Op onze school 2 van de 8 docenten die niet mogen werken straks. Beide ouder en onderliggende gezondheidsklachten. Dit word opgevangen door onderwijsassistentes en die 2 docenten gaan de oa's vanuit huis begeleiden/ondersteunen en helpen zover ze kunnen.
Ja, onderliggend lijden is een ander verhaal. Maar qua leeftijd behoor je niet tot de risicogroep zolang je nog niet de pensioenleeftijd hebt bereikt.
Hier iig. niet. Hier normaal een school zonder continurooster en nu (ik hoop) tijdelijk mèt en dan dus hele dagen (08.30-14.30). En lees dat best vaak hier.
Dan iets minder idd. Maar tis wel nog altijd de bedoeling dat juf zoveel als mogelijk op 1,5m. afstand van leerlingen blijft hè.. Dus als ze steeds spullen aan moet geven heb je wel extra veel momenten dat dat niet gaat lukken.
Geen idee kom maar paar x per jaar op school. Maar 1/3 met onderliggend lijden lijkt me veel maar goed als hun het zeggen heb ik daar weinig tegen in te brengen.
Ik vind het nogal wat om die grens van 70 jaar zo zwart/wit aan te houden. Het is niet zo dat er tot 69 niks aan de hand is en je vanaf 70 jaar ineens een risicogeval bent hè. De grafiek vertoont toch een redelijk vloeiende lijn. Eigenlijk zou je deze cijfers ook nog naast de leeftijdsopbouw in NL moeten leggen om echt goed de vergelijken. Er overlijden vooral veel ouderen, terwijl die maar een kleiner deel van de bevolking zijn. Maar goed, ook los daarvan kun je wel zien dat de kan op overlijden inderdaad vooral bij de hogere leeftijdsgroepen is. En ja, de staven zijn bij 70-74 inderdaad hoger dan bij 65-69 en bij 60-64 is met name het risico op overlijden alweer een stuk lager. Maar de ziekenhuisopnames verschillen in die groep 60-64 ook weer niet enorm veel met de leeftijdscategorie erboven. En ik denk dat zeker in die leeftijd de angst voor de restschade na een ziekenhuis opname ook zeker meespeelt, ook als er niet direct de angst is om eraan te overlijden. Want ook al zijn de staven bij 70-74 en 75-79 een stuk hoger dan daarvoor, het is ook weer niet zo dat er in de categorie 60-69 allemaal wel meevalt. Met name de ziekenhuisopnames daar zijn niet zo dat je direct tegen elke 60-er kunt roepen "Ah joh, maak je maar geen zorgen. Vanaf 70 loop je pas echt risico." Sterker nog: je ziet eigenlijk vanaf 45-49 al een flinke toename in ziekenhuisopnames, als je vergelijkt met de leeftijdsgroep daarvoor. Vanaf die leeftijd verdubbelt het aantal sterftegevallen ook elke keer in de volgende leeftijdsgroep. Ik snap dat het vanuit de overheid en werkgevers best handig gekozen is om 65 of 70 als grens te nemen qua risicoleeftijd. Maar het had net zo goed op 55 of 60 kunnen liggen. Het is maar net de vraag hoeveel risico je wilt nemen, tenslotte. En het gaat daarbij echt niet alleen maar over de kans op overlijden. Want een ziekenhuisopname gaat veel mensen niet in de koude kleren zitten. Zeker degenen die op de IC opgenomen moeten worden, teren ongelooflijk in. Die verliezen veel en lang niet iedereen komt ooit weer in de buurt van zijn oude gezondheidsniveau. En dan gaat het niet alleen om het lichamelijke aspect! Ook geestelijk / cognitief raken mensen vaak best veel kwijt als ze dusdanig ziek zijn geweest dat ze opgenomen moesten worden in het ziekenhuis. En dit geldt zeker voor ouderen, en daar kun je ook 60+ers onder rekenen. Voor deze groep geldt veel minder dan voor de 30-ers dat je zomaar kunt denken "Ach, als ik het krijg ben ik even een week, hooguit 2, ziek en dan ga ik gewoon weer verder zoals voorheen." Verder is het zo dat juist mensen eind 50 of in de 60 nog behoorlijk oude ouders kunnen hebben waar ze mantelzorger voor zijn. Dat speelt in ieder geval bij een aantal van mijn collega's in die leeftijd wel een rol. Zelf al wat ouder, sommige wat beginnende gezondheidsklachten. En daarbij de zware verantwoordelijkheid voor hun ouders, die hulpbehoevend zijn. Dus zeg maar: wie laat je dan stikken? Je leerlingen of je eigen ouders? Want als je weer voor de klas gaat, is het wellicht geen goed idee om je 90 jarige moeder thuis te ondersteunen. Ik vind het dus wat te kort door de bocht om te zeggen dat leraren (tenzij zelf ziek) allemaal best kunnen werken, omdat ze jonger zijn dan 70. Ik vind die grens sowieso redelijk arbitrair. Het is namelijk een vloeiende lijn, dus waar je die grens dan trekt voelt nogal willekeurig. Dus ik snap wel dat iemand van 64 zich minder veilig voelt dan iemand van 34. En bovendien speelt er in de overweging wel / niet voor de klas vaak echt wel meer mee dan alleen maar leeftijd of onderliggend lijden van de leerkracht zelf. Als je ouder bent, heb je gewoon meer kans om bijvoorbeeld een partner te hebben in een risicogroep. Of dat je mantelzorger bent voor kwetsbare ouderen. Daar mag (moet!) denk ik in deze situatie zeker ook rekening mee worden gehouden en begrip voor zijn.
