Mijn zoon van 13 heeft nu voor de derde keer een probleem met zijn telefoon. Eerst mocht hij een oude van mij gebruiken. Hij wou per se een nieuwe die hij van zijn spaargeld gekocht heeft. Na een paar maanden verloor hij deze op een stomme manier. Omdat ik hem per creditcard betaald had, dekte de verzekering dit. Wij hebben het eigen risico betaald en toen had hij weer een nieuwe. Een paar maanden later liet hij hem vallen... scherm kapot. Kostte 80 euro, toevallig was hij jarig dus dat hebben we toen als verjaardagscadeau betaald. Nu heeft hij hem weer laten vallen. Scherm weer kapot. Ik heb geen zin meer om mee te betalen, maar hij heeft geen geld voor de reparatie of een nieuwe. En ik wil het hem ook niet lenen, want dat is niet iets dat ik mijn kinderen wil aanleren. Ga maar sparen.... zoek een krantenwijk. En leer maar om een beetje zuinig te doen met je spullen. Ik heb in 8 jaar tijd nog nooit een scherm kapot laten vallen, hij 2 binnen een jaar. Natuurlijk ben ik de stomste moeder ever. En niemand hoeft zelf zijn telefoon te betalen. En ik heb geld zat dus waarom kan ik daar niet even een nieuwe telefoon mee kopen voor hem. Lullige is dat hij momenteel inderdaad eigenlijk nauwelijks zonder kan, met al dat digitale onderwijs. En ik heb ook geen reserve meer liggen, want mijn oude van 6 jaar oud heeft inmiddels echt de geest gegeven. Wat zouden jullie doen? Toch betalen of geld lenen? Of lekker in zijn sop laten gaarkoken?
Als je voor schoolwerk gewoon een laptop of computer beschikbaar hebt, zou ik hem hooguit nog de meest simpele mobiele telefoon die er is geven, zo’n prehistorisch ding waar je alleen mee kunt bellen ofzo. Lijkt mij dat hij er veel te makkelijk over gaat denken, als je nu toch toegeeft. Maar ik heb nog geen pubers in huis dus misschien denk ik te zwart-wit
Hoeveel heeft hij zijn telefoon echt nodig voor school? Appen bijvoorbeeld? Kan me voorstellen dat juist nu het niet handig is om geen telefoon te hebben. En daarnaast ook beter is om toch nog enigszins sociale contacten te onderhouden. Ik zou toch naar lenen neigen. En wel volledig laten terugbetalen zodat hij de consequenties zelf merkt.
Kan het digitale onderwijs ook op een andere manier? Laptop, tablet etc? Persoonlijk ben ik van mening dat een 13 jarige echt wel zuinig op zijn spullen kan zijn en aangezien dit niet de 1e keer is zou ik hem nu in zijn sop gaar laten koken, zoals je zelf aangeeft. Misschien leert hij dan dat hij voorzichtig moet zijn met dit soort spullen. Mijn oudste zoon heeft met zijn 5e verjaardag een tablet gekocht met een hoes er omheen maar wel heel duidelijk gemaakt dat hij er zuinig mee moet doen en dat we geen nieuwe voor hem kopen. Ding leeft nog steeds.
Werkt hij niet meer met kapot scherm dan? Die van zoon is al een tijdje kapot, maar werkt verder prima, hij doet het er maar mee. Ik zou er ook klaar mee zijn. Hier ook een die denkt dat alles maar kan, maar dat leren we hem beetje bij beetje en het gaat steeds beter. Maar hij is 13, dus hij zou folders oid rond kunnen gaan brengen volgens mij. Daarbij gezegd, ik kan ook geen jaar een scherm heel houden. Die dingen zijn gewoon heel gevoelig. Ik heb daarom wel altijd een screen protector én een hoesje.
Heeft hij geen goed hoesje en een screen protector? Dan gaan ze niet zo snel kapot toch? Dochter krijgt onze "oude" telefoons altijd. Wij hebben altijd een toestel met abbo en elk jaar heeft zij dus daardoor een 'nieuwe' telefoon. Als er eerder iets mee is heeft ze mooi pech en loopt ze maar met een kapot scherm. In dit geval zou ik hem lekker een tijdje met een kapot scherm laten lopen en zorgen voor een laptop voor schoolwerk (kan je vaak ook van school lenen).
Als je nou aan jezelf terugdenkt als 13-jarige en hoe je nu bent ‘geworden’ uiteindelijk. Wat had jij dan bij je eigen 13-jarige ik gedaan? Misschien moet je daar dichtbij blijven. Wat had jij fair gevonden wat je ouders toen hadden gedaan? En ja, natuurlijk kun je (niet jij perse zelf) nu zeggen; ‘in mijn tijd hadden we geen mobiele telefoon oid, maar het gaat om het idee. De tijd is veranderd en daarin ‘moet’ je toch een beetje meegaan. Met heel streng zijn, op het autoritaire af, dan gaat je zoon nu natuurlijk niet denken; ‘nou ik ga maar doen wat mama zegt.’ Nee, daar bereik je denk ik het tegenovergestelde mee. Persoonlijk zou ik mijn kinderen het geld lenen voor een nieuwe telefoon en meteen een schema met ze maken met een tijdspad qua afbetaling.
