Maar als je man thuis werkt is er geen opvang nodig toch? Ik snap dat het lastig is en niet handig, maar opvang is geregeld dan in mijn ogen. Kan je man ook niet thuis werken dan lijkt het mij een prima oplossing.
Als leerkracht op de basisschool lopen we tegen meerdere dingen op: Groeiende vraag en verschillende redenen om kinderen op te vangen waardoor steeds meer collega's toch op school moeten zijn Collega's die milde klachten hebben of een ziek kind thuis mogen al niet komen. De fitte collegas zijn dus vaker op school. Collega die op school is moet tegelijkertijd op afstand onderwijs bieden voor de leerlingen thuis. Het is een echte puzzel, voor iedereen maar zie het als het even kan echt als nood oplossing.
Wij hebben beide een vitaal beroep maar allebei op het hoofdkantoor van de vitale beroepsgroepen. Wij hebben een brief gehad dat we “recht”’hebben maar omdat we thuis kunnen werken (en moeten) brengen we ze vooralsnog niet. De vraag vanuit zowel opvang en school is ook duidelijk: als je het enigszins wel kan opvangen doe dat dan. Lastige is dat onze banen dus wel druk zijn dus het is heel pittig een peuter en een kleuter met wat schoolwerk en beide 32-36 uur werken. Ik maak lange dagen. Ze kunnen ook niet naar mijn ouders want ja, 70+. Nu heb ik wel een super fijne werkgever en mijn man ook met alle begrip dus ik hoef echt niet exact mijn uren te maken. Dat hoefde ik nooit al. Als ik maar mijn projecten oplever en dat doe ik. En ik heb nog wel wat overuren compensatie van de afgelopen jaren denk ik haha. Omdat ik mij flexibel opstel (altijd al) en mijn werkgever ook gaat het nu goed. Dus we brengen ze ook niet. Maar mocht een van ons of beide op de werkvloer worden ingezet de komende periode (want dat is een optie)dan is er geen andere mogelijkheid dan ze wel af en toe brengen. En dan zullen wij er ook zeker gebruik van maken. Dus als je er “recht” op hebt en het is nodig en je voelt je er goed bij, ja dan zou ik dat doen. Maar als het enigszins mogelijk is het niet te doen doe het dan niet (al zou ik ze soms graag brengen dus ik snap dat helemaal de gedachte aan nog 5 van zulke weken maken me best gestresst!)
Hier gaan ze alleen op donderdagmiddag een paar uurtjes. Aanstaande donderdag heb ik kunnen ruilen. Mia was ziek en heb voor de zekerheid mijn dienst geruild. Gisteren had Fayèn een videogesprek met de juf van haar peutergroep en die vertelde dat ze donderdag 'gewoon' 13 kinderen op de BSO hebben. Afgelopen donderdag zijn ze wel naar de opvang geweest (andere opvang, waar de jongste 2 zitten) en ze waren de enige 4 kinderen. Ik werk in de zorg en man werkt als monteur in de wegenbouw. Hij kan niet vanaf huis werken en hij kan ook niet elke keer vrij krijgen.
Maar jullie worden toch gewoon betaald? Net als de mensen in de zorg mag er verwacht worden dat de leerkracht gewoon aan het werk is. Is het niet met online les geven of voorbereiding, dan wel met de opvang van kinderen waarvan 1 ouder een vitaal beroep heeft.
Bij mij lukt dit wel. Maar je kunt niet onderwijs op afstand geven als je op een groep kleuters/groep 3 moet passen.
Ik werk in de kinderopvang en wij vangen kinderen op waarvan minstens 1 ouder een vitaal beroep heeft. Wij willen ook niet anders, want zoals iedereen, willen wij graag dat de mensen met een vitaal beroep hun werk kunnen blijven doen. Natuurlijk denk ik er ook over na en geeft het niet altijd een goed gevoel, maar dat is dan zo. Voor de ouders voelt het ook niet altijd even goed, maar naar opa en oma kan niet en ze zullen toch hun werk moeten doen.
Ik ben echt verbaasd dat er hier mensen zijn die de kinderen wegbrengen voor regelmaat, contact met andere kinderen, makkelijker uren maken terwijl ze thuis mogen werken, echt niet te geloven! De opvang is noodopvang, echt niet te geloven. Wij vallen ook onder de vitale beroepen, maar één van ons kan thuiswerken, en dat ben ik. Ik maak dus met twee kinderen (3 en 5 jaar) wat uurtjes overdag en de rest in de avonden en weekenden wanneer mijn man thuis is. En zo houden we de opvang voor nood, zoals het bedoeld is.
En de niet fitte of thuiswerkende juffen kunnen toch dan ook prima van huis uit hun klas begeleiden? Hier ook geen livestream met de juffen hoor. Huiswerkschema's en af en toe wat foto's delen van iedereens creatieve opdrachten en een beetje bijhouden of dingen gemaakt worden in de digitale leeromgevingen. De kleuterjuf wil nu 5 minuten per kind per week gaan videobellen, op 1 ochtendje.
Maar er zijn meestal toch meer leerkrachten voor 1 groep. Bij mijn dochter zijn er 3 leerkrachten voor de groepen 4, die zijn niet allemaal nodig voor die paar aanwezige kinderen.
Ik ga morgen ook bellen of ze naar gastouder mogen. Vriend kan niet thuiswerken en zit in hele drukke tijd op werk, aan hem heb ik dus eigenlijk even niks. Ik kan deels thuiswerken, maar niet helemaal. Breng ze nu die ene dag bij een familielid, mooi dat het kan maar die werkt in de zorg... ik heb daar een heel slecht gevoel bij maar heb geen keuze, het is mijn enige optie. Ik zag vanavond dat de lijst vitale beroepen is uitgebreid en denk dat mijn vriend daar nu zeker onder valt, bij de gastouder zijn ze samen en die vertrouw ik 100%.
