Ja, ik schreef het al eerder; heb net chemo achter de rug. Dat was hard werken om daar zo goed mogelijk doorheen te komen. Ik heb de afgelopen 11 mnd sowieso hard gewerkt om me er mentaal en fysiek doorheen te slaan. Ik heb veel baat (gehad) bij de Headspace app, daar staan goede meditaties rondom angst op. Ook voor deze situatie hebben ze een reeks meditaties. Ik luister ze vaak voor het slapen gaan zodat ik mijn lijf goed kan laten rusten. Verder behoren (schoon)ouders ook wel tot de risicogroep dus dat baart ook zorgen. En een goede vriendin werkt in een zh en zij drukt me al weken op het hart om dit serieus te nemen en voorzichtig te zijn. En zij is allesbehalve een paniekzaaier.
Voor het virus zelf een beetje, vooral bang dat 1 van mn ouders het krijgt, want zijn al 60+. Voor al die heise erom heen word ik wel erg zenuwachtig, die legervoertuigen in Frankrijk, lege straten/stations/ov bij ons, ziet er echt uit als een enge film. En vraag me echt af of we nog ooit terug gaan naar ons normaal leventje. Waren vandaag met een landgenoot nog aan het "grappen" dat wij het misschien groter en enger zien dan dat het is, omdat we al oorlog mee hebben gemaakt... ik hoop echt dat het niet zo erg wordt als ik me voorstel
Oh ik weet niet meer dan de rest van Nederland hoor. Maar ik wordt wel bang van al die berichten op social media. Ik heb ook besloten dat ik het niet zoveel meer wil bijhouden. Lukt niet heel goed want nu zit ik hier weer te typen...
Yup.. best wel. Nog geen 2 mnd terug een hartinfarct gehad, waar ik dagelijks nog mee bezig ben. (Fysiek maar zeker ook mentaal) Ipv herstellen en vertrouwen terugkrijgen, ben ik vooral bezig met "wat als....." Revalidatie (trainen en psychische hulp) staan zo goed als stil nu, dus zo voelt het voor mn herstel ook. Daarnaast word ik ook heel onrustig door wat er voorbij komt op social media. Vooral de meningen van anderen.. Ik probeer dat een beetje te negeren maar je kunt er op het moment maar moeilijk om heen.
heeel herkenbaar! Hier ook een angststoornis. Ik ben ook het meest bang voor de situatie en niet voor het virus an sich.
Ik ben doodsbang, voor heel veel zaken, voor dat mijn kind het virus krijgt die toch al verzwakt is. Hij heeft al eens ruim 6 weken in quarantaine gelegen dus ik weet wat voor hel dat is. Bang hoe we de komende tijd door moeten, bang voor de economische gevolgen, bang voor mijn baan, bang voor het onbekende. De hele dag voel ik onrust en stress
Dat laatse is zeker waar. Die jongen van 16 staat volop in de media met foto aan alle toeters en bellen. Maar fotos van de 90 jarige zieke patient krijgen we niet te zien. Niet dat ik dat wil maar daardoor word het beeld wat mensen hiervan op hun netvlies krijgen vertekend.
Niet om zelf Corona te krijgen. Hoop niet dat mijn kinderen het krijgen of een zwakkere uit onze familie. Wel voor de gevolgen hier van. Mijn vriend zijn contract is niet verlengd en hij is dus vanaf eind deze maand werkeloos. Mag bijna nergens op gesprek komen (logisch) en heeft dus kans voorlopig geen werk te kunnen vinden. Hij zorgt voor het inkomen, ik verdien veel te weinig om ons te onderhouden. Daar maak ik me enorm veel zorgen om.
Hier ook een angststoornis. Vorige jaar gestopt met medicijnen en het ging zo goed. Nu zit ik weer regelmatig tegen een paniekaanval aan. En heel mijn lijf doet pijn. Zondag opgelucht dat scholen en kdv's sluiten, maar het is alleen maar erger geworden. Ik moet gewoon werken op kdv, mag me niet ziek melden met verkoudheid en er zijn tot nu toe nog geen kinderen. Waarom moeten wij ons dan toch blootstellen aan het virus, collega's lopen niet fit rond en we moeten onze eigen kinderen meenemen. Vind het schandalig! Als er kinderen zijn prima, maar als er niemand is wil ik gewoon thuis blijven, maar dan krijg ik niks uitbetaald.
Ja, echt heel erg, en ik ben niet eens bekend met angststoornissen oid. Heb zo’n mega zware zwangerschap achter de rug waarbij ik de laatste maanden bedlederig was. Inmiddels bevallen, maar kan lichamelijk nog steeds bijna niets. Heb dus 0.0 weerstand, en mijn pasgeboren baby’tje ook niet. En nu denk ik steeds ‘wat als ik al die maanden heb geleden om alsnog dood te gaan?’ En vooral bang dat 1 van mijn kinderen het krijgt en het niet redt. Weet niet of het door de hormonen komt, maar ik ben echt paranoia.
Ik ben bang om mensen te verliezen. Ik val zelf in een risicogroep en als ik dit virus krijg en het verloopt niet mild (Dus behandeling met medicatie nodig) dan ben ik de Sjaak. Mijn dochter ook. Alle medicatie die wordt gebruikt mogen wij eigenlijk niet hebben ivm onze hartritmestoornis. Maar ik ben ook bang dat deze maatregelen nog super lang duren en dat ik dan langzaamaan gek wordt ofzo. Mijn zoon heeft een hele pittige vorm van ass (mcdd), dochter heeft milde ass en een angststoornis. Heb zelf ook een lichte ass. Met name zoon is erg pittig. In het normale leven gaat hij 4x per week naar een sbso, puur ter ontlasting en 2 weekenden per maand logeren. Maar dit is nu allemaal dicht Het arme kind heeft vandaag meerdere melt downs gehad.. normaal is hij explosief maar nu implodeert hij. Hij kan dan zelfs niet meer praten. Niet vanwege corona want dat blokkeert hij. Maar zijn hele wereld plotseling en zonder waarschuwing vooraf compleet veranderd. Gelukkig heb ik dagelijks telefonisch contact met zijn mentor en kijkt de psych ook mee. Mijn zoon is een heel labiel jongetje, hoort stemmetjes etc. Dus alle veranderingen maar ook alle psychische issues moet ik nu in mn eentje opvangen (ben alleenstaande) en dat maakt me bang.
onze zoon heeft afgelopen zomer ook in quarantaine gelegen - als ik daar aan denk maakt het me wel bang. ook omdat het niet duidelijk is of hij nou een stoornis heeft mbt afweer. Maar verder blijf ik eigenlijk best rustig en nuchter. Oudste zoon met ASS is ook wel een zorg. Hij explodeert ook de hele tijd.
@Paris91 wat naar dat je je zo voelt. Dit is niet hoe je je kraamperiode had voorgesteld praat je met iemand over je angst? Ik denk dat dat geen slecht idee is. Herken het wel deels, het maakt mij ook wat paranoia, door al die berichten in de media schiet ik in de stress nu ik verkouden ben.. afgelopen weekend kreeg ik ook nog koorts en keelpijn, wat vervolgde in een hyperventilatie aanval, met als gevolg kortademigheid en denken dat je corona hebt(grrr) ben er zo klaar mee.