Nee hij doet het helemaal niet meer. Hij had een screen protector, maar een hoesje zonder voorkant. En hij had hem bij het fietsen in zijn broekzak, toen is hij eruit gevallen op straat. Ik heb mijn man al voorgesteld dat hij zelf een nieuwe koopt en zijn oude aan onze zoon geeft, maar daar voelde hij ook niks voor. En ik heb zelf vorig jaar net een nieuwe gekocht, dus die ga ik ook nog niet vervangen. Wij doen altijd losse telefoons, die we min of meer op gebruiken.
Ik zou zeker geen nieuwe hebben gekregen en ook geen lening. Lenen doe je alleen voor een huis, was bij ons thuis gevleugeld. Vandaar dat ik er zelf dus ook zo in sta, maar ik vraag me dus af of dat terecht is of te streng
Ik zou hem het probleem voorleggen: “Goh, je hebt geld nodig voor een reparatie maar dat heb je niet. Hoe belangrijk is het, en hoe is het op te lossen?” En dan hem zelf met de mogelijkheden die hij ziet laten komen. Lenen (dan ook het afbetalen laten bedenken/afspreken), klusjes doen tegen geld, enz. Hij is oud genoeg om de consequenties te overzien en ik zou het aanpakken als mooi leermoment om met dit soort problemen om te gaan. Ik denk dat hij het heus niet expres doet, maar denk ook dat het goed is als hij zelf de consequenties leert te overzien, want dat kan hij nog niet.
Ik vind dat dat afhangt van wat voor kinderen je hebt. Dus als jij dit goed vindt hoe jij het aanpakt dan is dat prima toch? Ik denk dat we allemaal het verschil wel weten wanneer iets streng maar rechtvaardig is, of autoritair.
Dat heb ik gedaan, maar zijn oplossing is dat ik het oplos, haha. Hij weet ook wel dat hij zelf maanden moet sparen voor de reparatie. En hij staat op de wachtlijst voor een folderwijk. Maar dat kost hem allemaal veel te lang voordat hij weer een telefoon heeft, vindt hij. En ik vind dat weer lekker gemakzuchtig, wat alleen maar zorgt dat ik minder zin heb om te helpen.
Heeft hij hem voor school nodig nu? Dan zou ik betalen. Is het alleen voor "fun" heeft hij pech en mag hij eerst het geld sparen/verdienen. Maar ook ik heb nog geen puber/kind met telefoon dus dit is puur theoretisch
Krijgt hij zakgeld? Anders dat (deels) inhouden totdat bedrag bereikt is. Mocht hij willen lenen. Nog een keer kapot is geen hulp meer.
Heeft hij nog oude spullen (speelgoed, kleren?) die hij kan verkopen? Ik zou zeker niet alles betalen en lenen ben ik ook geen voorstander van. Wanneer is hij jarig, anders "alvast" voor zijn verjaardag.
Ik zou hem mooi even twee weken zonder telefoon laten, geef hem even de tijd om echt door te krijgen hoe voorzichtig hij wel niet moet zijn met een telefoon. Ik zou hem laten voelen wat de consequenties zijn. Niet op een gemene manier, maar ja tis wat het is..... Jij laat hem kapot vallen, dan zit je zonder...... Zodra het wat meer geland is en hij van het gemakzuchtige af begint te stappen, dat hij door krijgt dat z'n ouders echt niet elke keer maar weer geld op tafel leggen als hij iets doms doet en kapot maakt. Pas op dat moment kan je in overleg kijken naar een oplossing waarin jij misschien wel betaald maar dat hij ook met een plan komt om bij te dragen. Maar dat vertel je hem natuurlijk nog niet!
Ik zou het wel voorschieten, vooral bij mijn oudste want hij is altijd zo zuinig op zijn spullen maar krijgt het altijd voor elkaar dat dingen stuk gaan door zijn onhandigheid. Nu is mijn eigen telefoon met kerst tijdens het fietsen ook uit mijn zak gevallen, scherm is nog steeds stuk maar ik kan er prima mijn ding mee doen gelukkig. Helaas zit een ongeluk in een klein hoekje, ik ben ook nogal lomp dus laat geregeld een scherm vallen terwijl ik ook echt wel zuinig op spullen ben. Mijn middelste daarentegen is een echte sloper, totaal niet zuinig of voorzichtig en het interesseert haar ook niet als er iets kapot is. Dat vind ik weer een ander verhaal, het zou er voor mij ook deels vanaf hangen hoe het kind er zelf mee omgaat.