@tupp Ik vond de staaf rondom de 65+ ook genoeg om het contact met mijn moeder een tijd lang op afstand te houden. Het risico word toch groter. Ironisch gezien ben ik van allen juist zelf het risico geval. Niet mijn (oude) moeder, maar ik moet ervoor waken om niet besmet te raken. Niet vanwege het risico om het te krijgen (al zou ik dat wel vinden met scholen die weer open gaan) maar dan gaat het om het risico op een ernstig verloop. Daarbij vind ik school om heel veel redenen belangrijk. Maar vind ik het ook belangrijker dan het contact met de kwetsbare omgeving in combinatie met het zoveel mogelijk begeleiden van mijn kinderen? Ik vind het echt lastig om een beslissingen te nemen. Een moreel dilemma. Doe ik er het beste aan om zo ver mogelijk weg te blijven van een kans op een besmettingen voor mezelf en om bloed banden aan te kunnen halen, terwijl ik ze ondertussen veel meer leer dan school op cognitief gebied zou doen. Of laat ik ze naar school gaan voor de inwisselbare vriendschapsbanden die kleuters hebben terwijl ik mezelf extra blootstel aan een risico op een besmetting. Met de laatste situatie doen ze ook skills op die ze een tijd lang op school kunnen gebruiken. Ik heb echt geen idee waar ik nou het goed aan doe. Zou ik het van mijn kinderen af laten hangen dan hangen ze gelijk om de nek van hun opa en oma's. Maarja kinderen weten wat ze willen en dat betekend niet altijd dat dat hetgeen is wat ze nodig hebben.
Dit vind ik altijd ook zo bijzonder bij "opa's en oma's verhalen". Alsof onder de 70 jaar niks aan de hand is. Terwijl JUIST mensen tussen 50 en 75 de grootste vertegenwoordiging hebben in ziekenhuizen en op de IC. Daarboven worden ze namelijk steeds opgenomen. Dus DAT is de groep waarvoor al deze maatregelen in het leven zijn geroepen.
De maatregelen zijn er niet vooral voor de 50-75 groep, maar juist ook voor de kwetsbare groep, die niet meer in het ziekenhuis komen. Denk bijvoorbeeld aan het op slot doen van de verpleeghuizen. Daarnaast zit er nog wel verschil tussen 65 en 75. Die laatste zullen ook niet meer voor de klas staan.
Wat fijn dat het zo opgelost kan worden! Hier een bijna kleuter van begin mei. Die begint straks koud op school, zonder wenperiode (al zie ik die paar dagen les per week maar als wenperiode) en zonder afscheid op de PSZ.
Wij hebben ook bericht van school. Dochter gaat op maandag + woensdag van 8.30-14u naar school en de vrijdag om en om. Al is dat niet helemaal om en om ivm een aantal dagen die wegvallen. Ze hebben tussen de middag een half uur pauze waar ze met de leerkracht samen eten. De oudere kinderen moeten aan het hek worden afgezet en alleen de ouders van de kleuters mogen nog op het schoolplein komen. Bij ons hebben de kleuterklassen sowieso aparte ingangen, per 2 kleuterklassen een aparte ingang. Wij mogen de kinderen dan tot de deur brengen, niet mee naar binnen maar het is al fijn dat je in ieder geval stukje mee mag lopen tot bij de deur met die kleintjes.
@hummeltje5: Stel je ook niet te veel voor een normale ‘wenperiode’, hoort Hier houdt dat niets meer in dat dat ze in de een of twee weken voor ze vier worden al twee dagen naar school gaan (en als ze in of vlak na een vakantie jarig zijn, wil het ook wel eens pas daarna of helemaal niet gebeuren).
