Ik luister weinig naar klassieke muziek, maar ik heb wel een aantal favoriete pianostukken in mijn playlist staat: Comptine D'un Autre Été - Yann Tiersen River Flows In You - Yiruma Nuvole Bianche - Ludovico Einaudi Una Mattina- Ludovico Einaudi
Wat eigenlijk voor mij ook heel vaak kippenvel is, is Andréa Bocelli. Niet klassiek klassiek maar echt kippenvel. Con Te Partiro bijvoorbeeld.
Canon in D, Pachelbel Moonlight Sonata, Beethoven Claire de Lune, Claude Debussy Comptine d'un autre été, Amelie River Flows in you, Yiruma The heart asks pleasure first van de film The Piano, Michael Nyman En met zang, Vivo per lei (ik vind de versie met Francis van Broekhuizen en Nick Schilder prachtig) en Hallelujah bijvoorbeeld.
Heb tijdens de examenperiodes van mijn middelbare studies jàren de Bolero van Ravel op repeat gezet. Vooral het laatste stuk waarin het crescendo gaat en super bombastisch wordt... Kippevel!! In dezelfde strekking is Carmina Burana / O Fortuna van Carl Orff. Later ook (minder klassiek in de strikte zin van klassieke componisten): Conquest of Paradise
Ik vind de muziek van Yiruma echt heel mooi. Heel simpel.. piano. Maar zo mooi. Heb het te lang niet meer geluisterd, bedenk ik me nu.
Ik ben niet heel erg thuis in klassieke muziek. Maar als ik de muziek van de film hatchi hoor dan begin ik bijna spontaan te huilen. Hoe hij heet weet ik zo 123 niet. Maar ik zoek gewoon op hatchi bij Spotify
Ik zocht voor mijn bruiloft een mooi nummer als ik met mijn vader naar voren loop. Ik heb nu dit nummer, canon in d van pachelbel (viool en piano versie) Nu zoek ik nog een mooi nummer als we tekenen. En misschien nog een als we samen weglopen.
sommige van bovenstaande vind ik ook wel een beetje kitch... jullie niet? misschien meer van de klassieke componositen a la bach, mozart etc nog toevoegingen?
Camille Saint Saens: Carnival of the animals- the swan. Die wil ik op m'n uitvaart gedraaid hebben. Mijn vader wilde op zijn uitvaart Danse Macabre, ook van Camille Saint Saens. Bij de voorstelling van Spookslot in de Efteling hebben ze deze ook, die voorstelling heb ik echt een hele tijd niet kunnen zien of beter gezegd horen omdat het verlies van mijn vader nog zo vers was. Voor mijzelf luister ik Danse Macabre wel maar dan ben ik in een emotionele bui, niet een vrolijk dagje uit in de Efteling.