Tja, dat mag en kan. Jouw mening dus prima toch? Ik vind dat bepaalde dingen door anderen heel serieus en te letterlijk worden gevonden. Maar dat is mijn mening en misschien wel een aanname...
Ze hebben ook geen idee natuurlijk als het over kinderen gaat. Is dat dom? Tuurlijk niet. Het is gewoon iets onbekend. En dat je minder gaat slapen kan je mss wel bedenken maar wat het is om die verantwoordelijkheid te dragen, welke zorgen je kan hebben, wat voor angst je kan hebben als ze ernstig ziek zijn, daar kan je u toch totaal niets bij inbeelden e.
Maar daar gaat het helemaal niet om. Opmerkingen als: ik ben moe (als je geen kinderen hebt) dat dat dus niet kan? Ik vind dat echt raar om te zeggen. Dat kun je toch niet voor iemand bepalen? En zo zijn er nog meer dingen voorbij gekomen.
Ik zei altijd ‘ ik ga echt niet apart koken voor mijn kinderen’ weet je wat ik vandaag nog heb gedaan? Juist apart gekookt. en oh wat was ik blij dat hij zijn bord leeg at.
Hier sla je de spijker mee op zijn kop. Ik had werkelijk geen idee, zat ik opeens met een baby die 100% van mij afhankelijk was/is.
Ik lees niet dat het niet kan maar dat iemand het grappig vind als mensen zonder kinderen dat zeggen. Ze bepaald door zoiets te zeggen niet wat andere mogen zeggen of voelen. Zijzelf vind het grappig, niet meer of minder.
Haha zo herkenbaar... Ik was ook altijd zo 'naïef, echt geen idee wat me te wachten stond in het moederschap. Man man... Wat ben ik geschrokken van hoeveel energie moeder zijn vraagt. Bij mij is het dus ook omgekeerd. Ik begreep nooit waarom mijn beste vriendin geen kinderen wil. Nu wel, zij wil haar vrijheid en flexibiliteit etc ... Niet opgeven. Maar ja vaak vraag ik me nu bv af wat ik vroeger allemaal in het weekend deed En ook toen was ik echt moe en had ik het druk Oordelen gebeurt spijtig genoeg vaak in twee richtingen.
Soms wel heel herkenbaar idd. Kroegbezoek, spontaan uit eten, roken bij kinderen op verjaardagen, het gek vinden als je op tijd weggaat of je kind ‘altijd’ om 19 uur op bed wil leggen. Maar ik vind ouders ook vaak wel zeuren... ze zijn moe, het is lastig, kan niet, prikkels, bedtijd, veel kinderen dus zoooo druk etc. Tja, dat heb je als je kiest voor kinderen. Mijn moeder heeft er 5, ze heeft nooit geklaagd en ze werkte 3a4 dagen per week. Ik heb ook een kennis die altijd klaagt over haar 4 kinderen, slaapgebrek, constant geruzie. En dan denk ik ook regelmatig: tja, jij hebt gekozen voor 4 kinderen....
Ik benijd juist mensen die bewust nog geen kinderen hebben Zo heb ik een jongere collega en ik kan daar echt van genieten. Huisje kopen met vriend, weekendjes weg, feestje hier en feestje daar.Ik zeg ook weleens gekscherend tegen haar van geniet er nog maar lekker van. Zij lacht zich rot om mijn perikelen maar kan wel hele goede adviezen geven omdat ze gezien haar leeftijd veel feeling heeft met mijn pubers.Soms is een frisse blik van een ander ook weleens fijn.
Absluut wel. Maar dan vond ik altijd wel ergens een moment op de dag om aan die vermoeidheid toe te geven. Toen de kinderen er waren moest dat volgens hun schema. En ik ervaar een verschil van moe voor de kinderen vs een af en toe complete uitputting nu met de kinderen.
Als ik de berichten in dit topic leest zijn er tussen alle vrouwen behoorlijk wat verschillen en vooral oordelen. Heeft niet zoveel te maken met moederschap... Ik merk zelf juist ook veel verschil tussen moeders en dat kan soms ook moeilijk zijn om mee on te gaan. Ik ervaar zelf niet meer problemen met de omgang van mensen zonder kinderen dan met kinderen.
Ik heb zelf nog geen kinderen, maar ik voel me niet beoordeeld of aangevallen door dit topic. Ik kan me wel trouwens voorstellen dat moeders dit zo ervaren, het heeft denk ik grotendeels te maken met inlevingsvermogen maar ook gewoon dat het nou eenmaal wel een groot verschil is. eerlijk is eerlijk. Je kan toch ook niet weten hoe het is om een moeder te zijn, als je er nog geen bent? Ik heb chronische pijn en ben altijd moe, heb hele lieve vriendinnen die hun best doen om begripvol te zijn en proberen het zich voor te stellen maar ze hebben allen geen flauw idee. (Alleen maar goed natuurlijk, want gun het niemand). En ook binnen mensen met fibromyalgie snappen we elkaar niet altijd, want de een kan wel werken en de ander niet etc etc. Toch kan ik met die mensen beter praten erover, want die weten toch meer ervan dan vriendinnen die dat niet hebben. Toch vind ik het wel spannend als ik straks kinderen heb, ik merk nou al nu we de mmm in gaan dat mijn vriendinnen wel begrip hebben maar het niet snappen. Waarom? Omdat ze zelf gewoon nog in een hele andere levensfase zitten, die willen pas over 5 jaar ofzo kinderen. Dat is ook de reden dat ik bij ZP lid ben geworden, om eindelijk te praten met vrouwen die ook die wens nu hebben. Ik denk bij een aantal vriendschappen dat dat waarschijnlijk wel gaat verwateren, wanneer ik eenmaal kinderen heb. Ik hoop natuurlijk dat ik het mis heb, maar die kans zit er wel in. Ook tussen moeders zal er verschil in zitten ja, want elke situatie is nou eenmaal anders.. maar ik kan me echt wel voorstellen dat moeders dit zo ervaren met vrienden die nog geen moeder zijn. Hoe begripvol en lief ze ook zijn.
Ik herken het helemaal niet. Misschien omdat ik al 39 was toen ik moeder werd, en heb ook maar 1 kind Heel eerlijk vind ik vaak de moeders juist minder begripvol en veroordelender dan de kindloze vrouwen
Ik was 16 jaar jonger dan jij toen ik mijn eerste kreeg en heb het wel heel anders ervaren. Mijn vriendinnen snapten er niks van, dat ik (lang) borstvoeding gaf en graag bij mijn baby was waardoor ik vaak stapavondjes e.d mistte. Ik heb heel veel onbegrip ervaren in alle jaren dat ik als enige moeder was
omg zulke opmerkingen heb ik godzijdank niet gehad, Ja 1x van een stel waarvan de man zei: zal ik het eens proberen? AAAH. Ze hebben later hun excuses aangeboden maar denkt ie nu echt dat ik zijn kind wilde en met hem in bed liggen? Ok,hij was dronken maar dan nog. Ik had eigenlijk moeten zeggen: prima,wil jij je elke keer lekker in een potje afrukken? Want de oorzaak lag bij mij,niet bij man ;')
Is er dan een verschil met je man of met je kinderen ? Ze zeggen wel eens dat een moeder liever haar man mist dan een kind maar of dat waar is weet ik niet.
Ik ontken niet dat het gebeurd maar herken het ook niet van vroeger en ik was 19 toen het eerste kind zijn opwachting deed in m'n vriendenkring. Ik zie wel een verschil tussen mijn oudere vriendenkring en jongere vriendenkring hierin...