Ik snap dat het risico toeneemt met de jaren. En dat zal er ook mee te maken hebben dat hoe ouder je wordt, hoe groter de kans is op onderliggend lijden. Dus dan val je sowieso in de risicogroep, ook al ben je nog geen 70. Daarnaast vormen volgens virologen kinderen onder de 12 geen grote besmettingsbron. Ook zijn er (als het goed is) geen kinderen en leerkrachten op school met klachten. Dus de kans op besmetting is ook helemaal niet zo groot. Niet vergelijkbaar met bv een supermarkt of in de zorg. Ik vind het gewoon opvallend wanneer 1/3 van alle leerkrachten van één school niet voor de klas kan staan. Zelfs als je zegt vanaf 60 jaar behoor je tot de risicogroep. Maar het kan natuurlijk toeval zijn. Mijn collega's boven de 60 werken ook gewoon. Alleen als je tot een risicogroep behoort hoef je geen direct contact met positieve corona patienten te hebben. Maar ook dan ben je gewoon aan het werk. Op onze school wil er één leerkracht niet voor de klas staan. De juf van mijn dochter. Ze behoort niet tot de risicogroep, maar ze is zwanger. Ik vind dat dubbel. Alle zwangere vrouwen die ik ken zijn gewoon aan het werk. Maar goed, voor één leerkracht is misschien wel vervanging te vinden, voor 1/3 van de leerkrachten wordt dat lastiger. En hoe lang wil je die leerkrachten nog thuis houden of vervangend werk laten doen? Het virus verdwijnt voorlopig niet, onderliggend lijden meestal ook niet en een leerkracht wordt er ook niet jonger op.
Dat eerste dikgedrukte stuk is simpelweg nog niet aangetoond. Want jij zegt dat ze volgen virologen geen grote verspreidingsbron zijn. En als ik nu zeg dat ze volgen virologen net zo'n grote verspreidingsbron zijn als volwassenen, hebben we allebei gelijk. Want hier zijn virologen het niet over eens. En dat is wat mij betreft gelijk het antwoord op de tweede vraag. Laten we eerst maar eens een week of 2-3 afwachten wat er gebeurt als de scholen weer openen met halve klassen. En daarna nog eens een week of 2-3 als ze open zijn met volledige groepen. Dan is er bewijs van de risico's op verspreiding en kunnen collega's opnieuw deze afweging maken. Vergeet niet dat er tijdens de persconferentie werd gezegd dat het virus misschien wel weer meer gaat verspreiden, mar dat dit gezien de leeftijd van leerlingen en ouders waarschijnlijk nauwelijks tot extra IC-opnames gaat leiden. Dat is namelijk leidend bij dit besluit: niet het aantal zieken, maar het aantal IC-opnames. En bij de vaststelling dat met het openen van de scholen het aantal IC-opnames waarschijnlijk niet zal toenemen, werd verwezen naar de kinderen en de leeftijd van de ouders. Op groepsniveau vind ik dat prima, om deze keuze te maken. Laat kinderen vooral naar school gaan, als er niemand in het gezin tot een risicogroep behoort. De kinderen hebben het nodig! Ik sta straks ook gewoon voor de klas en onze kinderen gaan weer naar school. Maar hoewel je op groepsniveau makkelijk kunt zeggen "Het aantal IC-opnames neemt nauwelijks toe." moet je daar op individueel niveau wel anders naar kijken. Want je zult maar bij die 'nauwelijks' horen. En die kans is niet vergezocht voor bijvoorbeeld een 60-plusser.
Maar basisscholen (en opvang) gaan natuurlijk open met de achterliggende gedachte dat jonge kinderen geen grote besmettingsbron vormen. Anders hadden er net zo goed andere maatregelen versoepeld kunnen worden. Want vooral economisch gezien zijn er wel gunstigere alternatieven. Maar het idee is dat het openen van basisscholen op dit moment het minst grote risico voor de samenleving is. Ik kan de zorgen wel begrijpen, maar ik blijf het vreemd vinden dat leerkrachten kunnen aangeven niet voor de klas te willen staan. Ik heb niet het idee dat dit in andere vitale beroepen een optie is. Maar goed, ik denk dat dit een gevalletje 'let's agree to disagree' is.
En dat is goed te voelen! Ik waste altijd al mijn handen als ik buiten was geweest, want ik raakte altijd wel iets plakkerigs aan. Dat is nu niet meer het geval