalling en het lang intact blijven van de vliezen. Ze kon zelfs minutenlang op mijn borst liggen na de geboorte.