Lieve reactie, dank je wel! En het stoot mij zeker niet tegen het zere been. De situatie hier thuis is op dit moment ingewikkeld omdat de oudste het geestelijk niet trekt en ik weet eigenlijk niet hoe wij hem kunnen helpen. In een ander topic heb ik wat opbeurende berichten gehad dat wij ons niet moeten aanstellen en dat corona veel belangrijker is, dat doet wel pijn. Zoon staat overigens op de wachtlijst van de jgz (maar op dit moment ligt daar ook alles plat). En school en opvang hebben gezegd dat de kinderen af en toe zeker mogen komen om ze zo te steunen. Wat wij hier doen is heel veel praten met elkaar, uitleggen, dingen positief proberen in te zien etc. Echter vrees ik dat het niet voldoende werkt. Heeft het te maken met prepuberteit? Hij is dus heel erg bang dat hij straks geen afscheid kan/mag nemen van de basisschool en projecteert het op zichzelf. Daarbij komt ook angst voor niet normaal te kunnen starten op de middelbare school. Uiteraard hebben wij het uitgebreid over gehad hoe het nu op school/bij de opvang is. Opvang is hij sowieso niet dol op (mede door wat daar laatst voorgevallen is). De bedoeling was ook om ergens medio mei mee te stoppen. De opvang is echter heel erg meedenkend en hulpvol maar ik vraag me inderdaad af of het de juiste plek is en of het niet meer schade aanricht dan dat helpt. De school, in welke samenstelling dan ook, willen ze graag heen. En misschien helpt het ook bij het verwerken en accepteren van de huidige situatie? Ik vind het lastig. Qua beroepen trouwens zouden wij ook gebruik kunnen maken van de opvangmogelijkheden maar daar gaat het niet om. Het gaat erom wat voor de kinderen het beste is om dit vol te kunnen huiden.
Ja zeker. Maar zoals iemand anders noemde, kan ik lastig op 2 plekken tegelijk zijn opvang op school en onderwijs op afstand verzorgen tegelijk. Ben ik op school, doe ik de leerlingen van mijn groep thuis tekort. Hoe meer leerkrachten er voor die opvang nodig zijn hoe meer leerlingen thuis niet goed begeleidt kunnen worden. En dat is hard nodig nu we ze niet in de klas hebben. Daarbij is de oproep duidelijk, probeer zoveel mogelijk thuis te blijven, zo min mogelijk mensen te zien en te ontmoeten. Dus zie het daarom ook vooral echt als nood.
School mag zelf ook opvang doen voor kinderen. Je zou dat met ze kunnen overleggen. Met de JGZ kan je ook overleggen als het echt niet langer gaat. Of eigenlijk liever het moment daarvoor. Ze kunnen dan meedenken wat ze toch nu kunnen doen. En kan de leerkracht niet af en toe of desnoods elke dag even met hem videobellen? En hoe zijn de contacten met de klasgenoten? Misschien kunnen ze een online site maken waarop iedereen berichtjes kan zetten?
Maar wat doe je dan de hele dag voor je leerlingen op afstand? Volgens mij doen ze toch echt het meeste zelf, hier wel tenminste. Een roostertje hier (wat je toch al klaar had liggen om in de klas te doen), een pdfje daar, een peptalkje op parro, een mailtje en een fotootje, meer doen ze hier niet hoor.
Hier gebeurt gelukkig wel heel veel meer. Dat roostertje ligt wellicht voor de komende week al klaar, maar niet voor 4 weken vooruit. Maar dat terzijde. Hier worden dagelijks lessen online klaargezet (Snappet en gynzy) daarnaast werken de kinderen in werkboekjes die op speciale momenten opgehaald konden worden van school. Elke dag op een vaste tijd wordt er gefacetimed met de juf en uitleg gegeven. Van het werk moeten we foto's maken en via berichten naar de juf sturen. Daarop komt altijd een reactie (in het geval van mijn dochter vaak een bemoedigende reactie zoals "hard gewerkt topper"). Ik vermoed in het geval van kinderen die veel moeite hebben met de lesstof ook extra uitleg oid. Ik weet ook dat de juffen extra FaceTime contact hebben met kinderen die meer begeleiding nodig hebben. Ik denk dat ze daar de hele ochtend wel zoet mee zijn!! 's Middags moet het werk van de kinderen dan bekeken worden, er moeten nieuwe lessen worden klaargezet en instructievideo's gemaakt. Daarnaast wordt er door de leerkrachten onderling ook nog regelmatig vergaderd. Over wat er aangeboden wordt, over onderlinge afspraken over inhoudelijke zaken en over de wijze van communicatie naar ouders, hoe om te gaan met geplande activiteiten in de komende weken, etc, etc. En reken maar dat dit alles veel meer tijd kost dan normaal omdat mensen niet gewend zijn op deze manier te werken. Alles leert, maar niet binnen een week en niet bij iedereen even snel. Op mijn eigen school weet ik dat er collega's zijn die nu 5, soms gewoon 7, dagen actief zijn voor de leerlingen terwijl ze normaal gesproken misschien maar 2 of 3 dagen werken. Het houdt dus iets meer in dan wat jij nu omschrijft. En als je als leerkracht dan ook nog ingezet wordt in de noodopvang, dan is dat best een belasting. En niet "je wordt toch ook betaald".
Mooi dat dat bij jullie zo gaat. Hier wordt niks online qua lessen gegeven. Ook de kinderen die extra nodig hebben krijgen niks extra hoor. Ik zou willen dat het zo was als bij jullie.