Hoi dames, Op dit moment heb ik het niet meer zo naar mijn zin op t werk en ben dus aan t rondkijken. Vrijdag mag ik nergens op gesprek komen. We zijn nu al 3 jaar bezig met behandelingen en nu aan IVF bezig. We hebben 1 verse terugplaatsing gehad en woensdag krijgen we cryo terugplaatsing. Hoe moet ik hiermee omgaan? Vertellen? En wanneer dan? Tweede gesprek eventueel? Of pas als ik aangenomen ben? Maar wat nou als ik dan toch zwanger ben geworden?
Wat zielig, helemaal nergens? Flauw grapje . Nee oef wat lastig. Kan me zo de tweestrijd voorstellen. Ik zou denken dat je t niet hoeft te vertellen, ik zou ervoor pleiten dat je zoiets privé mag houden. Hoeveel ga je werken? In de zin van, zijn de behandelingen enigzins buiten werktijd om te plannen? Ik snap anders ook wel dat je het toch wel mee wil delen. Vanuit beide kanten kan ik het begrijpen om het wel of niet te vertellen. Nr 1 blijft nu denk ik dat je vooral niet wil dat t de kans om aangenomen te worden verkleind. Daarnaast wil je ook niet dat ze zich 'misleid' voelen achteraf. Ik zou even het evt tweede gesprek afwachten. Dan heb je al wat meer ruimte om de sfeer en ruimte hiervoor te voelen. Je bent sowieso niets verplicht.
Ik zou gewoon lekker gaan solliciteren. Je bent op dit moment nog niet zwanger.. Anderen vrouwen solliciteren vast ook, ondanks dat ze misschien aan het proberen zijn (natuurlijk) zwanger te worden. Maar begrijp wel je onzekerheid, want de kans bestaat natuurlijk dat je onder werktijd naar het ziekenhuis moet, of ineens toch zwanger blijkt te zijn. Je hoeft het natuurlijk niet te vertellen, maar kan me voorstellen dat het voor jezelf wel fijner voelt als men ervan af weet. Ik zou het zelf denk ik pas zeggen bij het arbeidsvoorwaarden gesprek. Eerst maar eens kijken of je de sollicitatieprocedure doorkomt en je de baan krijgt. Dan kan je het toch alsnog zeggen als je dat wil? Als je open en eerlijk bent, levert dat ook vaak begrip op. Ik hoop dat je snel een leuke baan vindt en dat je snel een dikke buik mag krijgen
Hoihoi, Ik heb gesolliciteerd terwijl ik ging starten met IUI. Ik heb overwogen om het te zeggen, maar heb het niet gedaan na een goed gesprek met een collega die zei: als je nu spontaan aan het proberen was zou je het dan ook zeggen? Nee dus.. Ik ben aangenomen en ga 1 mei beginnen. Ik heb gisteren ontdekt dat ik zwanger ben, dus tegen die tijd een week of 11 denk ik.. Ik zal het dan meteen moeten vertellen. Enerzijds snap ik dat ze het even niet leuk zullen vinden, anderzijds neem ik aan dat ze er rekening mee houden. Ze weten dat ik (dan) 32 ben, getrouwd en nog geen kinderen. Daarnaast heeft mn werkgever ook kinderen. Ze hebben er maar mee om te gaan en ik denk dat het goed komt. Neemt niet weg dat ik het heel spannend vind hoor om het te moeten zeggen. In het geval dat ik nog bezig zou zijn me IUI: dan ben ik max 3/4 X per maand ietsje later op het werk. Ik werk 4x9 en kan evt thuiswerken een paar uur. Dus qua productie hoef ik niet achteruit te gaan. Op mijn huidige werk ook zo aangepakt en het is soms even schuiven in de agenda maar tot nu toe werkt het
Hier er voor gekozen om het wel te vertellen. Tijdens het tweede gesprek waarbij de arbeidsvoorwaarden besproken werden heb ik aangegeven dat we bezig zijn met ICSI. Dat het daardoor kan voorkomen dat ik soms onder werktijd naar het ziekenhuis moet. En dat het dus ook kan voorkomen dat ik snel zwanger raak. Werd heel goed ontvangen en we kregen hierover gelijk een mooi open gesprek. Toen we elkaar een hand gaven werd zelfs gezegd dat ook al was je nu zwanger geweest, hadden we je alsnog aangenomen. Ik ben altijd voor eerlijkheid. Zou je willen werken bij een organisatie waarbij ze er een probleem van maken? Ik niet. Bij ons was de eerste ICSI poging raak. 1 maart aangenomen en op 26 april testte ik positief! Dus tijdens mij jaarcontract is onze dochter geboren. Wel een vast contract gekregen per 1 maart jl. Het kan dus erg positief uitpakken hoor!
Ik heb dat bij de 1e ook gehad.. heb toen gewoon gesolliciteerd. Je weet ten eerste niet of je wordt aangenomen en je weet ook niet of het gaat lukken met de ivf en als het lukt, wanneer.. Ik was nog niet lang aan het werk toen het lukte. Ben toen wel eerlijk geweest bij het vertellen dat ik zwanger was, dat dit via ivf was en dat we dus al een lange tijd bezig waren. Was alle begrip voor..
Je hoeft het niet te vertellen. Ik was zelf ruim een jaar aan het werk bij mijn huidige werkgever voor ik die positieve test eindelijk te pakken had. Het leek me niets om enige verwachtingen te kweken. Nu heb ik een behoorlijk soepele functie en zijn mijn leidinggevenden ook niet moeilijk. Ik kon dus rustig plannen onder doktersbezoek, en als het een keer opviel dan kon ik rustig zeggen dat ik liever niet vertelde wat er was. Dat heb ik uiteindelijk wel verteld, maar op een zelf gekozen moment en niet even tussendoor. Dat voelde veel fijner.
Heel herkenbaar, ik heb jaren in het traject gezeten en daardoor ook veel langer in mijn oude baan blijven zitten als echt goed voor me was, ik wilde echt al veel eerder weg, maar dacht altijd, ja niet handig, want straks ben ik zwanger. Op een gegeven moment was ik het beu om veel dingen on hold te zetten voor het ' wat als scenario' Toen ben ik gana solliciteren, aangenomen en een paar maanden erna was ik zwanger! Ik heb tijdens het solliciteren niks gezegd maar op een gegeven moment wel mijn manager in vertrouwen genomen omdat ik weer wat vaker op en neer moest naar het ziekenhuis enzo. Ging prima, alle begrip. Gewoon solliciteren is mijn advies!
Hoihoi, zo herkenbaar, ook klaar met het 'wat als' scenario. Postte eerder hier dat ik zwanger was van IUI, maar helaas miskraam. IUI ligt voorlopig stil, maar ga 1 mei wel met nieuwe baan beginnen. Had eigenlijk gehoopt te moeten vertellen dat ik zwanger was, maar moet ze op een zeker moment toch gaan inlichten vanwege de ziekenhuisbezoeken. Ik denk dat ik het pas vertel als de trajecten weer gaan opstarten, nu zijn we spontaan aan het proberen en dat zou ik ook nooit aan mn werkgever hebben verteld, dus nu ook niet. Hoewel ik vermoed dat ze wel oké zullen reageren (iig naar mij toe), vind ik het wel spannend hoor om te moeten zeggen pfff!
Ik zou het niet doen.. Als je op een natuurlijke manier zwanger probeerde te worden en het niet via de medische weg hoefde dan had je het denk ik ook niet verteld? Tenminste ik niet.. Nee hoor, lekker voor jezelf houden als jij je daar goed bij voelt.